Λαμπερά εγκαίνια στη γκαλερί Citronne με το περίφημο «Λεμονοδάσος» του Γ. Ψυχοπαίδη

Τα εγκαίνιά της πραγματοποίησε η γκαλερί τέχνης, Citronne, στον Πόρο, φιλοξενώντας στο ξεκίνημά της την καταλληλότερη συλλογή έργων: Τα περίφημα λεμόνια του Γιάννη Ψυχοπαίδη. Τα λαμπερά εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το περασμένο Σάββατο, με τον χώρο της νέας γκαλερί να γεμίζει από πλήθος σπουδαίων καλλιτεχνών, δημοσιογράφων και κοινού, που έσπευσαν να τιμήσουν τα έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη.

Η γκαλερί ξεκινά τη λειτουργία της το φετινό καλοκαίρι, φιλοξενώντας δύο σημαντικές εκθέσεις έργων του καλλιτέχνη. Πιο συγκεκριμένα, με φόντο την θεματική «Τα Ίχνη στον Χρόνο», στον χώρο της γκαλερί Citronne παρουσιάζεται η έκθεση «Λεμονοδάσος – Ημερολόγια ενός καλοκαιριού», ενώ στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου «Το Αλφάβητο – Αρχαϊκό Παλίμψηστο», συνεργασία της Γκαλερί με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων. Την τοποθέτηση των έργων στη γκαλερί Citronne ανέλαβε η Δρ. Ιστορίας της Τέχνης, Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη.

Στον εκθεσιακό χώρο της γκαλερί Citronne, οι νεκρές φύσεις, με τα λεμόνια ως κεντρικό μοτίβο, αλληλοδιαδέχονται η μία την άλλη, δημιουργώντας ένα δυνάμει ενιαίο σύνολο, το Λεμονοδάσος. Παράλληλα, το κάθε έργο διατηρεί την προσωπική του φυσιογνωμία, καθώς συνδέεται και πλαισιώνεται από διαφορετικά στοιχεία, αποσπασμένα από την καθημερινότητα ή την Ιστορία. Εδώ, την Ιστορία την αφηγείται η φύση: τα χρώματα, τα σχήματα, η θάλασσα, οι συνθέσεις του βίου.

Στην γκαλερί φιλοξενούνται 67 έργα, τοποθετημένα σε μορφή μιας αναγνώσιμης φρίζας, που έχουν αφετηρία το εμβληματικό μυθιστόρημα του Κοσμά Πολίτη, το «Λεμονοδάσος».

Σημαντικό στοιχείο είναι ότι κοινός παράγοντας των δύο εκθέσεων είναι τα βιβλία, είτε ως ορατά αντικείμενα είτε ως μνημονική αναφορά. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου, τα έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη είναι 24 βιβλία, με αντιστοίχιση στα ισάριθμα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου, η οποία παραπέμπει και στις ομηρικές ραψωδίες.

Σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, οι δύο εκθέσεις που παρουσιάζονται στους χώρους τέχνης του Πόρου αποτελούν «εικαστικά ημερολόγια», μια καταγραφή με αναφορές στη συλλογική μνήμη, στην οποία παράλληλα πραγματοποιείται και μια προσωπική αφήγηση.

Άξιο αναφοράς είναι, επίσης, το γεγονός ότι και στις δύο εκθέσεις, ο καλλιτέχνης επιχειρεί μια εικαστική σκηνοθεσία. Τα ιστορημένα ανοιχτά-κλειστά βιβλία στο Αρχαιολογικό Μουσείο αφηγούνται, υπενθυμίζουν, παραπέμπουν. Στον ίδιο χώρο, δύο πίνακες, τοποθετημένοι χωριστά από το σύνολο, παρουσιάζουν στον θεατή την οδυνηρή πραγματικότητα του παρόντος, το προσφυγικό δράμα.

Το έργο του Γιάννη Ψυχοπαίδη, στο σύνολό του, χαρακτηρίζεται από την σχέση του με το παρελθόν, η οποία και καθορίζει την εικαστική του ταυτότητα. Ίχνη-αποτυπώματα στον χρόνο, θραύσματα εικόνων, διάλογος παρελθόντος -παρόντος, απαρτίζουν το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα πίσω από τις ενότητες των έργων στις εκθέσεις αυτές.

«Τα ίχνη στον χρόνο αποτυπώνουν την μνήμη, την ενσυναίσθηση, την γνώση και την επίγνωση ενός κόσμου κερματισμένου μέσα στην ενότητα του και συμπαγή μέσα στην διάσπασή του, ενός κόσμου αισθαντικού, στοχαστικού και αναστοχαστικού μαζί».

Η διπλή αυτή έκθεση του Γιάννη Ψυχοπαίδη επιχειρεί να δώσει μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα από την σύνθετη προσωπικότητα και την εικαστική αναζήτηση του σημαντικού αυτού Έλληνα καλλιτέχνη. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 24 Ιουλίου.

Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη

Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1963-1968) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές, με υποτροφία του γερμανικού κράτους στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου (1970-1976). Μέλος της καλλιτεχνικής ομάδα Α (1965). Ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές» (1971 – 1973) και του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (ΚΕΤ, Αθήνα, 1974,1976). Ήταν επίσης μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας 10/9 του Μονάχου (1975). Υπήρξε προσκεκλημένος του καλλιτεχνικού προγράμματος του Δυτικού Βερολίνου DAAD (1977).

Από το 1970 μέχρι και το 1976 έζησε και εργάστηκε στο Μόναχο. Από το 1977 μέχρι και το 1986 έζησε και εργάστηκε στο Βερολίνο. Από το 1986 μέχρι και το 1992 έζησε και εργάστηκε στις Βρυξέλλες. Το 1994 εκλέχθηκε καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και το 2012 εκλέγεται ομότιμος καθηγητής. Εκτός από την Ελλάδα, έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Αγγλία, στην Αίγυπτο, στην Αλβανία, στην Αλγερία, στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στη Γερμανία (Ανατολική και Δυτική), στη Γιουγκοσλαβία, στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία, στην Ιρλανδία, στην Ισπανία, στο Ισραήλ, στην Ιταλία, στον Καναδά, στην Κίνα, στην Κύπρο, στο Λουξεμβούργο, στην Ολλανδία, στη Ρουμανία, στη Σουηδία, στην Τουρκία κ.λπ., σε ιδιωτικές γκαλερί, πινακοθήκες και μουσεία.