Συμπληρώνονται σήμερα, δώδεκα χρόνια από τον θάνατο του καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου, που άφησε την τελευταία πνοή στις 25 Ιανουαρίου 2011. Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους αυτοδημιούργητος Έλληνας εφοπλιστές, που ξεκίνησε από τζόβενο,έγινε πλοίαρχος και στη συνέχεια δημιούργησε μια από τις μεγαλύτερες στο κόσμο εταιρείες διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων.

Ο καπετάν Βασίλης γεννήθηκε το στις 29 Ιουνίου 1935 στο Διαβολίτσι της Μεσσηνίας, πρόκειται για ένα ορεινό χωριό κοντά στην Καλαμάτα. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα. Ήρθε μετά η Κατοχή. Συμμετείχε στους εθνικούς αγώνες και μέσα από τις γραμμές του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ).

Το έτος 1948 ήρθε στην Αθήνα, ανήμερα της Υπαπαντής, στις 2 Φεβρουαρίου. Το σπίτι που έμενε ήταν στον Κολωνό. Κάθε ημέρα έπαιρνε το λεωφορείο της γραμμής 10, που έκανε τη διαδρομή Βοτανικός – Ιπποκράτους.

Κατέβαινε στη στάση Αραχώβης και πήγαινε στην πλατεία Εξαρχείων, όπου μοίραζε σε σπίτια γάλα της ΕΒΓΑ. Στη συνέχεια, έπιανε δουλειά στις 7.30 το πρωί σε μία βιοτεχνία κουμπιών που βρισκόταν στη διασταύρωση Περικλέους και Ευαγγελιστρίας.

Μετά την εργασία στη βιοτεχνία, κατευθυνόταν στην πλατεία Κουμουνδούρου, όπου ήταν το νυχτερινό Γυμνάσιο. Με το τραμ της γραμμής 4 πήγαινε στο Ρουφ και στη συνέχεια με τα πόδια κατέληγε κατάκοπος στο σπίτι του στον Βοτανικό.

Τον Ιούνιο του 1953, σε ηλικία 18 ετών, πρωτομπαρκάρισε. Όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος, έτσι «άρχισε το όμορφο ταξίδι μου στη ναυτιλία, ταξίδι γεμάτο μεγάλες συγκινήσεις, αγωνίες, λαχτάρες και χαρές».

Μιλώντας στις 27 Ιουλίου 2006 στην τελετή άφιξης του τότε μεγαλύτερου πλοίου κοντέινερ στον κόσμο, παρουσία του πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή, είπε ακόμη ότι: «Θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου που με αυτή την όμορφη γιορτή δίπλα στο μεγάλο και σύγχρονο αυτό πλοίο, στο ίδιο λιμάνι που ξεκίνησα τζόβενο σε ένα παλιό καραβάκι, άμισθος και με πληρωμένη από εμένα την τροφή μου για τους πρώτους τρεις μήνες».

Από τότε εξελίχθηκε σε όλες τις βαθμίδες της ναυτικής ιεραρχίας. Το έτος 1962 συναντά την Κάρμεν, την οποία τα επόμενα δύο χρόνια τη νυμφεύθηκε και απέκτησαν στη συνέχεια τρία αγόρια. Τον Κωνσταντίνο, το 1969, τον Αχιλλέα, το 1971 και τον Χρήστο το 1974.

Από το πρώτο φορτηγό…

Η καριέρα του καπετάν Βασίλη ως εφοπλιστής ξεκίνησε σε ηλικία 27 ετών. Τότε απέκτησε ένα μικρό φορτηγό πλοίο, με δάνειο που πήρε από τον ίδιο τον πωλητή και στη συνέχεια του το χρονοναύλωσε.

Το 1974 ίδρυσε την εταιρεία Costamare Shipping SA και σύντομα αγόρασε το πρώτο καράβι του στόλου, ένα μικρό cargo πλοίο το οποίο μετονόμασε σε CARMEN.

Όταν άρχισε η ναυτιλιακή κρίση, την περίοδο 1982 – 1984, ο καπετάν Βασίλης αγόρασε οκτώ πλοία. Η συνολική τους αξία δεν υπερέβαινε την αξία που θα τα αγόραζαν σε διαλυτήριο πλοίων. Μετά τη χρεοκοπία της εταιρείας τακτικών γραμμών Ελληνικής του Γρηγόρη Καλλιμανόπουλου, προσέλαβε το εξειδικευμένο προσωπικό της και προσπάθησε να εισέλθει δυναμικά στην αγορά των τακτικών γραμμών, ως ναυλωτής πλοίων σε εταιρείες που εξυπηρετούσαν ήδη τις γραμμές. Δίπλα του ήταν ο αδελφός του Θεοφάνης Κωνσταντακόπουλος.

Μέσα σε μία εικοσαετία η εταιρεία γιγαντώθηκε, αφού στη διάρκεια αυτών των χρόνων ανανεώθηκε σημαντικά ο στόλος με νεότερα πλοία. Το έτος 2000, η Costamare διαχειριζόταν 35 πλοία, των οποίων η μεταφορική ικανότητα έφτανε τα 1.560.000 dwt. Το 1996 ο καπετάν Βασίλης εξελέγη πρόεδρος (ο τέταρτος στη σειρά) της Helmepa και στη συνέχεια το 2000 ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος.

