Όταν στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21^ου αιώνα, ο κινεζικός ναυτιλιακός κολοσσός Cosco, πήρε με διεθνή διαγωνισμό, τον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων του Πειραιά, στην Ελλάδα είχαμε πανηγυρισμούς. Και σωστά είχαμε, γιατί οι κινέζοι είχαν την δυνατότητα να εκτοξεύσουν το εμπορικό λιμάνι στην «στρατόσφαιρα». Κάτι που φυσικά και έκαναν, και με ρυθμούς που δεν είχαμε συναντήσει ξανά στην Ελλάδα.

Φυσικά δεν πανηγύριζαν όλοι. Δεν πανηγύριζαν οι εργαζόμενοι του ΟΛΠ, ειδικά αυτοί που εργάζονταν στον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων, όπως και η αντιπολίτευση. Φυσικά όταν η αντιπολίτευση έγινε κυβέρνηση άλλαξε «τροπάριο» και στήριξε την κινεζική επένδυση.

Και μετά ήρθε η οικονομική κρίση, το διεθνές νομισματικό ταμείο, και η μαζική πώληση αυτών που τότε λέγαμε ‘ασημικών’ του δημοσίου. Και επειδή ο ΟΛΠ ήταν κρατικός, και πολύ κερδοφόρος, είπαμε τότε να τον δώσουμε και αυτόν. Και είπαμε να πάμε με το ευρωπαϊκό μοντέλο, που και σήμερα κυριαρχεί σε όλα τα ευρωπαϊκά λιμάνια. Αυτά των παραχωρήσεων. Να νοικιάσουμε δηλαδή υποδομές, (εμπορευματοκιβώτια – αυτοκίνητα – κρουαζιέρα – ναυπηγοεπισκευή). Οι περισσότεροι συμφωνούσαν να προχωρήσουμε έτσι. Οι φήμες ανέφεραν ότι κανείς δεν ήθελε να πουληθεί ο ΟΛΠ, ενώ ούτε καν οι κινέζοι, το είχαν σκεφτεί.

Αλλά για λόγους που δεν έχουν ξεκαθαρίσει μέχρι σήμερα, η τότε κυβέρνηση (αν και υπήρχαν και εσωτερικές διαφωνίες) αποφάσισε να πουλήσει τις μετοχές της εταιρείας που διαχειρίζεται τις δημόσιες λιμενικές υποδομές, τον ΟΛΠ. Να δώσει σε μια εταιρεία «όλο το μαγαζί», αντίθετα με όσα προτείνει η ευρωπαϊκή πρακτική. Και τότε είχαμε πανηγυρισμούς πολλούς, ενώ την αντίθεσή τους εξέφραζαν οι εργαζόμενοι αλλά και πάλι….η τότε αντιπολίτευση, η οποία όταν έγινε κυβέρνηση άλλαξε και αυτή στάση  και ολοκλήρωσε την πώληση των μετοχών του ΟΛΠ στην Cosco.

Μετά τους πρώτους πανηγυρισμούς άρχισαν σταδιακά να εμφανίζονται προβλήματα. Αντιδράσεις από τους χρήστες – πελάτες του λιμανιού. Και στη σειρά ο ένας μετά τον άλλο, ναυτιλιακοί και παραναυτιλιακοί κλάδοι, άρχισαν να αντιδρούν.  Κρουαζιέρα, ακτοπλοΐα, ναυτιλία μικρών αποστάσεων, ναυπηγοεπισκευή, εφοδιασμοί, πρακτορεία, κατασκευαστές.  Να αντιδρούν απέναντι στην πολιτική που εφάρμοζε/εφαρμόζει η κινεζική Cosco. Και όπως φαίνεται έχουν βάλει στόχο να ενώσουν τις δυνάμεις τους, απέναντι στον ιδιωτικό έλεγχο του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας.

Φυσικά η Cosco έχει διορθώσει ορισμένα κακώς κείμενα τα οποία εκμεταλλεύονταν καταστάσεις, όσο ο ΟΛΠ ήταν υπό κρατικό έλεγχο. Και φυσικά αυτό ενόχλησε κάποιους μεμονωμένα ίσως.

