Μια νύχτα με τον Πικάσο σε ξενοδοχείου του Παρισιού – Από το φελλό μιας σαμπάνιας στον κυβισμό

Φεβρουάριο του 1917 στη Ρώμη ο 36χρονος τότε Πικάσο παρακολουθεί τα ρωσικά μπαλέτα του Σεργκέι Ντιαγκίλεφ, γιατί έχει σχεδιάσει τα σκηνικά και τα κοστούμια της παράστασης.

Ανάμεσα στις χορεύτριες, μια από τις πιο ταλαντούχες, ψηλόλιγνη και όμορφη με μαύρα μαλλιά και πράσινα μάτια τον εντυπωσιάζει αμέσως. Η Όλγα Κοχλόβα όμως, κόρη Ρώσου στρατηγού και προερχόμενη από αυστηρό περιβάλλον ανθίσταται στην ερωτική του επίθεση, έτσι εκείνος ερωτευμένος παράφορα της ζητάει να τον παντρευτεί.

Ενάμιση χρόνο αργότερα στις 12 Ιουλίου του 1918 οι δυο τους βρίσκονται στο Παρίσι και δίνουν ένα γαμήλιο γεύμα στο μεγαλοπρεπές ξενοδοχείο «Le Meurice» της οδού Ριβολί, με παρόντες τους κουμπάρους, τον Ντιαγκίλεφ φυσικά, τον Ζαν Κοκτό, τον Μαξ Ζακόμπ και τον Γκιγιόμ Απολινέρ.

Το γλέντι γίνεται στο Salon Pompadour και αποτελεί το γεγονός της σεζόν, με τους καλεσμένους να απολαμβάνουν τα πλούσια εδέσματα και την άφθονη σαμπάνια. Και πάνω στη γενική ευωχία ένας φελλός σαμπάνιας πετάγεται άτσαλα από το μπουκάλι προκαλώντας φθορές στο τεράστιο πορτρέτο της μαντάμ ντε Πομπαντούρ, που «παρατηρεί» από ψηλά τους καλεσμένους μέσα από την επιχρυσωμένη κορνίζα της κι ανάμεσα στους καθρέφτες και τα έπιπλα που ανακαλούν Βερσαλλίες.

Δεν είναι πολλά τα χρόνια που ο Πάμπλο Πικάσο έχει εγκατασταθεί στο Παρίσι αλλά ήδη η φήμη του είναι μεγάλη. Τόση, που το ξενοδοχείο «Le Meurice» αποφασίζει να διατηρήσει – ως και σήμερα- τα ασεβή σημάδια της σαμπάνιας πάνω στον πίνακα και να μην τον αποκαταστήσει.

Πρόκειται όμως τώρα για ένα από τα σημεία-σταθμούς των φιλοξενουμένων του διάσημου ξενοδοχείου, που καλούνται να συμμετάσχουν σε μία οργανωμένη ξενάγηση από ιστορικό της τέχνης στα αγαπημένα μέρη του Πικάσο στην Μονμάρτη και φυσικά να απολαύσουν την διανυκτέρευση στο «Le Meurice». Με την τιμή για όλο το πακέτο για δύο άτομα να αρχίζει  από 1.330 ευρώ.

Η περιήγηση

Ο δρόμος του Πικάσο προς τα πλούτη ήταν μακρύς κι είχε πολλές στροφές, αφού είχε φτάσει στο Παρίσι πάμπτωχος το 1900. Ανήσυχος και φιλόδοξος όμως, όπως ήταν, θα ξεκινούσε σύντομα ένα ταξίδι, που θα άλλαζε αμετάκλητα τον κόσμο της μοντέρνας τέχνης. Όλη αυτή η ιστορία της εξέλιξης του μεγαλύτερου κατά πολλούς ζωγράφου του 20ού αιώνα ξεκινά όμως από τον μεθυστικό, μποέμ κόσμο της Μονμάρτης στην Μπελ Επόκ.

Τα γοητευτικά, πλακόστρωτα δρομάκια της συνοικίας προσέφεραν άλλωστε στους καλλιτέχνες φθηνή διαμονή αρκετά πριν τον Πικάσο, από την εποχή των ιμπρεσιονιστών.

