«Η πραγματικότητα στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι ζοφερή για την ευρωπαϊκή βιομηχανία πρωτόχυτου αλουμινίου που έχει μειωθεί κατά 40%», τόνισε ο Νίκος Κεραμίδας, Διευθυντής Διεθνών και Ρυθμιστικών θεμάτων της Mytilineos, περιγράφοντας τον στενό κλοιό που έχει δημιουργήσει η απουσία ευρωπαϊκής βιομηχανικής και ενεργειακής πολιτικής.

Όπως είπε, μιλώντας στη συζήτηση για το ενεργειακό κόστος στη βιομηχανία, που διοργάνωσε η Ελληνική Ένωση Αλουμινίου και η Ελληνική Παραγωγή, έχει μειωθεί κατά 40% η παραγωγή πρωτόχυτου αλουμινίου η οποία και μεταφέρεται σε άλλες χώρες χωρίς καθόλου περιβαλλοντικούς περιορισμούς.

1

Αν η Ευρώπη ήθελε να μειώσει τις εκπομπές ρύπων θα έπρεπε να αυξήσει την παραγωγική της δύναμη, σημείωσε, ώστε όλο και περισσότερες βιομηχανίες να παράγουν με βιώσιμο τρόπο όπως οι ευρωπαϊκές. Αντίθετα, όσο η Ευρώπη βάζει υψηλότερους στόχους για μείωση εκπομπών, θα τους πετυχαίνει καταστρέφοντας την παραγωγική της βάση και αυξάνοντας τις συνολικές εκπομπές του πλανήτη, από τη διαρροή άνθρακα, τις βιομηχανίες που μεταναστεύουν και ρυπαίνουν περισσότερο.

Επίσης, τόνισε ότι η Ευρώπη δε μεριμνά για την επάρκειά της σε ενέργεια και πρώτες ύλες κι αυτό είναι εις βάρος της ανταγωνιστικότητάς της και τόνισε ότι για να πραγματοποιηθούν οι σχεδιασμοί μείωσης των εκπομπών έπρεπε το θέμα επάρκειας ενέργειας και τιμών να είναι λυμένο, γιατί διαφορετικά προτεραιότητα θα είναι η επιβίωση. Ταυτόχρονα, η συνεχής αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου με όλο και πιο φιλόδοξους περιβαλλοντικούς στόχους που αυξάνουν συνεχώς τα κόστη για τη βιομηχανία, δεν επιτρέπει στη βιομηχανία να σχεδιάζει μακροπρόθεσμα και να είναι βιώσιμη.

“Τη διαδρομή από σήμερα μέχρι τα επόμενα 10 χρόνια πρέπει να τη σχεδιάσουμε με ρεαλισμό χωρίς να παρεκκλίνουμε από την υλοποίηση του οράματος” σημείωσε.

Πολιτική εξαρτήσεων που πλήττει τη βιομηχανία

Όπως τόνισε ο κ.Νίκος Κεραμίδας η ευρωπαϊκές πολιτικές, δε φροντίζουν να έχουν επάρκεια σε πρώτες ύλες υπονομεύοντας την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας.

Σημείωσε: “Η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια έχει μεγιστοποιήσει την εξάρτησή της από το εισαγόμενο φυσικό αέριο και έχει μηδενίσει τις επενδύσεις της σε νέα κοιτάσματα ενώ τα παραδοσιακά κοιτάσματα της Ευρώπης έχουν εγκαταλειφθεί όλα. Μηδενίζοντας και την παραγωγή υλικών και εξοπλισμού  για τις ΑΠΕ και την αποθήκευση εξασφαλίζει ότι αυτή η εξάρτηση θα συνεχιστεί και στο μέλλον. Απλά θα αλλάξουμε το μονοπωλιακό μας πάροχο και θα είμαστε πάλι εξαρτώμενοι αλλά αντί από τη Ρωσία θα είμαστε από την Κίνα.

“Το 97% των πάνελ που εισάγονται στην Ευρώπη παράγονται από την Κίνα”, ανέφερε χαρακτηριστικά.

Σημείωσε, ότι τις συνέπειες αυτής της επιλογής για τη βιομηχανία της,  η Επιτροπή τις παραδέχτηκε στο draft της εργαλειοθήκης του Οκτωβρίου,  στο οποίο έλεγε, ότι παρότι οι παγκόσμιες τιμές φυσικού αερίου επηρεάζουν αρκετές περιοχές του κόσμου, οι τιμές φυσικού αερίου στις ΗΠΑ έχουν παραμείνει αρκετά σταθερές, επειδή οι ΗΠΑ είναι χώρα-παραγωγός αερίου. Συν τω χρόνω αυτό θα δώσει ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην αμερικάνικη βιομηχανία, σημείωνε η Κομισιόν στο draft, είπε ο κ. Κεραμίδας.

