Mισό αιώνα στις μπίζνες μετράει ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος στις 27 του μηνός του ερχομένου Μαΐου θα κλείσει τα 79 του χρόνια. O πολυσυζητημένος, αλλά διόλου τυχαίος Έλληνας επιχειρηματίας, που ανήκει στο αντιφατικό ζώδιο των Διδύμων, θα κάνει, όπως όλα δείχνουν, ευτυχισμένα γενέθλια. Τουλάχιστον με οικονομικούς όρους. Διότι μέχρι τότε, αναμένεται να έχει λάβει σε μετρητά το… bonus των 2,727 εκατ. ευρώ. Τα λεφτά αυτά είναι η δεύτερη και τελευταία δόση από ένα πρωτόγνωρο επιχειρηματικο-δικαστικό «στοίχημα» που έβαλε ο Κόκκαλης με τον… Άρειο Πάγο πριν από 10 μήνες και το κέρδισε την περασμένη εβδομάδα.

Έχοντας μάλιστα φροντίσει να εισπράξει εξ αρχής και άλλα 7 εκατ. ευρώ, από τη συνολική αξία του «επάθλου». Το αντίτιμο του οποίου βαρύνει τη μητρική «Ιντρακόμ», καθώς εκείνη είναι που πληρώνει το βασικό μέτοχο και ιδρυτή της…

Πηγαίνοντας το χρόνο πίσω στην εποχή κατά την οποία ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε στα χέρια του τον Ολυμπιακό, ήταν αρκετά συνηθισμένο για τους φανατικούς οπαδούς να υποστηρίζουν το επικό « ο Πρόεδρος ξέρει».

Εμπιστευόμενοι αναφανδόν την πολιτική του για την ομάδα του Πειραιά, ή και δικαιολογώντας μ’ αυτόν τον τρόπο, ορισμένες από τις αποφάσεις του, οι οποίες δεν έμοιαζαν να είναι και τόσο ορθόδοξες.

Κατά κάποιο τρόπο όλα αυτά φαίνεται να έχουν αποκτήσει διαχρονική ισχύ, καθώς η σημερινή πραγματικότητα έρχεται να καταδείξει ότι «ο Πρόεδρος» όχι μόνο ήξερε αλλά και έβλεπε πιο μακριά, όταν αποφάσιζε «να κάνει παιχνίδι» στις 12 Ιουνίου της περσινής χρονιάς.

Μέχρι τότε η επενδυτική εταιρία Intrapar ανήκε κατά 90% στον Σωκράτη Κόκκαλη και κατά 10% στον πρωτότοκο γιό του Πέτρο.

Έχοντας εκείνη τη στιγμή στο χαρτοφυλάκιό της, το 25,7% της «Κέκροψ» (στην οποία απέκτησε μετοχική θέση πριν από 19 χρόνια) αλλά και το 17% της ανώνυμης εταιρίας ανακατασκευής και εκμετάλλευσης του Σταδίου Καραϊσκάκη. Ενδεχομένως να υπήρχαν και άλλες συμμετοχές.

Tο βέβαιο πάντως είναι, ότι στις 12 Ιουνίου του 2017 η Intrapar είχε αρνητική καθαρή θέση (-7,66 εκατ. ευρώ) εξαιτίας του δανεισμού και των λοιπών υποχρεώσεων που ήταν λίγο πάνω από τα 11 εκατ. ευρώ.

Tην ημέρα εκείνη, η εταιρία προσωπικών συμφερόντων Kόκκαλη συμφωνήθηκε να εξαγοραστεί καθ’ ολοκληρίαν από την Intradevelopment.

Θυγατρική του ομίλου της «Ιντρακάτ» η οποία με τη σειρά της ελέγχεται κατά 79,5% από την «Iντρακόμ», όπου ο Έλληνας επιχειρηματίας που την έχει ιδρύσει κατέχει το 23,9% όντας ο βασικός της μέτοχος.

Σωκράτης Κόκκαλης, ετών 79. Επιχειρηματίας.

