«Η Ελλάδα παραμένει η μεγαλύτερη πλοιοκτήτρια χώρα στον κόσμο. Με έναν στόλο που ξεπέρασε το όριο των 5 χιλιάδων ποντοπόρων πλοίων, οι Έλληνες πλοιοκτήτες ελέγχουν το 21% της παγκόσμιας χωρητικότητας νεκρού βάρους, σχεδόν το 32% του παγκόσμιου στόλου πετρελαιοφόρων και το 23% των παγκόσμιων πλοίων μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και το 25% του φορτηγά χύδην φορτίου.

Ο ελληνόκτητος στόλος εξυπηρετεί αξιόπιστα τις παγκόσμιες ανάγκες μαζικών θαλάσσιων μεταφορών, δραστηριοποιούμενος κυρίως στη μαζική μεταφορά βιομηχανικών, ενεργειακών και διατροφικών αγαθών στον τομέα χύδην και tramp. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η ελληνική ναυτιλία είναι ουσιαστικός παράγοντας για να συνεχίσει η παγκόσμια οικονομία να κινείται”.

1

Τις επισημάνσεις διατύπωσε ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Γιάννης Πλακιωτάκης, μιλώντας στο διεθνές συνέδριο του Propeller Club.

Επίσης ο υπουργός τόνισε ότι με “γεμίζει με μεγάλη χαρά και αισιοδοξία να παρευρεθώ στο 96ο Παγκόσμιο Συνέδριο του Propeller Club καθώς θα είναι η πρώτη παγκόσμια συνάντηση μετά από δύο δύσκολα χρόνια της πανδημίας του COVID 19 και των περιορισμών που επακολούθησαν και πρόσθεσε:

“Είναι εξίσου σημαντικό και σημαντικό για μένα ότι αυτή η συνάντηση φιλοξενείται από το International Propeller Club των Ηνωμένων Πολιτειών Πειραιά, το παλαιότερο εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, που ιδρύθηκε το 1935 και το μεγαλύτερο στον κόσμο από άποψη μελών.

Αυτή η ειδική ναυτιλιακή συγκέντρωση επιχειρεί να δώσει τον τόνο στην παγκόσμια ναυτιλιακή βιομηχανία στη μετά τον COVID εποχή, καθώς, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, είμαστε πλέον πολύ κοντά στο τέλος του συναγερμού για την πανδημία.

Μετά από δύο δύσκολα χρόνια που δημιούργησαν ισχυρές πιέσεις σε αρκετούς τομείς της παγκόσμιας ναυτιλιακής βιομηχανίας, οι αγορές δείχνουν σημάδια ανάκαμψης και σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στον Ναυτιλιακό Τουρισμό και την Κρουαζιέρα, ξεπερνούν τα προηγούμενα χρόνια ρεκόρ. Αξιοσημείωτο είναι ότι μετά το θερινό τρίμηνο και με βάση τις κρατήσεις για τον Σεπτέμβριο, αναμένονται συνολικά 3.420 αφίξεις κρουαζιερόπλοιων στα ελληνικά λιμάνια, που αντιστοιχεί σε περίπου 3,5 εκατομμύρια επιβάτες. Οι αριθμοί αυτοί, πλησιάζουν το 2019, όταν δεν ίσχυαν υγειονομικά πρωτόκολλα. Από πλευράς πληρότητας, για τα mega cruisers είναι στο 50%-60% ενώ για τα μικρότερα πλοία φτάνει το 85% κατά μέσο όρο”.

Αναφερόμενος ο Γιάννης Πλακιωτάκης στο ρόλο των πλοίων LNG, τόνισε ότι ο κύριος ρόλος του ελληνικού στόλου τόσο στη μεταφορά LNG, κυρίως από τις ΗΠΑ αυτή την εποχή, όσο και στην αποθήκευση μέσω FSRU ως μέρος της ενεργειακής ανεξαρτησίας της ΕΕ (τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες της ΕΕ) είναι ευρέως αναγνωρισμένη, παράλληλα με τη στρατηγική σημασία της λιμενικής μας ναυτιλίας και πρόσθεσε:

«Αναφορικά με την κρίσιμη και πιο περίπλοκη πρόκληση της ναυτιλίας στις μέρες μας, η Απανθρακοποίηση, σε επίπεδο ΕΕ, ο Πρωθυπουργός μας, Κυριάκος Μητσοτάκης, πρότεινε την απόλυτη ανάγκη συντονισμού των διαφορετικών ενδιαφερομένων στην πορεία απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές. Στο ίδιο πνεύμα, πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά τη διαθεσιμότητα εναλλακτικών καυσίμων μέσω μιας παγκόσμιας προσέγγισης «ενεργειακών κόμβων», τουλάχιστον στα μεγαλύτερα λιμάνια σε όλο τον κόσμο.

Εσωτερικά, εκπονούμε παράλληλα μια ολοκληρωμένη μελέτη για την αξιολόγηση των επιλογών για τον ακτοπλοϊκό μας στόλο, που είναι ένα κρίσιμο ζήτημα για την κοινωνική και εδαφική συνοχή.

Δεδομένου ότι αυτή η παγκόσμια προσπάθεια απαιτεί τη συνεργασία των ενδιαφερομένων εκτός κλάδου, οι ευθύνες και το πλαίσιο εξουσιοδότησης πρέπει να απευθύνονται στις σωστές οντότητες. Είναι καθήκον μας να ρυθμίζουμε τις κατάλληλες οντότητες την κατάλληλη στιγμή, ακολουθώντας τις θεμελιώδεις αρχές όπως αυτή «ο ρυπαίνων πληρώνει».

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν άφησε ανεπηρέαστη τη ναυτιλία. Ωστόσο, καταφέραμε να αμβλύνουμε τις αρνητικές συνέπειες, ξεκινώντας από τη σταδιακή αποκατάσταση του εμπορίου, της ασφάλειας και της ασφάλειας στη Μαύρη Θάλασσα. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα πάντα υποστήριζε την ανάγκη για νομική σαφήνεια και για μια παγκόσμια προσέγγιση που ελαχιστοποιεί τις στρεβλώσεις του ανταγωνισμού, όσον αφορά τους εμπορικούς περιορισμούς.

Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, προβλέπουμε επίσης ενέργειες για την προετοιμασία του ανθρώπινου κεφαλαίου μας για τη μετάβαση.»