Αποκάλυψη. Ποιον «δίνει» για μίζες o Θωμάς Λιακουνάκος και γιατί ζητά να ακυρωθεί η προδικασία που τον έστειλε στη φυλακή

Ελεύθερος και, πλέον, χωρίς «βραχιολάκι», ο Θωμάς Λιακουνάκος δίνει την ύστατη νομική του μάχη για να μην παραπεμφθεί σε μία δεύτερη δίκη για μίζες σε εξοπλιστικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο γνωστός επιχειρηματίας «ξεκλείδωσε» πριν από δυόμισι μήνες το «βραχιολάκι» της 24ωρης ηλεκτρονικής επιτήρησης του, προχωρώντας σε έγγραφη προσημείωση ενός πανάκριβου ακινήτου στην οδό Ρηγίλλης. Έτσι, κατάφερε να καλύψει την ορισθείσα από τη Δικαιοσύνη εγγυοδοσία του ενός εκατομμυρίου ευρώ προκειμένου να τερματιστεί ο 11μηνος κατ’ οίκον περιορισμός του. Πλέον, αναμένει από μέρα σε μέρα, το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών της Αθήνας για την παραπομπή του ή όχι σε δίκη, για την υπόθεση που τον Οκτώβρη του 2015 τον έστειλε προσωρινά κρατούμενο στις φυλακές Κορυδαλλού: την προμήθεια των ιπτάμενων ραντάρ από τη σουηδική εταιρεία Ericsson.

Ο Θωμάς Λιακουνάκος αρνείται ότι δωροδόκησε κρατικούς αξιωματούχους. Αντικρούοντας τον εισαγγελέα Εφετών που ήδη έχει προτείνει την παραπομπή του σε δίκη, ο επιχειρηματίας κατέθεσε πολυσέλιδο υπόμνημα στο Συμβούλιο Εφετών, το οποίο φέρνει στο φως το Mononews.

Σε αυτό, «δείχνει» συγκατηγορούμενο του ως παραλήπτη παράνομου χρήματος, δίνει τη δική του εκδοχή στο γιατί δικιά του εταιρεία εισέπραξε 2,5 εκατομμύρια ευρώ από την Ericsson και παραθέτει σειρά ενστάσεων, ζητώντας να ακυρωθεί η προδικασία που τον έφερε σε θέση κατηγορουμένου για δύο κακουργήματα: ενεργητική δωροδοκία και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Η σουηδική εταιρεία, κατά το κατηγορητήριο, χρησιμοποίησε ως «πλυντήριο» την Interaction, μια εξωχώρια εταιρεία συμφερόντων του επιχειρηματία οπλικών συστημάτων για να δωροδοκήσει με εκατομμύρια ευρώ τον τότε υπουργό Ακη Τσοχατζόπουλο και στενούς συνεργάτες του στο ΥΕΘΑ ώστε να κερδίσει την προμήθεια των ιπτάμενων ραντάρ.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Θωμάς Λιακουνάκος μοίρασε «μίζες» 1,6 εκατομμυρίου ευρώ, 756.291 δολαρίων και 24,9 εκατομμυρίων κορόνων Σουηδίας, μέρος των οποίων φέρεται να πέρασε από την εταιρία Highwood, με εμφανιζόμενο ιδιοκτήτη τον επιχειρηματία Γιώργο Καμάρη.

 «Ο Καμάρης καρπωνόταν τα ωφελήματα»

Τον υπερήλικα επιχειρηματία Γιώργο Καμάρη κατακεραυνώνει ο Λιακουνάκος στο υπόμνημά του ως τον πραγματικό αποδέκτη μαύρου χρήματος.

«Αποδεικνύεται πλέον περίτρανα από τις συμπληρωματικές απολογίες των συγκατηγορουμένων σε συνδυασμό και με έγγραφα ότι ο Γ.Καμάρης δρούσε πάντα προς ίδιον όφελος και λογαριασμό, ασκούσε ουσιαστική διαχείριση της περιουσίας του, έδιδε ο ίδιος εντολές και οδηγίες στους Colleridge (σ.σ. Βρετανός δικηγόρος, κατηγορούμενος στην ίδια υπόθεση) και Πέτρο Χριστοδουλίδη (σ.σ. χρηματιστής, επίσης κατηγορούμενος) και καρπωνόταν και τα ωφελήματα.»

