Δύο πράγματα συνέβησαν την Τετάρτη: Την ίδια μέρα που ένας διάσημος τηλεσκηνοθέτης αποκαθηλώθηκε από ένα σκάνδαλο που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις και έχει να κάνει με καταγγελίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης και εκμετάλλευσης στην εργασία, το Playboy Club ξανάνοιξε τις πόρτες του στη Νέα Υόρκη.

Στο πάρτι των εγκαινίων, γυναίκες με φορέματα κοκτέιλ και άνδρες με μοκασίνια, χωρίς κάλτσες, συγχρωτίζονταν γύρω από ένα οβάλ μπαρ, ενώ οι εύθυμες σερβιτόρες-κουνελάκια με μαύρους κορσέδες, αυτιά κουνελιών και φουντωτές ουρές προσέφεραν πιάτα με σούσι και ποτήρια σαμπάνιας.

Σε ένα τμήμα VIP, μια ομάδα από καλοβαλμένους άνδρες συζητούσαν, πίνοντας και θαυμάζοντας τα λαγουδάκια που περνούσαν, αγνοώντας, σε αυτή την μεγάλη παράδοση του Playboy, την εξαιρετική συλλογή αναγνωσμάτων στα ράφια γύρω τους: “Lincoln” του Gore Vidal, “The Sensuous Man” του M.,”Rabbit, Run” του John Updike.

Ενώ μικρά ψάρια περιτριγύριζαν ένα λογότυπο του Playboy με το λαγουδάκι σε μια φωτιζόμενη δεξαμενή αλμυρού νερού, ο διευθύνων σύμβουλος της Playboy Ben Kohn βρήκε έναν ήσυχο διάδρομο και εξήγησε ότι, στην πραγματικότητα, η Playboy βρίσκεται σε μια πολύ καλή χρονιά. Τα κέρδη έχουν αυξηθεί κατά 25% και η Playboy βλέπει πολλές ευκαιρίες να επεκταθεί, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ.

Πριν από πέντε χρόνια, η Playboy εγκατέλειψε τις αδειοδοτικές δραστηριότητές της στην εγχώρια αγορά, επενδύοντας αντ’ αυτών σε μέρη όπου το σήμα Playboy εξακολουθούσε να εκπέμπει έναν αέρα αμερικανικού ελιτισμού.

Υπάρχουν πέντε Playboy clubs, καφέ και κήποι μπύρας στη Νοτιοανατολική Ασία και ένα στο Λονδίνο.

Το άνοιγμα ενός κλαμπ στην ακτή της Νέας Υόρκης δίνει στην Playboy Enterprises την ευκαιρία να επαναφέρει το brand προσωπικά σε ένα αμερικανικό κοινό.

David Williams/Bloomberg

Σε συνεργασία με τη Merchants Hospitality, τον κατασκευαστή διαφόρων πολυτελών εστιατορίων και μπαρ της Νέας Υόρκης, το κλαμπ θα είναι εν μέρει ανοιχτό στο ευρύ κοινό, με μεγάλα τμήματα να προορίζονται αποκλειστικά για τα μέλη του.

Η ετήσια συνδρομή κυμαίνεται από 5.000 έως 100.000 δολάρια και δίνει τη δυνατότητα στα μέλη να μπορούν να τριγυρίζουν ελεύθερα ανάμεσα στα κουνελάκια και να απολαμβάνουν την αύρα του brand Playboy – ό,τι κι αν φέρνει αυτή στο νου.

Το χρονοδιάγραμμα όλων αυτών είναι προκλητικό. Ο Χιου Χέφνερ, ο ιδρυτής της εταιρείας και ωμή ενσάρκωση της ηθικής του περιστρεφόμενου κρεβατιού του Playboy, πέθανε πέρυσι στα 91 του. Με τα χρόνια, ο Χέφνερ μετέτρεψε το Playboy σε μια προσοδοφόρα αυτοκρατορία, σε μεγάλο βαθμό συνδυάζοντας τις σεξουαλικές του πεποιθήσεις με έναν όλο και πιο ανοιχτό τρόπο ζωής: οι ξανθιές που τον συνόδευαν, μία σε κάθε μπράτσο, έγιναν σύμβολο επιτυχίας, μαζί με ένα Mercury Cougar στο πάρκινγκ και ένα μπουκάλι Glenfiddich στο μπαρ.

