Αναδιαμόρφωση ενός οροφοδιαμερίσματος του ’80 για μια χορογράφο (6 pics)

Πρόκειται για τη συνολική αναδιαμόρφωση ενός οροφοδιαμερίσματος του ’80, στο οποίο διαμένει μια χορογράφος με την οικογένειά της. Η κατάργηση της προϋπάρχουσας διαρρύθμισης επέτρεψε την ανασύνθεση διαφορετικών ποιοτήτων κίνησης και στάσης.

Κατά τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό ερμηνεύτηκαν μέθοδοι σύνθεσης που χρησιμοποιούνται συχνά στη σύγχρονη χορογραφία. Σε πολλές παραστάσεις, η μουσική, ο φωτισμός, τα σκηνικά και η χορογραφία δεν λειτουργούν συνοδευτικά το ένα για το άλλο. Η αλληλεπίδρασή τους όμως στη διάρκεια της παράστασης, δίνει μια ιδιαίτερη αξία στο τελικό αποτέλεσμα. H συνθετική μεθοδολογία της διαστρωμάτωσης-“layering” ήταν η βασική αφορμή για το σχεδιασμό.

Τα τρία βασικά στοιχεία της σύνθεσης, τα οποία λειτουργούν ως “layers”, είναι:

• Ο εγκιβωτισμός αρκετών λειτουργιών (κουζίνας, ντουλαπών, βιβλιοθηκών, αποθηκευτικών χώρων, λουτρού, υδραυλικών, ηλεκτρολογικών οδεύσεων, κ.λπ.), σε “θύλακες-ανοιχτά κουτιά”.

• H “τεθλασμένη γραμμή”, ένα είδος διαχωριστικού με ανοίγματα, που διαπερνά τα “ανοιχτά κουτιά” και δημιουργεί κόμβους και τροχιές κίνησης, όπως σε μια χορογραφία.

• Τα κινητά έπιπλα με τροχούς, για ν’ αλλάζουν εύκολα θέση στο διαμέρισμα και να μην καταλαμβάνουν χώρο, όταν δεν χρησιμοποιούνται.

Ένα στοιχείο που συμβάλει στην πρόκληση μετακίνησης από το ένα σημείο του χώρου στο άλλο, είναι τα εσωτερικά ανοίγματα (με τη μορφή σχισμής ή παραθύρου). Το βλέμμα διακόπτεται ή περνάει μέσα από αυτά. Το γεγονός αυτό συμβάλει στην “εξερεύνηση” του χώρου.

Η εναλλαγή της υφής των επιφανειών και η επιλογή των υλικών, σχετίζονται με τις πιθανές κινήσεις στο εσωτερικό. Η δημιουργία ψευδούς βάθους λόγω αντανακλάσεων και ο τρόπος διάχυσης του φυσικού φωτός, συμβάλει σε μια αίσθηση θεατρικότητας. O τεχνητός φωτισμός μελετήθηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε να ενισχύει αυτή τη θεατρικότητα και να παρέχει τη δυνατότητα δημιουργίας διαφορετικών φωτιστικών συνθηκών.

Δεν χρησιμοποιήθηκαν εξεζητημένα και πολυτελή υλικά. Προτεραιότητα ήταν η υλοποίηση των συνθετικών αρχών και όχι η απερίσκεπτη “τοποθέτηση” υλικών. H επιμονή στην εφαρμογή ιδιαίτερων κατασκευαστικών λεπτομερειών δεν αύξησε σημαντικά το κόστος του έργου∙ αντιθέτως περιόρισε αρκετές κατασκευαστικές αστοχίες, οι οποίες μακροπρόθεσμα θα απαιτούσαν βελτιώσεις και συντήρηση.