Φαίνεται ότι η περίοδος των εορτών ενθαρρύνει τη γελοιότητα. Διότι μόνο ως αγγίζοντας τα όρια της γελοιότητας  μπορούν να χαρακτηριστούν τρεις κυβερνητικοί ισχυρισμοί που διαδίδονται ευρέως από κύκλους του Μαξίμου και του ΥΠΟΙΚ: πρώτος, η αξιολόγηση μπορεί να κλείσει σε μία ώρα με συμμάχους τον Μοσκοβισί και τον Γιούνκερ. Δεύτερος, η λύση με τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι να αποδεχτούμε (Ελλάδα και Ε.Ε.)  για το 2019 και το 2020 πλεόνασμα 3,5% με το 2,5% να πηγαίνει στην εξυπηρέτηση του χρέους και το 1% στη μείωση της φορολογίας και την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Και, τρίτος ισχυρισμός, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ μπορεί να ωθήσει το ΔΝΤ εκτός Ευρώπης και Ελλάδος.

Η αξιολόγηση μπορεί πράγματι να κλείσει σε μία ώρα αν η Ε.Ε. κάνει τα στραβά μάτια για όλες τις υποχρεώσεις που δεν έχει εκπληρώσει η Ελλάδα –με πρώτη και κύρια το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων συνολικά, στη συνέχεια με τις δεκάδες υπουργικές αποφάσεις και τις περίπου 15 νομοθετικές παρεμβάσεις που οφείλουμε και, τέλος, με τα εργασιακά. Όσο και να θέλει η Επιτροπή να αποφύγει κρίση με την Ελλάδα τέτοια…στραβωμάρα μάλλον δεν θα πρέπει να περιμένουμε.

Η αξιολόγηση μπορεί να κλείσει σε μια ώρα 

Η αξιολόγηση μπορεί επίσης να κλείσει σε μία ώρα αν η Ελλάδα υπογράψει τα πάντα! Ούτε η κυβέρνηση ούτε πάντως το κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και Βαθύ ΠΑΣΟΚ) δεν το δέχονται αυτό.

Όσο για τους συμμάχους Μοσκοβισί και Γιούνκερ, αυτοί, όπως δείχνει η εμπειρία, αποτελούν συμμάχους του γλυκού νερού.

Ο δεύτερος ισχυρισμός αγγίζει τα όρια της αμάθειας. Οι δανειστές εμμένουν στο πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% διότι πιστεύουν ότι διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του χρέους.

Η πρόταση 2,5% +1% δεν λύνει το πρόβλημα ότι με το 2,5% το χρέος δεν θεωρείται βιώσιμο. Πρόκειται, επομένως, είτε για ένα λεκτικό τρικ που εξυπηρετεί επικοινωνιακά το ΥΠΟΙΚ και το Μαξίμου είτε για μία μπαρούφα παρόμοια με αυτή που εκστόμισε το …στέλεχος του ΓΛΚ ότι το ΔΝΤ τον πίεζε να εγγράψει ψεύτικα νούμερα στον προϋπολογισμό. Αλλά, ναι, αυτό το στέλεχος δεν είναι πολιτικό!

Ο τρίτος ισχυρισμός είναι ο πιο απίθανος. Η κυβέρνηση πρώτα περίμενε τη λύτρωση από τον Ομπάμα και, αφού όπως αναμενόταν οι ελπίδες της αποδείχθηκαν φρούδες, τώρα στρέφεται προς τον Τραμπ –που θα βγάλει το ΔΝΤ από την Ελλάδα. Αναρωτιέται κανείς αν αυτοί που τα λένε τα πιστεύουν; Γιατί τότε τα πράγματα είναι πολύ πιο επικίνδυνα απ’ ότι φαίνονται.

Καταρχάς είναι βέβαιο ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει άλλα πιο επείγοντα προβλήματα να αντιμετωπίσει – από τη θέση του ΔΝΤ στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Κατά δεύτερο λόγο, οι ΗΠΑ έχουν μόνο το 16,5% των ψήφων στον Οργανισμό (831.406 σε σύνολο5.028.952) –και είναι γνωστό ότι πολλές χώρες αντιδρούν με αποτελεσματικότητα και αποφασιστικότητα στην μέχρι πρόσφατα επικυριαρχία των ΗΠΑ στο ΔΝΤ.

Ο κυριότερος λόγος, όμως, για την απόρριψη του «ισχυρισμού Τραμπ» έγκειται στο γεγονός ότι το Δ.Σ. του ΔΝΤ κινείται με βάση τις εισηγήσεις των οργάνων του.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ελλάδας, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες από την Ουάσιγκτον, βαρύνουσα γνώμη έχουν η Lagarde, ο Thomsen, ο οικονομικός σύμβουλος M. Obstfeld, ο υπεύθυνος για το σχεδιασμό των εθνικών πολιτικών και την εφαρμογή τους S.Τiwari και ο αρμόδιος για τα δημοσιονομικά θέματα V. Gaspar.

Όλοι τους συντάσσονται με τη γραμμή που έχει ακολουθήσει μέχρι σήμερα ο Οργανισμός. Η θέση του ΔΝΤ δεν πρόκειται να αλλάξει, ότι και να πει –αν το πει—ο Τραμπ.

Οι φρούδες ελπίδες της κυβέρνησης, στηρίζονται πλέον στην αποχώρηση του ΔΝΤ μετά από «καυγά» με την Ε.Ε. Μόνο η εκφορά της φράσης υπογραμμίζει το πόσο αιθεροβάμονες είναι όσοι την λένε –και ακόμη περισσότερο όσοι την πιστεύουν.

Λες και το ΔΝΤ θα άφηνε τα δισεκατομμύρια που του χρωστά η Ελλάδα στην τύχη τους – δηλαδή στα χέρια μίας αναξιόπιστης κυβέρνησης που άλλα λέει και άλλα κάνει.

Και, επιπλέον, πιστεύει τις ίδιες τις μπούρδες της.