ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τα guts των Σαράντη και Φέσσα, γιατί είναι έξαλλοι στο ΜΜ με την Απαλαγάκη, η δωρεά του Πατέρα και οι νέες περιπέτειες των Coustas στις Σπέτσες
Μάλιστα ο ένας εκ των δύο ομίλων που έχουν εκδηλώσει ανοικτά το ενδιαφέρον τους να διεκδικήσουν τα ναυπηγεία ο ελληνοαμερικανικός όμιλος Onex φαίνεται, σύμφωνα με πληροφορίες, να κάνει δεύτερες σκέψεις για την συμμετοχή του στον διαγωνισμό, αφού θεωρεί ότι όροι που περιλαμβάνει δεν είναι ξεκάθαροι, τουλάχιστον σε ότι αφορά τις ναυπηγικές επενδύσεις.
Εξέλιξη που ενδεχομένως να επηρεάζει και το αντίτιμο που μπορεί να αναμένουν οι πιστωτές του ναυπηγείου , το ελληνικό δημόσιο δηλαδή και οι τράπεζες, σε συνδυασμό με μια σειρά άμεσων κεφαλαιουχικών απαιτήσεων, την επόμενη μέρα του διαγωνισμού.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν στην ειδική διαχείριση των ναυπηγείων, υπάρχουν προσδοκίες για ένα ποσό άνω των 40 εκατ. ευρώ.
Ωστόσο, οι προσδοκίες αυτές σύμφωνα, εφόσον η Onex τελικά δεν κατέβει στον διαγωνισμό, σε συνδυασμό με την κατάσταση που βρίσκονται τα ναυπηγεία σήμερα, αλλά και τις υποχρεώσεις που θα αναλάβει άμεσα ο πλειοδότης, ενδέχεται να διαψευστούν.
Τους τελευταίους δύο μήνες έχουν κυκλοφορήσει δύο non paper αναφορικά με αυτά τα ζητήματα, μετά από ενδελεχή υπολογισμό των δεδομένων στα ναυπηγεία.
Το εμπορικό κομμάτι
Εκτός από το στρατιωτικό κομμάτι άμεσα αναμένεται να ξεκινήσει ο διαγωνισμός και για το εμπορικό τμήμα των ναυπηγείων. Τον διαγωνισμό θα τον πραγματοποιήσει η ΕΤΑΔ. Σημειώνεται ότι τα ναυπηγεία είναι χωρισμένα σε δύο τμήματα, εμπορικό και στρατιωτικό από το 2008 όταν και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καταλογήσει πρόστιμα ύψους 250 εκατ. ευρώ για παράνομες επιδοτήσεις. Το εμπορικό τμήμα που είναι περιουσιακό στοιχείο της ΕΤΑΔ σήμερα περιλαμβάνει και την μεγάλη πέτρινη δεξαμενή, που μπορεί να φιλοξενήσει σούπερ τάνκερ μεταφορικής δυνατότητας 300.000 τόνων, η οποία όμως έχει υποστεί μεγάλες βλάβες.
Οι άμεσες κεφαλαιακές ανάγκες
Ο πλειοδότης για τα περιουσιακά στοιχείων των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά (στρατιωτικό κομμάτι), αναλαμβάνει άμεσα τις εξής υποχρεώσεις:
-Τη δέσμευση της εγγυητικής (ισόποσης με το τίμημα) για όσο χρονικό διάστημα απαιτηθεί μέχρι την ολοκλήρωση της διαγωνιστικής διαδικασίας και την υπογραφή της σχετικής σύμβασης (εφόσον κατακυρωθεί η σύμβαση στον υποψήφιο). Με δεδομένη τη γνωστή ταχύτητα της ελληνικής γραφειοκρατίας αυτό σημαίνει 5-6 μήνες.
-Να καταβάλει πρόστιμα 10 εκατ. ευρώ εντός μηνός για την τακτοποίηση των –μέχρι σήμερα αυθαιρέτων– κτισμάτων που βρίσκονται μέσα στην έκταση. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο αθάνατο ελληνικό δημόσιο τα ναυπηγεία λειτουργούσαν –επί δεκαετίες– χωρίς να διαθέτουν τις απαραίτητες οικοδομικές άδειες.
-Να καταβάλει 1 εκατ. ευρώ για την έκδοση άδειας πυρασφάλειας, γιατί χωρίς αυτήν δεν μπορεί να λειτουργήσει το ναυπηγείο.
