Στο πολυνομοσχέδιο που θα ψηφιστεί τις επόμενες ημέρες και σχετίζεται με την τέταρτη αξιολόγηση περιλαμβάνονται δύο διατάξεις που προκαλούν πολλά εύλογα και δυστυχώς αναπάντητα ερωτήματα.

Με την πρώτη διάταξη επιβάλλεται στο φαρμακοποιό φόρος (τον  ονομάζουν  rebate) ύψους 0,8% επί της λιανικής  τιμής κάθε φαρμάκου  που έχει τελειώσει η πατέντα του (off patent) και που χορηγείται σε ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ.

Ας δούμε λοιπόν ποιος αποφασίζει για το ποιο φάρμακο θα χορηγηθεί εν  τέλει.

Κατ΄ αρχήν αποφασίζει ο γιατρός και γράφει στην ηλεκτρονική συνταγή την δραστική ουσία.

Εν συνεχεία πάλι ο γιατρός  στη συνταγή και ως «οδηγία» γράφει το εμπορικό όνομα του φαρμάκου που συστήνει. Συχνά πυκνά μάλιστα δίνει στον ασφαλισμένο και ένα επιπλέον σημείωμα συστήνοντας να ζητήσει ο ασφαλισμένος από τον φαρμακοποιό του το συγκεκριμένο  σκεύασμα. Και σαν να μην έφταναν  τα παραπάνω και πάλι ο γιατρός έχει τη δυνατότητα να «κλειδώσει» ηλεκτρονικά την επιλογή του φαρμάκου που αυτός επιθυμεί, εμποδίζοντας τεχνικά οποιαδήποτε παρέμβαση άλλου, δηλαδή απαγορεύοντας τη χορήγηση  οποιουδήποτε  σκευάσματος πλην αυτού που ο γιατρός έχει αποφασίσει.

Ο ασφαλισμένος από την πλευρά του με βάση τα δικά του κριτήρια, τις γνώσεις του, τις συστάσεις του γιατρού του, την εμπιστοσύνη στο φάρμακο που έχει συνηθίσει να λαμβάνει, αποφασίζει τελικά ποιο σκεύασμα μεταξύ των ομοειδών της ίδιας δραστικής ουσίας θα προμηθευτεί, εάν φυσικά ο γιατρός  του, του έχει αφήσει τέτοιο περιθώριο επιλογής.

Για τον σκοπό αυτό μάλιστα εκτυπώνεται στην ηλεκτρονική συνταγή μια υπεύθυνη δήλωση του ασφαλιζόμενου την οπoία  υπογράφει και αναφέρει επί  λέξει:

 «Ενημερώθηκα από το Φαρμακοποιό για της χαμηλότερης τιμής φάρμακο και επιθυμώ  να λάβω ακριβότερο φάρμακο»

Συμπέρασμα: Ο γιατρός και ο ασφαλισμένος, άλλος  περισσότερο και άλλος λιγότερο, κατά περίπτωση καθορίζουν και αποφασίζουν ο καθένας με τα δικά του κίνητρα και κριτήρια ποιο φάρμακο θα χορηγηθεί.

Και έρχεται  τώρα η Κυβέρνηση να τιμωρήσει με πρόστιμο τον Φαρμακοποιό για τις δεσμευτικές επιλογές γιατρού ή και ασφαλισμένου. Μπορεί κάποιος να απαντήσει σε ποια λογική βασίζεται αυτή η απόφαση; Σε ποιο δικαστήριο μπορεί  να σταθεί; Και εν τέλει τι εξυπηρετεί;

• Η στόχευση του μέτρου αυτού είναι να προωθηθεί η πώληση γενοσήμων δια της «τιμωρίας» της πώλησης off patent. Εφόσον λοιπόν κατ΄ αυτόν τον τρόπο θα ευνοηθούν οι Φαρμακοβιομήχανοι παραγωγής γενοσήμων, γιατί οι ίδιοι να μην επιστρέψουν ως rebate ένα μέρος των ωφελειών που θα καρπωθούν; Άλλος κερδίζει και άλλος πληρώνει;
• Το ποσοστό των γενοσήμων στο σύνολο των πωλήσεων φαρμάκων αυξήθηκε το τελευταίο διάστημα από 26% σε 29%. Γιατί επομένως υπάρχει η πρεμούρα λήψης νέων φορομπηχτικών μέτρων αφού τα υπάρχοντα αποδίδουν; Ο στόχος είναι η προώθηση γενοσήμων ή μήπως η είσπραξη και άλλων φόρων;
• Στο β’ εξάμηνο του 2017 θεσμοθετήθηκε η παροχή bonus για όσα φαρμακεία ξεπέρασαν σε πωλήσεις γενοσήμων τον πανελλαδικό μέσο όρο. Μέχρι σήμερα το κίνητρο αυτό δεν υλοποιήθηκε και αντ΄ αυτού ετοιμάζεται η θεσμοθέτηση προστίμων. Είναι σοβαρή πολιτική αυτή;
• Στο νομοσχέδιο αναφέρεται ότι το ποσοστό φορολόγησης (0,8% επί της λιανικής τιμής των off patents) «….. δύναται για τα επόμενα έτη να αναπροσαρμόζεται……».

