Ναυτιλία

Δεκέμβριος 1960: H «Παγκόσμια Ελπίδα» στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά του Σταύρου Νιάρχου λίγο μετά το ναυάγιο του «Παγκόσμια Αρμονία»

Ένα πλοίο του Σταύρου Νιάρχου που έγινε σε ναυπηγείο που δημιούργησε ο ίδιος με πολλές φιλοδοξίες

Σάββας Αθανασίου

26.12.2023 | 14:46 Τελευταία ενημέρωση:3:04 μμ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τα μεγάλα σχέδια της Intralot, το παρασκήνιο για τη ΔΕΠΑ, οι νέες business του Λου Κολλάκη, έτοιμος ο Φέσσας, οι αλλαγές του Νεμπή, τα νέα πλοία του Προκοπίου, το κάλεσμα της Μήτση, οι περιπέτειες της πλατινομαλλούσας σε Βουλιαγμένη – Λεγρενά και ο ΧΧ

Αμαλία Μεγαπάνου: Η γυναίκα μπροστά από τον Καραμανλή

Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η Αμαλία Μεγαπάνου επισκέφτηκαν τους Κένεντι στον Λευκό Οίκο

Η ημερομηνία έγραφε, 22 Δεκεμβρίου 1960. Παραμονή Χριστουγέννων. Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά έγινε η πρώτη καθέλκυση του δεξαμενόπλοιου που κατασκευάστηκε στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Ένα πλοίο του Σταύρου Νιάρχου που έγινε σε ναυπηγείο που δημιούργησε ο ίδιος με πολλές φιλοδοξίες πριν από δύο χρόνια, το 1958.

Το δεξαμενόπλοιο «World Hope», που ανήκε στην ναυτιλιακή εταιρεία “Ήρων” του Σταύρου Νιάρχου είχε ανάδοχο την Αμαλία Μεγαπάνου – Καραμανλή, σύζυγο του πρωθυπουργού Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Η τελετή καθέλκυσης αποτελούσε σταθμό για την ελληνική ναυτιλία και τη ναυπηγική βιομηχανία.

Το πλοίο είχε μήκος 187,35 μέτρα, πλάτος 22,33 μέτρα, η χωρητικότητα του ήταν 7.500 dwt, είχε δίχρονες μηχανές με ισχύ 8.400 ίππων.

Ανέπτυσσε ταχύτητα 15 κόμβων. Μετέφερε 22.400 τόνους πετρελαίου που φορτώνονταν με πέντε αντλίες. Διέθετε μια 8κύλινδρη σύγχρονη μηχανή Ντίζελ για την πρόωσή του.

Το πλοίο καινοτομούσε, δεδομένου ότι διέθετε άνετες καμπίνες μονόκλινες για τα 54 άτομα του πληρώματος, τρία σαλόνια και τρεις τραπεζαρίες, που είχαν σύστημα τεχνητού αερισμού και θέρμανσης.

Η ολοκλήρωση της ναυπήγησης του δεξαμενόπλοιου «World Hope» από τα «Ελληνικά Ναυπηγεία» Σκαραμαγκά πραγματοποιήθηκε έξι μήνες αργότερα με μια επίσημη τελετή στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά στις 20 Ιουλίου 1961.

Το δεξαμενόπλοιο χρονοναυλώθηκε για τη μεταφορά υγρών καυσίμων, με το πρώτο του ταξίδι να αφορά τη μεταφορά φορτίου από τον Εύξεινο Πόντο προς τη Γερμανία.

Η νονά του δεξαμενόπλοιου, Αμαλία Μεγαπάνου, την ώρα που πέταξε την καθιερωμένη σαμπάνια, είπε:

“Σε ονομάζω Παγκόσμια Ελπίς και εύχομαι ο Θεός να προστατεύσει εσένα και το πλήρωμα σου”.

Ο Σταύρος Νιάρχος, στην ομιλία του, παρουσία του υπουργού Ναυτιλίας Γιώργου Ανδριανόπουλου, επισήμανε:

“Με βαθειά ικανοποίηση υποδεχόμεθα εις τον χώρον αυτόν, όπου μετ’ ολίγον θα καθελκυσθή το πρώτο δεξαμενόπλοιον που εναυπηγήθη εξ ολοκλήρου εις τας εγκαταστάσεις των Ελληνικών Ναυπηγείων.