-Να προσλάβει έναν ικανό αριθμό εργαζομένων (π.χ. 300-400 εργαζόμενους) –σημαντικό μέρος των οποίων θα προέρχεται από τους σημερινούς– για τη λειτουργία των εγκαταστάσεων. Αυτό σημαίνει δαπάνη μισθοδοσίας 800.000 ευρώ κάθε μήνα, για όσους μήνες χρειαστούν μέχρι να κλειστούν νέες δουλειές.
-Να κλειστούν νέες συμφωνίες με πελάτες, καθώς δεν υπάρχουν ενεργές συμβάσεις
-Να πληρώσει 10 εκατ. ευρώ για να γίνουν οι απολύτως απαραίτητες επισκευές και συντηρήσεις μηχανημάτων και εξοπλισμού, που έχουν μείνει ασυντήρητα επί χρόνια, εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων.
«Όλα τα παραπάνω σημαίνουν, ότι πέρα από το τίμημα θα υπάρξουν άμεσες κεφαλαιακές ανάγκες ύψους 20-25 εκατομμυρίων ευρώ, μέχρι τα νέα ναυπηγεία να “πάρουν μπροστά”», σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Τι παίρνει ο πλειοδότης
Σε λεπτομερή τεχνικό έλεγχο που έγινε από ξένη ειδικευμένη εταιρεία σε όλα τα ναυπηγεία διαπιστώθηκε ότι τα 10 χρόνια ουσιαστικά δεν συντηρούνται και ένα μεγάλο μέρος του εξοπλισμού του θα πουληθεί για scrap. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της πέμπτης μόνιμης μεγάλης δεξαμενής των 500.000 τόνων, η οποία προκειμένου να λειτουργήσει «πρόσω ολοταχώς» ξανά χρειάζεται περισσότερα από 40 – 50 εκατ. ευρώ σε επισκευές.
Επίσης θέματα έχουν και οι δύο προβλήτες πρόσδεσης πλοίων. Πρόκειται για κατασκευές της δεκαετίας του 1960, με πολύ σοβαρά προβλήματα διαβρώσεων σε εμφανή μπετά και οπλισμούς.
Για τις δύο σταθερές δεξαμενές ναυπήγησης οι δεξαμενές Νο 5 και Νο 4, αναφέρονται τα εξής:
Η Δεξαμενή Νο 5: Κατασκευή της δεκαετίας του 1970. Αντιμετωπίζει τρεις πολύ σοβαρές αστοχίες που τη καθιστούν μη λειτουργική και μη επισκευάσιμη με οικονομικοτεχνικά κριτήρια:*Τα αγκύρια συγκράτησης του πυθμένα της δεξαμενής έχουν αστοχήσει, καθιστώντας αδύνατη τη στεγανοποίηση της δεξαμενής, χωρίς τη συνεχή απάντληση νερών με μηχανικά μέσα (αντλίες).*Η Θύρα της Δεξαμενής (Θυρόπλοιο) έχει καταστραφεί και έχει βυθιστεί.*Το αντιοστάσιο άντλησης και απάντλησης υδάτων βρίσκεται εκτός λειτουργίας εδώ και χρόνια.
Δεξαμενή Νο 4: Κατασκευή της δεκαετίας του 1960. Λειτουργεί σήμερα οριακά, καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα στεγανότητας σε διάφορα σημεία της.*Μία ναυπηγική κλίνη ανέγερσης νέων πλοίων. Πρόκειται για κατασκευή της δεκαετίας του 1960. Έχει να χρησιμοποιηθεί αρκετές δεκαετίες και αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα διάβρωσης. Εδώ και αρκετά χρόνια είναι μη λειτουργική. Η θύρα της (Θυρόπλοιο) έχει καταστραφεί.*Μία ανυψωτική εγκατάσταση υποβρυχίων και μικρών σκαφών (Ship Lift). Πρόκειται για πιο σύγχρονη εγκατάσταση, η οποία κατασκευάστηκε τη δεκατία του 2000. Αντιμετωπίζει τεχνικά προβλήματα αυτοματισμών, τα οποία μειώνουν σημαντικά τη παραγωγικότητα της και σε ορισμένες περιπτώσεις θέτουν σε κίνδυνο τις προς ανύψωση κατασκευές (υποβρύχια). Επίσης, το ship lift δεν έχει άδεια νομιμοποίησης (αυθαίρετο).
-Παράλληλα λόγω υψηλής ενεργειακής κατανάλωσης του συγκροτήματος, οι εγκαταστάσεις του ναυπηγείου είναι συνδεδεμένες με το δίκτυο Υψηλής Τάσης του ΑΔΜΗΕ. Όμως, οι μετασχηματιστές του υποσταθμού σύνδεσης έχουν αστοχήσει και η σύνδεση με το δίκτυο υψηλής τάσης έχει διακοπεί.