Τελευταία, ωστόσο, η ακόρεστη αλλαγή συντρόφων έχει χάσει την αίγλη της. Στις μέρες μας, οι ειδήσεις είναι γεμάτες ιστορίες για σεβαστούς -κάποτε- άνδρες οι οποίοι για χρόνια φέρονται να εκμεταλλεύθηκαν τις θέσεις ισχύος τους στο χώρο εργασίας, αναζητώντας διαδοχικές σεξουαλικές κατακτήσεις – καταστρέφοντας τελικά τη φήμη και τη σταδιοδρομία τους. Το γεγονός ότι σε ένα από τα πιο προβεβλημένα σκάνδαλα εμπλέκεται ακόμη και ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, που φέρεται να καλύπτει μια κρυφή εξωσυζυγική υπόθεση με μία πρώην Playmate, είναι αλάτι στις πληγές των διαχειριστών του brand Playboy.

Τι σημαίνει λοιπόν το Brand Playboy – όπως ενσαρκώνεται από το ομώνυμο περιοδικό και διάφορες άλλες μιντιακές ιδιοκτησίες – σε μια εποχή που η ακόρεστη ανδρική σεξουαλικότητα έχει συνδεθεί τόσο στενά με την αντίδραση και τον κατήφορο;

“Επαναφέρουμε το brand πίσω στις ρίζες του, στις ελευθεριακές και προσωπικές ελευθερίες του”, δήλωσε ο Kohn. Επίσης στη διασκέδαση, έσπευσε να προσθέσει. Και στη μουσική. Και στο σοφιστικέ. Το αν αυτό αρκεί για να αναβιώσει μια αυτοκρατορία των ΜΜΕ που βασίζεται στην ομορφιά των γυμνών γυναικών είναι μια άλλη ιστορία…

Το Playboy είναι ίσως το πιο ακραίο παράδειγμα του γρίφου που αντιμετωπίζουν τα ανδρικά εμπορικά σήματα στην εποχή του #MeToo. Σε όλο το τοπίο του λιανικού εμπορίου, οι έμποροι περιορίζουν την τεστοστερόνη. Η μάρκα βρετανικού ουίσκι Johnnie Walker παρουσίασε το “The Jane Walker Edition”, μια εκδοχή του Black Label με μια γυναικεία έκδοση του χαρακτηριστικού λογοτύπου του. Η KFC έκανε την Reba McEntire την πρώτη γυναίκα συνταγματάρχη Sanders. Η Toyota, η Nissan και η Alfa Romeo ανακοίνωσαν ότι θα αντικαταστήσουν τις ελαφρά ντυμένες γυναίκες με πραγματικούς ειδικούς προϊόντων σε εκθέσεις αυτοκινήτων. Το σπρέι σώματος Axe διακήρυξε ότι υποστηρίζει τη φυλετική ευαισθησία.

Για λίγο έμοιαζε σαν το Playboy να κινείτο επίσης προς ασφαλέστερο έδαφος. Το φθινόπωρο του 2015, και ενώ ήταν ακόμη πρόεδρος ο Μπαράκ Ομπάμα, η εταιρεία ανακοίνωσε ότι δεν θα δημοσιεύει πλέον γυμνό στο περιοδικό της. Αλλά η περίοδος αυτή ήταν σύντομη. Λίγο περισσότερο από ένα μήνα μετά την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ, το Playboy επανέφερε το γυμνό.

Ο Κούπερ Χέφνερ, ο 27χρονος γιος του Χιου Χέφνερ, και η Playmate των 80s Κίμπερλι Κόνραντ έδωσαν εξηγήσεις μέσω Twitter. “Θα είμαι ο πρώτος που θα παραδεχτώ ότι ο τρόπος με τον οποίο το περιοδικό απεικόνιζε το γυμνό ήταν οπισθοδρομικός, αλλά η πλήρης κατάργησή του ήταν λάθος”, έγραψε ο Χέφνερ, ο οποίος είναι σήμερα επικεφαλής δημιουργικού στο Playboy. “Το γυμνό δεν ήταν ποτέ το πρόβλημα, επειδή το γυμνό δεν είναι πρόβλημα. Σήμερα παίρνουμε πίσω την ταυτότητά μας και ανακτούμε το ποιοι είμαστε”.

