Η απεξάρτηση από τον άνθρακα το δύσκολο «σταυρόλεξο» για τη ναυτιλία

Ένα «παζλ» που αποτελείται από χιλιάδες μικροσκοπικά κομμάτια καλείται να «ενώσει» η ναυτιλιακή βιομηχανία, προκειμένου να σχηματιστεί ολόκληρη η εικόνα για την πορεία προς την πλήρη απεξάρτηση της ναυτιλίας από τον άνθρακα.

«Παζλ» που χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά για να συμπληρωθεί, και τη συνεργασία όλων των φορέων παγκοσμίως, ώστε μέχρι το 2050 να έχει επιτευχθεί ο στόχος για μηδενικούς ρύπους.

Το υγροποιημένο φυσικό αέριο είναι αυτή τη στιγμή το καλύτερο από τις υπάρχουσες ενεργειακές πηγές για τη μείωση των εκπομπών και για τη θάλασσα και για τη στεριά. Είναι όμως μόνο το ενδιάμεσο καύσιμο, αφού οι κανονισμοί αναμένεται να αλλάξουν και πάλι τα επόμενα χρόνια, ιδιαίτερα προς τα τέλη της δεκαετίας ή στις απαρχές της επόμενης.

Γεγονός που σε συνδυασμό με το ρευστό οικονομικό περιβάλλον έχει αναγκάσει τις ναυτιλιακές εταιρείες να κάνουν κράτει στις νέες ναυπηγήσεις.

Τον λαβύρινθο των σεναρίων και των δεκάδων επιλογών που αναμένεται να δοκιμαστούν τα επόμενα χρόνια αποκαλύπτει η νέα έκθεση του Νηογνώμονα DNV GL, για την πορεία προς το 2050. «Δοκιμάστηκαν» 30 σενάρια που προβλέπουν τη μελλοντική σύνθεση του στόλου, τη χρήση ενέργειας, το μείγμα καυσίμων και τις εκπομπές CO2 έως το 2050.

Συνολικά 16 διαφορετικοί τύποι καυσίμων και 10 τεχνολογικά συστήματα καυσίμων εξετάζονται στην έκθεση.
«Η μεγάλη πρόκληση της εποχής μας είναι να βρούμε ένα μονοπάτι προς την απαλλαγή από τις εκπομπές που προκαλεί η καύση του άνθρακα», δήλωσε ο Knut Orbeck Nilssen, διευθύνων σύμβουλος του DNV GL – Maritime.

Όπως εξηγεί χαρακτηριστικά ο επικεφαλής ενός από τους μεγαλύτερους νηογνώμονες του κόσμου, που έχει μετατρέψει τον Πειραιά στο τρίτο μεγαλύτερο γραφείο για τη ναυτιλία παγκοσμίως, η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου είναι ο καθοριστικός παράγοντας λήψης αποφάσεων για το μέλλον της ναυτιλιακής βιομηχανίας.

Η ναυτιλία, βρίσκεται στην αρχή μιας μεταβατικής φάσης, και πολλές πιθανές επιλογές εμφανίζονται στον ορίζοντα. Αυτό σημαίνει ότι η επιλογή του κινητήρα και των καυσίμων αντιπροσωπεύει πλέον πιθανούς κινδύνους που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια λανθασμένη επενδυτική κίνηση, ενώ  ο συνυπολογισμός της διαθεσιμότητας του, και των τιμών, καθιστά την επιλογή ακόμη πιο περίπλοκη.

Για να αποτυπώσει αυτή την πολυπλοκότητα, στην έκθεση αποτυπώνεται ένα ευρύ φάσμα σεναρίων, περιγράφοντας τους πιθανούς κινδύνους μιας συγκεκριμένης επιλογής καυσίμου.

Τα 30 σενάρια που εξετάζονται οδηγούν σε πολύ διαφορετικά αποτελέσματα για το μείγμα καυσίμων στο στόλο.

H έκθεση ξεκαθαρίζει ότι τα καύσιμα όπως το πετρέλαιο πολύ χαμηλής περιεκτικότητας σε θείο, το πετρέλαιο εσωτερικής καύσης πλοίων και το LNG όπως είναι σήμερα, δεν μπορούν να επιτύχουν τον στόχο για μηδενικούς ρύπους. Το LNG φαίνεται να έχει τα πρωτεία τουλάχιστον μέχρι το 2030.  Για την επόμενη μέρα, ο νηογνώμονας βάζει στο παιχνίδι καύσιμα όπως η ε-αμμωνία, η μπλε αμμωνία και η βιομεθανόλη, τα οποία σύμφωνα με την «προσομοίωση» φαίνεται να κερδίζουν σημαντικά μερίδια αγοράς.

Αντίθετα, το υδρογόνο, παρά το γεγονός ότι είναι απόλυτα «πράσινο», δεν διαφαίνεται, με τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα να είναι εφικτό να χρησιμοποιηθεί. Κυρίως λόγο της τιμής του, αλλά και του μεγάλους κόστους που θα έχει η κατασκευή μηχανών υδρογόνου.

Το υδρογόνο, ωστόσο, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο ως δομικό στοιχείο στην παραγωγή αρκετών καυσίμων ουδέτερων ως προς τον άνθρακα, όπως η ηλεκτρονική αμμωνία, η μπλε αμμωνία και η ηλεκτρονική μεθανόλη. Μπορεί επίσης να βρει εξειδικευμένες εφαρμογές σε ορισμένους τύπους πλοίων, όπως τα πορθμεία και τα κρουαζιερόπλοια, καθώς και σε συγκεκριμένες περιοχές όπου έχουν γίνει επενδύσεις στην τοπική παραγωγή και διανομή.