Λέγαμε για τον Τζιτζικώστα ότι είναι βασιλικός και πόσο αναχρονιστικές είναι αυτές οι απόψεις. Δηλαδή κοροϊδεύαμε το κληρονομικό δικαίωμα σε μια θέση, στο θρόνο. Με την ίδια λογική θα έπρεπε να κοροϊδεύουμε το κληρονομικό δικαίωμα σε μια καρέκλα. Θα έπρεπε να κοροϊδεύουμε τον καθαγιασμό που απαιτούν οι αριστεροί για τον εαυτό τους λόγω των παππούδων τους.
Δημοσιεύτηκε ένα κείμενο στον ιστότοπο left.gr το οποίο δεν το είδα αλλά είχα την χαρά να το ακούσω. Μου διάβασε αποσπάσματα από το τηλέφωνο η περιστασιακή φίλη μου, η Ζακλίν. Περίμενα να ακούσω ερωτόλογα όμως εκείνη μου διάβαζε φράσεις ολόκληρες, ρίχνοντάς μου τη λίμπιντο κάτω από το μηδέν.
Το κείμενο λοιπόν φέρει την υπογραφή του Ιάσονα Σχινά-Παπαδόπουλου και είναι μια απάντηση στην κατηγορία ότι διόρισε όλο του το σόι σε υπουργεία. Ο εν λόγω κύριος είναι γραμματέας της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, είναι δηλαδή ιδεολόγος και τα λοιπά. Μόλις ανέλαβε καθήκοντα βρήκε θέσεις για τη μαμά του, για τον αδελφό του και στενή του φίλη. Η μαμά του έχει ένσημα από δικηγορία και εύσημα από πορείες και άλλους δημοκρατικούς αγώνες. Ο αδελφός και η στενή φίλη έχουν από ένα πτυχιάκι, καμία επαγγελματική εμπειρία και τίποτε ενδιαφέρον στο βιογραφικό. Δεν έχουν κάνει ούτε ναυτοπρόσκοποι. Εντούτοις πήραν θέσεις ειδικών συμβούλων στο Μαξίμου και σε υπουργεία.
Θα μου πείτε ότι όλοι οι πολιτικοί αυτό κάνουν και ότι όλοι οι συριζαίοι πολιτικοί αυτό κάνουν. Η διαφορά βρίσκεται στην αιτιολόγηση. Ο Ιάσονας Σχινάς-Παπαδόπουλος στο κείμενό του δεν απαντά επί της ουσίας αλλά βρίσκει δικαιολογία για τους διορισμούς στους εξής: στη γιαγιά του «περήφανη επονήτισσα, βασανισμένη από τους χίτες στο χωριό της», στον προπάππο του «δικαστή του ΕΑΜ», στον παππού του «αντάρτη στον Δημοκρατικό Στρατό», στους γονείς του που «ποτέ δεν ζήτησαν λεφτά ούτε από τους ΠΑΣΟΚΟΥΣ ούτε από τους δεξιούς».
Προσπερνώ το καμάρι και την περηφάνια για τον προπάππο «δικαστή του ΕΑΜ» το οποίο προδίδει τεράστια άγνοια για την Ιστορία, προδίδει αμορφωσιά. Δεν θα κατηγορήσω το παιδί αυτό που περηφανεύεται για όλα αυτά, ας περηφανεύεται μέσα στην παραζάλη τω επινικίων. Εκπλήσσομαι όμως που δεν καταλαβαίνει την υπέρβαση της λογικής. Από πού κι ως που οι «επιτυχίες» (σε εισαγωγικά) των προγόνων μεταβιβάζονται σε επόμενες γενιές. Από πού κι ως που δικαιούται μερίδιο εξουσίας (της εξουσίας των διορισμών) απλά και μόνο επειδή είχε γιαγιά βασανισμένη. Τα κληρονομικά οφίτσια είναι της βασιλικής Δεξιάς και όχι της προοδευτικής Αριστεράς.
Θα μου πείτε ότι όλος ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται σε ρουσφέτια, όχι μόνο στα πολιτικά γραφεία αλλά στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Εδώ, στην περίπτωση του γραμματέα νεολαίας υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Αντιλαμβάνεται το ρουσφέτι ως επαναστατική πράξη. Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω στην οικογενειακή ευθύνη αλλά κρατιέμαι για να μην το πω. Ευτυχώς δεν έχουμε κυβέρνηση του βουνού. Δεν θα ήθελα ο γραμματέας νεολαίας να έχει κληρονομήσει την θέση του δικαστή. Για όσους γεννηθήκαμε κοντά στον Εμφύλιο όλα τούτα είναι τρομακτικά, πολύ τρομακτικά.