Βιομηχανικά ακίνητα: Χτυπάει ξανά το σφυρί για Lussile, ΣΕΒΑΘ, Αλλατίνη και Λίρα

Τα βιομηχανικά ακίνητα που τώρα βρίσκονται στις λίστες των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών κάποτε στέγαζαν την παραγωγή πετυχημένων επιχειρηματικών «συνταγών» της Ελλάδας.

Ανάμεσά τους η Lussile, η ΣΕΒΑΘ, η Αλλατίνη και η Λίρα, βιομηχανίες με ιστορία ετών που βρίσκονται στην πλατφόρμα e-auction  με τιμές εκατομμυρίων.

Lussile

Ένα ακόμη σφυρί έρχεται για τη Lussile, την ιστορική βιοτεχνία ρούχων, την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2024.

Το ακίνητο, που βγαίνει σε πλειστηριασμό με οφειλέτρια εταιρεία την Αφοί Καμινιώτη και επισπεύδουσα την doValue, βρίσκεται στις λίστες των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών με τιμή πρώτης προσφοράς τα 3.119.000 ευρώ.

Κάποτε η Lussile συγκαταλεγόταν μεταξύ των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας και βρισκόταν ανάμεσα σε εταιρείες ένδυσης που κυριαρχούσαν στην εγχώρια αγορά.

Η οικονομική κρίση οδήγησε μια σειρά από εταιρείες  όπως η Sprider Stores και η Glou, στο λουκέτο, ανάμεσά τους και η Lussile, μια ελληνική εταιρεία που το 2003 συγκαταλεγόταν μεταξύ των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας και που στα μέσα της δεκαετίας του 1990 μεσουρανούσε, παρουσιάζοντας τζίρο της τάξης των 5 εκατ. ευρώ.

Η Lussile ιδρύθηκε το 1990 από τους αδερφούς  Καμινιώτη, οι οποίοι βρίσκονταν στον  χώρο του ενδύματος ήδη από το 1973 στην Αθήνα.

Το πρώτο κατάστημα Lussile εγκαινιάστηκε το 1993 στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια επεκτάθηκαν στην Αθήνα και σε άλλα αστικά κέντρα.

Η οικονομική κρίση δεν άφησε περιθώρια στην ελληνική αγορά με αποτέλεσμα να επηρεαστεί και ο κλάδος του υφάσματος.

Έτσι, η κατάρρευση έφτασε στην πόρτα της  Lussile η οποία βρέθηκε αντιμέτωπη με σοβαρά οικονομικά προβλήματα με αποτέλεσμα τα καταστήματά της να κλείνουν το ένα μετά το άλλο.

Αποκορύφωμα της πτώσης για την βιοτεχνία είναι ο πλειστηριασμός  για το κεντρικό κτίριο της εταιρείας, στην περιοχή του Κολωνού.

Ο πλειστηριασμός, αφορά ένα κτίριο της περιφέρειας του Δήμου Αθηναίων, στη θέση «Κολοκυνθούς», στην οδό Ηρούς.

Αναλυτικότερα πρόκειται για πολυώροφη οικοδομή εντός οικοπέδου έκτασης 1.050,225 τ.μ. και αποτελείται από:

-Υπόγειο Β, που  περιλαμβάνει κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους, δηλαδή τη ράμπα καθόδου-ανόδου των αυτοκινήτων, το κεντρικό κλιμακοστάσιο, τρεις διαδρόμους και δύο ασανσέρ, αφετέρου 31 θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων.

-Υπόγειο Α,που περιλαμβάνει κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους, δηλαδή το κεντρικό κλιμακοστάσιο, τον χώρο του λεβητοστασίου μετά της δεξαμενής καυσίμων, διάδρομο, το φρέαρ ανελκυστήρος φορτίων και τη ράμπα καθόδου προς το υπόγειο, αφετέρου μία αυτοτελή και διακεκριμένη οριζόντια ιδιοκτησία, η οποία αποτελείται από μία αίθουσα και τρία W.C. κι έχει επιφάνεια 586 τ.μ.

-Ισόγειο, που περιλαμβάνει αφενός κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους, δηλαδή την είσοδο της οικοδομής, το κεντρικό κλιμακοστάσιο και τον ανελκυστήρα προσώπων, τον ανελκυστήρα φορτίων και αφετέρου μία αυτοτελή και διακεκριμένη οριζόντια ιδιοκτησία, η οποία αποτελείται από έναν χώρο, μικρό τμήμα του οποίου είναι υπερυψωμένο, χώρο αποδυτηρίων και χώρο τουαλετών, διαθέτει τρεις εισόδους, μία από την είσοδο της οικοδομής, μία από την πρασιά και μια από την κλίμακα υπηρεσίας στον ακάλυπτο χώρο, κι έχει επιφάνεια 624,40 τ.μ.

