«Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια / Αρρωστημένους και αγρίμια / Φεύγω τώρα φεύγω…»

Το ΄πε και το ΄κανε. Μπορεί να μην τους το τραγούδησε, άλλωστε πώς να παραβληθεί στη Χαρούλα, το εννόησε όμως, με όλους τους τρόπους. Πρώτον, δεν δέχθηκε παρακλήσεις περαιτέρω παραμονής (δεν είμαι σίγουρη ότι έγιναν, αλλά τέλος πάντων).

Δεύτερον, τι να κάτσει να κάνει στα συντρίμμια ενός κόμματος, όπου αδυνατούσαν να συμφωνήσουν έστω και για την ημερομηνία της εκλογής νέου προέδρου –για τον ίδιο τον πρόεδρο, θα έχουμε να λέμε- ενώ ακόμη και την ψήφο των αποδήμων επιχειρούν τώρα να «μαγειρέψουν» για να μην τους πέφτει βαριά.

Τρίτον ακόμη και σήμερα, αν θέλεις να κάνεις την τύχη σου, στην Αμερική θα πας. Κι ας την έχει καθυβρίσει παιδιόθεν ως το προπύργιο του πλέον ανάλγητου καπιταλισμού. Και τέταρτο και τελευταίο, με τέτοιο καύσωνα η Ελλάδα είναι ανυπόφορη, βρε παιδί μου…

Η στήλη επιχαίρει ως εκ τούτου την απόφαση του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα να πάει ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Διότι μια ανάσα από την πανωλεθρία την χρειάζεται, άνθρωπος είναι κι αυτός. Επιπλέον μια πρώτη εκτίμηση των δυνατοτήτων δουλειάς, που προσφέρει η φίλη χώρα σε έναν, έστω αποτυχόντα, αλλά πάντως διατελέσαντα πρωθυπουργό, είναι θεμιτή. Εξάλλου το αμερικάνικο όνειρο πολλοί εμίσησαν αλλά οι περισσότεροι το κυνήγησαν.

Οι διαλέξεις σε Πανεπιστήμια με ειδικά θέματα, τα οποία αδυνατούν να προσεγγίσουν άλλοι, είναι σίγουρα το κύριο χαρτί του. Για παράδειγμα, πώς να αυξήσετε το δημόσιο χρέος της χώρας σας μέσα σε λίγες μέρες κατά …μερικά δισεκατομμύρια. Πώς να κλείσετε τις Τράπεζες -αν και εδώ μπορεί να βρει ανταγωνιστή τον Βαρουφάκη- χωρίς οι πολίτες να κατεβούν στο δρόμο και να σε στείλουν σπίτι σου (το λιγότερο) ή να σε βάλουν φυλακή. Πώς να μετατρέψετε ένα «όχι» εθνικού δημοψηφίσματος σε «ναι», χωρίς να ανοίξει ρουθούνι από τους παραπλανημένους. Και το ανυπέρβλητο: Πώς να αποχωρίσεις από το προεδριλίκι, βαθιά «έκπληκτος» από την αχάριστη και άθλια και συμπεριφορά του εκλογικού σώματος…

Με τέτοιες περγαμηνές η επιτυχία είναι δεδομένη. Γιατί εννοείται, ότι θα υπάρξουν και τα αντίστοιχα βιβλία, χώρια τα συμβόλαια για σήριαλ. «Αμερική Αμερική, καλά μου το ΄λεγαν πολλοί ,πως είσαι χώρα μαγική…», που τραγουδούσε ευστόχως, το πάλαι ποτέ, ο Γιώργος Κοινούσης.

Και μετά …μετά θα γυρίσει σαν την θεία απ΄ το Σικάγο, αλλά αντί να παντρεύει τις ανύπαντρες, όπως εκείνη, θα αξιοποιήσει τη γνώση και την εμπειρία που του ΄δωσε το μακρύ ταξίδι, αλλιώς. Καθισμένος στο θρόνο του Βούδα ή επί το ελληνικότερον του Δία, θα μπορεί να εποπτεύει πρόσωπα και πράγματα, να λύνει διαφορές, να επεμβαίνει και να παρεμβαίνει αναλόγως και όχι πάντα φανερά βεβαίως, και γενικώς να προετοιμάζεται για το αποκαθαρμένο μέλλον του.

Αλλά γιατί μας απασχολεί ακόμη ο Τσίπρας; Διότι, έχουμε ζήσει τόσο έντονες «συγκινήσεις» μαζί του, που δύσκολα φεύγει από πάνω μας, είναι η απάντηση. Σαν το σύνδρομο της Στοκχόλμης ένα πράγμα, τέτοια αρρώστια.

Από την οποία όμως, ουδόλως φαίνεται να πάσχει η υποψήφια διάδοχος Έφη Αχτσιόγλου, που περνά τις μέρες της, αποδομώντας κομματάκι- κομματάκι τον πρώην αρχηγό της και ασφαλώς ευεργέτη της. Περίφημη περίπτωση το άτομο. Νιώθεις σαν να έχει πάρει ένα μαχαιράκι και αποφασιστικά κόβει όλους τους δεσμούς που τους συνέδεαν. Δεν πρωτοτυπεί. Το ίδιο δεν είχε κάνει ο Τσίπρας με τον Αλαβάνο; Ανέκαθεν ήταν λέει, καλή μαθήτρια… Το πόσο, μένει να αποδειχθεί. Εξάλλου, η Αμερική είναι πάντα εκεί για τους αποτυχόντες.

Διαβάστε επίσης:

Αλέξης Πατέλης στο Mononews: Έτσι θα αναβαθμιστεί η ελληνική αγορά – Game changers η εισαγωγή του Αεροδρομίου στο Χρηματιστήριο και η αποεπένδυση από τις τράπεζες

Υμηττός 1998: Η φονική φωτιά και ο άγγελος με τα πύρινα φτερά που ονειρευόταν να γίνει πυροσβέστης

Χρήστος Σταϊκούρας: Διαρκείς έλεγχοι του Υποδομών στα έργα – Ποιες είναι οι προτεραιότητες