Στην περιήγηση έτσι, «Η Μονμάρτρη του Πικάσο» ανακαλύπτονται μερικά από τα ίχνη του στη διάσημη, παρισινή γειτονιά, ιστορίες ρομάντσου και ίντριγκας που τον ενέπνευσαν, φίλοι, αντίπαλοι και γυναίκες, πίνακες που δημιουργήθηκαν σε διάφορα μέρη και φυσικά τα στέκια του, κάποια από τα οποία επιβιώνουν και σήμερα.

Ο επισκέπτης αίφνης μπορεί να δει το πρώτο στούντιο του Πικάσο στην οδό Γκαμπριέλ, εκεί όπου αποφάσισε να αλλάξει την υπογραφή του υιοθετώντας το επώνυμο της μητέρας του (Μαρία Πικάσο) αντί του Ρουίθ Μπλάσκο που ήταν του πατέρα του.

Ή το άθλιο κτίσμα του 19^ου αιώνα, που ο Μαξ Ζακόμπ είχε ονομάσει  Bateau-Lavoir   καθώς έτριζε και κουνιόταν από τον άνεμο, και όπου συγκεντρώνονταν όμως ή είχαν τα εργαστήριά τους οι πάντες! Παρ΄ότι κάηκε μάλιστα το 1970 σήμερα είναι ανακατασκευασμένο.

Ο αρλεκίνος

Υπάρχει όμως και άλλο στέκι του Πικάσο, το καμπαρέ «Au Lapin Agile», όπου για χρόνια – υπήρχε ένας εξαίρετος πίνακας του ζωγράφου με τον ίδιο τίτλο, με τον οποίο ξεπλήρωνε την κατανάλωσή του σε αλκοόλ.

Σ΄αυτόν τον σπάνιο πίνακα του 1905 απεικονίζεται ο Πικάσο ως αρλεκίνος ενώ βρίσκεται στο μπαρ, δίπλα του η ερωμένη ενός στενού φίλου του και στο βάθος ο ιδιοκτήτης  Φρεντέ Ζεράρ, που παίζει κιθάρα. (Να σημειωθεί ότι ο πίνακας πουλήθηκε για τελευταία φορά το 1989 για 40,7 εκατομμύρια δολάρια και σήμερα ανήκει στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης).

Οι «περιηγητές» στον κόσμο του Πικάσο όμως, θα μάθουν και για τις συζητήσεις, που γίνονταν ανάμεσα σ΄εκείνον και στην Γερτρούδη Στάιν, ενώ η συγγραφέας πόζαρε για το πορτρέτο της.

Ακόμη για τις απόψεις σχετικά με την τέχνη, που μοιραζόταν με τον μεγάλο καλλιτέχνη Ζορζ Μπρακ καθώς συνδέονταν με στενή φιλία και δούλευαν δίπλα δίπλα, όντας και οι δύο γεννήτορες του κυβισμού. Αλλά και για το αριστούργημά του «Οι δεσποινίδες της Αβινιόν», που είχε δημιουργήσει στο ατελιέ του το Bateau-Lavoir  και θεωρείται σήμερα το εναρκτήριο έργο του κυβισμού.

Ο Νταλί

Το ξενοδοχείο «Le Meurice» όμως ήταν συνηθισμένο, μπορεί να πει κανείς σε διάσημους πελάτες, όπως ο Σαλβαδόρ Νταλί, που διέμενε εκεί επί ένα μήνα ετησίως, υπάρχει μάλιστα και τραπεζαρία με το όνομά του ενώ πριν από αυτόν επισκέπτες ήταν επίσης ο Τολστόι, ο Τσαϊκόφσκι, ο Μπαλζάκ και ο Θάκερεϊ.

Μη εξαιρουμένων συγχρόνων καλλιτεχνών σαν τον Μπομπ Ντίλαν ή την Μπιγιόνσε αλλά και εστεμμένων, μεγιστάνων, πολιτικών και άλλων. Προς αποφυγή παρανοήσεων εξάλλου, οι σουίτες με θέα στον Κήπο του Κεραμεικού αρχίζουν από 4.070 ευρώ.

Διαβάστε επίσης:

Είναι η γραφή πολυτέλεια; Η απάντηση σ’ ένα μουσείο

Η νέα Εθνική Πινακοθήκη και το πρώτο της χρυσό βραβείο