Ο Γιώργος Καμάρης ήταν εκείνος που ενώπιον της ανακρίτριας, κατονόμασε τον πρώην γενικό διευθυντή Εξοπλισμών Γιάννη Σμπώκο ως το πρόσωπο για λογαριασμό του οποίου ο ίδιος, όπως ισχυρίστηκε, ίδρυε εξωχώριες εταιρείες και επένδυε τα χρηματικά ποσά που εκείνος του ζητούσε.

Ο Θωμάς Λιακουνάκος τον κατηγορεί ότι λέει ψέματα και επικαλείται έμβασμα που έφυγε από την off shore Highwood (κατά τον Καμάρη η εταιρεία ήταν συμφερόντων Σμπώκου) και κατέληξε σε ελβετικό τραπεζικό λογαριασμό των δύο θυγατέρων του Γιώργου Καμάρη.

«Εδώ προκύπτει ότι ο Καμάρης εμπλέκει αδιακρίτως και αδιστάκτως άλλα πρόσωπα σε κινήσεις λογαριασμών και διαχείριση χρηματικών ποσών που αφορούν αποκλειστικά τον ίδιο», υποστηρίζει στο υπόμνημά του ο κ.Λιακουνάκος. «Το 2016 ο Καμάρης είπε στην ανακρίτρια ότι δεν έχει δώσει εντολή στο διαχειριστή της Highwood, Peter Colleridge, για τη μεταφορά χρημάτων στο λογαριασμό των θυγατέρων του και ότι ο ίδιος δεν γνωρίζει πώς ο Σμπώκος κατάφερε να πείσει τον Colleridge να εμβάσει το ποσό αυτό. Πλην όμως, σε προγενέστερη απολογία του είχε καταθέσει «με βεβαιότητα» ότι ο Colleridge με τον Σμπώκο ουδέποτε είχαν συναντηθεί διότι ο Σμπώκος δεν είχε μάθει ποτέ περισσότερα στοιχεία για εκείνον, ούτε ζήτησε να μάθει. Συλλαμβάνεται συνεπώς ο Καμάρης δις ψευδόμενος.»

Σε άλλο σημείο του 50σέλιδου υπομνήματός του ο Θωμάς Λιακουνάκος αναφέρεται στην ίδρυση off shore εταιρειών από τον Καμάρη.  

«Τον Μάρτη του 2013, ο Κάμαρης (ενόσω δηλαδή ο Γ. Σμπώκος, στον οποίο τείνει μονίμως να μεταθέτει τις ευθύνες για όλες τις πράξεις που ανακαλύπτονται σε βάρος του, ήταν ήδη προσωρινά κρατούμενος) ίδρυσε στη νήσο του Τζέρσεϊ σχήμα καταπιστευματικής διαχείρισης, με την επωνυμία DNGK Trust. Σε αυτήν μεταφέρθηκαν περιουσιακά στοιχεία των δύο εγγεγραμμένων στα BVI εταιρειών, συνολικού ύψους περίπου 3,2 εκ βρετανικών λιρών. Ωστόσο, ο Καμάρης είχε δηλώσει ανερυθρίαστα, στην από 24/9/2015 κατάθεσή του στην ανακρίτρια ότι «δεν έχω καμία άλλη εταιρεία πλην της Clavis και της Highwood και μίας τρίτης, μέσω της οποίας επέστρεψα στο ελληνικό Δημόσιο 7 εκ ευρώ».

Όσο για τις μεταφορές χρημάτων μεταξύ εταιρειών του κ. Λιακουνάκου και του κ. Κάμαρη, ο πρώτος τις δικαιολογεί με τον εξής ισχυρισμό: «Αγνοήθηκε η προηγούμενη εισροή των αντίστοιχων ποσών στην εταιρεία μου από τις εταιρείες του Γ. Καμάρη και ιδίως μια ταμειακή διευκόλυνση των εταιρειών μου από τον Γ. Καμάρη, το οποίο ποσό ύψους περί των 2,5 εκ ευρώ, εν συνεχεία επεστρέφη.»

