ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Γιατί οι αγοραστές θέλουν Intrakat, ΓΕΚ και ΤΕΝΕΡΓ, τα άπληστα αγόρια της «the Company», o εμφύλιος των σουπερμαρκετάδων, το πρόβλημα του Νεμπή, ο χωρισμός του υπουργού με τη νεαρά και τι γύρευαν στην Ράτκα ο ΚΜ, η Ντόρα και οι the Coustas
Buy, hold or Sell: Άμεση ανάλυση για ΑΛΦΑ, ΔΕΗ, ΙΝΤΕΚ, ΟΤΕ
Οι ψίθυροι στην ΔΕΗ, τα 2 εκατ. ευρώ του Μίνωα, o Παπασταύρου στον Αρχιεπίσκοπο, η ενίσχυση του Κουτνατζή, γιατί πάει καλά η Λατινοπούλου, το επιδραστικό συνέδριο και το dinner της Χριστιάννας Βαρδινογιάννη
Δύο μόλις εβδομάδες πριν στα roadshows που πραγματοποιήθηκαν στο Λονδίνο οι επενδυτικοί οίκοι που «ανέκριναν» τα στελέχη των ελληνικών τραπεζών δεν είχαν θέσει θέμα αύξησης κεφαλαίων. Από τότε μέχρι σήμερα όπως είναι φυσικό δεν έχουν αλλάξει πολλά για τις τέσσερις συστημικές τράπεζες και φυσικά η κεφαλαιακή τους βάση δεν έχει μεταβληθεί.
Με τους δείκτες βασικών κεφαλαίων να διαμορφώνονται με βάση τα στοιχεία του πρώτου εξαμήνου του 2018 στο 18,5% για την Alpha Bank, στο 16,2% για την Εθνική Τράπεζα, στο 14,8% για τη Eurobank και στο 13,6% για την Τράπεζα Πειραιώς, το δίλημμα των αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου στο άμεσο μέλλον δείχνει άκυρο και σίγουρα ανεπίκαιρο.
Παρόλα αυτά πολλοί είναι αυτοί που πίσω από το sell off των τραπεζικών τίτλων, διέκριναν τον κίνδυνο οι τράπεζες να οδηγηθούν σε μια νέα ανακεφαλαιοποίηση, σενάριο που κινδυνεύει να αποδειχθεί ως ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία και προεξοφλείται ενόψει των νέων στόχων για τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων που καλούνται να πετύχουν οι τράπεζες.
Δεν είναι τυχαίο ότι καταλύτης στο κερδοσκοπικό sell off των τραπεζικών μετοχών ήταν και η ερμηνεία που δόθηκε από τους επενδυτές ότι η ανάθεση στο στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού κ. Αλέκου Φλαμπουράρη της εποπτείας του χρηματοοικονομικού κλάδου – αντί του Γιάννη Δραγασάκη, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για αυξημένη κρατική παρέμβαση στις τράπεζες.
Στελέχη των τραπεζών που παρακολουθούν στενά τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις διαβλέπουν πίσω από την επίθεση στον τραπεζικό κλάδο τη γενικότερη απαξίωση της χώρας, που βαδίζει χωρίς δίχτυ ασφαλείας απέναντι σε εξωτερικές ή εσωτερικές πιέσεις. Οι πολιτικές εξελίξεις και τα πισωγυρίσματα ενόψει και των εκλογών δημιουργούν προϋποθέσεις για να ασκηθούν έντονες κερδοσκοπικές πιέσεις, όπως εξηγούν, ενώ στο οικονομικό πεδίο η εγκατάλειψη του σχεδιασμού από το δημόσιο για έξοδο στις αγορές, κατέστησε το ελληνικό χρηματιστήριο εύκολο στόχο και τον τραπεζικό κλάδο αδύναμο κρίκο.
Η προοπτική ανακεφαλαιοποίησης όταν η χώρα είναι εκτός προγράμματος, με χρήματα δηλαδή ανύπαρκτα δεν θα μπορούσε να στηριχθεί με βάση κανένα λογικό σενάριο, ενώ το ενδεχόμενο να απαιτηθούν νέα χρήματα για τις τράπεζες είναι μάλλον πρόωρο με βάση τα σημερινά επίπεδα κεφαλαιακής επάρκειας.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μπορούσε να προκαλέσει η αποτυχία στην επίτευξη των στόχων για τη μείωση των κόκκινων δανείων, κάτι που είναι αρκετά πρόωρο για να προβλεφθεί, στο βαθμό που η νέα στοχοθεσία αναφέρεται στην περίοδο από το 2019 έως και το 2021 και μένει να διαπιστωθεί το κατά πόσο θα επιτευχθεί.
Οι δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει οι τράπεζες επιβάλλουν τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων κατά 45 έως και 50 δισ. ευρώ μέσα σε μια τριετία, έτσι ώστε τα NPEs να υποχωρήσουν από το σημερινό επίπεδο των 88,6 δις ευρώ σε επίπεδα κάτω των 40 δις ευρώ. Ο στόχος θεωρείται αρκετά φιλόδοξος και η επίτευξή του προϋποθέτει την επανάκαμψη της οικονομίας με ρυθμούς άνω του 2%, κάτι που μένει να διαπιστωθεί, με τους απαισιόδοξους να προεξοφλούν την ανάγκη μιας bad bank στο βάθος του τούνελ.
Το σενάριο δημιουργίας μιας κακής τράπεζας που θα μπορούσε να απαλλάξει τις τράπεζες από το μεγάλο όγκο των κόκκινων δανείων δεν είναι εκτός ατζέντας και απασχολεί ήδη τη διοίκηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Με βάση τις επιταγές που προβλέπονται όμως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κάτι τέτοιο θα πρέπει να γίνει με τη συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων, έτσι ώστε να μη θεωρηθεί κρατική ενίσχυση.
Έως τότε οι τράπεζες θα καλούντα να εντείνουν τις προσπάθειες μέσα κυρίως από πωλήσεις δανείων που θα πρέπει να γίνουν μαζικά και σε τιμές που δεν θα οδηγήσουν σε δραματικές ζημιές, που θα μπορούσαν να απομειώσουν δραματικά το κεφαλαιακό μαξιλάρι που διαθέτουν.
Η προσφυγή στις αγορές για την έκδοση ομολόγων που θα ενισχύσουν τα κεφάλαια των τραπεζών, αποτελεί μια παράπλευρη προσπάθεια που προϋποθέτει προηγούμενα την έξοδο του δημοσίου, που δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Τα μηνύματα ωστόσο από την καταβαράθρωση του χρηματιστηρίου έχουν φτάσει στο Μαξίμου.
