Βαράγκης: Από ένα εργαστήρι κατασκευής επίπλων σε σήμα κοινωνικού status και από εκεί στον Πτωχευτικό

Ήταν πριν ακόμη γυρίσει ο 19ος αιώνας, το 1894, όταν ο Θεμιστοκλής Βαράγκης, Ανδριώτης στην καταγωγή, παιδί οκταμελούς οικογενείας, έρχεται στην Αθήνα για να βρει την τύχη του. Αποφασίζει να γίνει μαραγκός και παρακολουθεί μαθήματα στη Διπλάρειο Σχολή Επιπλοποιών. Την περίοδο εκείνη, η Αθήνα υποδέχεται τις νέες αισθητικές τάσεις, τα νέα ρεύματα, τις νέες απόψεις «περί τρόπου ζωής» που υπαγορεύει η γηραιά Ευρώπη. Και ο Θεμιστοκλής Βαράγκης μαζί με τον Δημ. Αθηναίο οργανώνουν στη γωνία Πινακωτών και Σόλωνος ένα πρότυπο εργαστήρι κατασκευής επίπλων, που επρόκειτο λίγο αργότερα να αποτελέσει «κοινωνικό status» της εποχής.

Η αναγνώριση έρχεται γρήγορα. Μόλις επτά χρόνια μετά τη δημιουργία του εργαστηρίου, το 1907, οι δύο συνεταίροι περνούν τις πύλες των βασιλικών ανακτόρων του Τατοΐου, επί βασιλείας Γεωργίου Α’, και αναλαμβάνουν την επίπλωσή τους. Και πολύ σύντομα τα έπιπλά τους αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους στα καλύτερα σαλόνια της αθηναϊκής κοινωνίας.

Η μία δουλειά διαδέχεται την άλλη και το μικρό εργαστήριο των 60 τ.μ. δεν είναι πλέον αρκετό. Ετσι, το 1917 το εργαστήριο μεταφέρεται στην οδό Λεωνίδου 17, στην περιοχή του Βοτανικού, μόνο που τώρα πρόκειται για ένα μικρό εργοστάσιο, το πρώτο στην ιστορική εξέλιξη της επιχείρησης.

Το 1922, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο για την επιχείρηση των δύο επιπλοποιών. Το εργοστάσιο μεταφέρεται στην Ιερά Οδό, στον αριθμό 41, και η επιχείρηση περνάει στα χέρια της δεύτερης γενιάς, του Νικ. Αθηναίου και Δημ. Βαράγκη. Οι διάδοχοι έχουν σπουδάσει στο Παρίσι την επιπλοποιία, στην πολιτιστική μήτρα της Ευρώπης. Στις δύο εκθέσεις της Θεσσαλονίκης, το 1928 και το 1931, η επιχείρηση κερδίζει το χρυσό βραβείο.

Ως τότε τα έπιπλα των Βαράγκη και Αθηναίου έχουν τοποθετηθεί σε όλα τα μεγάλα σαλόνια της Αθήνας, στα ξενοδοχεία «Μεγάλη Βρεταννία», «Κινγκ Τζωρτζ», «Ακροπόλ», στον Ορφέα, στου Ζόναρς, στο Μέγαρο Σταθάτου, στην Παλιά Βουλή και στο υπουργείο Εξωτερικών. Οπως διηγείται ο κ. Θ. Βαράγκης «όλες οι μεγάλες οικογένειες των Αθηνών ήταν πελάτες μας. Ηταν στοιχείο κοινωνικής προβολής να πάρεις έπιπλα από του Βαράγκη και να τα πάρεις όλα τα κομμάτια». Και το 1937 ανοίγει το πρώτο κατάστημα στην πλατεία Συντάγματος, Οθωνος 6.

Τα χρόνια που ακολουθούν είναι δύσκολα… Πόλεμος, Κατοχή, μείωση προσωπικού… Με την απελευθέρωση η επιχείρηση ανασυγκροτείται, η κατάσταση ομαλοποιείται και πάλι και από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 «αρχίζει και πάλι η ακμή της».

Το 1954 πεθαίνει ο Δημ. Βαράγκης και το 1955, μετά το πέρας των σπουδών του, αναλαμβάνει την επιχείρηση ο Θ. Βαράγκης που εκπροσωπεί την τρίτη γενιά.