 «Γιατί πήρα 2,5 εκ ευρώ από την Ericsson»

Στον Θωμά Λιακουνάκο αποδίδονται 18 εμβάσματα της σουηδικής εταιρείας σε λογαριασμό της Interaction. Συνολικά, τα ποσά αθροίζονται στα 2.473.696,56 ευρώ. «Τα ποσά αυτά καταβλήθηκαν στο πλαίσιο σύμβασης με την Ericsson για την προώθηση του συστήματός της και την προετοιμασία της συγκεκριμένης προσφοράς και αποτελούσαν τις νόμιμες αμοιβές για την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών στη σουηδική εταιρεία και τη διάθεση σε αυτήν των οργανωτικών δομών των εταιρειών μου στην Ελλάδα. Αυτό επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά και από τα στοιχεία που προσκόμισαν οι Σουηδοί κατηγορούμενοι, ιδίως τη σχετική σύμβαση», απαντά στο υπόμνημά του ο επιχειρηματίας.

Ο κατηγορούμενος υποστηρίζει ότι όσα χρήματα είχαν εισπράξει οι εταιρείες του από την Ericsson «εισήχθησαν από τον ίδιο στην Ελλάδα, δηλώθηκαν στα βιβλία των εταιρειών και ελέγχθησαν από τις φορολογικές αρχές». Ουδέποτε –υποστηρίζει- έκανε χρήση αυτών των χρημάτων για να δωροδοκήσει κρατικό λειτουργό, πολύ περισσότερο πρώην δημόσιους λειτουργούς αφού η επίδικη σύμβαση υπεγράφη το 1999 κι εκείνος φέρεται να δωροδόκησε το 2001 και το 2002.

Επικαλείται και την κατάθεση του πρώην στελέχους της σουηδικής εταιρείας Liss-Olof Marten Nenzel, ο οποίος υποστηρίζει ότι «οι νόμιμες πληρωμές γίνονταν απευθείας από την Ericsson και οι παράνομες μέσω Ritter».

Αφήνει, παράλληλα, αιχμές και για τον Βρετανό δικηγόρο, λέγοντας ότι η σύμβαση μεταξύ Interaction-Ericsson υπεγράφη από τον Colleridge, ο οποίος είχε δικαίωμα ως διαχειριστής της εταιρείας να υπογράφει, να ανοίγει και να κινεί τραπεζικούς λογαριασμούς.

Για την προμήθεια των ιπτάμενων ραντάρ ο κατηγορούμενος επιχειρηματίας υποστηρίζει ότι ήταν μία επωφελής σύμβαση που δεν προκάλεσε ζημία στο Δημόσιο και παραπέμπει στις εταιρείες- κολοσσούς που αποκλείστηκαν από την προμήθεια των ιπτάμενων ραντάρ αλλά δεν υπέβαλαν ένσταση και στα σουηδικά δικαστήρια που, όπως λέει, έχουν αποφανθεί ότι οι πληρωμές που έγιναν απευθείας από την Ericsson ήταν νόμιμες.

 «Ακυρη η προδικασία»

Ο επιχειρηματίας, με το υπόμνημά του, υποβάλει σειρά ενστάσεων ζητώντας να κηρυχθεί άκυρη η προδικασία καθώς «παραβιάστηκαν η αρχή της ειδικότητας της δικαστικής συνδρομής, της μυστικότητας και της μετάφρασης ουσιωδών εγγράφων για την υπεράσπιση των κατηγορουμένων».

Μεταξύ άλλων, ο κ. Λιακουνάκος υποστηρίζει ότι η σύλληψη και η προφυλάκισή του «στηρίχθηκαν σε αποδεικτικά έγγραφα που δεν αποτελούν προϊόν δικαστικής συνδρομής για τη συγκεκριμένη υπόθεση από τις αρχές του Πριγκιπάτου του Μονακό» αλλά σε έγγραφα που είχαν αποσταλεί στην Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς για «άλλη υπόθεση». Σύμφωνα με τον επιχειρηματία, αυτό συνιστά παραβίαση της ειδικότητας της δικαστικής συνδρομής.

Με το υπόμνημά του ο κ. Λιακουνάκος ζητά αυτοπρόσωπη εμφάνιση στο Συμβούλιο Εφετών που θα κρίνει την τύχη του. Η εισαγγελική πρόταση είναι να παραπεμφθεί σε δίκη με ακόμα 16 κατηγορουμένους, μεταξύ αυτών οι Colleridge, Κάντας, Σμπώκος, Oswald και Λυγινός.