Λίγο αργότερα, η αρραβωνιαστικιά του, Scarlett Byrne, μία Βρετανίδα ηθοποιός, γνωστή από τον ρόλο της Pansy Parkinson στις ταινίες “Χάρι Πότερ”, εμφανίστηκε στο περιοδικό ποζάροντας λίγο-πολύ γυμνή, συνοδευόμενη από ένα σύντομο κείμενο σχετικά με ισότητα στις αποδοχές και την απελευθέρωση της θηλής. “Δεν πρέπει να ζητάμε συγγνώμη για το σεξ”, δήλωσε ο Κούπερ Χέφνερ λίγο αργότερα στην Washington Post.

Αν όχι συγγνώμη, τότε τι; Η στρατηγική του Playboy είναι, εν μέρει, να υπενθυμίζει στους νέους Αμερικανούς το παρελθόν της εταιρείας όσον αφορά στην υπεράσπιση των προσωπικών ελευθεριών και της ελευθερίας του λόγου, δήλωσε ο Kohn, ο οποίος είναι επίσης διαχειριστής της ιδιωτικής εταιρείας Rizvi Traverse, που είναι σήμερα ο μεγαλύτερος μέτοχος της εταιρείας.

“Όπως γνωρίζετε, η δημοσιογραφία δέχεται επίθεση καθημερινά από τον Λευκό Οίκο”, είπε. “Αλλά υπάρχει και λογοκρισία στα κοινωνικά μέσα. Αυτά είναι θέματα ελευθερίας λόγου, για τα οποία αγωνιζόμαστε εδώ και 65 χρόνια και πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε και πάλι. Αυτές οι προσωπικές ελευθερίες, αυτές οι ελευθεριακές απόψεις είναι σημαντικό να ξαναγυρίσουν”.

Όσο για τα οικονομικά, τα μέσα ενημέρωσης και οι ψυχαγωγικές λειτουργίες αντιπροσωπεύουν πλέον τα μισά από τα συνολικά έσοδα του Playboy. Τα άλλα μισά, από τα δικαιώματα και τις συνεργασίες, είναι εκείνα που έχουν περιθώρια αύξησης, σύμφωνα με τον Kohn. Αυτό δεν είναι έκπληξη. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στα οποία έχει αναπτυχθεί πολύ (περιοδικά, pay-per-view πορνό, ριάλιτι) το Playboy έχουν πέσει σε δύσκολες εποχές, και το διαδίκτυο, αν και αποτελεί παράδεισο για την πορνογραφία γενικά, δεν έχει συμπεριφερθεί ευγενικά στους εκδότες.

Οι λέσχες, λοιπόν, είναι η εκδοχή του Playboy για αυτό στο οποίο αναφέρονται οι άλλες εταιρείες μέσων ενημέρωσης ως “στρατηγική ζωντανών εκδηλώσεων”.

Η Recode έχει ένα συνέδριο τεχνολογίας, ο New Yorker έχει ετήσιο φεστιβάλ, οι New York Times πωλούν ταξιδιωτικές περιηγήσεις με τους δημοσιογράφους της που χρησιμεύουν ως ειδικοί οδηγοί. Το θέμα είναι να βγουν χρήματα, σίγουρα, αλλά και να εμβαθυνθεί ο δεσμός με τους πιστούς του brand, καθιστώντας πιο πιθανό να πληρώσουν για συνδρομές, να αγοράσουν πράγματα και να δοκιμάσουν προϊόντα από χορηγούς.

“Αν έχετε οποιαδήποτε ελπίδα επαναφοράς του brand, η δημιουργία μιας μοναδικής ζωντανής εμπειρίας είναι ο σωστός τρόπο“, δήλωσε ο εμπειρογνώμονας Allen Adamson, της Brand Simple Consulting. “Είναι ένας κόσμος από στόμα σε στόμα στον οποίο ζούμε. Οι άνθρωποι μοιράζονται εμπειρίες. Και όλα τα ρετρό πράγματα είναι επί του παρόντος “καυτά”. Κοιτάξτε όλες τις παλιές τηλεοπτικές εκπομπές που έρχονται πίσω. Καθώς οι νεότεροι καταναλωτές παλεύουν για να είναι αυθεντικοί, η επιστροφή 50 χρόνια πίσω είναι μια καλή πηγή γι ‘αυτό. Και πάλι, φαίνεται σαν τραβηγμένο σχέδιο”.