Από τις αρχές του 2000, η εταιρεία κατήρτισε ένα μεγαλεπήβολο επενδυτικό σχέδιο που προσέγγισε το 1 δισ. δολάρια για την κατασκευή νεότευκτων πλοίων μεταφοράς κοντέινερ.

Μάλιστα, το έτος 2006, η εταιρεία παρέλαβε το μεγαλύτερο πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Το μήκος του μεγαλύτερου πλοίου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο ήταν ίσο με τέσσερα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπορούσε να μεταφέρει 9.500 εμπορευματοκιβώτια.

Το προηγούμενο μεγαλύτερο πλοίο κοντέινερ το είχε παραλάβει το 2000, πάλι ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος. Το μήκος του πλοίου ήταν 350,56 μέτρα και πλάτος 43 μέτρα, ενώ η ταχύτητα έφτανε μέχρι και τους 25,5 κόμβους την ώρα. Το μέγιστο βύθισμα ήταν 14,5 μέτρα και μετέφερε 107.000 τόνους φορτίου.

Το πλοίο αυτό ήρθε στον Πειραιά στις 27 Ιουλίου του 2006, ονομάσθηκε «Cosco Hellas» και ύψωσε την ελληνική σημαία. Ήταν το πέμπτο πλοίο, στη σειρά της νέας γενιάς νεότευκτων που παρέλαβε συνολικά η Costamare, από τα κινεζικά ναυπηγεία της Σαγκάης. Η συνολική επένδυση των πέντε πλοίων – μαμούθ ανήλθε σε 600 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ταυτόχρονα ναυλώθηκαν για δώδεκα χρόνια στον κινεζικό κολοσσό Cosco, με το αστρονομικό ποσό των 900 εκατ. δολαρίων.

Με άλλα λόγια, στα επόμενα χρόνια όχι μόνο εξασφαλίστηκε η απόσβεση των πλοίων, αλλά κατοχύρωσε και κέρδη 300 εκατ. δολαρίων και επιπλέον. Αναφερόμενος ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής στον κ. Β. Κωνσταντακόπουλο, στη διάρκεια της τελετής είπε:

«Καπετάν Βασίλη, είμαι βέβαιος ότι η παρουσία σου σε αυτόν τον χώρο, περισσότερο από μισό αιώνα, σου έδωσε πολλές χαρές αλλά και μεγάλες εμπειρίες. Εκείνο που νομίζω ότι αξίζει να ειπωθεί δημόσια, είναι ότι υπήρξες πρότυπο επιχειρηματικής δράσης και επιτυχίας, αλλά, συνάμα, και κοινωνικής ευθύνης. Και το λέω αυτό, όχι τόσο για να κάνω φιλοφρόνηση όσο γιατί νομίζω ότι αξίζει τον συμβολισμό να χρησιμεύει το δικό σου παράδειγμα, με την ευχή να βρει άξιους συνεχιστές και στην ίδια σου την οικογένεια αλλά και στην ευρύτερη κοινότητα των ναυτικών της χώρας μας. Και, τέλος, μια πατροπαράδοτη ευχή: Καλές θάλασσες στο ”Cosco Hellas”».

Μια πρόταση που τάραξε τα νερά

Η εταιρεία απασχολούσε τότε αποκλειστικά Έλληνες ναυτικούς, που σε ετήσια βάση ξεπερνούσαν τους 1.000, όλων των ειδικοτήτων, οι οποίοι εκτός από το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο, ήταν ασφαλισμένοι σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, για εφάπαξ 80.000 ευρώ, το οποίο θα εισπράξουν, όταν αυτοί συνταξιοδοτηθούν.

Τη ναυτιλιακή εταιρεία του ομίλου, που δημιούργησε ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, ανέλαβε ο γιος του Κωνσταντίνος, ενώ με τις επενδύσεις εκτός ναυτιλίας ασχολείται ο δεύτερος γιος του Αχιλλέας και με το εργοστάσιο εξόρυξης και επεξεργασίας ορυκτών ο τρίτος γιος του Χρήστος.

Ο όμιλος Κωνσταντακόπουλου διέθετε συμμετοχές στην αεροπορική εταιρεία Aegean Airlines, ενώ είχε και μεγάλο ποσοστό μετοχών στη First Business Bank, τις οποίες πούλησε το 2006 στον εφοπλιστή κ. Β. Ρέστη.

Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος στην αρχή της χρονιάς του 2005 τάραξε στην κυριολεξία τα νερά όταν στην κοπή της πίτας του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, απαντώντας σε πρόσκληση του υπουργού Εργασίας Πάνου Παναγιωτόπουλου να επενδύσουν οι εφοπλιστές στην πατρίδα τους, τόλμησε να καυτηριάσει την ελληνική γραφειοκρατία. Λίγο αργότερα διατύπωσε δημόσια την πρότασή του να δημιουργηθεί από την κυβέρνηση γραφείο υποδοχής μεγάλων επενδύσεων.

Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής αφουγκράστηκε τις απόψεις του, ύστερα από μια επιστολή που παρέδωσε ο καπετάν Βασίλης στον τότε υπουργό Ναυτιλίας Μανώλη Κεφαλογιάννη, τον κάλεσε σε ιδιαίτερη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου, ύστερα από μερικές εβδομάδες, στις 5 Απριλίου 2005, και συζήτησαν αναλυτικά για το τι ακριβώς απαιτείται, ώστε να διευκολυνθούν οι εφοπλιστές και οι άλλοι ιδιώτες να επενδύσουν στην Ελλάδα.

Η πίκρα του καπετάν Βασίλη ήταν δικαιολογημένη από την ταλαιπωρία που είχε υποστεί για την προσπάθειά του να επενδύσει στην ξηρά.

Το έτος 1997 οραματίστηκε μία μεγάλη τουριστική επένδυση στην ιδιαίτερη πατρίδα του στην Καλαμάτα, όπου το συνολικό κόστος θα υπερέβαινε στην πρώτη φάση τα 300 εκατομμύρια ευρώ και η ολοκλήρωσή της τα 600 εκατ. ευρώ.

Ο καπετάν Βασίλης δεν ασχολιόταν μόνο καράβια. Κατασκεύασε, στη Βόρεια Ελλάδα, εργοστάσιο εξόρυξης και επεξεργασίας ορυκτών. Η βιομηχανία ΓΕΩ λειτουργεί στα Γρεβενά. Αυτό που δεν είναι γνωστό στην Ελλάδα, είναι ότι χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος είχε δημιουργήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής μία σύγχρονη πόλη, που η συνολική της έκταση είναι 2.000 τετραγωνικά μέτρα και η κεντρική της λεωφόρος φέρει το όνομα της Μελίνας Μερκούρη.

Επίσης, σε άλλη Πολιτεία έχει αγοράσει 16.000 στρέμματα στα οποία έχει δημιουργήσει έναν πρότυπο αμπελώνα και όλη την παραγωγή την έχει προπωλήσει για μια δεκαετία. Ο ίδιος δήλωνε ότι «δεν θα αφήσω τα καράβια για να γίνω ξενοδόχος και βιομήχανος», όμως, η εξέλιξη των επιχειρήσεων του από τα παιδιά του κινούνται σε πολλούς τομείς της οικονομίας. Ο καπετάν Βασίλης πέθανε στις 25 Ιανουαρίου του 2011.

Η Κάρμεν

Η Kάρμεν Kυρίτση, καταγόμενη από την περιοχή του Τυρνάβου της Λάρισας ήταν η γυναίκα του καπετάν Βασίλη, την οποία γνώρισε το 1962 και την νυμφεύθηκε το 1964. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά ακολούθησε το επάγγελμα της αεροσυνοδού. Πολλές φορές ο καπετάν Βασίλης ομολογούσε, για την γυναίκα του:

«Ό,τι έγινα σήμερα το οφείλω στη σύζυγό μου, την Kάρμεν, αυτή με στήριξε και με καθοδήγησε. Tα πάντα τα χρωστώ σ’ εκείνη. Eίναι εξαιρετική σύζυγος, μάνα, πεθερά και γιαγιά. Μεγάλωσε σε ένα χωριό στην περιοχή του Tυρνάβου. Yπήρξε η πρώτη κοπέλα από την περιοχή της που τελείωσε το γυμνάσιο και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Aθηνών. Για εμένα ήταν σημαντικό που μια όμορφη, μορφωμένη και ευκατάστατη κοπέλα, η οποία μπορούσε να παντρευτεί όποιον ήθελε και να τον έχει στη στεριά, προτίμησε έναν άντρα ναυτικό που έλειπε για μεγάλα διαστήματα από το σπίτι».

Εκείνος καπετάνιος, εκείνη αεροσυνοδός, συναντιόντουσαν κάθε 15 ημέρες στη Χάιφα, ενώ δύο μήνες το χρόνο, Γενάρη και Φλεβάρη, πήγαινε στο πλοίο μαζί του, αφού έπαιρνε άδεια χωρίς αποδοχές. Αλλά, η ζωή τους άλλαξε το 1969, όταν γεννήθηκε ο Κωστής.

Η αγάπη του καπετάν Βασίλη για τα παιδιά και το περιβάλλον ήταν απεριόριστη και για αυτό το λόγο ίδρυσε την HELMEPA Junior και διατηρούσε προσωπική επικοινωνία με τα παιδιά που επισκέπτονταν τα γραφεία των Juniors και τα περιβαλλοντικά εκθέματα που φιλοξενούνταν στο ισόγειο του κτιρίου των γραφείων της Costamare, στο Δέλτα του Φαλήρου.

Διαβάστε επίσης

Ναυτικό Επιμελητήριο Ελλάδος: Τιμητική διάκριση στον Θεόδωρο Βενιάμη

ΠΝΟ: 48ωρη απεργία στις 8 και 9 Φεβρουαρίου