Α. Δαυίδ (Coca Cola HBC): Η οικογένεια -με κέρδη 436 εκατ.- που έκλεισε 4 εργοστάσια και απέλυσε 2.500 εργαζόμενους

Περίσσεψαν τα χαμόγελα και οι φιλοφρονήσεις στη φιέστα που έστησε χθες η Coca Cola HBC στο Σχηματάρι για να γιορτάσει την αναβάθμιση του εργοστασίου της, σε mega-plant. Στη φιέστα εκτός από πλήθος συνεργατών και την ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, έδωσε το παρών και ο Αναστάσης Δαυίδ, πρόεδρος και μέλος της πανίσχυρης οικογένειας που ελέγχει την εταιρεία. Σε μια από τις σπάνιες δημόσιες εμφανίσεις του, ο διοικητικός ηγέτης της πολυεθνικής δήλωσε χαρούμενος και υπερήφανος για την πορεία της 3E στην Ελλάδα, λέγοντας πως «ακόμη και μέσα στα χρόνια της κρίσης και των προκλήσεων για την χώρα τους πολίτες αλλά και την επιχειρηματικότητα, η εταιρεία μπορεί και συνεχίζει να επενδύει στην Ελλάδα» και πως «στηρίζει έμπρακτα την χώρα». 

Το εορταστικό κλίμα και ειδικότερα οι παραπάνω δηλώσεις θα φαίνονται τουλάχιστον ειρωνικές στους περίπου 2.500 εργαζομένων που «είδαν την πόρτα της εξόδου» από την εταιρεία (σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις εργαζομένων που έχουν καταγραφεί σε δελτία τύπου), θύματα της πολιτικής των δραστικών περικοπών που εμπνεύστηκε ο κ. Δαυίδ και η διοικητική ομάδα της Coca Cola HBC.  Και ολα αυτα όταν στην περσινή της χρήση η Coca Cola HBC, που είναι κορυφαίος εμφιαλωτής προϊόντων της αμερικανικής Coca Cola Company, έδειξε καθαρά κέρδη 426,5 εκατ. ευρώ, ανεβασμένα κατά 24% σε σύγκριση με τις επιδόσεις του 2016.

Τα άτομα αυτά είναι βέβαιο πως δεν συμμερίζονται τη χαρά του. Πολλώ δε μάλλον τον ισχυρισμό του ότι στηρίζει έμπρακτα τη χώρα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Το αντίθετο μάλλον. 

Είναι άνθρωποι που είδαν να χάνεται ο κόσμος κάτω από τα πόδια τους, όταν έμαθαν ότι αποφάσισε να κλείσει το εργοστάσιο που δούλευαν για χρόνια και πως απολύονται προκειμένου να σωθεί η εταιρεία. 

Όλοι αυτοί θα προτιμούσαν να είχαν διατηρήσει τις θέσεις εργασίας τους, αντί ο κ. Δαυίδ σήμερα να εξαντλεί την κοινωνική ευαισθησία του σε εκπαιδευτικά σεμινάρια για νέους ανέργους και σε ανακαινίσεις σχολικών κτηρίων. 

Όπως τότε που πρωτοπήραν το χαρτί της απόλυσης, έτσι και σήμερα δεν μπορούν να πιστέψουν πως μια πολυεθνική, με το μέγεθος και την παρουσία της Coca Cola HBC έδειξε τόσο απάνθρωπο πρόσωπο. Μια εταιρεία, στην οποία όπως έλεγαν, έδωσαν την ψυχή τους.

Η χθεσινή φιέστα για όσους δεν έχουν βραχύβια μνήμη δεν αρκεί για να καλύψει τις σκληρές περικοπές που υπέγραψε ο κ. Δαυίδ τα προηγούμενα χρόνια. Όσες επενδύσεις και αν ακολουθήσουν, οι οποίες είναι καλοδεχούμενες, δεν μπορούν να ωραιοποιήσουν το «αμαρτωλό παρελθόν». 

Τότε που οι απολύσεις και τα λουκέτα στα εργοστάσια του ομίλου, σε Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Βόλο και εν μέρει στο Ηράκλειο απασχολούσαν την επικαιρότητα σε καθημερινή σχεδόν βάση. 

Και ο επικοινωνιακός στρατός που είχε επιστρατεύσει η πανίσχυρη εταιρεία, προσπαθούσε να πείσει την κοινή γνώμη πως γίνονταν για καλό…

Εξάλλου, όπως λένε έμπειρα στελέχη της αγοράς η επένδυση που έκανε πρόσφατα η Coca Cola HBC και οι προηγούμενες, όπως αυτή των 57 εκατ. ευρώ για την υποστήριξη πληροφοριακών συστημάτων του ομίλου για 19 χώρες «έχουν επιχειρηματική λογική, δεν γίνονται από φιλανθρωπία». 