Το εσωτερικής φύσεως deal έγινε, όπως ειπώθηκε, στο πλαίσιο της στρατηγικής του επιχειρηματικού ομίλου για διεύρυνση των δραστηριοτήτων του στον κλάδο του Real Estate. Για να προχωρήσει η συμφωνία ορίστηκε ανεξάρτητος εκτιμητής από τον οποίον και αποτιμήθηκε η εύλογη αξία της «Κέκροψ» σε ένα εύρος από 67,4 έως 74,3 εκατ. ευρώ. Με αυτό το δεδομένο, το τίμημα πώλησης της προσωπικής εταιρίας του Κόκκαλη σε θυγατρική του δικού του ομίλου, ορίστηκε στα 9,727 εκατ. ευρώ. Mάλιστα για τη Intrakat προέκυψε και υπεραξία 17,4 εκατ. ευρώ… Ωστόσο για οριστικοποιηθεί αυτό το deal έπρεπε να συντρέξει μια καθοριστική προϋπόθεση. Να ευδοκιμήσει δηλαδή η αίτηση αναίρεσης που είχε κάνει στο Γ’ Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου η «Κέκροψ». Αίτηση που είχε ασκηθεί έναντι απόφασης του Εφετείου, οποίο είχε κάνει δεκτή την αγωγή του Ελληνικού Δημοσίου για 300 στρέμματα γης στα Tουρκοβούνια, για τα οποία διεκδικείται η κυριότητα.

Την περασμένη Πέμπτη ο Άρειος Πάγος έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης και αποφάσισε την αναπομπή της υπόθεσης στο Εφετείο. Απόφαση που ήρθε να δικαιώσει το «στοίχημα» Κόκκαλη.

Το διακύβευμα ήταν όντως μεγάλο.

Γιατί αν ο Άρειος Πάγος είχε δώσει αρνητική απάντηση, τότε η συμφωνία πώλησης της Intrapar έπρεπε να ματαιωθεί και ο Κόκκαλης όφειλε να επιστρέψει εντόκως τα 7 εκατ. ευρώ που είχε ήδη εισπράξει. Αντιθέτως τώρα, έχει λαμβάνειν άλλα 2,727 εκατ. ευρώ.

Παραμένει άγνωστο το γιατί ο Σωκράτης Κόκκαλης επέλεξε να προχωρήσει σε αυτό το ασυνήθιστο «στοίχημα»(ακόμη κι αν είχε τη σιγουριά για τη θετική έκβαση της υπόθεσης) και δεν περίμενε να έχει την επίσημη απόφαση του Αρείου Πάγου.

Άλλωστε σε τέτοιου είδους περιπτώσεις, η ετυμηγορία δεν μπορεί να προδικαστεί με απόλυτη βεβαιότητα. Πάντως, με τη πώληση της επενδυτικής του εταιρίας, είναι αυτονόητο ότι η κάθε είδους ανάμειξη μ’ αυτήν, έγινε πλέον εταιρική και όχι προσωπική υπόθεση του επιχειρηματία.

Συνακόλουθα έτσι, στην αύξηση κεφαλαίου που έγινε τον περασμένο Νοέμβριο στην «Κέκροψ» τα κεφάλαια δεν εισφέρθηκαν από τον ίδιο τον επιχειρηματία, αλλά από την «Ιντρακάτ». Η θυγατρική εταιρία της Ιντρακόμ τοποθέτησε 1,86 εκατ. ευρώ, φτάνοντας πλέον να ελέγχει το 34,06% της «Κέπροψ».

Σε σύγκριση με την τιμή όπου έγινε η αύξηση κεφαλαίου, η μετοχή είναι τώρα…321,6% ψηλότερα, ενώ η χρηματιστηριακή αξία της εταιρίας διαμορφώνεται στα 30,9 εκατ. ευρώ. Το ανοδικό ράλι είναι σε ευθεία συσχέτιση με την απόφαση του Αρείου Πάγου για την επίδικη έκταση στα παλαιά λατομεία του Ψυχικού.

Η εταιρία θεωρεί ότι της ανήκουν 242,9 στρέμματα, όμως τα 185 στρέμματα έχουν χαρακτηριστεί αναδασωτέα. Πλέον όλα θα κριθούν από το Εφετείο για το τι μέλλει γενέσθαι και τι έκταση μπορεί να αξιοποιηθεί, αν δικαιωθεί η εταιρία στη μακροχρόνια δικαστική μάχη με αντίδικο το Ελληνικό Δημόσιο.

Σε ό,τι αφορά τον Σωκράτη Κόκκαλη και παρά τα όσα λέγονται κατά καιρούς περί «αποστρατείας «του, εξακολουθεί να έχει σημαίνοντα ρόλο στις επιχειρηματικές αποφάσεις των εταιριών του.

Παραμένει ο φυσικός ηγέτης, αφού εκείνος είναι που δίνει το «πράσινο φως» για τα κρίσιμα ζητήματα. Έστω κι αν τυπικά πρόεδρος είναι μόνο στην «Ιντραλότ», καθώς έχει αποχωρήσει από τη διοίκηση της «Ιντρακόμ». Τα τελευταία χρόνια, δίνει ζωτικό επιχειρηματικό χώρο στα παιδιά του, Κωνσταντίνο και Σωκράτη τζούνιορ. Ο τρίτος και μεγαλύτερος γιος του, Πέτρος, έχει αναπτύξει πιο αυτόνομη δράση.