-Α όροφο, που περιλαμβάνει αφενός κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους, δηλαδή το κεντρικό κλιμακοστάσιο, τον ανελκυστήρα προσώπων, τον φωταγωγό, τη βοηθητική σκάλα στον ακάλυπτο χώρο και τον ανελκυστήρα φορτίων, αφετέρου μία αυτοτελή και ανεξάρτητη οριζόντια ιδιοκτησία, η οποία αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο, χώρο αποδυτηρίων και χώρο τουαλετών κι έχει επιφάνεια 671,90 τ.μ.

– Β όροφο που περιλαμβάνει αφενός κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους, δηλαδή το κεντρικό κλιμακοστάσιο, τον ανελκυστήρα προσώπων, τον φωταγωγό, τη βοηθητική σκάλα στον ακάλυπτο χώρο και τον ανελκυστήρα φορτίων, αφετέρου μία αυτοτελή και ανεξάρτητη οριζόντια ιδιοκτησία, η οποία αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο, χώρο αποδυτηρίων και χώρο τουαλετών κι έχει επιφάνεια 671,90 τ.μ.

-Γ όροφο που περιλαμβάνει αφενός κοινόκτητους και κοινοχρήστους χώρους, δηλαδή το κεντρικό κλιμακοστάσιο, τον ανελκυστήρα προσώπων, τον φωταγωγό και τον ανελκυστήρα φορτίων, αφετέρου μία αυτοτελή και ανεξάρτητη οριζόντια ιδιοκτησία, η οποία αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο, χώρο αποδυτηρίων και χώρο τουαλετών κι έχει επιφάνεια 662,10 τ.μ.

-Δ όροφο που περιλαμβάνει αφενός κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους, δηλαδή το κεντρικό κλιμακοστάσιο, τον ανελκυστήρα προσώπων, φωταγωγό, τον ανελκυστήρα φορτίων και βεράντες προς την οδό Ηρούς και προς τον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου, αφετέρου μία αυτοτελή και ανεξάρτητη οριζόντια ιδιοκτησία, η οποία αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο και χώρο τουαλετών και έχει επιφάνεια 280,60 τ.μ.

ΛΙΡΑ Α.Ε.

Παραμένει στην λίστα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών η «ΛΙΡΑ Α.Ε.», η γνωστή βιομηχανία μπαχαρικών της οικογένειας Λυραράκη.

Συγκεκριμένα, το σφυρί αφορά το ακίνητο της βιομηχανίας μπαχαρικών Λίρα στην Παλλήνη, και πρόκειται να χτυπήσει για τέταρτη φορά στις 20 Νοεμβρίου του 2024, με τιμή εκκίνησης τα 5.866.400,00 ευρώ και επισπεύδουσα τη Παγκρήτια Τράπεζα, ενώ η κατάσχεση έγινε για το ποσό των 500.000 ευρώ, πλέον των τόκων και εξόδων εκτελέσεως.

Πρόκειται για μία από τις ιστορικότερες βιομηχανίες παραγωγής μπαχαρικών στην Ελλάδα, με την ιστορία της να ξεκινά πριν από 65 χρόνια σε ένα σπίτι στην Κυψέλη.

Συγκεκριμένα, το 1959 η οικογένεια του Ιωάννη Λυραράκη άρχισε να πουλάει συσκευασμένα μπαχαρικά από το σπίτι του στη Κυψέλη και έπειτα στα μπακάλικα και περίπτερα της περιοχής και της οδού Πατησίων, τότε που δεν υπήρχαν ούτε καν μίνι μάρκετ ίσως κάποια «έβγα» της εποχής.

Το 1965 η «Λίρα» από οικοτεχνία «μετονομάζεται» σε βιοτεχνία κάνοντας ένα μεγάλο άνοιγμα με την αγορά εξοπλισμού συσκευασίας, ενώ θεωρείται η πρώτη βιοτεχνία μπαχαρικών που φρόντιζε τα προϊόντα της να συσκευάζονται χωρίς να τα αγγίζει ανθρώπινο χέρι.

Προϊόντα όπως κανέλα, βασιλικός, γαρύφαλλο μοσχοκάρυδα και άλλα πολλά αγαπήθηκαν από τις Ελληνίδες νοικοκυρές και τα προϊόντα «Λίρα» απέκτησαν μια μόνιμη θέση στα ντουλάπια των σπιτιών.

