Το έργο ανακαίνισης των Oikonomakis Siampakoulis Architects αφορά στον σχεδιασμό ενός ανοιχτού, ρευστού και διασυνδεδεμένου χώρου, γεμάτου χρώματα, διαφορετικές υφές και υλικά, σύγχρονα και παλαιότερα στοιχεία.

Το διαμέρισμα ανακαινίστηκε για να γίνει το σπίτι δύο νεαρών που εργάζονται στην τέχνη, ώστε να στεγάσει τη συλλογή των ιδιαίτερων προσωπικών τους αντικειμένων.

1

Στους πρόποδες του Λυκαβηττού, μεταξύ Εξαρχείων και Κολωνακίου, το διαμέρισμα αποτελεί τυπικό δείγμα της αρχιτεκτονικής της δεκαετίας του ’70. Το αρχιτεκτονικό γραφείο ανέλαβε να ανακαινίσει τον – 85 τετραγωνικών μέτρων – χώρο, προκειμένου να γίνει το σπίτι δύο νεαρών επαγγελματιών που εργάζονται στον τομέα της τέχνης.

Λόγω της φύσης του επαγγέλματός τους, της αγάπης τους για την τέχνη και καθώς ταξιδεύουν πολύ, οι ένοικοι έχουν στην κατοχή τους μια προσεγμένη συλλογή από έργα τέχνης, κεραμικά και έπιπλα.

«Πριν ξεκινήσουμε να μελετάμε το έργο, λάβαμε έναν πολύ αναλυτικό κατάλογο που εξηγούσε όλα τα έργα τέχνης των ιδιοκτητών, και που έπαιξε καταλυτικό ρόλο κατά τη διαδικασία σχεδιασμού», εξηγούν οι αρχιτέκτονες.

Στόχος των αρχιτεκτόνων ήταν εξαρχής η σύνθεση ενός χώρου γεμάτου με χρώμα, διαφορετικές υφές, υλικά, ιδιαίτερα σχήματα και φως, ενός χώρου που να αντικατοπτρίζει τη σύγχρονη ελληνική αρχιτεκτονική δημιουργία, αλλά παράλληλα να αναγνωρίζει και να εντάσσει δημιουργικά, κάποια παραμελημένα – μέχρι αρκετά πρόσφατα – στοιχεία της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς.

Ήταν αίτημα των ιδιοκτητών να διατηρηθούν και να αποκατασταθούν τα αυθεντικά στοιχεία του διαμερίσματος και να ενταχθούν στο νέο σχέδιο – συμπεριλαμβανομένων των καφέ μαρμάρινων πατωμάτων, των πολύχρωμων μωσαϊκών, των ξύλινων παρκέ, καθώς και του παλιού μαρμάρινου νεροχύτη.

Καθώς ζητήθηκε να αναδιοργανωθεί η κάτοψη του διαμερίσματος, το αρχιτεκτονικό δίδυμο εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, προκειμένου να φέρει όσο περισσότερο φυσικό φως ήταν δυνατό μέσα στο χώρο, μέσω της αφαίρεσης των διαμήκων εσωτερικών τοίχων.

Με αυτό τον τρόπο, το καθιστικό συνενώθηκε με την τραπεζαρία, την κουζίνα και τον προθάλαμο, δημιουργώντας έτσι έναν ανοιχτό, ρευστό και διασυνδεδεμένο χώρο. Κλειδί για την οργάνωση αυτής της ανοιχτής κάτοψης ήταν ο σχεδιασμός και η τοποθέτηση συγκεκριμένων στοιχείων που σχεδιάστηκαν ειδικά για το διαμέρισμα, έτσι ώστε η οικιακή ζωή να μπορεί να αναπτυχθεί τριγύρω τους.

Μπαίνοντας στο διαμέρισμα, ο επισκέπτης συναντά μια λευκή μεταλλική κατασκευή εν είδει βιβλιοθήκης, που σχεδιάστηκε προκειμένου να δημιουργηθεί ένας πολύ ιδιαίτερος χώρος για μερικά από τα αγαπημένα αντικείμενα και έργα τέχνης των ενοίκων. Το έπιπλο αυτό χτίστηκε στο σημείο που ο παλιός διαμήκης τοίχος χώριζε τον προθάλαμο από τον εσωτερικό διάδρομο.

Το πάντρεμα αυτής της σύγχρονης εγκατάστασης με τον παλιό τούβλινο τοίχο αποτέλεσε ένα κρίσιμο ζήτημα, τόσο για τη σύλληψη της όλης σύνθεσης, όσο και για τη λειτουργία και την ορθή κατασκευαστική αποπεράτωση του διαμερίσματος.

Έτσι, κατά τη διάρκεια της κατασκευής, διατηρήθηκε ένα οριοθετημένο τμήμα του παλιού τοίχου, και στη συνέχεια κατασκευάστηκε γύρω του το μεταλλικό έπιπλο, αφήνοντας παράλληλα την επαρκή επιφάνεια τοίχου, προκειμένου να τοποθετηθεί ένας ζωγραφικός πίνακας απέναντι από την είσοδο του διαμερίσματος, υποδεχόμενος τους επισκέπτες.

Καθώς το μαγείρεμα αποτελεί μια αγαπημένη καθημερινή συνήθεια των ενοίκων, δόθηκε ιδιαίτερη βάση στο σχεδιασμό της κουζίνας και τη σύνδεσή της με τους υπόλοιπους χώρους.

Η μεγάλη, ειδικά σχεδιασμένη νησίδα με τα πράσινα πλακάκια, που τοποθετείται μεταξύ της κουζίνας και της τραπεζαρίας, αποτελεί το βασικότερο στοιχείο του διαμερίσματος και το επίκεντρο της καθημερινής ζωής.

Το σχήμα της νησίδας δημιουργεί μια άνετη ζώνη εργασίας, όπου ποικίλες δραστηριότητες της καθημερινότητας μπορούν να συμβαίνουν παράλληλα με το μαγείρεμα, καθώς οι εστίες είναι τοποθετημένες επίσης εκεί, πάνω στο μαρμάρινο πάγκο.

Περιμετρικά της νησίδας, προσεκτικά σχεδιασμένες κόγχες και χειροποίητα μαρμάρινα ράφια επιτρέπουν την αποθήκευση και έκθεση οικιακών σκευών, βιβλίων μαγειρικής, κεραμικών και άλλων αντικειμένων.

Ακριβώς πάνω από τη νησίδα, μια κρεμαστή διαμπερής λευκή μεταλλική κατασκευή οριοθετεί το χώρο μεταξύ κουζίνας και τραπεζαρίας, και δημιουργεί ένα συνεχές παιχνίδισμα φωτός και σκιάς με τα ανοιχτά της ράφια.

Τα ντουλάπια της κουζίνας από ξανθό καπλαμά δρυός αποτελούν το φόντο της μαγειρικής διαδικασίας.

Με το ιδιαίτερο σχήμα τους, τα ντουλάπια έχουν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να “κυκλώνουν” το μικρό παράθυρο της κουζίνας και τον φεγγίτη που ανοίχτηκε προκειμένου να έρθει φυσικό φως στο -προηγουμένως σκοτεινό- μπάνιο που βρίσκεται πίσω από την κουζίνα.

Ένας δεύτερος φεγγίτης στον τοίχο μεταξύ προθαλάμου και γραφείου φωτίζει την είσοδο, αποκαλύπτοντας παράλληλα το μεγάλο συνολικό βάθος του διαμπερούς διαμερίσματος.

Ο φεγγίτης προσφέρει άπλετο φυσικό φως στο εσωτερικό καθόλη τη διάρκεια της μέρας, καθώς ο ήλιος γυρνά από τα βορειοανατολικά δωμάτια της κρεβατοκάμαρας και του γραφείου στους νοτιοδυτικούς χώρους διημέρευσης.

//

https://www.os-architects.com/
Φωτογραφίες: Alina Lefa

Διαβάστε επίσης:

Τhe Εye: Ένα πνευματικό καταφύγιο στις πλαγιές της Αμοργού

Ένα κόσμημα στο Παρίσι με την υπογραφή της STENE ALEXOPOULOS – mononewsTV

https://www.mononews.gr/city-stories/architecturedesign/i-louis-vuitton-eisvalei-stin-formula-1