Το πρώτο Playboy Club άνοιξε στο Σικάγο το 1960. Ήταν μια άμεση επιτυχία. Τα franchises εξαπλώθηκαν γρήγορα σε δεκάδες πόλεις σε όλο τον κόσμο. Οι κανόνες απαγόρευαν στα μέλη να αγγίζουν ή να βγαίνουν ραντεβού με τα κουνελάκια – με εξαιρέσεις που έγιναν για μια ορισμένη κατηγορία κατόχων κλειδιών VIP.

Το 1963, η Gloria Steinem πήγε κρυφά στο Playboy Club New York ως “Bunny Marie” και έγραψε ένα μεγάλο θέμα σε δύο μέρη για το περιοδικό Show, αποκαλύπτοντας τον δυσάρεστο χαρακτήρα της δουλειάς και την ακολασία ορισμένων πελατών.

Τελικά, όμως, δεν ήταν η περιφρόνηση των συγγραφέων ή των φεμινιστών που αποτελείωσε τα Playboy Clubs. Ήταν ο ανταγωνισμός από τα στριπτιτζάδικα και η επακόλουθη πίεση να μειωθούν οι συνδρομές, να επεκταθούν σε πόλεις δεύτερης κατηγορίας και να ανοίξουν τις πόρτες τους σε όλους τους πελάτες.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70, σύμφωνα με μια προφορική ιστορία στο Vanity Fair, τα αμερικανικά κλαμπ έχαναν χρήματα. “Νομίζω ότι αν ήμουν πιο έξυπνος θα το αναγνώριζα [ότι αφαιρούμε την αίγλη της λέσχης]”, δήλωσε ο Χιου Χέφνερ. “Νομίζω ότι με κάποιον τρόπο γίναμε τα θύματα της δικής μας επιτυχίας”. Το 1988, τα τελευταία κλαμπ έκλεισαν στις ΗΠΑ Οι επακόλουθες προσπάθειες αναζωπύρωσης απέτυχαν.

Τώρα, το Playboy θα προσπαθήσει ξανά. Πλέον, η εταιρεία είναι πρόθυμη να απευθυνθεί τόσο σε γυναίκες όσο και σε άνδρες, αυτοπροσδιοριζόμενη ως υπέρμαχος του γυναικείου κινήματος. Άλλωστε, πρόκειται για μία εταιρεία που στο παρελθόν είχε πάρει ανοικτά θέση υπέρ του δικαιώματος στην άμβλωση. Το Ίδρυμα Playboy έχει χρηματοδοτήσει επίσης κέντρα αντιμετώπισης του βιασμού.

“Όταν μιλάμε για σεξουαλική ελευθερία, αναφερόμαστε και στη σεξουαλική ελευθερία των γυναικών”, λέει ο Kohn. “Είμαστε αφοσιωμένοι σε αυτό”, συμπληρώνει

Τη νύχτα της 12ης Σεπτεμβρίου, στο πίσω μέρος της λέσχης, μια σειρά από λαγουδάκια στέκονταν στην μία πλευρά μίας πίστας, με τους αγκώνες στους γοφούς, με στογγυλούς δίσκους να ισορροπούν με χάρη σε γυμνά, τεντωμένα χέρια. Ήταν ένα όμορφα διακοσμημένο έργο με λαγουδάκια – εντυπωσιακό να το κοιτάς, ακόμα κι αν τυγχάνει να ενδιαφέρεσαι περισσότερο για το «The Handmaid’s Tale» παρά για τις φουντωτές ουρές. Ο ένας μετά τον άλλο, οι άνδρες και οι γυναίκες στο πάρτι, παρασυρμένοι από τις σειρήνες των social media, πλησίαζαν τα κουνελάκια και έβγαζαν τα iPhones τους.

Κατάρα στους ηθικολόγους. Εδώ, ήταν κάτι διασκεδαστικό – ή τουλάχιστον, κάτι που μάλλον θα φανεί διασκεδαστικό όταν το μοιραστείτε στο Instagram.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:  Για ενδεχόμενο κραχ στην αγορά των ακινήτων προειδοποιεί η Τράπεζα της Αγγλίας

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: «Δεν κληρονομώ»: Ξεπέρασαν τις 50.000 οι αποποιήσεις ακινήτων

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: H&M: Δέκα όμορφες ζακέτες για τον Σεπτέμβριο μέχρι 20 ευρώ