Μια μονοκατοικία στο Π. Ψυχικό ξαναζωντανεύει σε γήινους και ζωντανούς τόνους

Στην καρδιά του Π. Ψυχικού, μια τυπική διπλοκατοικία του 1955 μετατρέπεται σε ένα σύγχρονο κτίριο τριών ανεξάρτητων κατοικιών. Ο επαναπροσδιορισμός των λειτουργικών και μορφολογικών κανόνων του, οδηγεί στην ταυτόχρονη μετάλλαξη του  ίδιου του κτιρίου, καθώς και του περιβάλλοντος χώρου στον οποίο βρίσκεται.

Η παρέμβαση ειναι ριζική. Διατηρούνται μόνο ο στατικός φορέας και τμηματικά το εξωτερικό κέλυφος του κτιρίου, ενώ καταργούνται οι εσωτερικές τοιχοποιίες και η υπάρχουσα πρόσβαση και διαμερισματοποιηση. Επανασχεδιάζεται η εσωτερική οργάνωση των νέων κατοικιών, βάση των σύγχρονων αναγκών των χρηστών, και επαναπροσδιορίζεται η μεταξύ τους σχέση με όρους κίνησης και ιδιωτικότητας.

Αποτέλεσμα του σχεδιασμού είναι η δημιουργία μιας διώροφης μεζονέτας και 2 ανεξάρτητων διαμερισμάτων. Κυρίαρχο στοιχείο της μεζονέτας είναι ο χώρος διπλού ύψους στην καρδιά του σπιτιού που φιλοξενεί το καθιστικό και επιτρέπει την οπτική επαφή με το κοινόχρηστο playroom του 2ου ορόφου. Ο προσανατολισμός του είναι τέτοιος, έτσι ώστε άπλετο φως να λούζει το καθιστικό μέσω της τζαμαρίας διπλού ύψους. Γύρω από το καθιστικό αναπτύσσεται η ανοιχτή κουζίνα, ενώ στο 2ο όροφο αναπτύσοονται τα υπνοδωμάτια και οι βοηθητικοί χώροι. Τα διαμερίσματα ακολουθούν τη λογική του open space και φιλοξενούν τους απαιτούμενους χώρους, ανάλογα με τις απιτήσεις των χρηστών.

Το κατάφυτο περιβάλλον μέσα στο οποίο βρίσκεται το κτίριο, οδηγεί στην επιλογή φυσικών υλικών και γήινων χρωμάτων. Ξύλινα δάπεδα, πατητή τσιμεντοκονία, χτιστά καθιστικά, μεταλλικά και πέτρινα στοιχεία συνθέτουν ένα σύγχρονο και ταυτόχρονα παραδοσιακό περιβάλλον. Όλο το κέλυφος επενδύεται με θερμοπρόσοψη διαφορετικού πάχους, με στόχο τόσο την βελτίωση της ενεργειακής συμπεριφοράς του κτιρίου, όσο και την δημιουργία της επιθυμητής ογκοπλασίας.

Χαρακτηριστικό ειναι ότι το κτίριο παύει να έχει τέσσερις ανεξάρτητες όψεις και γίνεται πλέον αντιληπτό ως ένα περίοπτο γλυπτό, το οποίο χαρακτηρίζεται απο τη συνέχεια των διαφορετικών πλευρών του. Ένα νέο κόκκινο κέλυφος περιβάλλει το κτίριο και το ενοποιεί. Η ογκοπλασια του κτιρίου ειναι πλέον τέτοια, ώστε μέσα απο ένα συνεχές παιχνίδι φωτός-σκιας και χρώματος να εντείνεται η τριτη του διάσταση και να προκύπτουν περιοχές που συνεχώς επαναπροσδιορίζονται ανάλογα με το φως. Η αίσθηση αυτη ενισχύεται απο την περιβάλλουσα φύτευση, η οποία με τη σειρά της συμμετέχει στη φωτοσκίαση του κτιρίου και δημιουργεί γωνιές με διαφορετικές ποιότητες.

Κυρίαρχο στοιχείο του κτιρίου ειναι το χρώμα. Μέσα στο ήσυχο, κατάφυτο και ειδυλλιακό περιβάλλον του Π. Ψυχικού, στόχος ειναι η εναρμόνιση του νέου κελύφους και η ταυτόχρονη σηματοδότηση του. Έτσι λοιπόν, το κτίριο χρωματίζεται σε γήινους και ζωντανούς τόνους. Κόκκινο, κροκι, πετρολ. Παύει να ειναι πλέον στατικό και απρόσωπο· αποκτάει κίνηση, ένταση και ψυχή. Στέκεται σαν έμψυχος οργανισμός, ικανός να προκαλεί συναισθήματα και να επηρεάζει τη ζωή των κατοίκων του και μη.