Η επιτυχημένη ένταξη ενός κτιρίου σε ιστορικό περιβάλλον στηρίζεται στο τρίπτυχο: σχήμα – όγκος – μορφή. Τα καθαρά σχήματα των πηλιορείτικων σπιτιών, που φέρουν τετράριχτες στέγες με έντονα γείσα, αρκούν για να καθοδηγήσουν το σημερινό αρχιτέκτονα, ώστε να αποφύγει τις γραφικότητες. Οι δύο εξοχικές κατοικίες στη Βυζίτσα επιχειρούν να προσφέρουν τις ανέσεις που χρειάζεται η σύγχρονη διαβίωση, κρατώντας τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της τοπικής αρχιτεκτονικής.
Στο καθιστικό του ισογείου η παραδοσιακή τυπολογία ανατρέπεται. Ανοίγονται μεγάλα ανοίγματα, που επιτρέπουν την απρόσκοπτη θέα και επαφή με τον υπαίθριο χώρο, ένθεν και ένθεν του τζακιού. Ο όροφος συναρμολογήθηκε από σκελετό σύνθετης ξυλείας με μεταλλικές δοκοθήκες. Πρόκειται για μια σημερινή εκδοχή των “εξώστεγων” που ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα είχαν εγκαταλειφθεί, με αποτέλεσμα την απώλεια της τεχνικής και της τεχνογνωσίας από τους ντόπιους μάστορες.
Αρχιτεκτονική Μελέτη: Γιάννης Κίζης
Στατική Μελέτη: Φίλιππος Περδικάρης
H/M Mελέτη: Αχιλλέας Καβούρας
Eπίβλεψη: Γιάννης Κίζης
Χρόνος Κατασκευής: 2001 – 2004
Φωτογραφίες: Γιώργης Γερόλυμπος, Γιάννης Κίζης
Περιφέρεια: Θεσσαλία