Η δημοφιλία των προϊόντων έφερε το 1977 ένα ακόμα μεγαλύτερο βήμα για την οικογένεια Λυραράκη, με την εταιρεία να αποκτά ένα υπερσύγχρονο ιδιόκτητο εργοστάσιο 9.000 τ.μ. στην Παλλήνη Αττικής, το οποίο επέτρεψε στην εταιρεία να επεκτείνει τις δραστηριότητές της πέρα από την επεξεργασία και συσκευασία μπαχαρικών, στις συσκευασίες για λογαριασμό τρίτων μέσα από τα σύγχρονα μηχανήματα συσκευασίας με τα οποία εξοπλίστηκε με σκοπό την εδραίωση της στην Ελληνική αγορά.

Το εργοστάσιο διέθετε έναν εξελιγμένο εξοπλισμό με σύγχρονα μηχανήματα συσκευασίας με τα οποία μας δίνουν τη δυνατότητα να συσκευάζουμε προϊόντα σε σκόνη, υγρή ή πολτώδη μορφή.

Τα χρόνια που ακολουθούν αναλαμβάνουν οι επόμενες γενιές της οικογένειας Λυραράκη και συγκεκριμένα ο υιός Κωνσταντίνος Λυραράκης και ως γενική Διευθύντρια η κόρη του Ελευθερία Λυραράκη.

Το 2002 η ΛΙΡΑ πιστοποιείται με ISO 9001 και HACCP απαραίτητο όπλο στις βιομηχανίες τροφίμων εν όψει των Ολυμπιακών αγώνων και των προκλήσεών του μέλλοντος και το 2006 γίνεται η πρώτη ελληνική εταιρεία μπαχαρικών που επενδύει στην εγκατάσταση εξελιγμένων βιομηχανικών μηχανημάτων αποστείρωσης προϊόντων διατροφής.

Η νέα τεχνολογία επιτρέπει στην βιοτεχνία να επιτύχει την πλήρη αποστείρωση μπαχαρικών και βοτάνων ώστε να αποφεύγονται οι βλαβερές συνέπειες για την υγεία.

Παρά τις φιλόδοξες προσπάθειες της οικογένειας Λυραράκη για την οικοδόμηση μια πρότυπης και τεχνολογικά πρωτοπόρας βιοτεχνίας, τα χρόνια των διαδοχικών κρίσεων οι αριθμοί για την εταιρεία ήταν αρνητικοί με τις πωλήσεις να μη ξεπερνούν τα 530.000 -680.000 ευρώ ετησίως.

Συγκεκριμένα, με βάση τις τελευταίες δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις για το 2021, ο τζίρος ανερχόταν στις 521.773 ευρώ με το τελικό αποτέλεσμα να είναι ζημίες ύψους 1,1 εκατ. ευρώ.

Πλέον, το μεγαλύτερο μέρος των εγκαταστάσεων του ακινήτου, συγκεκριμένα κατά τα 2/3 στην Παλλήνη είναι μισθωμένα από την Περιφέρεια Αττικής για τις υπηρεσίες της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής.

Έως τον Απρίλιο του 2023 ως μοναδικός σύμβουλος-διαχειριστής της εταιρείας εμφανιζόταν ο κ. Ιωάννης Λυραράκης, ενώ στην παρούσα φάση με βάση τα στοιχεία του ΓΕΜΗ έχει συγκροτηθεί προσωρινό Δ.Σ.

Το ακίνητο

Το ακίνητο βρίσκεται σε εκτός σχεδίου περιοχή της Παλλήνης, προς το Πικέρμι, στη θέση «Κάτω Χαρβάτι», στο 17ο χιλιόμετρο της λεωφόρου Μαραθώνος.

Σύμφωνα με τα προσκομισθέντα στοιχεία, πρόκειται για αγροτεμάχιο συνολικής επιφάνειας 6.975 τ.μ.

Εντός του αγροτεμαχίου υπάρχουν διαμορφώσεις όπως ασφαλτοστρώσεις, στέγαστρα, θυρωρείο και λοιπά βοηθητικά κτίρια και είναι περιφραγμένο περιμετρικά με τοιχία από οπλισμένο σκυρόδεμα.

Το κτίριο χτίστηκε βάσει οικοδομικής άδειας του 1976 που αφορούσε ανέγερση νέου ισογείου εργοστασίου μετά διωρόφου κτιρίου γραφείων, συνολικής επιφάνειας 3.100,64τ.μ. (2.394,40 τ.μ. εργοστάσιο και 706,24 τ.μ. γραφεία) καθώς και δεύτερης οικοδομικής άδεις του ίδιου έτους για την προσθήκη Α΄ και Β΄ ορόφων, τμήματος υπογείου και δώματος συνολικής επιφάνειας 5,628,12τ.μ.

Οι επιφάνειες του κτιρίου αναλύονται ως εξής:

Α) Υπόγειο συνολικής επιφάνειας 182,00 τ.μ.

