Αυτή η κινηματογραφική εβδομάδα που ξεκινά τα έχει όλα. Μια νέα σελίδα στην ιστορία του Ανθρώπου – Αράχνη, που επιστρέφει με τη νέα ταινία, την κινηματογραφική βιογραφία του σπουδαίου σχεδιαστή μόδας Αλεξάντερ Μακ Κουίν, που αναμένεται να φωτίσει τις πλευρές της προσωπικότητάς του, μια αστυνομική περιπέτεια, αλλά και μια ανθρώπινη ιστορία, που αγαπήθηκε.

«Spider-Man: Μακριά από τον τόπο του» («Spider-Man: Far From Home»)

Σκηνοθεσία: Τζον Βατ
Παίζουν: Τομ Χόλαντ, Τζέικ Τζίλενχαλ, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Ζεντάγια

Μετά τα γεγονότα του «Εκδικητές: Η τελευταία πράξη», ο Spider-Man, κατά κόσμον Πίτερ Πάρκερ, σοκαρισμένος και θλιμμένος από τον θάνατο του μέντορά του, Τόνι Σταρκ, δηλαδή του Iron Man, αποφασίζει να περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές ανέμελα, ακολουθώντας τους φίλους του στο προγραμματισμένο σχολικό ταξίδι στην Ευρώπη. Αγνοεί, όμως, τις εκκλήσεις του Νικ Φιούρι (ο διοικητής των «Εκδικητών») για βοήθεια, κάτι που θα κληθεί να αντιμετωπίσει στη Βενετία, όπου θα αναμετρηθεί με μια νέα απειλή, από άλλη συμπαντική διάσταση, όπως και με έναν άγνωστο υπερήρωα, τον Μιστέριο.

«McQueen»

Σκηνοθεσία: Ιαν Μπονοτέ, Πίτερ Ετεντγκουί

Διεισδυτικό στην πολύπλευρη προσωπικότητα και τις δομές του ταλέντου του, που τον ανέδειξαν σε κορυφαίο σχεδιαστή της υψηλής ραπτικής, πορτρέτο του Λι Αλεξάντερ ΜακΚουίν (1969-2010), μέσα από τη σύνθεση ξεχωριστών κεφαλαίων, πάνω σε ένα συμβατικό μεν, πολύ γενναιόδωρο στις διαδρομές της ζωής και της καριέρας του δε, κινηματογραφικό πατρόν. Οι Μπονοτέ και Ετενγκουί συγκεντρώνουν με επιτυχία το αρχειακό τους υλικό, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει τον ίδιο να αναλύει τη φιλοσοφία του, με τις διηγήσεις των σημαντικότερων προσώπων της ζωής του, έτσι ώστε η βιογραφία του να φωτίζει την ίδια την τέχνη της μόδας, αλλά και εκείνους που δεν έχουν γνώση του θέματος.

https://www.youtube.com/watch?v=cVQVxcK6v3A

«70 Πεντακοσάρικα» («70 Big Ones»)

Σκηνοθεσία: Κόλντο Σέρα
Παίζουν: Έμα Σουάρεζ, Νάταλι Πόζα, Χιούγκο Σίλβα

Η Ρακέλ πρέπει να βρει 35.000 ευρώ μέσα σε 24 ώρες, προκειμένου να ξαναδεί την κόρη της. Την στιγμή που καταφέρνει μια τράπεζα να της δώσει το δάνειο, δύο ληστές εισβάλλουν και κρατούν ομήρους υπαλλήλους και πελάτες, απειλώντας το σχέδιό της, ενώ η αστυνομία συντονίζει τη δράση της.

Στις αίθουσες προβάλλονται δύο παρόμοιες γαλλικές ταινίες: «Διακοπές στην Ίμπιζα» (2019, «Ibiza» **) επιχειρούν ο βετεράνος Κριστιάν Κλαβιέ και η Ματίλντ Σενιέ σε τούτη την κωμωδία παρεξηγήσεων του Αρνό Λεμόρ που τους θέλει αμφότερους χωρισμένους, φρεσκο-ερωτευμένους και αντιμέτωπους με πλήθος γραφικοτήτων στο διάσημο θέρετρο. Οι κωμικές μανιέρες του Μπενουά Πελβούρντ και ο δυναμισμός της Βαλερί Μπονετόν δεν «δένουν» στην περίπτωση του «Διακοπές στην Βενετία» (2019, «Venice Calling» **1/2) του Ιβάν Καλμπεράκ που μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη την ομώνυμη νουβέλα του χωρίς να καταφέρνει το σωστό τάιμινγκ ανάμεσα στην κωμωδία και το εφηβικό μελόδραμα καθώς η οικογένεια Σαμοντό ταξιδεύει με το τροχόσπιτό της ως την Βενετία.

«Γκλόρια» («Gloria Bell»)

Σκηνοθεσία: Σεμπάστιαν Λέλιο
Παίζουν: Τζούλιαν Μουρ, Τζον Τορτoύρο, Μάικλ Σέρα

Η Γκλόρια, μεσήλικη, διαζευγμένη, με δυο ενήλικα παιδιά, μοιράζει την σχετικά μοναχική καθημερινότητά της ανάμεσα στο πάθος της για τις χορευτικές πίστες των κλαμπ του Λος Αντζελες και τη δουλειά της σε δικηγορική εταιρεία. Μέχρι που, ένα βράδυ, γνωρίζει έναν διαζευγμένο άντρα, πρώην αξιωματικό του ναυτικού, τον οποίο και θα ερωτευτεί με όλα τα παρατράγουδα. Ο Χιλιανός Σεμπάστιαν Λέλιο, βραβευμένος με Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας για το «Μια φανταστική γυναίκα» (2017), υπογράφει ο ίδιος το αμερικανικό ριμέικ της δικής του «Γκλόρια» (2013), ενώ η Τζούλιαν Μουρ βρίσκεται στον πρωταγωνιστικό ρόλο και στην παραγωγή (όπως και ο συμπατριώτης του σκηνοθέτης Πάμπλο Λαρέιν).

Στις αίθουσες προβάλλονται ακόμη:

-Το υποψήφιο για Όσκαρ σεναρίου του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, «Ο κονφορμίστας» (1970, Il Conformista *****)

-Τον απολαυστικά φεμινιστικό Πέδρο Αλμοδόβαρ, του «Μια ζωή ταλαιπωρία» (1984, «What Have I Done To Deserve This» ***1/2),

-Τον Τσάρλι Τσάπλιν ως «Κύριο Βερντού» (1947, Monsieur Verdoux ***), σε μια ξεχωριστή ταινία που συνιστά μια πικρή κωμωδία ηθικολογικών αναζητήσεων για τα σκοτάδια του ανθρώπινου ενστίκτου

-Τον αυτοβιογραφούμενο Νάνι Μορέτι στην κορυφαία στιγμή του, το ταξιδιάρικο «Αγαπημένο μου ημερολόγιο» (1993, «Caro Diario ****) που τιμήθηκε με το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών.