Τόσο η Casa Brutale όσο και η Villa Clessidra απασχολούν το διαδίκτυο σε όρους virality από το 2015 ως σήμερα.

Πίσω από αυτές κρύβεται ο αρχιτέκτονας Λαέρτης Αντώνιος Ando Βασιλείου και η πεποίθησή του πως το ανεπίχριστο σκυρόδεμα και το γυαλί είναι καθαρόαιμα συστατικά ποίησης.

1

Δέκα λεπτά συνομιλίας μαζί του αρκούν για να μάθεις πως αγαπημένοι του αρχιτέκτονες παραμένουν ο Tadao Ando και ο Tom Kundig, ενώ λατρεύει το μπλε και το μαύρο, όσο και τα έργα των Mark Rothko, Anselm Kiefer και Γιάννη Ψυχοπαίδη.

“Offline & off-grid, without any remorse”, παραμένει ως σήμερα ο ορισμός που ο ίδιος δίνει στην πολυτέλεια.

Και, όταν σχεδιάζει, ακούει επικά soundtrack ταινιών, συνήθως με την υπογραφή των Max Richter, Hans Zimmer και Johann Johannsson.

Ο Λαέρτης Αντώνιος Ando Βασιλείου, ιδρυτής των γραφείων OPA – Open Platform for Architecture (2014) και LAAV Architects (2016) έγινε γνωστός για τα viral κομψοτεχνηματα αρχιτεκτονικής που παρουσίασε σε μεγάλα διαδικτυακά περιοδικά, αλλά και για τις συμμετοχές του σε TEDx που τον οδήγησαν μεταξύ άλλων και πίσω από το cockpit ενός πολυτελούς Infiniti για τις ανάγκες της καμπάνιας της εν λόγω αυτοκινητοβιομηχανίας για την αγορά της Βόρειας Αμερικής.

Κάτι που γνωρίζουν ελάχιστοι: αγαπάει κάποια δίτροχα και τετράτροχα όσο ακριβώς για κάθε αρχιτεκτονικό αριστούργημα, αντιμετωπίζοντας τα με τον ίδιο ακριβώς σεβασμό, θυμίζοντας τον τρόπο με τον οποίο ο Le Corbusier θεωρούσε τα αυτοκίνητα σύμβολα του μοντερνισμού, σε ευθεία εξίσωση της παραγωγής τους με την κτιριακή κατασκευή. Όπως δηλαδή και ο Walter Gropius πριν από αυτόν.

Σε μια σύντομη αναδρομή, γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά μεγάλωσε στη Ρόδο, σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο Αθηνών και στο Delft της Ολλανδίας, ενώ πέρασε και από το ISA Victor Horta tων Βρυξελλών. Από το 2010 όμως ζει και εργάζεται στο Haarlem της Ολλανδίας, μόλις είκοσι λεπτά τόσο από την πόλη του Άμστερνταμ, όσο και από την παραλία.

Ο ίδιος φυσικά λατρεύει τη συνεχή κίνηση. “Ο μεγάλος δάσκαλος Renzo Piano μίλησε κάποτε σε μία συνέντευξη για τα ταξίδια. Συγκεκριμένα, τα παροιμοίωσε με την κίνηση που κάνει ένας καλλιτέχνης, κατά την οποία αποστασιοποιείται από το έργο ή την καθημερινότητα, ώστε να δει καλύτερα τη συνολική εικόνα”.

Και, όπως για τους Μπρουταλιστές, η ηθική ήταν πάντα η ειλικρίνεια προς τα υλικά και τη δομή του κτιρίου, έτσι και για τον ίδιο, η μεγαλύτερη ευθύνη ενός αρχιτέκτονα σήμερα είναι να ξεπεράσει το εγώ του και να αφήσει κάτι όμορφο και ουσιώδες στην κοινωνία και τις επόμενες γενιές που ακολουθούν.

Και, ναι μεν αντιλαμβάνεται πως το σκυρόδεμα δεν είναι sustainable σε μια εποχή όπου όλοι μιλούν για αρχιτεκτονική οικολογική συνείδηση, όμως η αντικατάσταση του με ξύλο, όπως είθισται σήμερα, τον βρίσκει σκεπτικό, με κάποιες αμφιβολίες.

“Παραμένω σε μια συνεχή αναζήτησή νέων εναλλακτικών. Ως τότε, παραμένω οπαδός του μέτρου”, προσθέτει.

Ζήλεψε όμως άραγε θρυλικά έργα συναδέλφων του; Υπάρχει ένα αριστούργημα που θαυμάζει και θα ήθελε κάποια στιγμή να το αγοράσει να αποσυρθεί εκεί, η περίφημη Casa Malaparte στο Κάπρι της Ιταλίας, από τους Adalberto Libera & Curzio Malaparte.

“Ο κόσμος (μου) δεν θα υπήρχε δίχως αυτό”, προσθέτει ο ίδιος γελώντας.

Σε δέκα χρόνια από σήμερα θα προτιμούσε να δοκιμαστεί σε άλλα δημιουργικά μονοπάτια, όπως η συγγραφή σεναρίων και βιβλίων.

“Αρχιτεκτονικά όμως, θα είμαι πολύ ικανοποιημένος αν καταφέρω να υλοποιήσω όσα έχω σχεδιάσει μέχρι τώρα και με απασχολούν αυτόν τον καιρό, μεταξύ αυτών κάποιες high end villas σε τροπικούς προορισμούς (Costa Rica, Curacao, Ελλάδα) και κάποια φιλόδοξα ξενοδοχεία” στην Ολλανδία, Γερμανία και Φινλανδία.

Και, σε ό,τι αφορά το διεθνές φαινόμενο Casa Brutale, αναμένεται να συνεχίσει τις εργασίες υλοποίησής του στο Λίβανο, μόλις σταθεροποιηθεί το κλίμα στην περιοχή, ενώ εντός 2024 αναμένεται μια (βελτιωμένη) εκδοχή της Casa Brutale σε ένα δημοφιλές ελληνικό νησί.

Ενώ σύντομα αναμένεται να ανακοινωθούν περισσότερες πληροφορίες για τα δύο του τελευταία πρότζεκτ, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Άμστερνταμ και το Ινστιτούτο Κλιματικής Αλλαγής στη Νότια Αφρική.

Virality alert ready, παραμένουμε σε αναμονή.

Διαβάστε επίσης:

Μαροκινή έμπνευση σε αρχοντικό του Λονδίνου

Από τη Δανία με αγάπη: Ένα σπίτι που θα λάτρευε τη Μεσόγειο

Η διαχρονική γιορτή της αθηναϊκής αστικής ζωής