Β) Ισόγειο συνολικής επιφάνειας 2.508,00 τ.μ., εκ των οποίων τα 1.943,00 τ.μ. αφορούν τους χώρους που είναι μισθωμένοι στη Νομαρχία Ανατολικής Αττικής και τα υπόλοιπα 565 τ.μ. χώρους συσκευαστηρίου.

Γ) Α’ όροφο συνολικής επιφάνειας 2793τ.μ. εκ των οποίων τα 2,617,00τμ αφορούν τους χώρους που είναι μισθωμένοι στην Νομαρχία Ανατολικής Αττικής και τα υπόλοιπα 76,00τμ χώρους συσκευαστηρίου.

Δ) Β΄ όροφο συνολικής επιφάνειας 2467τ.μ. αφορούν τους χώρους που είναι μισθωμένοι στη Νομαρχία Ανατολικής Αττικής και δώμα συνολικής επιφάνειας 1995,53τ.μ.

Η συνολική επιφάνεια του κτιρίου είναι 9.945,53 τ.μ., με τα 7.027,00 τ.μ. να αφορούν μισθωμένους χώρους στη Νομαρχία Ανατολικής Αττικής, ως χώροι γραφείων, τα 2.736,53 τ.μ. χώρους εργαστηρίου και κατοικία δώματος και 182 τ.μ. μισθωμένους χώρους στάθμης υπογείου.

Τo κτίριο είναι χωρισμένο σε ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες, ενώ βάσει των οικοδομικών αδειών πρόκειται για ενιαίο βιομηχανικό και επαγγελματικό κτίριο.

Όπως διαπιστώθηκε κατά την εσωτερική αυτοψία, δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός των οριζοντίων ιδιοκτησιών όπως αυτές περιγράφονται στους τίτλους ιδιοκτησίας, καθότι έχει γίνει ανακατανομή των χώρων προς εξυπηρέτηση των αντίστοιχων επιχειρήσεων που στεγάζονταν και στεγάζονται στο ακίνητο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της εκτίμησης ο φέρων οργανισμός του κτιρίου είναι κατασκευασμένος από οπλισμένο σκυρόδεμα ενώ φαίνεται να βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση και πιθανών θα ήταν άμεσα διαθέσιμο για χρήση.

Τα σφυριά

Το πρώτο σφυρί για την οικογένεια Λυραράκη χτύπησε στις 23 Νοεμβρίου του 2023 ωστόσο αναβλήθηκε.

Το επόμενο είχε προγραμματιστεί για τις 13 Μαρτίου του 2024 με τιμή εκκίνησης τα 7,3 εκατ. ευρώ που κατέληξε και αυτό άγονο ελλείψει πλειοδοτών.

Ο τρίτος πλειστηριασμός έγινε στις 25 Απριλίου τ0υ 2024, ενώ η τιμή πρώτης προσφοράς παρέμεινε στα 7.333.000 ευρώ.

Το τέταρτο σφυρί έρχεται σχεδόν έναν χρόνο μετά την εμφάνιση του ακινήτου στην πλατφόρμα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και συγκεκριμένα στις 20 Νοεμβρίου του 2024 με τιμή εκκίνησης αισθητά μειωμένη από την αρχική στα 5.866.400,00 ευρώ.

ΑΛΛΑΤΙΝΗ

Προς το ηλεκτρονικό σφυρί και με τιμή πρώτης προσφοράς τα 1.325.250,00 ευρώ οδεύει το εργοστάσιο της Αλλατίνη (Nutriart) στη ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου στις 20 Νοεμβρίου του 2024, δέκα χρόνια μετά την ανακοίνωση της πτώχευσης.

Η ιστορία προς την Nutriart και η «Κατσέλης»

Η ιστορία ξεκινάει το 1715 όταν οι Allatini, εβραϊκή οικογένεια ισπανικής καταγωγής, ήρθαν στην οθωμανική Θεσσαλονίκη από την Φλωρεντία της Ιταλίας.

Ο μύλος Allatini ιδρύεται στη Θεσσαλονίκη το 1836 και λίγα χρόνια αργότερα το 1848 φτιάχνεται και το κεραμοποιείο Allatini.

Το 1897 οι δύο παραπάνω εταιρείες ενώνονται και έτσι ιδρύεται η «Ανώνυμος Οθωμανική Βιομηχανική και Εμπορική Εταιρεία Θεσσαλονίκης», μια από τις πρώτες ανώνυμες εταιρείες τις Ωθομανικής αυτοκρατορίας που έχει στην ιδιοκτησία της τον αλευρόμυλο και τα κεραμοποιεία της οικογένειας.