Πολιτική με στόχους χωρίς σχεδιασμό: Αγνοήσαμε 15 χρόνια και ενισχύουμε τη βιομηχανία στην Κίνα

Η κλιματική και ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης που αντανακλάται και στις τιμές ενέργειας δεν πάσχει σε επίπεδο στόχων αλλά  σε επίπεδο σχεδιασμού πορείας, σημείωσε. “Έχουμε σχεδόν παραλείψει 15 χρόνια στο σχεδιασμό και έχουμε μετατρέψει το όραμα του αύριο σε έναν κανόνα για το σήμερα. Η κλιματική φιλοδοξία μπορεί και πρέπει να είναι η κινητήριος δύναμη για σταδιακές αλλαγές, εφόσον όμως αυτές παρακολουθούν την πραγματική τεχνολογική εξέλιξη και αφουγκράζονται τις κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες”.

Όπως εξήγησε η ευρωπαϊκή πολιτική ευνοεί την Κίνα, που κατάφερε να κυριαρχήσει στην παραγωγή πρωτόχυτου αλουμινίου. Γιατί την ίδια στιγμή που η Ευρώπη αυστηροποιεί το πλαίσιο, αυξάνοντας τα κόστη για τη βιομηχανία η Κίνα μέχρι το 2030 θα αυξάνει τις εκπομπές ρύπων.

“Η Κίνα είναι πλέον ο μεγαλύτερος παραγωγός πρωτόχυτου αλουμινίου στον κόσμο και έχει το 60% της παγκόσμιας παραγωγής αλουμινίου, ενώ ήταν το 10% 20 χρόνια πριν. Η παγκόσμια ζήτηση, αυτά τα είκοσι χρόνια έχει τριπλασιαστεί. Η Κίνα έχει θέσει μακροχρόνιο στόχο για κλιματική ουδετερότητα στο 2060 και έχει δηλώσει ότι μέχρι το 2030 θα φτάσει στο ανώτατο σημείο των εκπομπών της. Την ίδια περίοδο η ευρωπαϊκή βιομηχανία αλουμινίου πρέπει και να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της και να μειώσει τις εκπομπές της σε επίπεδα συντριπτικά και όχι με εύκολες λύσεις, αλλά με λύσεις που βασίζονται σε μη δοκιμασμένες τεχνολογίες. Παρόλα αυτά η απάντησή μας ήταν να αποδεχτούμε την πρόκληση”, σημείωσε χαρακτηριστικά.

Δε γίνεται μείωση εκπομπών στη βιομηχανία με υψηλό ενεργειακό κόστος

Η έλλειψη ενεργειακού σχεδιασμού στην Ευρώπη, οδήγησε σε εκτόξευση των τιμών ενέργειας με αποτέλεσμα πολλές ευρωπαϊκές μονάδες αλουμινίου να κλείνουν.

“Για να ανταποκριθούμε στην πρόκληση της μείωση των εκπομπών,  η ενέργεια, σε ό,τι αφορά την ασφάλεια εφοδιασμού και τις τιμές να είναι λυμένη άσκηση. Αλλιώς η μείωση εκπομπών ή θα καθυστερήσει ή δε θα γίνει γιατί σε ένα περιβάλλον τραγικής αύξησης τιμών προέχει η επιβίωση. Ακριβώς αυτό είπε και ο ΣΕΒ της Γερμανίας. Και αυτό που βλέπουμε σήμερα στην Ευρώπη, είναι το ακριβώς αντίθετο και μάλιστα με απάθεια από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στο νέο draft της εργαλειοθήκης που διέρρευσε αναφέρει ότι η ευρωπαϊκή παραγωγή αλουμινίου μειώθηκε κατά 700.000 τόνους. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο γι αυτό δεν απαντούν τίποτα”, σημείωσε χαρακτηριστικά και απαρίθμησε τις ευρωπαϊκές μονάδες που έκλεισαν.

“Η πραγματικότητα στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι ζοφερή για το πρωτόχυτο αλουμίνιο και θα ονοματίσω τις εταιρείες γιατί είναι πραγματικές εταιρείες με πραγματικούς εργαζομένους και το τελευταίο πράγμα που θέλουμε είναι να δούμε αυτήν την τάση και στην Ελλάδα. Η Dunkirk στη Γαλλία έκλεισε το 15% της παραγωγής της, η Trimet στη Γερμανία μείωσε κατά 30% την παραγωγή της στα δύο εργοστάσια, Alro στη Ρουμανία έκοψε το 60%, η Aldel στην Ολλανδία έκλεισε ένα εργοστάσιο,  η  Alcoa έκλεισε 3 smelters στην Ισπανία, στη Σλοβενία η Talum έκοψε το 70% της παραγωγής και στη Σλοβακία η Slovalco έκοψε 40% το Σεπτέμβριο και τώρα ανακοίνωσε 80%.

Και αυτά συμβαίνουν με το Αλουμίνιο στα 3.000 δολάρια/τόνο που δεν είναι συνηθισμένο και αυτό σημαίνει ότι αν οι τιμές ήταν πιο κάτω δε θα έκλεινε το 40% της ευρωπαϊκής παραγωγής αλλά το 80%”. Και τόνισε ότι η μείωση της ευρωπαϊκής παραγωγής αλουμινίου αντικαθίσταται αμέσως σε παραγωγή  αλλού και προκαλεί απευθείας αύξηση στις παγκόσμιες εκπομπές και σε Αυστραλία, Κίνα, Ιράν Ινδονησία και στις ΗΠΑ αυξάνεται η παραγωγή αλουμινίου.

