Black Cactus Villas: Εντυπωσιακή ανακαίνιση συγκροτήματος κατοικιών στη Μύκονο (16 pics)

Το κυκλαδίτικο βραχώδες περιβάλλον και οι κάκτοι που επιβίωναν αδιατάρακτοι στην περιοχή του Άι Γιάννη Μυκόνου ενέπνευσαν τη σχεδιαστική ομάδα να σχεδιάσει και να υλοποιήσει το συγκρότημα κατοικιών “Black Cactus Villas”.

Τρεις κατοικίες σε κοινό οικόπεδο, βορά στις έντονες κλιματικές συνθήκες του Αιγαίου, μετατράπηκαν σε σύγχρονες αυτόνομες κατοικίες με κοινόχρηστους χώρους. Τα κτίρια, κατασκευασμένα πριν από τη δεκαετία του ‘70, ανακαινίστηκαν τόσο στους εσωτερικούς, όσο και στους εξωτερικούς χώρους, με σεβασμό στην κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική και με σύγχρονες λεπτομέρειες στο εσωτερικό τους.

Στόχος του σχεδιασμού ήταν οι κατοικίες να ανακαινιστούν, ώστε να αξιοποιηθούν εμπορικά από τους ιδιοκτήτες, προσελκύοντας ένα κοινό με ιδιαίτερα υψηλές απαιτήσεις. Βασικό ζητούμενο για το έργο ήταν να αποδώσει το χαρακτήρα του νησιού και των φυσικών στοιχείων που το απαρτίζουν, προκειμένου η φιλοξενία του να αποτελέσει μία ξεχωριστή εμπειρία για τους επισκέπτες.

Στον εξωτερικό χώρο, η τοπογραφία του οικοπέδου διευκόλυνε την ομάδα σχεδιασμού στην επιλογή θέσης της πισίνας χωρίς ιδιαίτερες εκσκαφές. Παράλληλα, η θέση της πισίνας κατέδειξε τα όρια του κοινόχρηστου χώρου, ο οποίος λειτουργεί ενωτικά, επιτρέποντας στους φιλοξενούμενους να χρησιμοποιήσουν ταυτόχρονα τις εγκαταστάσεις του. Η χρήση της πέτρας ως βασικού υλικού των διαμορφώσεων μετατρέπει τα διαφορετικά επίπεδα σε φυσική προέκταση της έντονης τοπογραφίας, δίνοντας έμφαση στους λευκούς όγκους των κτιρίων. Η έμφαση και η αντίθεση ήταν και ο βασικός σκοπός της επιλογής του φυσικού μαύρου χαλικιού, που καλύπτει τους χώρους πρασίνου του συγκροτήματος. Καθοριστικός είναι ο ρόλος της εικαστικής εγκατάστασης με τους αφαιρετικούς μεταλλικούς κάκτους – γλυπτά του Τάσου Χριστοφιλόπουλου, που ταυτοποιεί το έργο, προσδίδοντας ιδιαίτερο χαρακτήρα στους κοινόχρηστους χώρους.

Για τον εσωτερικό σχεδιασμό, στόχος της σχεδιαστικής ομάδας ήταν να ικανοποιήσει το σύγχρονο αισθητικό κώδικα, που συνδέει τους πολίτες του κόσμου, με σεβασμό στην αρχιτεκτονική των Κυκλάδων. Απαρέγκλιτη προϋπόθεση, για το σχεδιασμό ήταν να ικανοποιεί την ανάγκη για χρηστικότητα και ευελιξία. Οι εσωτερικές διαρρυθμίσεις των κατοικιών τροποποιήθηκαν με σκοπό τη βέλτιστη άνεση των επισκεπτών, καθιστώντας το συγκρότημα ικανό να φιλοξενήσει 12 άτομα. Ο πρώτος όροφος της Α’ κατοικίας είναι ο πυρήνας του συγκροτήματος με τρία υπνοδωμάτια των δύο ατόμων και ευρύχωρους εσωτερικούς κοινόχρηστους χώρους. Ο ισόγειος χώρος της Α’ κατοικίας αποτελεί ένα αυτόνομο δωμάτιο – στούντιο δύο ατόμων με άμεση πρόσβαση στους υπαίθριους χώρους της πισίνας. Στο ίδιο επίπεδο με το στούντιο και την πισίνα βρίσκεται και η Β’ κατοικία με ευέλικτο εσωτερικό, που μπορεί να φιλοξενήσει από 2 έως 4 άτομα.

Οι εσωτερικοί χώροι τροποποιήθηκαν, χωρίς όμως να χάσουν το χαρακτήρα και την αίσθηση της κυκλαδίτικης κατοικίας. Τα ανοίγματα των κτιρίων διατηρήθηκαν, ενώ τα εξωτερικά και εσωτερικά κουφώματα κατασκευάστηκαν εκ νέου με τις παραδοσιακές τεχνικές. Οι υφιστάμενες ξύλινες οροφές αποκαταστάθηκαν και αναδείχτηκαν ως συνθετικά στοιχεία, που λειτουργούν σε συνέχεια των λευκών τοίχων και συμβάλλουν στην επίτευξη των έντονων αντιθέσεων. Η επιλογή του κινητού εξοπλισμού έγινε με κριτήριο το σύγχρονο σχεδιασμό, τις καθαρές γραμμές και τα φυσικά υλικά. Η ανάδειξη της σχεδιαστικής ιδέας γίνεται κυρίως μέσα από τη χρήση χρωματικών αντιθέσεων. Η επιλογή της γήινης μαύρης απόχρωσης σε δάπεδα, κουφώματα και στο σταθερό εξοπλισμό των κατοικιών αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία της χρωματικής παλέτας. Τα φυσικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν αυτά που λειτούργησαν ενωτικά και ισορρόπησαν τις αντιθέσεις μεταξύ των δύο χρωματικών άκρων, του λευκού και του μαύρου.

Τα υλικά και οι τεχνικές που εφαρμόστηκαν συνάδουν με την κατασκευαστική παράδοση των Κυκλάδων, με τη χρήση του πατητού τσιμεντοκονιάματος να κυριαρχεί στις επενδύσεις δαπέδων και τοιχοποιίας του εσωτερικού χώρου. Στους εξωτερικούς χώρους, η δυνατότητα εκμετάλλευσης των φυσικών πετρωμάτων του οικοπέδου έπαιξε σημαντικό ρόλο τόσο στον περιορισμό του κόστους κατασκευής, όσο και στην ανάδειξη της ιδέας μέσω της διαδικασίας επανάχρησης των φυσικών υλικών. Έτσι, τα πετρώματα του οικοπέδου έγιναν αντικείμενο επεξεργασίας και χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία οριοθέτησης του οικοπέδου και επενδύσεων των τοίχων αντιστήριξης. Με το ίδιο σκεπτικό επιλέχτηκε και η χρήση των ιστών καλαμιού ως υλικού σκίασης των υπαίθριων χώρων. Τα καλάμια χρησιμοποιήθηκαν για να καλύψουν τις ξύλινες πέργκολες, που κατασκευάστηκαν στο χώρο της πισίνας και στις βεράντες των κατοικιών.