Δημήτρης Κούτρας: H “εκδίκηση” των 35 ημερών – Από την Ελλάκτωρ στην Intrakat

Όταν ο μεταλλειολόγος μηχανικός, Δημήτρης Κούτρας δήλωνε, έπειτα από την ιστορική γενική συνέλευση της Ελλάκτωρ στις 25ης Ιουλίου, ότι δεν θα εγκαταλείψει τις κατασκευές, αυτό που ξέρει καλά να κάνει, κανείς, εκτός ίσως αυτούς που τον γνωρίζουν καλά, δεν πίστευε ότι τόσο σύντομα θα έκλεινε συμφωνία με τον επικεφαλής της Intracom Holdings, Κωνσταντίνο Κόκκαλη, για την είσοδό του στην Intrakat. Ανεξάρτητα με τις όποιες διαφωνίες έχει κανείς με τον κ. Κούτρα, πρόσωπο που κυριαρχεί τα τελευταία πολλά χρόνια στις κατασκευές, δεν μπορεί παρά να μην του αναγνωρίσει την προσήλωση σε αυτό που κάνει, ειδικά όταν, ακόμα και στα 73 του χρόνια, επιχειρεί ένα καινούργιο βήμα, τη στιγμή που προφανώς δεν έχει βιοποριστική ανάγκη. Από την 25η Ιουλίου έως χθες που ανακοινώθηκε η συμφωνία πέρασαν μόνο 36 ημέρες.

Η εκδίκηση 

Για κάποιους η απόφασή του να πάει σε αντίπαλο «μαγαζί» έχει κίνητρο την εκδίκηση. Μένει να φανεί.

Όταν απαιτούσε από τους υπολοίπους μετόχους της Ελλάκτωρ στην οποία διατηρεί το ποσοστό του (απευθείας 5,5%) «να μην του πειράξουν τα εργοτάξια» στο πλαίσιο αναδιοργάνωσης, πιθανότατα δεν βοηθούσε στην εκτόνωση της κατάστασης.

Βάσει του χαρακτήρα του και των όσων έχει πει κατά καιρούς, το έκανε γιατί πραγματικά πιστεύει ότι χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε η Άκτωρ των μεγάλων έργων.

Όπως αποδείχθηκε για άλλη μια φορά εκ του αποτελέσματος όταν υπάρχει ευημερία στους μεγάλους οργανισμούς η γρίνια απουσιάζει και τα προβλήματα επιλύονται χωρίς σύγχρονες δομές διοίκησης… Η κατάσταση αλλάζει όταν αρχίζουν τα προβλήματα. Και ο κατασκευαστικός κλάδος έχει εισέλθει εδώ και καιρό σε δύσκολη φάση εξαιτίας της ανυπαρξίας νέων μεγάλων δημοσίων έργων.

Η ιστορική συνέλευση

Στην ιστορική συνέλευση της Ελλάκτωρ η οποία έδωσε τον πλήρη έλεγχο στους Αναστάσιο και Δημήτρη Καλλιτσάντση η αντιπαράθεση των δύο συνονόματων ήταν μάλλον η εντονότερη.

Ο Δημήτρης Κούτρας, ο οποίος έως και την τελευταία στιγμή φαινόταν να μην πιστεύει στο κακό για αυτόν σενάριο, επέλεξε να θυμίσει τη συνεισφορά του ως εξής: «… θα απολογηθώ για τη μέχρι σήμερα συνεισφορά μου στον όμιλο, με 2 – 3 αριθμούς: Από το 2004 έως το 2017, που εμφανίζεται ενοποιημένη η κατασκευαστική πορεία, η προσφορά μου συνίσταται σε 10,59 δισ. τζίρο και σε κέρδη 255 εκατ. από τις κατασκευές και 206 εκατ. ευρώ από τον χρυσό. Αυτά τα νούμερα έδωσαν και δίνουν την ηγετική θέση του ομίλου στο κατασκευαστικό γίγνεσθαι της χώρας».

Ο Δημήτρης Καλλιτσάντσης απαντώντας αναφέρθηκε στο πρόστιμο που επέβαλε η Επιτροπή Ανταγωνισμού στην Ελλάκτωρ ρίχνοντας την ευθύνη στον κ. Κούτρα και στις ζημιές από τα έργα στα Βαλκάνια για να καταλήξει: «…Φτάσαμε να έχουμε έναν όμιλο στον οποίο υπάρχει η αρχή «μετά από μένα, η καταστροφή». Από τις δηλώσεις του κ. Κούτρα στον Τύπο προκύπτει πως «μετά από αυτόν, η καταστροφή». Υπάρχει και άλλος κόσμος που έχει δουλέψει εδώ…»

Κορυφαία στιγμή της διαμάχης που είχε προηγηθεί, δημόσια, πρωτόγνωρο γεγονός για το ελληνικό επιχειρείν, η σκληρή, και για πολλούς άδικη, δήλωση του κ. Κούτρα κατά του νυν προέδρου της Ελλάκτωρ και πρώην διοικητική της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργου Προβόπουλου: «Δεν θα επιτρέψουμε σε ανθρώπους που συνέδεσαν το όνομά τους με την χρεοκοπία της χώρας, να οδηγήσουν στον ίδιο δρόμο τον όμιλο Ελλάκτωρ, τους 23.000 μετόχους του και τους 10.000 εργαζόμενους.»