Προ δύο ετών, εις την έκτασιν αυτήν υπήρχον μόνον ερείπια των παλαιών ναυπηγείων του Βασιλικού Ναυτικού.

Επάνω εις τα ερείπια αυτά εδημιουργήθη η συγχρονισμένη ναυπηγική βιομηχανία που βλέπετε και που αποτελεί πραγματοποίηση μιας ζωηράς φιλοδοξίας. Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους, όσους συνετέλεσαν εις την επιτυχίαν της προσπαθείας μας.

Την κυβέρνησιν η οποία εξασφάλισε την σταθερότητα και την τας απαραίτητας προυποθέσεις για την δραστηριότητα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Τας κρατικάς υπηρεσίας δια την κατανόησιν και την πρόθυμον συμπαράστασιν των.

Ιδιαιτέρως, όμως, το λέγω αυτό, με υπερηφάνεια ως Έλλην επιχειρηματίας, θέλω να ευχαριστήσω το προσωπικόν των Ναυπηγείων. Φιλότιμον, πρόθυμον, με την φυσική αντίληψιν και διεξιοτεχνίαν του Έλληνος, αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα εις τον έργον μας”.

Στη συνέχεια, ο Σταύρος Νιάρχος, πρόσθεσε:

“Ενώ εορτάζομεν σήμερον την καθέλκυσιν του πρώτου δεξαμενοπλοίου που ναυπηγείται εν Ελλάδι, την ψυχήν μας βαρύνει η πρόσφατος απώλεια μιας λαμπράς μονάδος του ελληνικού εμπορικού στόλου. Και τα πλοία γίνονται πάλιν, όπως το πιστοποιεί η σημερινή τελετή. Ο πόνος όμως δια την απώλειαν εκλεκτών Ελλήνων ναυτικών, μας θλίβει την καρδιάν όλων μας”.

Λίγες ημέρες πριν, στις 14 Δεκεμβρίου, 1960, το πλοίο του ναυτιλιακού ομίλου του Σταύρου Νιάρχου, World Harmony, διεμβολίσθη από το πλοίο «Πέτερ Ζόρανιτς», το οποίο ήταν έμφορτο βενζίνης, και είχε τραγικό αποτέλεσμα με την απώλεια 28 μελών του πληρώματος του «Παγκόσμια Αρμονία» στους οποίους συμπεριλαμβανόταν και ο πλοίαρχος από την νήσο Ψαρών Αριστείδης Νικολ. Μπαρτζής. Οι 28 Έλληνες ναυτικοί απανθρακώθηκαν.

Διασώθηκαν από το δυστύχημα μόνο 12 από ένα σύνολο 40 ανδρών.

Το πρωί της 14ης Δεκεμβρίου 1960 στα στενά του Βοσπόρου, παρά την θέση Στενιές και σε απόσταση 200 μόνον μέτρων από τις ασιατικές ακτές εκτυλίχθηκε μια απο τις τραγικότερες ναυτικές ιστορίες.

Την 14η Δεκεμβρίου και περί ώρα 02: 30 το γιουγκοσλαβικό πετρελαιοφόρο «Πήτερ Ζόρανιτς» διαπλέον τον Βόσπορον με κατεύθυνση προς το Αιγαίο επέπεσεν επί του υπό ελληνική σημαία πετρελαιοφόρου «Παγκόσμιος Αρμονία» που έπλεε κενό από Πειραιά για Νοβοροσίνσκυ.

Κατά την πρόσκρουση επακολούθησε ανάφλεξη του γιουγκοσλαβικού πλοίου και προκλήθηκε πυρκαγιά, η οποία μεταδόθηκε στο «Παγκόσμιος Αρμονία» και στη συνέχεια και τα δύο τα πλοία, παρασυρόμενα από το ρεύμα έπεσαν επί του αγκυροβολημένου τουρκικού πλοίου «Ταρσός» στο οποίο επεκτάθηκε η πυρκαγιά.

Εκ των 41 μελών του πληρώματος του ελληνικού πλοίου απωλέσθηκαν είκοσι εννέα και η ατυχής σύζυγος τον β΄ πλοιάρχου Καλλιρόη Χριστοδούλου, που βρέθηκε κατά την μοιραία σύγκρουση στο δεξαμενόπλοιο.