Ο Ισραηλινός μεγιστάνας Beny Steinmetz κάνει μια θεαματική επιστροφή στη Γουινέα, μετά την τελεία που μπήκε επιτέλους στην πικρή διαμάχη του με τη χώρα, διαμάχη η οποία «γονάτισε» την αυτοκρατορία των επιχειρήσεών του τα τελευταία χρόνια. Ο διακανονισμός, που επιτεύχθηκε με τη μεσολάβηση του πρώην Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί, βάζει τέλος σε μια διαμάχη που κράτησε επτά χρόνια και επικεντρώθηκε γύρω από ένα από τα πλουσιότερα κοιτάσματα ορυκτών στον κόσμο. Στη μακρόχρονη διαμάχη ενεπλάκη μία πλούσια λίστα διάσημων προσωπικοτήτων και επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων ήταν ο  δισεκατομμυριούχος George Soros, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Tony Blair και οι εξορυκτικοί κολοσσοί Rio Tinto Group καιVale SA.

Κείμενο: Μαριάνα Φραντζή

Μετά από μήνες μυστικών διαπραγματεύσεων, η BSG Resources Ltd. του Steinmetz συμφώνησε με τον Πρόεδρο της Γουινέας Alpha Conde να αποσυρθούν οι καταγγελίες περί διαφθοράς, όπως και να τερματιστεί μια υπόθεση διαιτησίας δύο ετών, αναφορικά με ένα από τα πιο μεγάλα ορυκτά κοιτάσματα στον κόσμο: το κοίτασμα σιδηρομεταλλεύματος στο  Simandou. Η Γουινέα συμφώνησε επίσης να συνεργαστεί με τον μεγιστάνα Mick Davis, ο οποίος θα αναπτύξει το ορυχείο σιδήρου Zogota μετά τον οριστικό διακανονισμό, σηματοδοτώντας την επιστροφή ενός από τα μεγαλύτερα ονόματα της βιομηχανίας.

Η συμφιλίωση θέτει τους Steinmetz, BSGR και Davis σε προνομιακή θέση όσον αφορά την ανάπτυξη των μεγάλων κοιτασμάτων σιδηρομεταλλεύματος της Γουινέας. Τιτάνες από τον κλάδο των ορυχείων, όπως η Rio Tinto, η Vale και η Aluminium Corp. της Κίνας, δεν έχουν καταφέρει να αναπτύξουν τις δραστηριότητές στους στη χώρα.

“Μια καλή συμφωνία είναι πολύ καλύτερη από οποιονδήποτε πόλεμο”, δήλωσε ο Steinmetz, ο οποίος ενεργεί ως σύμβουλος της BSGR, σε τηλεφωνική συνέντευξή του με το Bloomberg την Κυριακή. “Ήμαστε εχθροί. Τώρα είμαστε φίλοι και συνεργάτες με την κυβέρνηση της Γουινέας. Έχουμε αμφότεροι αφήσει το παρελθόν πίσω μας, και η BSGR, οι υπάλληλοί της και οι σύμβουλοί της νιώθουν  δικαιωμένοι», πρόσθεσε

Για τον Steinmetz, κληρονόμο μιας από τις κορυφαίες επιχειρήσεις διαμαντιών του Ισραήλ, η διευθέτηση που πέτυχε είναι μια αξιοσημείωτη επιστροφή στην «εύνοια» της Γουινέας.

Το 2012, η ​​Γουινέα απομάκρυνε την BSGR από τα δικαιώματά της στη Zogota και το μισό Simandou, που θεωρούνται από τους ανθρακωρύχους ως τα μεγαλύτερα ανεπεξέργαστα κοιτάσματα σιδηρούχων μετάλλων στον κόσμο.

Μια κυβερνητική επιτροπή είχε ισχυριστεί ότι ο Steinmetz και οι υπάλληλοί του είχαν πληρώσει εκατομμύρια σε δωροδοκίες προκειμένου να αποκτήσουν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης.

“Είμαστε όλοι πολύ ευχαριστημένοι με την έκβαση”, δήλωσε ο Steinmetz. “Η Γουινέα ανυπομονεί να ξεκινήσει την εκμετάλλευση και μας βλέπει ως πρωτοπόρους στο χώρο του σιδηρομεταλλεύματος.