Έναν χρόνο αργότερα 1898 ο μύλος καίγεται αλλά ξαναχτίζεται αμέσως, όχι όμως για τελευταία φορά αφού θα ξανά καεί το 1955, θα επισκευασθεί και θα επαναλειτουργήσει λίγο αργότερα.

Το 1911 η οικογένεια ALLATINI φεύγει από την Ελλάδα και επιστρέφει στην Ιταλία και μεγάλο μέρος της περιουσίας τους εκποιείται, ωστόσο το 1926 η πλειοψηφία των μετοχών περιέρχεται σε ομάδα Ελλήνων επιχειρηματιών και το 1950 εισάγεται στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών.

Το 1964 η εταιρεία διασπάται σε δύο εταιρείες, στην «ΑΛΛΑΤΙΝΗ Α.Ε.» και στα «ΚΕΡΑΜΕΙΑ ΑΛΛΑΤΙΝΗ Α.Ε.». Η πρώτη διατηρεί τον αλευρόμυλο και η δεύτερη διατηρεί τα κεραμοποιεία.

Στη συνέχεια, 1987 η εταιρεία αλέσεως αλευριού ΑΛΛΑΤΙΝΗ Α.Ε. δημιουργεί δύο θυγατρικές εταιρείες, την «ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ» και την «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΠΙΣΚΟΤΩΝ». η οποία και μεταβιβάστηκε στον όμιλο Φιλίππου.

Το 1996 η εταιρεία με επένδυση οκτώ εκατομμυρίων ευρώ, μεταφέρει τις παραγωγικές της δραστηριότητες στις καινούργιες της εγκαταστάσεις στη ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου και συγκεκριμένα σε ένα οικόπεδο 33 στρεμμάτων.

Το 1997 ιδρύεται η θυγατρική εταιρεία «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ Α.Ε» (ΕΛ.Β.ΙΠ.Ε.Τ.), η οποία παράγει και εμπορεύεται προϊόντα κατεψυγμένης ζύμης.

Το 2002 η θυγατρική «ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.» αποκτά το 24,6% των μετοχών της εισηγμένης εταιρείας «ΥΙΟΙ Χ.ΚΑΤΣΕΛΗ ΑΒΕΕ», αυξάνοντας βαθμιαία το ποσοστό της στο 27,82%.

Το 2003 το ακίνητο της εταιρείας στην οδό Λασκαράτου μεταβιβάζεται κατά το 50% εξ’ αδιαιρέτου, στις εταιρείες «ΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙΣ» και «ΘΕΜΕΛΙΟΔΟΜΗ» για την από κοινού αξιοποίησή του.

Στις αρχές του 2004 η «ΑΛΛΑΤΙΝΗ Α.Ε.» μισθώνει από τη θυγατρική της, «ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Β.Ε.Ε.» τις εγκαταστάσεις στην ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου Θεσσαλονίκης, αναλαμβάνοντας πλέον και την παραγωγική διαδικασία των αλεύρων και των υποπροϊόντων και τον Ιανουάριο αρχίζει η λειτουργία στη ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου του νέου εργοστασίου παραγωγής της «ΕΛ.ΒΙ.Π.Ε.Τ. Α.Ε.».

Το 2007 η θυγατρική «ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Β.Ε.Ε.» αποκτά μέσω Υποχρεωτικής Δημόσιας Πρότασης το 88,51% της εισηγμένης «ΥΙΟΙ Χ. ΚΑΤΣΕΛΗ Α.Β.Ε.Ε.».

Η εταιρεία Nutriart δημιουργήθηκε το 2008, από τη ένωση των εταιρειών ΥΙΟΙ Χ. ΚΑΤΣΕΛΗ ΑΒΕΕ, ΑΛΛΑΤΙΝΗ ΑΒΕΕ και ΕΛΒΙΠΕΤ ΑΕ.

Συγκεκριμένα, 30 Δεκεμβρίου του 2008 εγκρίθηκε η συγχώνευση με απορρόφηση της εταιρείας ΑΛΛΑΤΙΝΗ Α.Ε. μαζί με τη θυγατρική της ΕΛ.ΒΙ.Π.Ε.Τ. Α.Ε. από την εταιρεία «Υιοί Χ. Κατσέλη ΑΒΕΕ»

Η Nutriart παρασκεύαζε κυρίως προϊόντα αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής καθώς και κατεψυγμένες και διατηρημένες ζύμες.

Ωστόσο, η δημιουργία της Nutriart το 2008 συνέπεσε με την εκτόξευση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης, που σημάδεψε τον επιχειρηματικό χώρο στην Ελλάδα.

Η πτώχευση

Από το 2010 και μετά η ζήτηση για προϊόντα αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής μειώθηκε κατακόρυφα στην Ελλάδα, όπως και ο κύκλος εργασιών της Νutriart.

