Ανδρέας Βγενόπουλος. Πολλά μπορεί να πει κανείς γι’ αυτόν, αλλά στο τέλος δύο πράγματα είναι αυτά που θα μείνουν. Το πρώτο, ότι ήταν ένας εξαιρετικά ικανός και δραστήριος επιχειρηματίας. Και το δεύτερο, ότι είχε πολλούς φίλους, αλλά ταυτόχρονα και πολλούς εχθρούς.

Βέβαια, αυτά τα δύο δεν είναι άσχετα μεταξύ τους. Η επιχειρηματική στρατηγική που παραδοσιακά ακολουθούσε ο επιχειρηματίας,  που έφυγε το Σάββατο τα ξημερώματα από την ζωή , ήταν τέτοια που δεν θα μπορούσε παρά να του αποφέρει πολλούς εχθρούς: ο Ανδρέας Βγενόπουλος συνήθιζε να μπαίνει σε μία εταιρεία με ένα χαμηλό ποσοστό, κοντά στο 10%, και έπειτα επιχειρούσε να πυροδοτήσει εξελίξεις που θα οδηγούσαν είτε στην εξαγορά της εταιρείας από τον ίδιο, είτε στη συγχώνευσή της με μία εταιρεία συμφερόντων του.

Το κατάφερε αυτό με τη Vivartia, εξωθώντας ουσιαστικά σε αποχώρηση από την ίδια του την εταιρεία τον Δημήτρη Δασκαλόπουλο (πρώην πρόεδρο του ΣΕΒ). Φυσικά, κάποιες φορές η στρατηγική αυτή δεν απέδιδε καρπούς – όταν, για παράδειγμα, προσπάθησε να κινηθεί επιθετικά για την εξαγορά της Τράπεζας Πειραιώς, έπεσε σε… τοίχο, αφού βρήκε μπροστά του τον Μιχάλη Σάλλα και τους μεγαλομετόχους της.

Πολλά χρόνια νωρίτερα, βέβαια, το 2001, ο Μιχάλης Σάλλας ήταν αυτός που είχε «βάλει» τον Ανδρέα Βγενόπουλο στον τραπεζικό χώρο, πουλώντας του την Piraeus Prime Bank, η οποία μετονομάστηκε σε αυτήν που σήμερα γνωρίζουμε ως Marfin Bank.

Το όνομα «Marfin» ήταν όμως ήδη γνωστό στην ελληνική αγορά από την εποχή του «μπαμ» στο Χρηματιστήριο, όταν ο Ανδρέας Βγενόπουλος έκανε το δικό του «μπαμ». Αν και προερχόταν από τη δικηγορία (από το 1983 διατηρούσε δικηγορικό γραφείο στο Κολωνάκι), το 1997 τον έμαθαν όλοι οι επιχειρηματίες όταν με τους χειρισμούς του στην υπόθεση της σοκολατοποιίας «Παυλίδης» με την πολυεθνική Jacobs Suchard ανάγκασε την τελευταία να ασχοληθεί με τους μικρομετόχους του Παυλίδη, και παράλληλα ανάγκασε την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να παρέμβει με μέτρα που θα διασφάλιζαν την ομαλή λειτουργία της αγοράς. Τα επόμενα χρόνια η μικρή offshore εταιρεία του Marfin «εκτοξεύτηκε».

Η είσοδός του στον τραπεζικό τομέα αποτέλεσε ένα ακόμα «μπαμ». Προσελκύοντας κεφάλαια από το εξωτερικό, εξαγόρασε την Εγνατία και τη Λαϊκή Τράπεζα, σχηματίζοντας τη Marfin Egnatia Bank, όμως ήταν το επόμενο επιχειρηματικό βήμα του που πραγματικά έστρεψε τα βλέμματα όλων πάνω του: ο Ανδρέας Βγενόπουλος αποφάσισε να δημιουργήσει το μεγαλύτερο επενδυτικό κεφάλαιο στην Ελλάδα, τη MIG (Marfin Investment Group), και στο πλαίσιο αυτό έκανε μία «τρελή» αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της τάξεως των 5,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, εκμεταλλευόμενος τις ισχυρές φιλίες του με Έλληνες και ξένους (ιδιαίτερα Άραβες) επιχειρηματίες και εφοπλιστές (ήδη από την εποχή που ήταν δικηγόρος). Μέσω του «οχήματος» της MIG ήταν που έκανε την επιθετική εξαγορά της Vivartia, αλλά και άλλων εταιρειών, όπως οι Επιχειρήσεις Αττικής.

Πάνω απ’ όλα, ο Ανδρέας Βγενόπουλος ήταν πολυπράγμων και υπερδραστήριος, επιχειρώντας να καταπιαστεί με τα πάντα: μεταξύ άλλων συμμετείχε στο εγχείρημα της πολυμετοχικότητας στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, ενώ η δραστηριότητά του τον έφερε αντιμέτωπο και με την τότε κυβέρνηση Καραμανλή και τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Αλογοσκούφη όταν επιχείρησε να πάρει τον έλεγχο του ΟΤΕ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση (pics + video)

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Παπαδημητρίου- Πιτσιόρλας: Οι νέοι υπουργοί που (ευτυχώς) ξέρουν τις αγορές

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Μεγάλος διαγωνισμός του mononews. Δίνουμε 5 δωροεπιταγές από τα Attica αξίας 1.000 ευρώ