Το 1957 η επιχείρηση μετατρέπεται σε Ομόρρυθμο Εταιρεία και το 1960 το εργοστάσιο μεταφέρεται στην Πεύκη, σύγχρονο και πρωτότυπο για τα δεδομένα της εποχής, απασχολεί περί τους 100 εργαζομένους και η νομική μορφή της μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρεία.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 η εμπορική πολιτική της εταιρείας αλλάζει. Τώρα πλέον δεν απευθύνεται μόνο στις πλούσιες οικογένειες της ελληνικής κοινωνίας, αλλά σε κάθε αστική ελληνική οικογένεια. Οι τιμές παραμένουν υψηλές, αλλά είναι προσιτές. Οι πωλήσεις λοιπόν αυξάνονται.

Τα «διά χειρός» 

Το 1970 η εταιρεία Θ. Βαράγκης ΑΕ,­ όπως ήταν τότε η επωνυμία της,  στρέφεται στη διεθνή αγορά και ανοίγει το πρώτο της κατάστημα στο Παρίσι. Το 1975 ανέλαβε την επίπλωση του Μεγάρου Μαξίμου. Όμως, από τα μέσα όμως της δεκαετίας του 1980, τα έπιπλα «διά χειρός Βαράγκη», και όχι μόνο αυτά, αρχίζουν και δέχονται τον έντονο ανταγωνισμό των εισαγόμενων ιταλικών επίπλων. Από τότε αρχίζει και δίνει μεγαλύτερη έμφαση στη δημιουργία δικτύου λιανικής πώλησης.

Το 1998 η Ανώνυμος Βιομηχανική Εταιρεία Παραγωγής Επίπλων Βαράγκης κάνει το αποφασιστικό βήμα και από μία καθαρά οικογενειακή επιχείρηση εισάγεται στο Χρηματιστήριο και την ίδια χρονιά αποκτά νέο εργοστάσιο στο Σχηματάρι, απασχολώντας συνολικά, εκείνη την εποχή, περί τους 150 εργαζομένους.

Η στροφή στον αραβικό κόσμο

Η συνέχεια, όμως, αναμένεται δύσκολη. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, η μείωση των πωλήσεων επίπλων ήταν δραματική. Και ο Δημήτρης Βαράγκης, στα χέρια του οποίου έχει περάσει πλέον η επιχείρηση, αναζητεί την τύχη του εκτός Ελλάδας και, συγκεκριμένα, στον Περσικό Κόλπο, μέσω δύο θυγατρικών εταιρειών στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στο Κατάρ.

Η παρουσία της Βαράγκης στον αραβικό κόσμο ξεκίνησε το 2011, καθώς εκτιμήθηκε ότι οι χώρες της περιοχής εξελίσσονται σε έναν από τους πλέον προηγμένους κόμβους διεθνών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σε παγκόσμιο επίπεδο. Η μονάδα παραγωγής στο Σχηματάρι εξακολουθεί να παίζει βασικό ρόλο στη δραστηριότητα της εταιρείας.

Ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Βαράγκης δεν το βάζει κάτω. Η μάχη, όμως, είναι δύσκολη. Και ο Δ. Βαράγκης βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη, αλλά αυτό δεν αρκεί. Η εταιρεία αρχίζει να λυγίζει από το βάρος των δανείων. Για να έρθει η μέρα που η εταιρεία θα ζητήσει τη λήψη προληπτικών μέτρων για να μπορέσει να διασφαλίσει και να προστατεύσει την δραστηριότητά της. Η αίτηση κατατέθηκε με τη σύμφωνη γνώμη του 74% του συνόλου των πιστωτών της.

Στόχος της, σήμερα, είναι να διατηρήσει την εύρυθμη λειτουργία της, να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα όλων των τομέων δραστηριότητάς της, αλλά και να αποφύγει τη μείωση της αξίας της εταιρικής περιουσίας.

Η εταιρεία συνεχίζει την υλοποίηση των έργων που έχει αναλάβει η ίδια και οι θυγατρικές της στις χώρες της Μέσης Ανατολής, καθώς και τις απαραίτητες διαδικασίες σχετικά με την ανάληψη νέων έργων στις χώρες αυτές.

Παράλληλα οι πωλήσεις της εντός Ελλάδος μέσω του τμήματος λιανικής («Δια χειρός Βαράγκη»), καθώς και τα ειδικά επαγγελματικά έργα συνεχίζουν να πραγματοποιούνται απρόσκοπτα.

Στόχο της εταιρείας, πλέον, αποτελεί η πλήρης αναδιοργάνωση της χρηματοοικονομικής της λειτουργίας για την προστασία των συμφερόντων των συντελεστών της και τη διατήρηση των θέσεων εργασίας.