Ακολούθησαν προσπάθειες διάσωσης και συζητήσεις με τις πιστώτριες τράπεζες, περικοπές σε εμπορεύματα και μισθούς, αλλά και η παύση της δραστηριότητας στη Θεσσαλονίκη με τη μεταφορά της γραμμής παραγωγής στην Αθήνα.

Το 2013 η Nutriart ΑΒΕΕ καταθέτει αίτηση πτώχευσης ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με ημερομηνία συζήτησης την 18η Σεπτεμβρίου 2013.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας, παρά τις σημαντικές προσπάθειες που κατέβαλε για την αναδιάρθρωση και τον εξορθολογισμό της, η επιδείνωση της κρίσης, ταυτόχρονα με τις μεγάλες καθυστερήσεις που υπήρξαν στην οριστικοποίηση, σύναψη και υλοποίηση των συμφωνιών χρηματοοικονομικής αναδιάρθρωσης με τις τράπεζες, επιβάρυναν σε μεγάλο βαθμό την οικονομική κατάσταση της εταιρείας, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα η εταιρεία να μην είναι σε θέση πλέον να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της.

Λίγο μετά την ανακοίνωση της Nutriart, ο πρόεδρος του δ.σ. του Χρηματιστηρίου Αθηνών, Σωκράτης Λαζαρίδης αποφάσισε την αναστολή διαπραγμάτευσης των μετοχών της, από 21 Ιουνίου 2013, «για την προστασία των επενδυτών και την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς».

Το ακίνητο

Όσον αφορά το ακίνητο που πλειστηριάζεται πρόκειται για ένα οικόπεδο που προέρχεται από τη συνένωση δύο όμορων γηπέδων, συνολικής επιφάνειας 13.630,44 τ.μ. που βρίσκεται στη ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου εντός του οποίου έχει αναγερθεί κτιριακό συγκρότημα με το συνολικό εμβαδόν των εγκαταστάσεων ανέρχεται σε 5.960,31 τ.μ.

Συγκεκριμένα τα κτίρια έχουν κατασκευαστεί σε διαφορετικές φάσεις, με οικοδομική άδεια του 2000 και του 2003.

Αρχικά το 2000 χτίστηκε μονώροφο κτίριο αποθηκών με εμβαδόν 1.000 τ.μ και στη συνέχεια αποθήκη με εμβαδόν 4.793,64 τ.μ., όροφος γραφείων 148,97 τ.μ., και προσθήκη δύο δεξαμενών 13,20 τ.μ..

Αναφέρεται πως το κτίριο είναι συμβατικής κατασκευής οπλισμένο με σκυρόδεμα, απλή τοιχοποιία, κουφώματα αλουμινίου και τριπτά επιχρίσματα.

Σύμφωνα με την εκτίμηση της κατάστασης του ακινήτου το κτίριο είναι εμφανώς εγκαταλελειμμένο , ενώ επισημαίνεται ότι η μακροχρόνια εγκατάλειψη του κτιριακού συγκροτήματος και η έλλειψη προσωπικού και φυλάκων έχει αφήσει αποτύπωμα φθοράς και απαξίωσης σε όλα τα δομικά στοιχεία των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων.

Επίσης παρατηρούνται εκτεταμένες ζημιές στο χώρο των γραφείων, στους χώρους των αποθηκών και κυρίως στις θύρες εκφορτώσεων τα μεταλλικά στοιχεία έχουν οξειδωθεί.

Συγκεκριμένα εντός της εκτίμησης αναγράφεται πως πολλές πόρτες δεν ανοίγουν, τα κιγκλιδώματα και οι μεταλλικοί εξώστες είναι σκουριασμένα-σπασμένα και σε πολλές θύρες δεν υπάρχουν προστατευτικά κιγκλιδώματα και επισημαίνεται πως η έλλειψη συντήρησης, οι συνήθεις κλοπές μετάλλων και δομικών υλικών από αφύλακτα κτίρια έχουν λειτουργήσει προσθετικά και με επιπλέον επιβάρυνση από τη φυσική φθορά λόγω ηλικίας του κτιρίου.

ΣΕΒΑΘ – Συνεταιριστική Εταιρεία Βιομηχανικής Αναπτύξεως Θράκης

Η ΣΕΒΑΘ η Συνεταιριστική Εταιρεία Βιομηχανικής Αναπτύξεως Θράκης από τις μέρες της δόξας οδηγήθηκε στην κατάρρευση έχοντας μια «πικρή» κατά τα γραφόμενα ιστορία.