Συγκριτικά με το παρελθόν, ο επιχειρηματικό όμιλος Κόκκαλη δεν έχει την ίδια, αλλά σαφώς υποδεέστερη εμβέλεια. Στην κυριολεξία η μάχη που δίνεται να απεμπλακούν από τις συνεχείς ζημιές τόσο η «Ιντρακόμ» όσο και η συγγενική (αλλά όχι θυγατρική) «Ιντραλότ».

Στην τελευταία, γίνονται κινήσεις ουσιαστικής ανασύνταξης δυνάμεων, ενώ δεν πέρασε απαρατήρητη η σχετικά πρόσφατη σύμβαση με τον ΟΠΑΠ για τα αριθμολαχεία, όπως επίσης και η (μικρή) θέση που έχτισε η εταιρία στο καζίνο της Πάρνηθας. Από την άλλη πλευρά, έντονη είναι η κινητικότητα που αναπτύσσει η «Ιντρακάτ» στον τομέα των κατασκευών. Μένει βεβαίως να διαπιστωθεί αν όντως αυτά, ή και άλλα, θα συντελέσουν σε μια νέα τάξη πραγμάτων για τον όμιλο Κόκκαλη. Ορισμένοι κάνουν λόγο για «ολική επαναφορά» ενώ υπάρχουν και άλλοι που κρατάνε μικρό καλάθι.

Ο ίδιος ο Σωκράτης Κόκκαλης μπορεί να μιλάει οκτώ γλώσσες πέρα από τη μητρική του (Αγγλικά, Γερμανικά, Ρώσικα, Ρουμανικά, Ιταλικά, Γαλλικά, Βουλγαρικά, Σέρβικα) αλλά δεν συνηθίζει να αποκαλύπτει στους συνομιλητές του, τη στρατηγική που ακολουθεί.

Πάντως, ακόμη κι εκείνοι που αξιολογούν πικρόχολα τα «περασμένα μεγαλεία για τον πρόεδρο Σωκράτη» αναγνωρίζουν με το ίδιο βιτριολικό πνεύμα πως «όσο κι αν πέσει ο θεός, για δέκα αγίους κάνει»…

Το ταξίδι της «Κέκροψ» στον χρόνο

Η μακρά ιστορία της «Κέκροψ» ξεκινά το 1923, όταν και ιδρύθηκε από τον βιομήχανο και πολιτικό Γιώργο Ησαΐα. Εκείνος εισέφερε δύο μεγάλα κτήματα από την προσωπική του περιουσία, τα οποία μετά την κατάρτιση ενός από τα πρώτα ρυμοτομικά και πολεοδομικά σχέδια της εποχής, αποτέλεσαν το αρχικό μόρφωμα για τη δημιουργία του (τότε) συνοικισμού του Παλαιού Ψυχικού. Που αργότερα έμελλε να γίνει από τις πλέον εμβληματικές περιοχές της Αθήνας.

Συνώνυμης του πλούτου και της ευμάρειας, που χαρακτηρίζει ακόμη μέχρι τώρα αυτό το πανάκριβο οικιστικό «φιλέτο» της πρωτεύουσας. Όσο για την «Κέκροψ» έγινε η πρώτη εταιρία ανάπτυξης ακινήτων στην Ελλάδα. Μάλιστα όσοι αγόραζαν οικόπεδα από εκείνη, ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την ανέγερση κατοικιών στην περιοχή του Ψυχικού.

Η εταιρία, επίσης, προσέφερε επί πληρωμή στους οικονομικά ισχυρούς πελάτες της, υπηρεσίες ύδρευσης και φωτισμού, καθώς επίσης και μετακινήσεις με λεωφορεία στο κέντρο της Αθήνας…

Το 1925 ήταν η χρονιά εισόδου της εταιρίας στο αθηναϊκό χρηματιστήριο. Το καλοκαίρι του 1960 βγήκε και την… πρωταπριλιά του 1967 επανήλθε στη χρηματιστηριακή αγορά. Βαθμιαία, έκτοτε, μεταβλήθηκε ριζικά και το μετοχικό της καθεστώς, αλλά και το επενδυτικό της χαρτοφυλάκιο ακινήτων. Φτάνοντας προς τα τέλη της δεκαετίας του ’90, το 24% των μετοχών το κατείχαν γόνοι του ιδρυτή Γιώργου Ησαΐα, το 9% ήταν στον επιχειρηματία Αναστάσιο Λιβιεράτο, ενώ στη θέση του βασικού μετόχου με ποσοστό 44% βρισκόταν η οικογένεια του Κωνσταντίνου Μπενακόπουλου. Πολιτικού μηχανικού που έχτισε πολυτελείς βίλες και συγκροτήματα κατοικιών σε οικόπεδα της εταιρίας στο Ψυχικό, τα οποία και πουλήθηκαν σε ευκατάστατους εκπροσώπους της αθηναϊκής ελίτ.