Όμως όταν από κάποια στιγμή και μετά, και στο πλαίσιο της ελεύθερης οικονομίας, η Cosco, είδε ευκαιρίες να αυξήσει τα έσοδά της και την κερδοφορία της γύρω από το λιμάνι, αυτό άρχισε να πυροδοτεί, ένα γαϊτανάκι καταγγελιών και διαμαρτυριών.

Μια η ηλεκτρονική πλατφόρμα  που ήθελε να στήσει στο Σ.ΕΜΠΟ, μια το ναυπηγείο που ήθελε να φτιάξει στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, τα τέλη που χρεώνει και που σύμφωνα με τους επιχειρηματίες της επισκευής πλοίων είναι απαγορευτικά για την προσέλκυση πλοίων στο μεγάλο λιμάνι. Οι πληροφορίες από εκεί αναφέρουν  ότι το 2020 οι δεξαμενές του ΟΛΠ είχαν πληρότητα κοντά στο 50% ενώ τον Ιανουάριο του 2021, η πληρότητα δεν ξεπέρασε το 60%, όταν το ναυπηγείο της Σύρου έχει πληρότητα 100% αλλά και πιο προσιτή τιμολογιακή πολιτική.

Η Cosco έχει κατηγορηθεί ότι δεν προμηθεύεται υλικά από Έλληνες για τις ανάγκες του ΟΛΠ, ενώ τελευταία δέχεται πυρά για απόπειρα εισόδου  στους εφοδιασμούς πλοίων. Και η λίστα αν το πιάσει κανείς αναλυτικά δεν έχει τέλος.

Και επειδή η Cosco είναι ένας κρατικός ναυτιλιακός όμιλος, ο μεγαλύτερος στη Κίνα, και ένας από τους  μεγαλύτερους στο κόσμο, σε όποιες αγορές βλέπει περιθώρια αύξησης εσόδων και κερδοφορίας, πάντα θα έχει την δυνατότητα να κάνει δυναμικό άνοιγμα, περιορίζοντας την πίτα για όλους τους μικρομεσαίους Έλληνες επιχειρηματίες.

Αν όλες οι καταγγελίες που δέχονται κατά δεκάδες οι κινέζοι έχουν βάση, τότε θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι σαν κράτος κάτι δεν υπολογίσαμε καλά όταν δίναμε το λιμάνι. Όχι στους κινέζους, αλλά στον οποιοδήποτε. Γιατί στην ελεύθερη αγορά δεν μπορείς να «κόψεις» κάποιον με το έτσι θέλω από μια κίνηση επέκτασης δραστηριοτήτων. Μόνο αν αποφασίσει διαφορετικά η Επιτροπή Ανταγωνισμού, μιας και η ΡΑΛ, με την μορφή που είχε, δεν υπάρχει πλέον. Εκτός φυσικά αν αποφασίσει η Ελλάδα, να αλλάξει το υπάρχον πλαίσιο λειτουργίας της λιμενικής βιομηχανίας, που δύσκολο το βλέπω με όσα έχουν μεσολαβήσει και με διαγωνισμούς για άλλα λιμάνια να τρέχουν. Φυσικά υπάρχει και η λύση της δημιουργίας, ενός πραγματικά, ισχυρού ελεγκτικού μηχανισμού, στελεχωμένος από πρόσωπα ευρείας αποδοχής,  με εξειδικευμένο και επαρκές σε αριθμό προσωπικό, αλλά και υλικοτεχνικό εξοπλισμό.

Αν πάλι η Cosco έχει δίκιο, και οι καταγγελίες που στρέφονται κατά των κινήσεων που κάνει στερούνται ουσίας, τότε μάλλον κάτι στραβό κάναμε πριν δώσουμε το λιμάνι.

Διαβάστε επίσης:

Το «μετέωρο βήμα» των Κινέζων στην Ελλάδα και οι επόμενες επενδύσεις της Cosco στον Πειραιά

Εξώδικη επιστολή του συνδέσμου εφοδιαστών στην Cosco – Κάνει λόγο για φαινόμενα κατάχρησης εξουσίας στο λιμάνι

Κύκλοι Cosco στο mononews: Τι απαντούν για την εξώδικη επιστολή των εφοδιαστών, που καταγγέλλουν «φαινόμενα κατάχρησης εξουσίας στο λιμάνι»