Πρώτα κατέβηκαν στο λιμάνι τα «παιδιά». Τρόπος του λέγειν, μεγάλοι άνθρωποι είναι, αλλά αν το μόνο, που έχουν κάνει στη ζωή είναι οι πορείες και οι διαμαρτυρίες -δουλειά είναι κι αυτή, πάντως – ως «παιδιά» λογίζονται από τη γενική διεύθυνση (βλέπε Κουμουνδούρου).

Εξάλλου, πώς θα άφηναν ένα τέτοιο γεγονός στον κάθε τυχόντα: Σε κάτι άσχετους λιμενικούς. Κι ακόμη περισσότερο σε κάτι όψιμους κυβερνητικούς. Χώρια σ’ εκείνη την κυρία, που ήθελε να τους ζητήσει το λόγο…

Μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, εκατοντάδες άνθρωποι βρήκαν τον θάνατο στα βάθη της θάλασσας, μια τραγωδία από εκείνες που γράφονται στην Ιστορία. Τι συγκυρία όμως κι αυτή, να τύχει τώρα, που τα ποσοστά του κόμματος είναι τόσο χαμηλά… Η δυστυχία και ο πόνος του ενός, μάννα εξ ουρανού για τον άλλο…

Φράχτης στον ΄Εβρο, Τέμπη και ναυάγιο στην Πύλο, όλα ανάκατα μέσα στο κεφάλι τους, λόγος πλήρους συγχύσεως και ιδεολογία τύπου πεζοδρομίου. Όσο για τον σεβασμό στους θεσμούς, όπως «πατρίδα» και «δημοκρατία» ή στο ανώτατο αξίωμα του ελληνικού κράτους, την Προεδρία της Δημοκρατίας, αυτά έχουν χαθεί προ πολλού.

Με το παράδειγμα και το πρόσταγμα να δίνονται από ένα ολόκληρο κόμμα και με τη βούλα της διακυβέρνησής του, όταν επί μία πενταετία επήλθε η κατάργηση κάθε ηθικού και νόμιμου κώδικα πολιτικής συμπεριφοράς, τα «παιδιά» του ΣΥΡΙΖΑ διέθεταν έτσι, απέραντο το θράσος για να επιτεθούν στην κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Κουνώντας της το δάκτυλο για την «Κυβέρνηση της ΝΔ που σκοτώνει κόσμο με τον φράχτη του Έβρου» έτυχαν άλλωστε και της επιβράβευσης των πράξεών τους από τους προστάτες τους (βλέπε Σκουρλέτη, Φίλη και οι άλλους).

Αλλά ύστερα ο αρχηγός του κόμματος διαμαρτυρίας Αλέξης Τσίπρας κατέβηκε Καλαμάτα για να καθαρίσει. Και τότε πια, όλα μπήκαν πραγματικά στη θέση τους. Γιατί ο Αλέξης είναι ατρόμητος, μπούκαρε στη σύσκεψη του υπηρεσιακού υπουργού, έβγαλε άχρηστους τους λιμενικούς και όποιον άλλο παρευρισκόμενο και απέδειξε (!) ότι το πλοίο δεν ήταν δυνατόν να βουλιάξει.

Η στιχομυθία είναι αποκαλυπτική:

«Σε ένα πλοίο που είναι σε πλήρη αστάθεια, λόγω του ότι έχει υψηλά το κέντρο βάρους νομίζω, με την κοινή λογική, ότι δεν υπάρχει δυνατότητα επέμβασης», τόλμησε να πει ο κ. Τουρνάς.

«Δηλαδή θέλετε να μας πείτε, κύριε υπουργέ, ότι ένα πλοίο το οποίο ταξιδεύει στη θάλασσα υπέρφορτο (!) είναι καταδικασμένο να βουλιάξει; Δεν το δέχομαι», εξανέστη ο κ. Τσίπρας. Διότι οι …ναυτικές γνώσεις του είναι τεράστιες, όπως όλοι γνωρίζουμε, αν και η τελευταία φορά που τον είδαμε σε σκάφος ήταν, όταν λιαζόταν στο κότερο φίλης του, μετά την τραγωδία στο Μάτι. Και να μην ξεχνάμε άλλωστε, είναι πάντα της άποψης, ότι θαλάσσια σύνορα δεν υπάρχουν.

Κρίμα όμως, να μην είχε φθάσει νωρίτερα. Να πάει εκεί στ’ ανοιχτά με τους διασώστες για να τον μάθει η θάλασσα νόμους και τρόπους. Κι όχι να δίνει οδηγίες ναυσιπλοΐας και διάσωσης, στήνοντας ως συνήθως, σώου εκ του ασφαλούς.

Από την άλλη βέβαια, έχει κι ένα δίκιο. Αν δεν ξέρει αυτός από ναυάγια, ποιος άλλος; Όταν στις εκλογές του ΄19 υπολειπόταν κάπου 8 μονάδες από την ΝΔ και τώρα περισσότερες από 20, αυτό κι αν είναι ναυάγιο. Πώς να μην τα έχει χάσει ο καπετάνιος; Πώς να μην τον έχει πιάσει απελπισία; Πώς να μη προσπαθεί να πείσει, ότι για την τραγωδία φταίει η Μητσοτάκης; Και πώς να μην διαστρεβλώνει γεγονότα και καταστάσεις, ερμηνεύοντάς τα κατά το δοκούν;

Μια ευκαιρία είδε κι αυτός, μέσα σ΄όλη την ιστορία. Και επέστρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ στην παλιά, γνωστή τακτική του, αυτήν που τον βύθισε στις κάλπες…

Διαβάστε επίσης: 

Άρθρο Παρέμβαση: Γιατι ο Μητσοτάκης είναι ο μόνος που διαθέτει τα 4Π

Αλέξης Τσίπρας: Ο διχαστικός λόγος ενός αμετανόητου πολιτικού σε αποδρομή

Τσίπρας: Είμαστε εδώ για να δώσουμε μια μάχη ιδεολογική μέσα στην ελληνική κοινωνία

──────────────────

Εκλογές 2023