Τα τέσσερα “θανάσιμα αμαρτήματα” των Αράβων στο Astir Palace Βουλιαγμένης

Kαθώς πληρότητες και έσοδα στο Four Seasons Astir Palace Hotel Athens βαίνουν μειούμενα όσο το καλοκαίρι παρέρχεται και το στοίχημα της μείωσης της εποχικότητας δείχνει να χάνεται, έρχονται στην επιφάνεια τα λάθη στις αποφάσεις που έλαβαν οι νέοι μέτοχοι από τον περσικό κόλπο και την Τουρκία.

Χωρίς ασφαλώς να ομονοούν σε όλα ή να έχουν ίσο μερίδιο ευθυνών (οι μεταξύ τους σχέσεις φέρονται να έχουν περάσει από διάφορα στάδια), οι νέοι ιδιοκτήτες χρεώνονται κυρίως με ένα πράγμα: την διάψευση των προσδοκιών που οι ίδιοι είχαν καλλιεργήσει, για ένα παγκόσμιο κορυφαίο προορισμό. Παρεμπιπτόντως βέβαια χρεώνονται από τους εγχώριους πελάτες του Αστέρα την απώλεια της κοσμοπολίτικης πατίνας που είχε ανά τις δεκαετίας συλλέξει το εμβληματικό συγκρότημα στον λαιμό της Βουλιαγμένης.

Και για να μην βιαστεί να αποδώσει κανείς την κριτική αυτή στις υψηλές τιμές που πλέον αξιώνει το ξενοδοχειακό συγκρότημα (αν και χαμηλότερες από αυτές στις οποίες αρχικά στόχευε), αρκεί να αναφερθεί πως αυτή εκπορεύεται από έλληνες πελάτες του τρέχοντες και διαχρονικούς που τα μερικά κατοστάρικα παραπάνω τη νύχτα δεν τους κάνουν καμία διαφορά.

Περίεργες απολύσεις 

Επιπλέον το συγκρότημα, η αποκάλυψη της ανακαίνισης του οποίου έδειξε πως δεν έγινε παρά απλώς ένα -επί χρόνια αλήθεια οφειλόμενο- εκτενές face lift χωρίς καμία εμπνευσμένη αρχιτεκτονική ή άλλη παρέμβαση, δοκιμάστηκε νωρίτερα φέτος (1η Ιουλίου) από την με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς εξηγήσεις απομάκρυνση του διευθύνοντος  συμβούλου της μητρικής εταιρίας του συγκροτήματος (Στέλιος Κουτσιβίτης)  αλλά και του γενικού διευθυντή του ξενοδοχείου.

Έτσι καθώς ολοκληρώνεται περιπετειωδώς το πρώτο εξάμηνο λειτουργίας του Αστέρα και σταδιακά εισέρχεται στους δύσκολους μήνες του φθινοπώρου και του χειμώνα η ελληνική ξενοδοχειακή αγορά μιλά για τα κρίσιμα –αν όχι μοιραία- λάθη των νέων ιδιοκτητών. Κάτι σαν «θανάσιμα αμαρτήματα», όπως λένε σκωπτικά -αλλά όχι κακοπροαίρετα- ορισμένοι ανταγωνιστές τους.

Καταρχήν θεωρούν το γεγονός πως το συγκρότημα έμεινε κλειστό επί δυο και πλέον χρόνια, αδιανόητο. Εκτιμούν πως βγήκε εκτός αγοράς όταν θα μπορούσε κάλλιστα να προχωρήσει η ανακαίνιση τμηματικά, πρώτα στο ένα ξενοδοχείο και ύστερα στο άλλο κ.ο.κ. κρατώντας ανοιχτές τις πύλες του.

Δεύτερον, οι ίδιες πηγές, χαρακτηρίζουν ως εξαιρετικά άστοχο του γεγονός πως ματαιώθηκε το πλήρως μελετημένο και αδειοδοτικά ωριμασμένο σχέδιο ανάπτυξης μεγάλου συνεδριακού που θα μπορούσε να μειώσει δραστικά την εποχικότητα στο φθινόπωρο και το χειμώνα, όταν η εταιρεία μπαίνει μέσα κατά αρκετά εκατομμύρια.

Τρίτον, όσοι γνωρίζουν μερικές λεπτομέρειες παραπάνω, εξηγούν πως το επίπεδο και η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών από  την Four Seasons όχι μόνον δεν είναι το αναμενόμενο αλλά απογοητεύει ακόμα και τους πιο υπομονετικούς. Ίσως μάλιστα για αυτό το συγκρότημα να ανέλαβε πριν λίγες μέρες πλέον νέος γάλλος γενικός διευθυντής.

Τέταρτον, και ίσως σοβαρότερο. Όλα τα παραπάνω έχουν κάνει τον Αστέρα ένα συγκρότημα που “δεν αφορά πλέον κανένα” και το οποίο αναζητεί τόσο τη θέση του όσο και την ταυτότητα του στην διεθνή ξενοδοχειακή αγορά.

Καθώς πρόκειται για μια ιδιωτική επένδυση, εύκολα μπορεί να πει κανείς «καλά να πάθουν». Όμως επειδή ο Αστέρας υπήρξε μέχρι πρόσφατα ένα από τα κοσμήματα της σύγχρονης Αθηναϊκής και εν γένει ελληνικής κοσμοπολίτικης ταυτότητας φέροντας μια αίγλη που αντανακλούσε σε όλον το τόπο, το ζήτημα έχει προκαλέσει ευρύτερη απογοήτευση.

Παραδίδει δε χρήσιμα μαθήματα και για το Ελληνικό αλλά και σε όσους χτίζουν όνειρα γύρω από αυτές τις επενδύσεις, σημειώνουν οι επαΐοντες, προσθέτοντας την ευχή τους σύντομα ο Αστέρας να μπορέσει να βρει ένα σωστό βηματισμό και να ανακτήσει το χαμένο κύρος του.