ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Λιγότερο από δύο εβδομάδες μακριά είναι η καταληκτική ημερομηνία, κατά την οποία εκπνέει και η νέα διορία διάσωσης της Alitalia. Υπενθυμίζεται ότι η αεροπορική εταιρεία είχε κηρύξει πτώχευση τον Μάιο του 2017 και έκτοτε επιβιώνει μόνον χάρη στις κρατικές ενέσεις ρευστότητας. Η 30η Απριλίου έχει οριστεί ως η τελευταία ημέρα, κατά την οποία η Alitalia μπορεί να διεκδικήσει τη διάσωσή της.
Αρχικά, προκειμένου να υποβοηθηθεί, προβλέπονταν οικονομικές ενισχύσεις περιορισμένης χρηματικής έκτασης και χρονικής διάρκειας. Στόχος των ενισχύσεων ήταν να αποφευχθεί το χειρότερο σενάριο, της καθήλωσης των αεροσκαφών της εταιρείας στο έδαφος. Παρ’ όλα αυτά, η ιταλική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παρατείνει τις πιστώσεις προς την εταιρεία ξανά και ξανά. Η παρούσα προθεσμία ορίζει ότι ο δημόσιος διαχειριστής πτώχευσης καλείται να βάλει σε τάξη τα οικονομικά του άλλοτε κολοσσού, αλλά και να αναζητήσει επίδοξο αγοραστή, μέχρι την 30η Απριλίου.
Ο δρόμος προς τον οικονομικό γολγοθά
Ο ειδικός σε θέματα αερομεταφορών, Αντρέα Γκιουρίτσιν δηλώνει σε γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων «Τις δεκαετίες του 1970 και 1980 ήταν μια ιδιαίτερα επικερδής επιχείρηση, ωστόσο σε ένα προστατευόμενο μονοπώλιο. Από τη στιγμή που άνοιξε η αγορά για τους ανταγωνιστές, η Alitalia άρχισε να χάνει όλο και περισσότερο χρήματα». Από το 2007, μάλιστα, ο κολοσσός βρέθηκε στα όρια της χρεοκοπίας 3 φορές. Οι εταιρείες Air France-KLM και Etihad επιχείρησαν, μάλιστα, να εξυγιάνουν την αεροπορική εταιρεία, μετά τις δυο πρώτες κρίσεις, χωρίς όμως να το επιτύχουν.
Όλα εξαρτώνται από την FS
Γεγονός είναι ότι δεν είναι πολλοί οι επενδυτές που ενδιαφέρονται για την οικονομική διάσωση της Alitalia. Με βάση το δεδομένο αυτό, η ιταλική κυβέρνηση έχει στραφεί, ως επί το πλείστον, σε λύσεις που είναι πιο κοντά σε «δημόσια σφραγίδα».
Οι πρώτες ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση έχουν ήδη γίνει, αφού ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπ. Βιομηχανίας, Λουίτζι ντι Μάιο έχει αναθέσει στην κρατική εταιρία σιδηροδρόμων Ferrovie dello Stato Italiane, μητρική της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, να επιληφθεί της Alitalia.
Παρ’ όλα αυτά, αν και η FS είναι αρκετά επικερδής τα τελευταία χρόνια, δεν φαίνεται να είναι σε θέση να σηκώσει μόνη της το βάρος του αερομεταφορέα, ενώ την ίδια ώρα δυσκολεύεται να βρει και εταίρους. Οι ιταλικοί σιδηρόδρομοι φέρονται διατεθειμένοι να αναλάβουν το 30%, ενώ άλλο ένα 15% θα μπορούσε να περάσει στο υπ. Οικονομίας. Με τον τρόπο αυτό, θα συμπληρωνόταν ο δημόσιος μέτοχος της εταιρίας, ενώ για άλλο ένα 15% φέρεται να ενδιαφέρεται η αμερικανική Delta.
Για το υπόλοιπο 40%, ωστόσο, δεν διαφαίνεται κανένας ενδιαφερόμενος. Σε ιταλικά μέσα ενημέρωσης καλλιεργείται η φημολογία ότι ασκούνται πιέσεις στην οικογένεια Benetton, προκειμένου να συνδράμει και αυτή τις προσπάθειες διάσωσης. Το ενδιαφέρον για την οικογένεια Benetton δεν είναι τυχαίο, αφού, πέρα από την ομώνυμη μάρκα ρούχων, η γνωστή εταιρία ελέγχει τα δυο αεροδρόμια της Ρώμης αλλά και αυτοκινητόδρομους.
Η κυβέρνηση παραμένει αισιόδοξη
Στο κυβερνητικό επιτελείο κυριαρχεί ένα κλίμα συγκρατημένης αισιοδοξίας, παρά το γεγονός ότι η καταλυτική ημερομηνία είναι σχεδόν δύο εβδομάδες μακριά. Ο Ντι Μάιο μάλιστα είπε, «Πιστεύω ότι τις επόμενες μέρες θα έχουμε καλές ειδήσεις. Ελπίζω ότι θα είμαι ο τελευταίος υπουργός που ασχολείται με την κρίση της Alitalia».
Παρά τη θετική στάση των κυβερνητικών στελεχών, ωστόσο, ένα σενάριο νέας παράτασης, που θα ξεπεράσει χρονικά την 30η Απριλίου, δεν έχει «φύγει από το τραπέζι». Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Alitalia θα πρέπει να επιστρέψει τα κρατικά δάνεια που έλαβε τα τελευταία χρόνια, όπως αξιώνουν οι ευρωπαϊκές αρχές ανταγωνισμού. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να κατορθώσει να εξέλθει από τη διαδικασία πτώχευσης.
Στα 70 και πλέον χρόνια της ιστορίας της, η Alitalia έπεσε συχνά θύμα κακοδιαχείρισης, με ενίοτε ωμή και ζημιογόνα παρέμβαση, τόσο της πολιτικής, όσο και των συνδικάτων. Τη χαριστική βολή έδωσαν στον άλλοτε ιταλικό γίγαντα των αιθέρων, τόσο οι εταιρίες χαμηλού κόστους, όσο και τα τρένα υψηλής ταχύτητας.
Οι νυν διαχειριστές έχουν καταφέρει να περιορίσουν σημαντικά τις ζημίες της εταιρίας. Συγκεκριμένα, ενώ το 2016 οι ζημίες είχαν ανέλθει στα 410 εκατομμύρια ευρώ, το 2018 η Alitalia κατέγραψε απώλειες 154 εκατομμυρίων ευρώ προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων. Ειδικοί εκτιμούν ότι θα χρειαστούν επενδύσεις ύψους δυο δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα αφορούν κυρίως στην αγορά νέων αεροσκαφών, με σκοπό να υπάρξει πραγματική στροφή του ιταλικού αερομεταφορέα και να επιστρέψει στην κερδοφορία.