Άρα η φορολόγηση αυτή δεν είναι μόνο για το 2018 . Ήρθε για να μείνει και να προστεθεί στις ήδη πολλές προϋπάρχουσες.  Όσον αφορά δε το ποσοστό φορολόγησης (0,8%) η πολύχρονη εμπειρία μας λέει ότι οι φόροι στην Ελλάδα μόνο αυξάνονται από χρόνο σε χρόνο. Ας μην ακούω λοιπόν δικαιολογίες ότι πρόκειται για μια πολύ μικρή επιβάρυνση.  Κατ΄ αρχήν το φαρμακείο εδώ που έχει φτάσει δεν αντέχει ούτε μικρή, ούτε μεσαία, ούτε μεγάλη επί πλέον επιβάρυνση. Έχοντας συμφωνηθεί μεταξύ Κυβέρνησης και «θεσμών» ότι το ποσοστό διείσδυσης γενοσήμων, πρέπει να φθάσει στο 60%, από 29%  που είναι σήμερα, αντιλαμβάνεται κανείς τι πρόκειται να συμβεί εάν επικρατήσει η λογική μαστιγώματος των φαρμακοποιών μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος.

• Πόσα χρόνια αποτυχημένων πολιτικών πρέπει να περάσουν ώστε να καταλάβουν οι κατά καιρούς Υπουργοί Υγείας , ότι η προώθηση των γενοσήμων δεν μπορεί να γίνει με το ζόρι;

Δεν μπορεί να γίνει με μέτρα στρατιωτικού τύπου. Όσο εφαρμόζονται τέτοιες πολιτικές βίαιης προώθησης των γενοσήμων, η κοινωνία το εισπράττει σαν μια προσπάθεια προώθησης  υποδεέστερης θεραπευτικής αξίας φαρμάκων για δημοσιονομικούς λόγους. Ουδέποτε εξηγήθηκαν στους πολίτες οργανωμένα και από επιστημονικά χείλη υψηλού κύρους, έννοιες όπως γενόσημα φάρμακα, πρωτότυπα φάρμακα, φάρμακα με προστασία πατέντας κ.λ.π. Και αντί κάποιος να αντιληφθεί και να διορθώσει την λανθασμένη κατεύθυνση που ακολουθείται, λαμβάνονται ακόμη χειρότερα μέτρα σε βάρος των «συνήθως υπόπτων» φαρμακοποιών.

• Η ετήσια επιβάρυνση των φαρμακοποιών από αυτή την διάταξη είναι 5.000.000 € , εάν ο συντελεστής 0,8% παραμείνει σταθερός.

Στο όνομα προώθησης των γενοσήμων επιβάλλεται ένας πρόσθετος φόρος προκειμένου να βρεθούν χρήματα για προεκλογικές παροχές. Παλιά δοκιμασμένη συνταγή. Κοινωνική πολιτική με τα χρήματα των φαρμακοποιών……..

Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος ποια είναι η πρότασή μας;

Είναι η ακόλουθη:

• Λέμε ΝΑΙ στην προώθηση των γενοσήμων.
• Λέμε ΝΑΙ στην παροχή κινήτρων για την προώθησή τους.
• Λέμε ΟΧΙ στα πρόστιμα και στην φορολόγηση ανθρώπων που υλοποιούν δεσμευτικά επιλογές άλλων.
• Λέμε ΝΑΙ στην ενημέρωση της κοινωνίας για την συνειδητή επιλογή γενοσήμων , δηλώνουμε παρόντες εάν αναληφθεί μια εθνική προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή.
• Με την δεύτερη διάταξη του ίδιου νομοσχεδίου «δίνεται η δυνατότητα στον Υπουργό Υγείας να καθορίζει τις αναγκαίες ελάχιστες ποσότητες αποθεμάτων φαρμάκων κατά θεραπευτική κατηγορία που πρέπει να υπάρχουν στα φαρμακεία».

Εδώ γελάνε!!!

Λυπάμαι αλλά δυσκολεύομαι να τη σχολιάσω…

Αντί λοιπόν η Κυβέρνηση να κόπτεται νομοθετώντας ελάχιστες ποσότητες αποθεμάτων για τα ιδιωτικά φαρμακεία, ας βρει τρόπο να εξασφαλίσει ελάχιστες  ποσότητες φαρμάκων  για ανθρώπους με πολύ σοβαρές ασθένειες (καρκίνος κ.λ.π.) που ταλαιπωρούνται καθημερινά στις ουρές των «φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ».

Και έχουμε το οξύμωρο, σε μια χώρα που αποκρατικοποιεί ότι κρατικό υπάρχει, από αεροδρόμια μέχρι γήπεδα, όχι μόνο να παραμένουν κρατικά φαρμακεία αλλά να  αυξάνονται. Στο όνομα μάλιστα της «εξυπηρέτησης» των ασθενών, τους οποίους ταλαιπωρούν στις ουρές.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