Μη σας ξεγελάει ο μεγάλος αριθμός υποψηφίων για το 66% του ΔΕΣΦΑ. Όποιος διαβάσει πίσω από τις γραμμές θα διαπιστώσει πως υπάρχει ένα ισχυρότατο κοινοπρακτικό σχήμα. Συμμετέχουν οι διαχειριστές των δικτύων φυσικού αερίου της Ιταλίας (Snam), της Ισπανίας (Enagas), του Βελγίου (Fluxys) και την Ολλανδίας (Gasunie). Μάλιστα οι τρεις πρώτες είναι και μέτοχοι της εταιρείας διαχείρισης του ΤΑΡ και έχουν κάθε λόγο να διεκδικήσουν τον ΔΕΣΦΑ αφού “κουμπώνει” με τον αγωγό φυσικού αερίου.
Όσο για την Powerglobe LLC από το Κατάρ και την αμερικανική Integrated Utility Services του Δημήτρη Αγουρίδη, δεν καλύπτουν τις απαιτήσεις του διαγωνισμού.
Η Κομισιόν έχει επιβάλλει ως όρο να είναι ο αγοραστής του ΔΕΣΦΑ πιστοποιημένος διαχειριστής δικτύου φυσικού αερίου από την Ε.Ε. Εκτός και αν ο κ. Αγουρίδης συνεταιριστεί στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού με κάποιο πιστοποιημένο σχήμα.
Εκτός από το σχήμα των τεσσάρων ομίλων, ισχυροί “παίκτες” είναι και η κοινοπραξία της ρουμάνικης Transgaz με τη GRTGaz που διαχειρίζεται το γαλλικό δίκτυο φυσικού αερίου καθώς και ο κολοσσός Macquarie με μεγάλη παράδοση στις επενδύσεις σε υποδομές.
Όμως, το σχήμα των τεσσάρων έχει κάθε λόγο να φτάσει μέχρι το τέλος. Πιθανώς έγιναν τέσσερις για να μοιραστούν τα 400 εκατ. ευρώ που θέλει η κυβέρνηση για να περάσει πολιτικά την πώληση του ΔΕΣΦΑ. Γιατί; Γιατί τόσα είχε δώσει η Socar στο διαγωνισμό που ακυρώθηκε.