Μέχρι 4 ευρώ τη βραδιά θα πληρώνουν φόρο οι τουρίστες που έρχονται Ελλάδα από την 1η Ιανουαρίου.

Ο νέος φόρος κάνει… ποδαρικό το 2018 σε όλα τα ξενοδοχειακά καταλύματα και, ανάλογα με πόσα αστέρια είναι το ξενοδοχείο, η επιβάρυνση ξεκινά από τα 50 λεπτά του ευρώ τη διανυκτέρευση για τα ξενοδοχεία 1 και 2 αστέρων, 1,5 ευρώ για μονάδες 3 αστέρων, ανεβαίνει στα 3 ευρώ για τα καταλύματα 4 αστέρων και τέλος στα 5αστερα ξενοδοχεία φτάνει τα 4 ευρώ. Ενώ για τα ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια-διαμερίσματα διαμορφώνεται στο 0,50 ευρώ ανά δωμάτιο και ανά διανυκτέρευση.

«Η επιβολή του φόρου διαμονής είναι στη λάθος κατεύθυνση» έχει δηλώσει ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ κ. Γιάννης Ρέτσος, υπογραμμίζοντας πως στο τέλος της μέρας το Δημόσιο θα χάσει περισσότερα έσοδα από ότι έχει προϋπολογίσει ότι θα εισπράξει. Σύμφωνα με τον ΣΕΤΕ, ο φόρος διαμονής θα έχει σημαντική επίπτωση στη μέση τιμή δωματίου και η ποσοστιαία επιβάρυνση εκτιμάται στο 6%, «δυσβάσταχτη» για την πλειοψηφία των επιχειρήσεων τουρισμού και κυρίως των μικρομεσαίων.

Ευθύς εξ αρχής ο ξενοδοχειακός κλάδος εξέφρασε την αντίθεση του στην επιβολή του τέλους διαμονής και μάλιστα εκτιμά ότι τελικά ο αντίκτυπος στην οικονομία θα είναι αρνητικός, καθώς θα χαθούν 340 εκατ. ευρώ και 6.174 θέσεις εργασίας.

Παράλληλα υπενθυμίζει ότι ο κλάδος υπόκειται για το ίδιο αντικείμενο σε «διπλή» φορολόγηση, αφού σύμφωνα με το άρθρο 24 του Ν.Δ. 3033/1954 όλα τα καταλύματα επιβαρύνονται με τέλος παρεπιδημούντων υπέρ των ΟΤΑ, το οποίο αντιστοιχεί στο 0,5% επί του μισθώματος κλίνης.

Υπενθυμίζουμε ότι σε μελέτη που εκπόνησε η Grant Thornton για λογαριασμό του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος αναφέρεται ότι: Στην περίπτωση που οι ξενοδόχοι προχωρήσουν σε αύξηση της τιμής δωματίου, δηλαδή μετακυλήσουν την επιβάρυνση στους καταναλωτές, τότε το προϊόν θα γίνει ακριβότερο και θα χάσει μέρος από την ανταγωνιστικότητά του.

Αν πάλι απορροφήσουν την επιβάρυνση τότε θα δουν χαμηλότερα έσοδα ή θα υποχρεωθούν να μεταβάλουν την ποιότητα των υπηρεσιών με κίνδυνο τη μείωση της ζήτησης.

Σύμφωνα με τη μελέτη της Grant Thornton, «το τελικό αποτέλεσμα των ξενοδοχείων χειροτερεύει σε σημαντικό βαθμό, δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα ταμειακής διαχείρισης των επενδυτικών και χρηματοδοτικών τους ροών».

Ωστόσο φόρο διαμονής ή φόρο πόλης επιβάλλουν και άλλες χώρες όπως η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Κροατία, αντίθετα η Τουρκία δεν έχει προχωρήσει στην επιβολή τέτοιου φόρου.

Για παράδειγμα στην Ισπανία ο τουριστικός φόρος («tasa turistica») ξεκίνησε να εφαρμόζεται στην Καταλονία από το Νοέμβριο του 2012. Επιβάλλεται ανά άτομο και ανά διανυκτέρευση, σε όλους τους τύπους τουριστικών καταλυμάτων με τη μέγιστη διάρκεια χρέωσης να είναι 7 διανυκτερεύσεις. Κυμαίνεται από 0,45 -2,25 ευρώ το άτομο/ διανυκτέρευση. Απαλλάσσονται της επιβάρυνσης άτομα ηλικίας κάτω των 16 ετών. Από τον Ιούλιο του 2016, υπήρξε επιβολή του φόρου και στις Βαλεαρίδες Νήσους ύψους από 1-2 ευρώ το άτομο ανά διανυκτέρευση και το ποσό μειώνεται κατά 50% από την ένατη διανυκτέρευση και μετά. Τα έσοδα του φόρου διαμονής κατευθύνονται στην προώθηση της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης και την προστασία των φυσικών πόρων.

«Τassa di soggiorno» ονομάζεται ο ανάλογος φόρος στην Ιταλία και ισχύει από το 2011. Το ύψος της επιβάρυνσης ανάλογα με την κατηγορία του καταλύματος και την εποχή διαμορφώνεται από 0,50-7 ευρώ ανά άτομο/ ανά διανυκτέρευση.

Τα καταλύματα της Γαλλίας που βρίσκονται σε τουριστικές περιοχές είναι υπόχρεα στον φόρο «tax de séjour» και το ύψος του κυμαίνεται από 0,20-4 ευρώ ανά άτομο ανά διανυκτέρευση, ενώ σε κάποιες περιοχές δεν χρεώνονται άτομα ηλικίας κάτω των 18 ετών.

Επίσης στην Κροατία, ο «Sojourn Tax» ισχύει από το 2009 και κυμαίνεται από 0,25-1 ευρώ το άτομο/ ανά διανυκτέρευση, ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή του κάθε καταλύματος. Για τους επισκέπτες ηλικίας 12-18 ετών υπάρχει έκπτωση 50%.