Η μεταφορά της έδρας στην Ελβετία 

Η δήλωση του Αναστάσιου Δαυίδ περί στήριξης της χώρας στις δύσκολες στιγμές δύσκολα γινεται αποδεκτή. 

Ο κ. Γιώργος Δαυίδ, πατέρας του κ. Αναστάση Δαυίδ, ήταν αυτός που αποφάσισε  το 2012 -2013 όταν η χώρα βρίσκονταν στο χείλος της καταστροφής να την εγκαταλείψει, μεταφέροντας την έδρα του ομίλου του στην Ελβετία!  

Στη χειρότερη στιγμή, αυτός επέλεξε να γυρίσει την πλάτη στη χώρα… βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το συμφέρον της πατρίδας. 

Αντιμετώπισε την κατάσταση με τον ίδιο κυνισμό, όπως και άλλοι πολυεθνικοί όμιλοι, οι οποίοι δεν είχαν καμία απολύτως συναισθηματικό δέσιμο με την χώρα μας. 

Ήταν μάλιστα, η πρώτη ελληνική εταιρεία τέτοιου βεληνεκούς που τόλμησε να προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση, συμβάλλοντας στις αρνητικές εντυπώσεις για την ικανότητα της χώρας να κρατήσει τις μεγάλες επιχειρήσεις.  Βέβαια οι αναλυτές θεωρούν ότι με την κίνηση αυτή, η πολυεθνική εταιρεία πέτυχε να έχει καλύτερη καλύτερα δανειακά επιτόκια, καθώς απομακρύνθηκε από το ελληνικό ρίσκο, που πριν από πέντε χρόνια ήταν σαφώς υψηλότερο.

Από την άλλη πλευρά, πολλοί υποστηρίζουν πως ήταν μια κίνηση που πλήρωσε πολύ ακριβά, καθώς ακόμη και σήμερα την ακολουθεί αυτό το στίγμα… ότι εγκατέλειψε την χώρα, όταν εκείνη χρειάζονταν όλους και ειδικά τα δυνατά της χαρτιά. 

Δεν έχουν περάσει εξάλλου πολλά χρόνια από τότε, που οι εργαζόμενοι και αρκετοί κάτοικοι της Θεσσαλονίκης καλούσαν σε μποϊκοτάζ των προϊόντων της με αφορμή το κλείσιμο του εργοστασίου στην συμπρωτεύουσα. 

Δεν είναι επίσης τυχαίο πως αρκετοί καταναλωτές συνειδητά προτιμούν ολοένα και περισσότερο τους Έλληνες εμφιαλωτές, όπως η Λουξ, η ΕΨΑ, η Green Cola, η Βίκος, οι οποίοι προσφέρουν υψηλής ποιότητας προϊόντα σε ανταγωνιστικές τιμές. 

Ο πόλεμος με τον Ιβάν για τη «Σουρωτή» 

Ενδεικτικό του πλήγματος που υπέστη η φήμη και το όνομα της εταιρείας από την πρακτική των μπαράζ των λουκέτων ήταν η στάση που κράτησαν οι εργαζόμενοι της Σουρωτής, όταν η πολυεθνική επιχείρησε να την εξαγοράσει το 2017 . Τρόμαξαν και μόνο στην ιδέα ότι θα μπορούσαν να περάσουν στον έλεγχό της. Και αυτό γιατί φοβούνταν πως η διοίκησή της δεν θα διστάσει να τους θυσιάσει όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονταν καλά. Έτσι, στράφηκαν στον Ιβάν Σαββίδη, παρακαλώντας τον κυριολεκτικά να πάρει την εταιρεία και να τους γλιτώσει από τα χειρότερα. Οπως και εγινε. Ο Αναστάσης Δαυίδ έχασε την μάχη απο τον Ιβάν Σαββίδη καθως οι περισσοτεροι μικρομέτοχοι προτίμησαν το ασφαλές καταφύγιο του Ελληνορώσου επιχειρηματία.  Σήμερα ο Κ. Σαββιδης κατέχει το μεγαλύτερο ποσοστό μετοχών της Σουρωτής. 

Φράσεις όπως «η καρδιά μας βρίσκεται και χτυπά πάντα στην Ελλάδα… οι ρίζες, το όραμα, οι αξίες μας, ξεκίνησαν εδώ και συνεχίζουν να αποτελούν οδηγό ότι κάνουμε στο μέλλον», που χρησιμοποίησε στην ομιλία του χθες, ειναι μαλλον δημιούργημα δημοσίων σχέσεων παρά πραγματικής αλήθειας. 

Να σημειωθεί ότι παρόν στην εκδήλωση της Coca Cola HBC ήταν και ο αδελφός του, Χάρης Δαυίδ, ο οποίος ως επικεφαλής της Frigoglass προχώρησε και αυτός σε αιματηρές περικοπές, με αποκορύφωμα το κλείσιμο του εργοστασίου της εταιρείας στην Πάτρα.