Συγκεκριμένα, στις 22 Νοεμβρίου του 2024 έχει προγραμματιστεί ένα ακόμα σφυρί για το ακίνητο της ΣΕΒΑΘ, συνολικής έκτασης 196.962 τ.μ. με τιμή πρώτης προσφοράς τα 1.467.500,00 ευρώ, οφειλέτη τη ΣΕΒΑΘ ΑΒΕ και επισπεύδουσα σύνδικο της πτώχευσης.

Υπενθυμίζεται, ότι το σφυρί του Νοεμβρίου  είναι ο τρίτο στη σειρά για την βιομηχανία καθώς στις 25 Σεπτεμβρίου του 2024 είχε διενεργηθεί ο πρώτος πλειστηριασμός και στις 25 Οκτωβρίου ο δεύτερος, οι οποίοι ματαιώθηκαν λόγω έλλειψης πλειοδοσιών.

Η ιστορία

Το 1975 ιδρύεται στο 5ο χλμ. της Εθνικής Οδού Ξάνθης-Λάγους-Κομοτηνής η Συνεταιριστική Εταιρεία Βιομηχανικής Αναπτύξεως Θράκης, ΣΕΒΑΘ – Α.Β.Ε. που δραστηριοποιούνταν στον κλάδο της μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, με την κονσερβοποίηση και κατάψυξη λαχανικών.

Αποτελούσε στην Ελλάδα μια πρότυπη βιομηχανική μονάδα επεξεργασίας τροφίμων με μεγάλη παραγωγή, ενώ οι δυνατότητες αξιοποίησης καλλιεργειών τις καλές εποχές άγγιζαν και τα 10.000 στρέμματα.

Επί πολλά χρόνια το εργοστάσιο της ΣΕΒΑΘ αποτέλεσε πράγματι έναν μοχλό ανάπτυξης και οικονομικής στήριξης για την ευρύτερη περιοχή της Ξάνθης, καθώς προσέφερε εκατοντάδες θέσεις εργασίας στηρίζοντας έτσι χιλιάδες αγροτικές οικογένειες.

Στις εγκαταστάσεις της διέθετε μονάδα επεξεργασίας για προϊόντα τομάτας, λαχανικών σε κονσέρβα και θεωρούνταν κορυφαία στα κατεψυγμένα, στα τουρσιά, την προτηγανισμένη πατάτα και τον πουρέ πατάτας, ενώ ήταν ενεργή και στον εξαγωγικό τομέα.

Βασικός μέτοχος της ήταν η πανίσχυρη κάποτε Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Ξάνθης, που υπήρξε από τις πιο αναπτυγμένες και δυναμικές δευτεροβάθμιες Συνεταιριστικές Οργανώσεις της χώρας και ήταν ανάμεσα στους ιδρυτές και βασικούς μετόχους μιας σειράς συνεταιριστικών εταιρειών.

Επιπλέον, διέθετε μια σύγχρονη μονάδα γραφικών τεχνών/τυπογραφείο για εκτύπωση και κατασκευή έντυπου υλικού, η οποία πέραν των υλικών συσκευασίας της ΣΕΒΑΘ εξυπηρετούσε και εξωτερικούς πελάτες.

Από το 2004 η βιομηχανία είχε εισέλθει σε τροχιά παρακμής και παρά τις προσπάθειες διάσωσης της, με την εξασφάλιση μεγάλων δανείων, το 2008 κηρύχθηκε σε πτώχευση.

Το 2008 η ΣΕΒΑΘ διέκοψε τη λειτουργία της και για λίγα χρόνια διατήρησε ως ανεξάρτητη δραστηριότητα την τυπογραφική μονάδα.

Λίγα χρόνια αργότερα, στις 31 Οκτωβρίου του 2011 ξέσπασε πυρκαγιά στις εγκαταστάσεις της βιομηχανίας η οποία προκλήθηκε από εργασίες που σημειώθηκαν εντός του εργοστασίου και καταστράφηκε σημαντικό μέρος του.

Η περιβόητη υπόθεση ΣΕΒΑΘ

Το οριστικό λουκέτο για την βιομηχανία της Θράκης ΣΕΒΑΘ μπαίνει το 2010 όταν σταμάτησε και η χρήση της ως τυπογραφείο, ωστόσο η υπόθεση της περιβόητης δανειοδότησής της από την τότε Αγροτική Τράπεζα έμεινε ανοιχτή.

Συγκεκριμένα, από το 2004 έως το 2009 η ΣΕΒΑΘ δανειοδοτήθηκε από την Αγροτική Τράπεζα με 18 συνεχόμενες συμβάσεις και το ποσό των 34.936.738 ευρώ με εγγύηση του Δημοσίου, σε μια αμφιλεγόμενη για τα οικονομικά της εταιρείας περίοδο χάριν σχεδίου εξυγίανσης της εταιρείας, καταλήγοντας με χρέη προς τρίτους και προς το Δημόσιο, 30 και 60 εκατομμυρίων αντίστοιχα.

