Το μαύρο υπήρξε πάντα ένα χρώμα πλούσιο σε συμβολισμό. Στις αρχές του 18ου αιώνα αντιπροσώπευε το ρομαντισμό και την καλλιτεχνική φύση.  Αργότερα στις αρχές του 19ου αιώνα υιοθετήθηκε από ρομαντικούς ποιητές λόγω της μελαγχολικής του αύρας και την βικτωριανή εποχή ταυτίστηκε με την ενδυμασία του πένθους και οι χήρες της εποχής έπρεπε να φοράνε μαύρα για τουλάχιστον 4 χρόνια(!).

Όλα αυτά μέχρι το 1926 που η Coco Chanel δημοσίευσε μία φωτογραφία ενός απλού μαύρου φορέματος στην Αμερικανική Vogue. Το φόρεμα ήταν απλό και προσβάσιμο από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Η αμερικανική Vogue το ονόμασε the Little Black Dress και, μαζί με την Chanel, αποφάσισαν να το αποσυνδέσουν από το πένθος και να το κάνουν ένα είδος, όπως χαρακτηριστικά είπαν, «στολής για όλες τις γυναίκες με γούστο».

Ευτυχώς για όλες εμάς που αγαπάμε το μαύρο, τα κατάφεραν! «Όπως χαρακτηριστικά είπε η ίδια η Chanel: «Επέβαλα το μαύρο και είναι ισχυρό μέχρι σήμερα, γιατί το μαύρο εξαφανίζει οτιδήποτε άλλο γύρω του».

 

 

Το συγκεκριμένο LBD είναι Michael Kors, και από τα λίγα φορέματά μου που είναι αγορασμένα από Ελλάδα. Το πήρα πριν 3 νομίζω χρόνια από το golden hall. Δυσκολεύομαι πολύ να ψωνίσω από πολυκαταστήματα… χάνεται το μάτι μου και θολώνει η κρίση μου. Το φόρεμα όμως αυτό μου μίλησε καθώς έψαχνα ένα δώρο. Ήταν μπροστά-μπροστά στην κρεμάστρα, ένα και μοναδικό νούμερο (το νούμερό μου) και φυσικά… μαύρο! Έχει δύο όμορφα φερμουάρ στους ώμους, τα οποία φυσικά δεν ανοίγουν τελείως ώστε να κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς φόρεμα από ατύχημα… Είναι στενό μέχρι την περιφέρεια και ανοίγει μετά με υπέροχες μεγάλες πιέτες, που πέφτουν όμορφα  λόγω του εξαιρετικά μαλακού υφάσματος.

Όπως έχω ξαναπεί και για όλα σχεδόν τα αμάνικα φορέματα μου, το φοράω και καλοκαίρι με πέδιλα, αλλά και χειμώνα με μαύρο καλσόν και μποτάκια ή μπότες συνδυασμένο με ένα από τα αγαπημένα μου DKNY Cozy σε κάποιο λαμπερό χρώμα όπως κίτρινο, ή κόκκινο ή τυρκουάζ που το φωτίζει.

Το κρεμαστό παίζει με τα ίδια χρώματα, μεταλλική αλυσίδα, στο χρώμα των φερμουάρ από το οποίο κρέμονται μία πλατιά μαύρη πέτρα σαν επίπεδο βότσαλο σε ακανόνιστο χρώμα, και ένα ασημένιο μικρότερο το οποίο είναι σαν να κουμπώνει με κάποιο τρόπο επάνω του παρότι είναι χωριστά.  Είναι αρκετά απλό ώστε να μην κλέβει από την ομορφιά του φορέματος.

Οι γόβες είναι δερμάτινες Nine West, σε πολύ κλασσικό κόψιμο με στρογγυλεμένη μύτη γιατί δεν με βολεύουν τα μυτερά παπούτσια. Έχουν ένα κομψό ψηλό τακούνι και είναι ιδιαίτερα αναπαυτικές, παρά τους 8 πόντους. (Drucilla ονομάζεται το μοντέλο). Επειδή τα παπούτσια τα φοράω πολλές ώρες, όταν βρω κάποιο ζευγάρι που με βολεύει, το αποκτώ σε όσα χρώματα μπορώ. Τις συγκεκριμένες τις έχω και σε  καφέ,  σε γκρι αλλά και σε ένα πολύ ωραίο snake print.

Και φυσικά δεν πάω πουθενά χωρίς το Garmin μου. Παρότι έχω κλασσικά ρολόγια, σχεδόν καθημερινά φοράω το forerunner 235, που παρακολουθεί κάθε μου κίνηση, καταγράφει τα βήματα μου τους σφυγμούς μου και με συντροφεύει στις αθλητικές μου δραστηριότητες μετά τις επαγγελματικές.

Ακολουθήστε την Working in Style στην σελίδα της στο Instagram.