Ανακαίνιση ενός ισόγειου διαμερίσματος στου Παπάγου – Δείτε το πριν και το μετά! (6 pics)

Το υφιστάμενο διαμέρισμα, εμβαδού 45 m²  ήταν ισόγειο, με δύο μπαλκονόπορτες προς τον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας και ήταν επιμερισμένο εσωτερικά σε καθιστικό και υπνοδωμάτιο. Οι κάτοικοι, ένα νέο ζευγάρι, βρίσκονταν σε δίλημμα ως προς το αν θα έπρεπε να επενδύσουν στην ανακαίνιση του ιδιόκτητου αυτού διαμερίσματος ή αν θα ήταν σκόπιμο να προχωρήσουν στην ενοικίαση ενός χώρου που κοινωνικά θα ήταν περισσότερο αποδεκτός, δηλαδή ενός μεγαλύτερου διαμερίσματος σε όροφο.

Μέσα από μια σειρά αναλυτικών ημι-δομημένων συνεντεύξεων φάνηκε ότι οι δύο ιδιοκτήτες στην πραγματικότητα επιθυμούσαν να ζήσουν για ένα διάστημα σε ένα μικρό σχετικά χώρο, ο οποίος θα εξυπηρετούσε αποκλειστικά και μόνο τις ανάγκες του ζευγαριού.

Επίσης η επαφή του συγκεκριμένου ισόγειου διαμερίσματος με τον ακάλυπτο της πολυκατοικίας ήταν ένα δεδομένο του χώρου που κατά βάθος οι ιδιοκτήτες έβλεπαν θετικά, σε αντιδιαστολή με αυτό που θεωρείται αυτονόητο στην ελληνική κοινωνία, ότι δηλαδή το ισόγειο πάντα μειονεκτεί. Ειδικά μάλιστα στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο ακάλυπτος της πολυκατοικίας ήταν ένας κατάφυτος κήπος, σε αντίθεση με αυτό που στερεοτυπικά προσλαμβάνουμε ως δεδομένο δυσάρεστο κοινόχρηστο χώρο στις ελληνικές πολυκατοικίες.

Κατά την ανακαίνιση του διαμερίσματος ανατράπηκε η λογική του “δυαριού” που επιβάλλει διάκριση σε καθιστικό και υπνοδωμάτιο δημιουργώντας συχνά τη γνωστή κλειστοφοβική αίσθηση. Εσωτερικά ο χώρος αντιμετωπίστηκε σαν να είναι ένα μεγάλο έπιπλο. Το κρεβάτι απέκτησε πλάτη με τη μορφή μιας βιβλιοθήκης της οποία τα ράφια από τη μια πλευρά λειτουργούσαν ως κομοδίνα ενώ από την άλλη ως τυπικά ράφια βιβλιοθήκης.

Το όριο στο πίσω μέρος του κρεβατιού απέκρυβε σε ένα βαθμό το ξαπλωμένο σώμα, απελευθέρωνε όμως τις οπτικές φυγές μέσα στο διαμέρισμα από ένα ύψος και πάνω. Η βιβλιοθήκη γυρίζει και μετασχηματίζεται σε έναν πάγκο που λειτουργεί ως γραφείο της ιδιοκτήτριας, η οποία μόλις είχε επιστρέψει από τις διδακτορικές της σπουδές στη Γαλλία, και ταυτόχρονα ως πλάτη για τον πολύ μεγάλο γωνιακό καναπέ του σπιτιού, το μοναδικό έπιπλο του καθιστικού στο οποίο μπορούν να ξαπλώνουν ταυτόχρονα οι δύο ιδιοκτήτες.

Η κουζίνα δεν επιμερίζεται ως χώρος. Ο πάγκος της επεκτείνεται και λειτουργεί ως τραπέζι για φαγητό ανάμεσα στο καθιστικό και στο χώρο παρασκευής του γεύματος, ενώ στη μια του γωνία χρησιμοποιείται ως γραφείο από τον ιδιοκτήτη που είναι πολιτικός μηχανικός και κατασκευαστής. Το δάπεδο στρώνεται με καδροναριστό ξύλινο πάτωμα, όλα τα έπιπλα κατασκευάζονται από mdf λακαρισμένο σε ολόλευκο χρώμα.

Ο ένας τοίχος του διαμερίσματος μετασχηματίζεται σε μια επιμήκη ντουλάπα. Η είσοδος στο διαμέρισμα γίνεται διαμέσου αυτής της ντουλάπας, η οποία βιώνεται ως χοντρός τοίχος, με το σημείο της εισόδου να μετασχηματίζεται σε ένα είδος πύλης. Ο άλλος τοίχος του διαμερίσματος γκρεμίζεται τελείως και αντικαθίσταται από μια μεγάλη δίφυλλη τζαμαρία. Ο πράσινος κατάφυτος κήπος εισβάλει μέσα στο σπίτι σαν ένα τεράστιο έργο τέχνης, ο χώρος εκτείνεται προς τα έξω οπτικά, το ιδιωτικό και το κοινόχρηστο βρίσκουν μεταξύ τους μια νέα δημιουργική ισορροπία.