Η ένταση στις σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών στην Ελλάκτωρ, που το 2019 θα έκλειναν μαζί 20 χρόνια (η Άκτωρ του Γιώργου Μπόμπολα συγχωνεύτηκε με την Ελληνική Τεχνοδομική των κ.κ. Καλιτσάντση το 1999) ξεκίνησαν εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια. Δημοσιοποιήθηκαν στην περσινή γενική συνέλευση, τον Ιούνιο του 2017, με τον γόρδιο δεσμό να κόβεται την Τετάρτη 13 Ιουνίου 2018, με τις ανακοινώσεις των κ.κ. Καλλιτσάντση στο επενδυτικό κοινό από τις οποίες κατέστη σαφές ότι η συμβίωση τους με τους Λεωνίδα Μπόμπολα και Δημήτρη Κούτρα είχε φτάσει στο τέλος της.

Ο Δημήτρης Κούτρας, γιος αγρότη, είναι ο ορισμός του αυτοδημιούργητου ανθρώπου. Γεννήθηκε στο χωριό Περιβόλι Δομοκού του νομού Φθιώτιδας, στην Όθρη, στη δυτική πλευρά της λίμνης Ξυνιάδος, το οποίο απέχει από τη Λαμία 51 χιλιόμετρα και είναι χτισμένο σε υψόμετρο 491 μέτρων.

Χρόνια δύσκολα, ξεκίνησε να δουλεύει από 12 ετών και πήγε σε νυχτερινό γυμνάσιο. Αυτό δεν τον εμπόδισε να μπει στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Άρχισε τη μακρυά πορεία του στις κατασκευές το 1971 από την ΕΔΟΚ ΕΤΕΡ. Το 1978 ξεκίνησε να εργάζεται στην Άκτωρ.

Έχει συνδέσει το όνομά του με πολλά από τα μεγάλα έργα της χώρας. Ο ίδιος περπάτησε πολλές φορές την Αττική Οδό κατά την χάραξή της, όπως και άλλους οδικούς άξονες στην κατασκευή των οποίων συμμετείχε η εταιρεία στην οποία ηγείτο μέχρι πρόσφατα. Έχει διαπραγματευτεί με όλους τους υπουργούς που έχουν περάσει όλα αυτά τα χρόνια από το χαρτοφυλάκιο των δημοσίων έργων και δεν υπάρχει τίποτα στο χώρο των κατασκευών που δεν το γνωρίζει. Είναι περήφανος για το ΟΑΚΑ, το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, την Εγνατία Οδό, το Μετρό, αλλά και για το έργο της Ψυττάλειας.

Κάποτε τον ρώτησαν αν είχε κάποια ιδιαίτερη σχέση µε τον πρώην υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Γιώργο Σουφλιά για να απαντήσει αφοπλίζοντας τον συνομιλητή του: «Η σχέση που είχα και έχω µε τον κ. Σουφλιά είναι ότι και οι δύο έλκουμε την καταγωγή µας από το αρχαιότατο γένος των Πελασγών. Από εκεί και πέρα συνεργάστηκα μαζί του, όπως και µε τον κ. Κ. Λαλιώτη και την κυρία Β. Παπανδρέου, για την υλοποίηση των έργων που είχε την ευθύνη η Άκτωρ. Αυτό συμβαίνει και τίποτε άλλο.»

Τι πιστεύει ο ίδιος 

Στο «δράμα» που παίχθηκε στην Ελλάκτωρ, όπως συμβαίνει πάντα, ρόλο έπαιξαν και οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών. Ο Δημήτρης Κούτρας πιστεύει, χωρίς να ξαφνιάζει κανέναν για τις απόψεις του και τον τρόπο που τις εκφράζει, ότι «οι άλλοι κέρδισαν γιατί είχαν με το μέρος τους τα χρήματα, αλλά δεν έπεισαν γιατί δεν είχαν με το μέρος τους το δίκιο». (Με τα λόγια αυτά αποχαιρέτησε τους συναδέλφους του στην Ελλάκτωρ.)

Στεκόμαστε με σεβασμό στην σημαντική συμβολή του Δημήτρη Κούτρα στις υποδομές της χώρας και του ευχόμαστε καλή τύχη στο νέο του εγχείρημα.

Ευχόμαστε παράλληλα να επιστρέψει σύντομα στην ομαλότητα η Ελλάκτωρ, υπό την καθοδήγηση των κ.κ. Καλλιτσάντση που για να πάρουν τον έλεγχό της διέθεσαν σημαντικά κεφάλαια, για το καλό των χιλιάδων εργαζομένων της και όχι μόνον καθώς πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας.