ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τα ερωτήματα για υποτιμητική κερδοσκοπία σε Πειραιώς και Εθνική, η δυνατή ΔΕΗ, τα ανέκδοτα με τις πρόωρες εκλογές, ο Σαμαράς και το μήνυμα Μητσοτάκη, οι οργισμένοι βιομήχανοι και ο παραλογισμός με το σπίτι του γιατρού στη Φιλοθέη
Τόνισε ότι «απαιτείται η λήψη σημαντικών θεσμικών μέτρων, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της εταιρικής λειτουργίας, ώστε να καταστεί δυνατή η ανάληψη των αναγκαίων επιχειρηματικών πρωτοβουλιών. Επιβάλλεται η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που περιορίζει ασφυκτικά την επιχειρηματική της δραστηριότητα, με πρωταρχικό το ζήτημα του συστήματος των προσλήψεων.
Ευέλικτο σύστημα προσλήψεων θα επιτρέψει την εφαρμογή συγκεκριμένων προγραμμάτων, με τα οποία θα υπάρξει δραστική μείωση του κόστους και θα ανανεωθεί και θα αναβαθμιστεί ουσιαστικά το Ανθρώπινο Δυναμικό. Η πολιτεία οφείλει να παραμερίσει κάθε είδους αγκυλώσεις, οι οποίες δεν εδράζονται σε καμία λογική, ιδιαίτερα εφόσον παραμένει η στρατηγική του δημοσίου ελέγχου».
Συγκριση ΔΕΗ με ΟΤΕ
Όπως προκύπτει από τις ετήσιες λογιστικές καταστάσεις για το 2018, η ΔΕΗ αν και απασχολεί κατά 13% λιγότερους εργαζόμενους σε σχέση με τον ΟΤΕ (απασχολεί 16.747 εργαζόμενους έναντι 19.343 ατόμων που εργάζονται στον ΟΤΕ), ωστόσο επιβαρύνεται με κατά 40% υψηλότερο μισθολογικό κόστος: συνολικά η ΔΕΗ για μισθούς το 2018 κατέβαλε 790,5 εκατ. ευρώ έναντι 563,7 εκατ. ευρώ που ήταν η αντίστοιχη δαπάνη του ΟΤΕ.
Έτσι το μέσο μισθολογικό κόστος για την ΔΕΗ διαμορφώνεται σε 47.000 ευρώ ανά εργαζόμενο έναντι 29.000 ευρώ για τον μέσο εργαζόμενο του ΟΤΕ, δηλαδή κατά 62% υψηλότερα!
Η μεγάλη αυτή απόκλιση οφείλεται στο γεγονός ότι ο ΟΤΕ, όντας μια εταιρία που πέρασε στον ιδιωτικό τομέα μπόρεσε να προχωρήσει σε κινήσεις εξυγίανσης της λειτουργίας της και αναδιάρθρωσης προσωπικού, και μέσω προγραμμάτων εθελουσίας αποχώρησης μείωσε εργαζόμενους μεγαλύτερης ηλικίας και προχώρησε σε προσλήψεις νέων εργαζομένων με χαμηλότερο επίπεδο αμοιβών, σε σχέση με τις αμοιβές που προσφέρονταν όταν ήταν ένα κρατικό μονοπώλιο.
Αντίθετα η ΔΕΗ, παραμένει υπό κρατικό έλεγχο και αντιμετωπίστηκε από κυβερνήσεις και δανειστές ως κομμάτι του δημόσιου τομέα.
Έτσι, επιβαρύνθηκε με ένα εξαιρετικά αυστηρό θεσμικό πλαίσιο που δεν επιτρέπει στην διοίκηση της εταιρείας να προχωρήσει σε κινήσεις εξορθολογισμού του μισθολογικού κόστους.