Το ναυπηγείο αναγκάζεται να λειτουργεί με παροχές μέσης και χαμηλής τάσης, αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα αξιοπιστίας της ηλεκτρικής τροφοδοσίας (Black Outs) σε νευραλγικά μηχανήματα (γερανοί, Ship-lift, Συστήματα Ηλεκτροσυγκολλήσεων). Το κόστος αποκατάστασης μόνο του υποσταθμού υψηλής τάσης εκτιμάται σε 4 εκ. ευρώ.
-Το ναυπηγείο χρησιμοποιεί σύστημα αμμοβολής, χωρίς ανακύκλωση προϊόντων αμμοβολής, για πολλά χρόνια και συνεχίζει εως σήμερα. Αυτό έχει οδηγήσει στη συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων χρησιμοποιημένων υλικών αμμοβολής σε διάφορα σημεία του ναυπηγείου. Η απομάκρυνση των αποβλήτων και ο εκσυχρονισμός του συστήματος αμμοβολής κρίνονται απολύτως απαραίτητα και επιτακτικά μέτρα.
-Τα νευραλγικά μέρη του ναυπηγείου, όπως το βαρύ ελασματουργείο, το ελαφρύ ελασματουργείο, το σωληνουργείο, το μηχανουργείο και το συνεργείο προκατασκευής στεγάζονται σε πεπαλαιωμένα κτίρια με παρωχημένο εξοπλισμό, ακόμα και της δεκαετίας του 1940 και 1950. Στο ναυπηγείο δεν υπάρχει ίχνος αυτοματοποιημένης παραγωγής, ενώ συστήματα που πιθανόν να υποστήριζαν κάτι τέτοιο βρίσκονται σε αχρηστία.
-Οι γερανοί του συγκροτήματος σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζουν και. Κάποιοι έχουν υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες και πρέπει να απομακρυνθούν, ενώ οι υπόλοιποι στερούνται προγραμματισμένων συντηρήσεων και πιστοποιήσεων.
-Σημαντικά προβλήματα παρατηρούνται στα συστήματα πληροφορικής και μηχανοργάνωσης, τα οποία σε επίπεδο υλισμικού (Hardware) απαριθμούν αρκετές δεκαετίες στη πλάτη τους, ενώ σε επίπεδο λογισμικού, είτε δεν έχουν ανανεωθεί οι άδειες λειτουργίας, είτε χρησιμοποιούνται παρωχημένα πλέον προγράμματα, ακόμα και για κρίσιμες λειτουργίες, όπως η διαχείρηση αποθήκης.
-Το ναυπηγείο στερείται από οργανωμένο τμήμα έρευνας και ανάπτυξης καθώς και τμήμα μελέτης και σχεδίασης νέων κατασκευών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βασίζεται σε σχεδιάσεις τρίτων, είτε πρόκειται για εμπορικά, είτε για πολεμικά πλοία.
-Η δυνατότητα του ναυπηγείου για νέες κατασκευές είναι περιορισμένη έως ανύπαρκτη.
-Στην παρούσα φάση υπαρχει ζήτημα άδειας λειτουργίας καθώς και, πιστοποιητικού πυροπροστασίας, καθώς εξακολουθεί να εκκρεμεί η τακτοποίηση πλήθους εγκαταστάσεων και κτισμάτων τα οποία είναι αυθαίρετα.
– Στο χώρο δίπλα από τη δεξαμενή 5 (της ΕΤΑΔ) έχει κατασκευαστεί και λειτουργεί hot spot προσφύγων, το οποίο πρέπει να μετεγκατασταθεί.
Ποιοι παίζουν
Από την αρχή της διαδικασίας δύο ονόματα βγήκαν δυνατά στο προσκήνιο. Από την η Pyletech Shipyards του Ομίλου North Star του εφοπλιστή Θεόφιλου Πριόβολου, και από την άλλη η αμερικανικών συμφερόντων Onex του Πάνου Ξενοκώστα, στην οποία όμως φαίνεται να επικρατεί σκεπτικισμός για την συμμετοχή του.
Ο όμιλος Πριόβολου, μελετά επενδύσεις ύψους 700 εκατ. ευρώ μέσα σε τέσσερα χρόνια και σε τομείς πέραν του παραδοσιακού ναυπηγείου…
Διαβάστε επίσης:
Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
