ΕΒΖ: Χωρίς διοίκηση οδηγείται στην χρεοκοπία ;

Η θέση της Τράπεζας Πειραιώς για την εκ νέου χρηματοδότηση της ΕΒΖ ήταν ξεκάθαρη: Πώληση θυγατρικών στη Σερβία, μείωση μισθών, ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων, μειωμένες επιδοτήσεις στους τευτλοπαραγωγούς. Και ενώ το Υπουργείο Ανάπτυξης θεωρούσε επιτυχία ότι έστω και με αυτούς τους όρους θα βρισκόντουσαν πάλι χρήματα για μια εταιρεία που δεν είναι αξιόχρεη, η διοίκηση φαίνεται ότι αδυνατεί να σηκώσει το βάρος των εξελίξεων.

Την άρχη έκανε πριν από λίγες ημέρες ο διευθύνων σύμβουλος κ. Δ. Γιαννακίδης με την παραίτησή του και χθες  ακολούθησαν ο πρόεδρος κ. Γ. Λάντζας και δύο εκτελεστικά μέλη του ΔΣ ο κ. Π. Γιεμιντζής και ο κ. Κ. Τσικλιάς.

Ο λόγος ήταν ένας και απλός:  Ενω είχαν έρθει με υποσχέσεις ότι θα «ανοίξουμε και τα κλειστά  εργοστάσια» , εκλήθησαν να υπηρετήσουν ένα σκληρό μνημόνιο για να σωθεί η εταιρεία. Ισως νόμιζαν ότι πάλι θα λάβουν ενίσχυση από το κράτός όπως στις αρχές του 2015 με 30 εκατ. ευρώ για τα οποία είναι υπόλογη σήμερα στην Κομισιόν η Ελλάδα, ή όπως στο παρελθόν κάποια διοίκηση, κάποιας τράπεζας με την όχληση της κυβέρνησης θα άνοιγε πάλι το πουγκί για να ασκουν αυτοί διοίκηση εκ του ασφαλούς και να μη χρειαστεί να «σπάσουν αυγά» λες και δεν ήξεραν ότι βρίσκονταν στο τιμόνι μιας εταιρείας που φλέρταρε με τη χρεοκοπία.

Αυτά όμως ειναι ιστορία. Από σήμερα θα πρέπει να βρεθεί λύση για την εταιρεία. Η Πειραιώς λέει ότι τα λεφτά είναι εδώ (περίπου 12 εκατ. ευρώ), ελάτε να τα πάρετε αλλά θα πρέπει να μειώσετε δραστικά τα κόστη ώστε η εταιρεία στο μέλλον να κινείται με ίδιες δυνάμεις από τις δικές της ροές.

Η σκυτάλη περνά στην κυβέρνηση και στον κ. Σταθάκη που γνωρίζει οικονομικά και ξέρει πιο είναι το σωστό για την εταιρεία.

Η αλλαγή διοίκησης με ανθρώπους που θα είναι αποφασισμένοι να κάνουν «τη βρώμικη δουλειά» αλλά και να γνωρίζουν από αναδιαρθρώσεις είναι ίσως μονόδρομος.

Σε άλλη περίπτωση η εταιρεία είναι καταδικασμένη αφού μιλάμε για μια ανώνυμη εταιρεία που δεν έχει βασικό μέτοχο με λεφτά καθώς τις μετοχές της έχει ο εκκαθαριστής της Αγροτικής Τράπεζας. Απαιτούνται λύσεις άμεσες, ρεαλιστικές και επώδυνες. Η ΕΒΖ δεν είναι μια τυχαία εταιρεία.

Μετρά πάνω από 60 χρόνια ζωής και είναι δεμένη με την πρωτογενή παραγωγή και χιλιάδες τευτλοπαργωγούς. Εχει την καλύτερη πρώτη ύλη  και θα είναι κρίμα από λάθος χειρισμούς – που η αλήθεια είναι ότι ξεκινούν από το παρελθόν από άλλες κυβερνήσεις και διοικήσεις- να βάλει λουκέτο.

Οι τευτλοπαραγωγοί στους οποίους χρωστούν λεφτά από την περσινή σοδειά πείστηκαν και έσπειραν και φέτος για να στηρίξουν την εταιρεία αλλά τώρα βλέπουν ότι οι υποσχέσεις που τους έδωσαν δεν εκπληρώνονται θα είναι τα πρώτα θύματα μαζί με τους εργαζόμενους. Μεγάλη ηττημένη όμως από ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι η ελληνική οικονομία που χρειάζεται παραγωγικές εταιρείες με δικό τους brand και τεχνογνωσία.