Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του πυρός. Πάλεψε μαζί με τον αδελφό της Νίκο να κρατήσει όρθια την οικογενειακή επιχείρηση που δημιούργησε ο πατέρας τους, ωστόσο οι προσπάθειές τους δεν στάθηκαν ικανές για να αποτρέψουν το μοιραίο. Το  οποίο ήρθε πριν από περίπου ένα μήνα, όταν το αρμόδιο δικαστήριο κήρυξε και επίσημα την εταιρεία τους σε καθεστώς πτώχευσης ύστερα από 46 χρόνια λειτουργίας.

Για το άδοξο τέλος αλλά και τον αγώνα που έδωσαν για να κρατήσουν όρθια την αλλαντοβιομηχανία ΒΙΚΗ, η οποία επί δεκαετίες κρατούσε «Θερμοπύλες» σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες περιφέρειες της χώρας μίλησε στο mononews.gr η Μαρία Παπαγιάννη.

«Προσπαθήσαμε πολύ τα δύο τελευταία χρόνια να σώσουμε την εταιρεία… η πτώχευση δεν ήταν κάτι που επιλέξαμε», ξεκαθαρίζει, σημειώνοντας πως στο διάστημα αυτό έγιναν φοβερές περικοπές δαπανών αλλά και κινήσεις ενίσχυσης των εσόδων που δεν έφεραν όμως το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντίθετα, όπως λέει η πτώχευση ήταν αναπόφευκτη, όταν πλέον η επιχείρηση δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, αλλά και από την που δεν καρποφόρησε η προσπάθεια εξεύρεσης επενδυτή που θα έβαζε τα χρήματα που δεν μπορούσε να βάλει η οικογένεια.

Η ευθύνη για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τους επενδυτές που παρουσιάστηκαν, σύμφωνα με την κα. Παπαγιάννη βαραίνει τις τράπεζες, οι οποίες «μπλόκαραν» όλες τις προτάσεις που έγιναν. Και αυτό παρότι υπήρξαν, όπως λέει, προτάσεις από σοβαρούς επενδυτές, όπως από τον επιχειρηματία Σπύρο Θεοδωρόπουλο (Chipita- Νίκα) αλλά και από την Λακωνική Τροφίμων του Δ. Βιτζηλαίου.

Η συναίνεση των τραπεζών, υπογραμμίζει ήταν καταλυτική για την επιτυχία του σχεδίου εξυγίανσης και την είσοδο επενδυτή. «Χωρίς τη συναίνεσή τους, δεν μπορούσε να γίνει τίποτα, αφού ήταν οι βασικοί πιστωτές», σημειώνει χαρακτηριστικά. Η φωτιά που ξέσπασε σε θυγατρική της ΒΙΚΗ, εκτιμά η κα. Παπαγιάννη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την αρνητική στάση των τραπεζών, καθώς κλόνισε την εμπιστοσύνη που είχαν απέναντι στην οικογενειακή επιχείρηση. Κάτι που φάνηκε και από την κίνησή τους να αποσύρουν τις πιστωτικές γραμμές. Αναγνωρίζει πάντως πως λάθη υπήρξαν και από τη δική τους πλευρά.

Παρ’ ότι έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που σταμάτησε να λειτουργεί η επιχείρηση, και σε μεγάλο βαθμό αποτελεί παρελθόν, η κα. Παπαγιάννη δεν κρύβει πως είναι μια ιστορία που έχει στοιχίσει συναισθηματικά στην οικογένεια. «Η ΒΙΚΗ ήταν η ζωή μας όλη. Ήταν η πρώτη και βασική μας απασχόληση», σημειώνει με έμφαση.

Τους έχει στοιχίσει και για τους εργαζόμενους που δούλεψαν και στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια την εταιρεία. Αυτοί, όπως λέει, παραμένουν ακόμη και σήμερα η μεγαλύτερη έννοια τους. «Είμαστε από την Ήπειρο και ξέρουμε τους ανθρώπους που εργάστηκαν για εμάς με τα μικρά τους ονόματα… Για αυτό και προσπαθούμε να επιταχύνουμε τις διαδικασίες με τον σύνδικο πτώχευσης για να πάρουν τα χρήματά τους όσο πιο γρήγορα γίνεται», υπογραμμίζει, τονίζοντας πως η πτωχευτική περιουσία αρκεί για να καλύψει τα δεδουλευμένα τους (πέρα από τα περίπου 10 εκατ. ευρώ απαιτήσεις, η εταιρεία διαθέτει κτηριακές εγκαταστάσεις σε Άρτα και Αθήνα).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Πτώχευσε η αλλαντοβιομηχανία ΒΙ.Κ.Η. – Στον δρόμο όλοι οι εργαζόμενοι

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Νέα «βόμβα» στον τουριστικό κλάδο: Πτώχευσε γνωστή αεροπορική εταιρεία-Στον «αέρα» χιλιάδες επιβάτες

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Σάλος με τη «βασίλισσα των χαλιών», Δέσποινα Μοιραράκη: Κατέθεσε αίτηση πτώχευσης