Τα ερωτήματα που αιωρούνταν την περίοδο της πτώχευσης, η οποία απείχε για την ακρίβεια λιγότερο από χρόνο από την δανειοδότηση της ΣΕΒΑΘ, είχαν να κάνουν κυρίως με το πώς μια βιομηχανική επιχείρηση που χρηματοδοτείται με 35 εκατομμύρια ευρώ πτωχεύει σε λιγότερο από έναν χρόνο και εξακολουθεί το χρέος της να μένει ανέγγιχτο.

Για την παραπάνω υπόθεση, μεταξύ άλλων, είχε υποβάλλει μηνυτήρια αναφορά το 2011 στην Εισαγγελία Ξάνθης και ο εν ενεργεία, Αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης ο Σωκράτης Ξυνίδης ζητώντας την περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης ΣΕΒΑΘ.

Η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο από την Εισαγγελία Ξάνθης και ο Ξυνίδης επανήλθε με αίτησή του στον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ο οποίος και διέταξε να βγει η υπόθεση από το αρχείο, με αποτέλεσμα τελικά να προκύψουν εξατομικευμένες ευθύνες κρατικών λειτουργών και υπηρεσιακών παραγόντων.

Σκιές είχαν δημιουργηθεί και όσον αφορά τα στοιχεία που αναζητούνταν για τη διερεύνηση της υπόθεσης καθώς δεν υπήρχαν αρχεία που να αποδεικνύουν πως είχαν χειριστεί τα χρήματα.

Το ακίνητο

Σύμφωνα με τα στοιχεία της εκτίμησης, το εν λόγω ακίνητο είναι ένα γήπεδο που βρίσκεται στο Αγρόκτημα Φελώνης, επι της συμβολής της Ε.Ο. Ξάνθης-Κομοτηνής με την επαρχιακή οδό Ξάνθης Αβδήρων, συνολικής έκτασης 196.962 τ.μ που απαρτίζεται από τρία γεωτεμάχια.

Όσον αφορά τα κτίρια πρόκειται για εγκαταλελειμμένα βιομηχανικά ακίνητα και εγκαταστάσεις της πτωχεύσεως ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «Σ.Ε.Β.Α.Θ. Α.Β.Ε.» τα οποία βρίσκονται επί του οικοπέδου και έχουν ανεγερθεί σταδιακά από το 1976 έως το 1985.

Με βάση την εκτίμηση, στην παρούσα κατάσταση η εκτιμώμενη βιομηχανία περιλαμβάνει κτιριακές εγκαταστάσεις επιφάνειας 49.660,34τ.μ., υπόστεγα επιφάνειας 3.097,35τ.μ., υπόγειο εμβαδού 967,50τ.μ. και λοιπές βιομηχανικές εγκαταστάσεις.

Οι κτιριακές εγκαταστάσεις της μονάδας στο σύνολό τους βρίσκονται σε κακή κατάσταση και πέραν της φυσικής φθοράς λόγω παρατεταμένης εγκατάλειψης, τα κτίσματα έχουν βανδαλιστεί και λεηλατηθεί και συνεχίζουν να λεηλατούνται απουσία φύλαξης του χώρου.

Συγκεκριμένα, από το σύνολο των κτισμάτων απουσιάζουν όλα τα μεταλλικά στοιχεία που μπορούσαν να αφαιρεθούν και έχουν καταρρεύσει περιμετρικές τοιχοποιίες σε πολλά βιομηχανικά κτίσματα.

Στην αναφορά επισημαίνεται πως δεν δύναται το ενδεχόμενο επαναλειτουργίας της βιομηχανίας ενώ η αξία του ακινήτου στηρίζεται στην οικοπεδική αξία αυτού, δεδομένης της προνομιακής θέσης που έχει.

Η οριστική διακοπή της λειτουργίας της ΣΕΒΑΘ σήμανε και το οριστικό τέλος των εγκαταστάσεων της οι οποίες παραδόθηκαν στη φθορά του χρόνου και στις λεηλασίες, συγκαταλέγοντας το συγκεκριμένο ακίνητο στις βιομηχανίες φαντάσματα της Ξάνθης.

Διαβάστε επίσης:

Το superyacht 72 μέτρων του Σαουδάραβα πρίγκιπα που… βγαίνει στο σφυρί για 1,2 εκατ. ευρώ!

Πλειστηριασμοί: Ποια βιομηχανικά ακίνητα μένουν στα αζήτητα

Τα απομεινάρια του «Καρούζος Gate»: Νέα σφυριά για τον Γιάννη Καρούζο σε Γλυφάδα και Κηφισιά