Την ώρα, που η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι αρχίζει από τη Δευτέρα σαρωτικούς ελέγχους για τους καταθέτες της λίστας από τη βόρεια Ρηνανία, τα όσα έρχονται στην επιφάνεια για τις διαδρομές του μαύρου χρήματος προς την Ελβετία δείχνουν ότι τα πράγματα δε θα είναι τόσο εύκολα για τις ελεγκτικές υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών. Δείτε γιατί :

ΤΑ 5 ΒΗΜΑΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ

Τα βήματα, που χρειάζεται να ακολουθήσει ένας εκατομμυριούχος για να φοροδιαφύγει, είναι εξαιρετικά εύκολα για τον ίδιο, αλλά ιδιαίτερα δαιδαλώδη για τις αρχές, που θα επιχειρήσουν να βρουν την άκρη του νήματος.

  • ιδρύει μια εταιρεία βιτρίνα στα νησιά Κέιμαν για να εξασφαλίσει την ανωνυμία.
  • Μέσω αυτής της εταιρείας ανοίγει ένα τραπεζικό λογαριασμό στην Ελβετία.
  • Με βάση αυτόν το λογαριασμό αγοράζει μετοχές σε κάποιο επενδυτικό ταμείο του Λουξεμβούργου και εισπράττει τα μερίσματα στον ίδιο λογαριασμό.
  • Το εισόδημα αυτό δε φορολογείται ούτε στο Λουξεμβούργο, ούτε στην Ελβετία, ούτε στα νησιά Κέιμαν.
  • Το κυριότερο είναι πως δε φορολογείται ούτε στην χώρα του κατόχου του, εφόσον δε δηλώνεται. 

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τα δημόσια ταμεία να στερούνται φορολογικών εσόδων. Εκτιμάται ότι οι κρυμμένες περιουσίες σε όλο τον κόσμο αγγίζουν τα 6 τρισεκατομμύρια ευρώ και προκαλούν ετήσιες απώλειες εσόδων 130 δισ. ευρώ ! Η πολυπλοκότητα αυτών των διαδρομών του μαύρου χρήματος δείχνει και τη δυσκολία εντοπισμού του και από τις ελληνικές αρχές, εξού και η χείρα βοηθείας, που ζήτησε και έλαβε η Αθήνα από το εξειδικευμένο, για τέτοια θέματα, κρατίδιο της βόρειας Ρηνανίας.

Διαβάστε ακόμα: Γιατί οι Γερμανοί μας έδωσαν τη λίστα-Ποιες μεθόδους χρησιμοποιούν στη βόρεια Ρηνανία οι master εντοπισμού φοροφυγάδων

Σύμφωνα με την έρευνα του καθηγητή στο London School of Economics, Γκάμπριελ Ζούκμαν: Οι ελληνικές καταθέσεις στην Ελβετία φτάνουν τα 60 δισ. ευρώ, δηλαδή περισσότερο από το 30% του σημερινού Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Το ποσοστό αυτό είναι τεράστιο σε σύγκριση με χώρες, όπως η Γερμανία ή η Γαλλία, των οποίων οι καταθέσεις στην Ελβετία δεν ξεπερνούν το 6% και το 9% του ΑΕΠ, αντίστοιχα. Με άλλα λόγια, η χώρα μας αναδεικνύεται σε παγκόσμια πρωταθλήτρια της offshore φοροδιαφυγής.

ΠΩΣ ΛΥΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Στο κύριο ερώτημα πώς λύνεται το πρόβλημα, ο Ζούκμαν τονίζει πως δεν αντιμετωπίζεται ούτε με ευχολόγια, ούτε με γενικόλογες καταγγελίες. Υπάρχουν δύο βασικές προϋποθέσεις, για να κερδηθεί αυτός ο πόλεμος: ο εξαναγκασμός και ο έλεγχος. Δηλαδή, απειλές κυρώσεων ώστε οι τράπεζες να υποχρεωθούν να αποκαλύψουν τα πλήρη στοιχεία των πελατών τους.

Παράλληλα, απαιτείται ένα παγκόσμιο περιουσιολόγιο, ώστε να επαληθεύεται από τα κράτη η ακρίβεια των στοιχείων, που παρέχουν οι τράπεζες. Φωτίζοντας τους μαύρους λογαριασμούς στην Ελβετία, αξιοποιεί στοιχεία από την κεντρική της τράπεζα και, με βάση παράπλευρους υπολογισμούς, εκτιμά ότι μέχρι το 2013 στις ελβετικές τράπεζες βρίσκονταν πάνω από 1,8 τρισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία ανήκουν σε μη μόνιμους κατοίκους.

Συγκεκριμένα, 200 δισ. σε Γερμανούς, 180 δισ. σε Γάλλους, 120 δισ. σε Ιταλούς, 110 δισ. σε Βρετανούς, 80 δισ. σε Ισπανούς, 60 δισ. σε Έλληνες, 60 δισ. σε Βέλγους, 30 δισ. σε Πορτογάλους, 180 δισ. σε κατοίκους σε χώρες του Κόλπου, 180 δισ. σε Ασιάτες, 170 δισ. σε Αμερικανούς, 120 δισ. σε Αφρικανούς, 90 δισ. σε Βορειοαμερικανούς, 50 δισ. σε Ρώσους και άλλους.

Βέβαια, στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε ότι όσοι βγάζουν χρήματα στο εξωτερικό δεν είναι απαραίτητα φοροφυγάδες. Υπάρχουν νόμιμοι οδοί, ωστόσο εδώ αναφερόμαστε στις περιπτώσεις χρηματικών ποσών που είτε διακινήθηκαν παράνομα, είτε   δηλώθηκαν και φορολογήθηκαν.