Τα περισσότερα από τα ποσοστά αυτά εκχωρήθηκαν το Νοέμβριο του 1999, με την Intrapar του Σωκράτη Κόκκαλη τότε, να γίνεται ένας από τους νέους βασικούς μετόχους.

 Ράλι ανόδου 6.133% την εποχή της μεγάλης «φούσκας»

Το 1999 βρήκε την εισηγμένη εταιρία «Κέκροψ» να ξεκινά με κεφαλαιοποίηση 3,37 δις δραχμών τότε, που ισοδυναμούν με 9,91 εκατ. ευρώ.

Το «χαρτί» άρχισε να τρέχει στο… χρηματιστηριακό «ταμπλό» σε συγχορδία με πολλές άλλες μετοχές. Ο λαϊκός καπιταλισμός αλά ελληνικά, σαγήνευε όλο και περισσότερους κυνηγούς του εύκολου και γρήγορου πλουτισμού. Τα «βουνά» των υπεραξιών γίνονταν συνεχώς μεγαλύτερα. Το ίδιο και οι « φούσκες» των αποτιμήσεων.

Κανείς δεν άκουγε την φωνή της λογικής, καθώς ο «χάρτινος» πλούτος των μετοχών είχε προκαλέσει γενικευμένη παραζάλη. Οι «παίκτες» έδειχναν να ζουν με τον εγωκεντρισμό ενός ζάπλουτου και την ανεμελιά ενός call girl…

Καύσιμη ύλη για το ξέφρενο ράλι του «Κέκροπα» ήταν το story για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του, που από τότε είχε εμπλακεί στα γρανάζια της δικαστικής διαπάλης με το Δημόσιο.

Στις 3 Νοεμβρίου εκείνης της χρονιάς και παρά το γεγονός ότι η χρηματιστηριακή «φούσκα» είχε σκάσει προ διμήνου (17 Σεπτέμβρη) το «χαρτί» του «Κέκροπα» συνέχιζε να πηγαίνει «σφαίρα». Εκείνη την ημέρα, η χρηματιστηριακή αξία της εταιρίας έφτασε να είναι στα 274,1 δισ. δραχμές, που αντιστοιχούν σε 804,42 εκατ. ευρώ.

Όταν σήμερα αποτιμάται στα επίπεδα των 30,9 εκατ. ευρώ. Δηλαδή 96% χαμηλότερα… Είναι χαρακτηριστικό ότι η ιστορική τιμή της μετοχής (χωρίς τις μετέπειτα αναπροσαρμογές) είχε φτάσει στο ισοδύναμο των 243,71 ευρώ, καταγράφοντας εκτυφλωτική άνοδο… 6.133% από την αρχή του ’99. Μία από τις κορυφαίες επιδόσεις εκείνης της περιόδου, ανάμεσα στις μετοχές όλων των εισηγμένων εταιριών που ήταν τότε στο «ναό του χρήματος», ο οποίος είχε μεταβληθεί σε έναν αχανή «κήπο των θαυμάτων».

Η συνέχεια βεβαίως ήρθε να καταδείξει, με βίαιο και οικονομικά επώδυνο τρόπο, πως ό,τι λάμπει στο χρηματιστήριο δεν είναι πάντα χρυσός.

Διότι ο τελικός λογαριασμός βγαίνει μόνο όταν πουλάει κάποιος τις μετοχές που έχει αγοράσει.

Μόνο τότε κοστολογείται αν υπάρχουν πραγματικά κέρδη ή ζημιές. Τα όσα συμβαίνουν στο μεσοδιάστημα, με την άνοδο και την πτώση των τιμών, είναι μεν μια πραγματικότητα, αλλά επί της ουσίας εικονική.

Άλλωστε είναι κοινό μυστικό ότι ελάχιστοι από τους ιδιώτες «παίκτες» βγαίνουν κερδισμένοι από το χρηματιστήριο. Μόλις στο 10% υπολογίζονται, καθώς το υπόλοιπο 90% μετράει ζημιές «στο τέλος της ημέρας»…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Η βιασύνη στον Παπουτσάνη και οι εξελίξεις στην Κέκροψ