Αντί για περαιτέρω μείωση εκπομπών να στοχεύσουμε στην ενίσχυση της παραγωγικής βάσης

“Στην Ευρώπη πρέπει να κάνουμε αναστροφή του carbon leakage, της διαρροής άνθρακα (του φαινομένου να μεταναστεύουν οι βιομηχανίες από την Ευρώπη σε άλλα μέρη του κόσμο χωρίς αυστηρά θεσμικά πλαίσια για τις εκπομπές άνθρακα)”, σημείωσε ο κ. Κεραμίδας. “Αν η Ευρώπη θέλει να συμβάλει σοβαρά στη μείωση των εκπομπών αυτό που πρέπει να κάνει είναι να γίνει πιο ισχυρή παραγωγική δύναμη και πιο καθοριστική στην παγκόσμια σκακιέρα γιατί  οι βιομηχανίες της είναι οι πιο βιώσιμες και λειτουργούν εκπέμποντας λιγότερο. Δεν πρέπει λοιπόν η Ευρώπη να βάζει στόχο την περαιτέρω μείωση των εκπομπών …γιατί θα το πετύχει με το κλείσιμο πάρα πολλών βιομηχανιών και τη μείωση του ΑΕΠ της”.

Να μην αλλάζουμε συνεχώς το πλαίσιο – Δεν είμαστε γαλατικό χωριό

Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα της βιομηχανίας στην Ευρώπη είναι ότι δεν προλαβαίνει να προσαρμοστεί στο θεσμικό πλαίσιο περιβαλλοντικών απαιτήσεων και αυτό αλλάζει με νέες αυστηροποιήσεις που σημαίνουν μεγαλύτερα κόστη για τη βιομηχανία. Έτσι μακροπρόθεσμος επενδυτικός σχεδιασμός δεν μπορεί να γίνει.

“Δεν έχουν ακόμη ενσωματωθεί οι οδηγίες του Green Energy package που κάναμε 5 χρόνια να συντάξουμε και ήδη τις αναθεωρούμε για να τις κάνουμε με πιο φιλόδοξους κλιματικούς στόχους. Οι Οδηγίες για τα ETS και Energy taxation δεν εξασφαλίζουν σταθερότητα για τις επενδύσεις μακροπρόθεσμα, γιατί οι βιομηχανίες δεν ξέρουν πώς να επενδύσουν, όταν κάθε 3 χρόνια οι κανόνες αλλάζουν.

Χρειαζόμαστε σταθερό πλαίσιο κλιματικής πολιτικής και εκπομπών για να ξέρουμε πώς μεταφράζεται σε αυξημένο κόστος για την επόμενη δεκαετία, δεν μπορούμε να αλλάζουμε τις φιλοδοξίες μας κάθε 3 χρόνια και κάθε φορά αυτό να σημαίνει τεράστια αύξηση του κόστους. Δεν είναι ένα γαλατικό χωριό η Ευρώπη ώστε να δρομολογήσουμε αύξηση τιμών και να απορροφηθεί η αύξηση του κόστους”, κατέληξε χαρακτηριστικά.

Τα εύσημα στην ελληνική κυβέρνηση για την προσπάθεια στήριξης στο ενεργειακό κόστος

Σχετικά με το ενεργειακό κόστος, σημείωσε ότι είναι μια πολύ σοβαρή παράμετρος για τη βιωσιμότητα της βιομηχανίας και τόνισε την απάθεια της Ευρώπης μπροστά στις συνέπειές του στη βιομηχανία. “Δίνω τα εύσημα στην ελληνική κυβέρνηση για ταχύτητα πολιτικών ελάφρυνσης, που δεν φτάνουν όμως γιατί οι αυξήσεις είναι εξωπραγματικές” σημείωσε.

Ωστόσο, τόνισε την ανάγκη να υλοποιηθούν άμεσα κάποιες προτάσεις που συζητιούνται εδώ και καιρό.

“Να κοινοποιηθεί η αντιστάθμιση ρύπων και να υλοποιηθεί αναδρομικά, να ενισχυθούν τα δημοσιονομικά μέτρα στήριξης της βιομηχανίας, να αποκτήσει η βιομηχανία μακροχρόνια δικαιώματα στις διασυνδέσεις για να υποστηριχθούν οι διεθνείς συναλλαγές, να καθιερωθούν οικονομικά και φορολογικά κίνητρα για την υλοποίηση των επενδύσεων σε ΑΠΕ,να αρθούν τα προβλήματα με τους όρους σύνδεσης και να προχωρήσει η πράσινη δεξαμενή (green pool) για τη διευκόλυνση των διμερών συμβολαίων.

“Αυτό το μέτρο θα περάσει από την Κομσιόν, και θα πρέπει να απαιτήσουμε να εγκριθεί χθες και να ισχύσει από 1/1/2023” τόνισε ο κ. Νίκος Κεραμίδας.