Η παραγωγή και η εξαγωγή σιδηρομεταλλεύματος θα προχωρήσουν με γρήγορες διαδικασίες και αυτή είναι μια προσοδοφόρα κατάσταση για όλους”.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Νικολά Σαρκοζί, Πρόεδρος της Γαλλίας από το 2007 έως το 2012, διατηρούσε επαφές και με τις δύο πλευρές και ήταν σε θέση να φέρει σε πέρας την τελική συμφωνία.

Ο διευθυντής Dag Cramer διαπραγματεύθηκε τη συμφωνία εκ μέρους της BSGR, μιας εταιρείας που ανήκει σε ίδρυμα της οικογένειας Steinmetz.

Σύμφωνα με τους όρους, η εταιρεία παραιτείται από τα δικαιώματα της στο Simandou και τη Zogota ενώ ο Μικ Davis θα αναπτύξει ένα τμήμα των εργασιών.

Η BSGR διατηρεί οικονομικό ενδιαφέρον για τη Zogota, η οποία, σύμφωνα με τον Steinmetz, θα κινηθεί προς την παραγωγή “πολύ άμεσα”. Η εταιρεία θα λάβει μέρος των εσόδων από το νέο έργο, το οποίο θα αναπτυχθεί από τον Davis σε συνεργασία με τη Γουινέα.

Είμαστε ευχαριστημένοι με τη συμφωνία “, δήλωσε ο υπουργός των ορυχείων της Γουινέας Abdoulaye Magassouba σε δήλωσή του, προσθέτοντας ότι τα νέα έργα θα ευθυγραμμιστούν με τον νέο μεταλλευτικό κώδικα της χώρας.”

«Είναι προς όφελος του λαού. Με αυτόν τον στόχο η κυβέρνηση θα προσπαθήσει σκληρά να εργαστεί σε μια συνεργασία που θα είναι κερδοφόρα για την ίδια αλλά και για τους επενδυτές».

Η συμφιλίωση είναι επωφελής και για τις δύο πλευρές.

Η Γουινέα αντιμετώπιζε το ενδεχόμενο μιας ντροπιαστικής ήττας στο διαιτητικό δικαστήριο, ενώ η BSGR δεν θα μπορούσε να αξιοποιήσει την πιθανή νίκη της, σε περίπτωση που  η κυβέρνηση της Γουινέας παρέμενε εχθρική. Η κυβέρνηση απέσυρε όλες τις καταγγελίες περί διαφθοράς εναντίον της BSGR και του Steinmetz.

Ο Steinmetz, 62 ετών, είχε την πρώτη του επαφή με τη Δυτική Αφρική όταν η οικογένειά του  τον έστειλε προς αναζήτηση ακατέργαστων διαμαντιών, εισάγοντάς τον από νωρίς σε έναν πολύ δύσκολο κόσμο. Ο Steinmetz ανέπτυξε ένα ορυχείο διαμαντιών στη Σιέρα Λεόνε προτού στρέψει το βλέμμα του στο Simandou της γειτονικής Γουινέας.

Ο τότε Πρόεδρος Lansana Conte στέρησε από τη Rio Tinto τα δικαιώματα που είχε επί των μισών περιουσιακών της στοιχείων, τα οποία η εταιρεία δεν είχε καταφέρει να αναπτύξει στα δέκα χρόνια που είχε τον έλεγχο της περιοχής. Τα δικαιώματα που αφαιρέθηκαν από τη Rio Tinto μεταφέρθηκαν στον Steinmetz λίγες εβδομάδες πριν ο πρόεδρος Conte αποβιώσει, το 2008.

Η BSGR προχώρησε γρήγορα στην πώληση του μισού ενεργητικού της στην γιγαντιαία εταιρεία σιδήρου Vale SA έναντι 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Μετά την εκλογή του Conde το 2010, ο νέος Πρόεδρος ανακοίνωσε ότι προχωρά σε μεταρρύθμιση και εκκαθάριση της εξορυκτικής βιομηχανίας, που αποτελούσε την κύρια πηγή εσόδων της Γουινέας.

Ο δισεκατομμυριούχος George Soros και ο πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Tony Blair, συμβουλεύτηκαν και χρηματοδότησαν την πρωτοβουλία του Conde. Ο φάκελος με τις κατηγορίες για διαφθορά που στήθηκε εναντίον του Steinmetz αποτέλεσε τη βάση για την απώλεια δικαιωμάτων της BSGR στην περιοχή, το 2012.

Ο Steinmetz και η BSGR αρνούνταν σταθερά οποιαδήποτε παράβαση και επέμεναν ότι μια μέρα θα δικαιωθούν. Στο μεταξύ, η Rio Tinto βρίσκεται σήμερα υπό έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία, για πληρωμές που πραγματοποίησε σε σύμβουλο προκειμένου να αποκαταστήσει τα δικαιώματά της στο Simandou.

Η περιπέτεια της Γουινέας ήταν κάτι περισσότερο από μια επώδυνη επιχειρηματική ζημία για τον Steinmetz.

Ο επιχειρηματίας είχε βρεθεί στο στόχαστρο των Αρχών των ΗΠΑ, της Ελβετίας, της Ρουμανίας και του Ισραήλ, όπου μάλιστα κρατήθηκε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα το 2016 και στη συνέχεια τέθηκε υπό κατ’ οίκον περιορισμό.

Παρόλο που το Simandou είναι ένα μυθικό περιουσιακό στοιχείο, η ανάπτυξή του μπορεί να κριθεί  αδύνατη, καθώς  απαιτεί επένδυση ύψους 20 δισ. δολαρίων, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής σιδηροδρομικών γραμμών σε ορεινό έδαφος.

Η Rio Tinto είχε προσπαθήσει να πουλήσει το μερίδιό της στην Aluminium Corp. της Κίνας, αλλά η συμφωνία κατέρρευσε πέρυσι.

Ο Ντέιβις ενδέχεται να έχει μια ευνοϊκή λύση για το συγκεκριμένο πρόβλημα,  καθώς η κυβέρνηση τού επιτρέπει να πραγματοποιεί τις εξαγωγές μέσω μιας υπάρχουσας σιδηροδρομικής γραμμής που περνά από τη γειτονική Λιβερία, χρησιμοποιώντας τη νεοσυσταθείσα επιχείρησή του, Niron Metals.

“Η Niron πιστεύει ότι τα κοιτάσματα στη Zogota μπορούν να τεθούν σε παραγωγή σε ένα επιταχυνόμενο χρονοδιάγραμμα, βοηθώντας έτσι να ξεκλειδώσουν οι δυνατότητες των πλούσιων πόρων της Γουινέας προς όφελος όλων των ενδιαφερομένων, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης και του λαού της Γουινέας”, ανέφερε η εταιρεία σε δήλωσή της.

Ο Davis, ο οποίος φέρει επίσης το προσωνύμιο «Mick the Miner», ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες του κλάδου στις αρχές της δεκαετίας, όσο η μεταλλευτική βιομηχανία ανθούσε χάρη στην ασυγκράτητη εκβιομηχάνιση της Κίνας.

Ως Διευθύνων Σύμβουλος της Xstrata Plc, ο Davis ηγήθηκε μιας ομάδας που αναγνωρίστηκε για τη συμμετοχή της ανθρακοπαραγωγού Xstrata, σε περίπου 40 συμφωνίες αξίας 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το 2002 μέχρι το 2012,  πριν συμφωνήσει τελικά σε μια φιλική συγχώνευση με τον Glencore Plc, με τον  Ivan Glasenberg να τον κερδίζει στην εξασφάλιση της θέσης του CEO.

Έκτοτε, ο ταμίας του Συντηρητικού Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου, έχει αγωνιστεί σκληρά για να ξανακερδίσει τη θέση του στο χώρο.

Το ιδιωτικό μετοχικό του όχημα, X2 Resources, έκλεισε ύστερα από την αποτυχία του να πραγματοποιήσει συμφωνίες, μέσα σε ένα κλίμα ευμετάβλητων τιμών στα βασικά εμπορεύματα και σε ένα ανομοιογενές μίγμα επενδυτών που δε μπορούσαν να συμφωνήσουν για τις επενδύσεις τους.