Ήταν απολύτως προβλέψιμο και αναμενόμενο: Καθώς μπαίναμε στον πρώτο μήνα της νέας χρονιάς, τον πιο κρίσιμο μήνα για την υπόθεση της Μακεδονίας, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα προκαλούσε κάποιο επεισόδιο σχετιζόμενο με τη ΝΟΒΑΡΤΙΣ. Για όποιον έχει μελετήσει τον τρόπο που τα καθεστώτα επιδίδονται στην προπαγάνδα τους, δεν υπάρχει πλέον η παραμικρή αμφιβολία: Η υπόθεση της Νοβάρτις – όχι ως διεθνές σκάνδαλο, αλλά ως συριζαϊκή επιχείρηση εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων – ακολουθεί εδώ και έναν σχεδόν χρόνο παράλληλη πορεία με τις εξελίξεις στο Σκοπιανό. Κάπως έτσι το φάρμακο έγινε το δηλητήριο της προπαγάνδας.

Στο παρελθόν, η σκανδαλολογία, οι εξεταστικές και η «μάχη κατά της διαπλοκής» χρησιμοποιούνταν από την προπαγάνδα για να κρυφτεί κάποιο μνημόνιο.

Με τις εξεταστικές Παπανδρέου πήγαμε πανηγυρικά στο πρώτο μνημόνιο και με τις εξεταστικές Τσίπρα στο τρίτο και ήδη στο τέταρτο.

Με το Σκοπιανό χρειαζόταν κάτι πιο «δυνατό»!

Οι δηλώσεις Παπαγγελόπουλου για το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους» έγιναν στις 5 Φεβρουαρίου 2018, επομένη του μεγάλου συλλαλητηρίου για την Μακεδονία που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.

Και αμέσως μετά, την επομένη, ο κ. Τσίπρας πήγε στην Πάτρα και μίλησε για «πατριωτισμό της μίζας»!

Αρκεί κάποιος να διαβάσει το παρακάτω απόσπασμα από την ομιλία Τσίπρα στην Πάτρα, στις 6 Φεβρουαρίου 2018, για να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει με την υπόθεση της Νοβάρτις:

«Δεν μπορεί να υπάρξει πατριωτισμός των Panama papers, των offshore, του λαδώματος, της διαπλοκής, της εξαπάτησης του κράτους, της ιδιοποίησης του δημοσίου χρήματος, της μίζας και της διαφθοράς. Είναι εγκληματικά υποκριτικό, πολιτικοί άνδρες, από τη μια να επιδίδονται σε διαγωνισμό πατριωτισμού, και από την άλλη να θεωρούν νόμιμη και ηθική την αναγραφή των ονομάτων τους σε καταλόγους φοροδιαφυγής.

Ή να καταγγέλλουν ως πολιτική δίωξη την αναφορά των ονομάτων τους σε κακουργηματικές δικογραφίες. Ο πατριωτισμός δεν είναι δήλωση και ρητορεία. Ούτε  στάση προσοχής στην έπαρση της σημαίας.

Ο πατριωτισμός είναι πράξη καθημερινής αρετής. Συμβολής στα βάρη του κράτους. Έμπρακτης καταδίκης κάθε φαινομένου διαφθοράς και ιδιοτέλειας. Διαρκούς σεβασμού στον διπλανό μας και στις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Και πάνω από όλα τιμιότητας. Σε κάθε πράξη, κάθε κίνηση, κάθε πρωτοβουλία, κυρίως από κείνους που ο λαός ορίζει να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας.

Αλλά και από τον καθένα ξεχωριστά. Στη δουλειά του, στο λειτούργημά του, στις σχέσεις του με το κράτος και με τον συμπολίτη του. Ξέρω πολύ καλά ότι ως κυβέρνηση και λάθη κάνουμε, και παραλείψεις υπάρχουν στο έργο μας. Όμως έχω το δικαίωμα να πω αυτό: Το πολιτικό και ποινικό μας μητρώο είναι πιο καθαρό και από τον ξάστερο ουρανό».

Με λίγα λόγια, ο κ. Τσίπρας, με μεγάλη σπουδή και μόνος του, ταύτισε την υπόθεση της Μακεδονίας με την υπόθεση Νοβάρτις. Από την αρχή επιδίωξε να ταυτίσει αυτούς που ειρωνικά αποκαλούν «μακεδονομάχους» με τη διαφθορά.

Και αποκάλυψε πως σκοπός του ήταν – και παραμένει – η διαπόμπευση όσων διαφωνούν με τη Συμφωνία των Πρεσπών και την παράδοση της Μακεδονίας.

Οπότε, σ’ αυτήν την περίπτωση πήγαινε περίπατο ο αγώνας για τη Μακεδονία, αφού θα διεξαγόταν από πολιτικούς που χρηματίστηκαν.

Ο αγώνας για την Μακεδονία θα βυθιζόταν στον βούρκο της Νοβάρτις! Αυτό ήταν το δικό τους «μυστικό του βάλτου»!

Γι’ αυτό και πρώτα κατασκεύασαν τους «ενόχους» και μετά μίλησαν για σκάνδαλο.

Γιατί δεν τους ενδιαφέρει το σκάνδαλο, αλλά ένα σκάνδαλο με πολιτικά πρόσωπα του «παλιού πολιτικού συστήματος»!

Περισσότερο εμβληματική περίπτωση αυτή του Αντώνη Σαμαρά. Ο Σαμαράς ταυτίστηκε περισσότερο από κάθε άλλον με το ζήτημα της Μακεδονίας.

Επομένως, ο Σαμαράς έπρεπε να εμφανιστεί ως χρηματιζόμενος από τη Νοβάρτις.

Αν τώρα ο Σαμαράς ήταν αυτός που μείωσε τις τιμές των φαρμάκων, ενώ ο Τσίπρας καταψήφισε, τον Νοέμβριο του 2013, τη σχετική τροπολογία, ε, αυτό είναι μια «λεπτομέρεια»!

Αν οι φαρμακοβιομήχανοι επετίθεντο στην κυβέρνηση Σαμαρά και ο Τσίπρας (τον Μάρτιο του 2013) συναντιόταν μαζί τους και μετά εξέδιδε ανακοινώσεις υπέρ των… δίκαιων αιτημάτων τους, ε, κι’ αυτό μια λεπτομέρεια είναι.

Αλλά δεν είναι μόνος αυτός ο λόγος που έπρεπε να εξοντωθεί ο Σαμαράς.

Μια ματιά να ρίξει κανείς στα επίσημα στοιχεία της οικονομίας για το τελευταίο εξάμηνο του 2014 – και μάλιστα και για το τελευταίο ταραγμένο τρίμηνο – θα διαπίστωνε ότι απέχουν παρασάγγας από τα στοιχεία του τελευταίου τριμήνου του 2018.

Και, κυρίως, θα διαπίστωνε πως θα μπορούσαμε να βγούμε από τα μνημόνια χωρίς να παραδώσουμε τη χώρα στο υπερταμείο και την Μακεδονία στους Σκοπιανούς.

Γι’ αυτό ο στόχος τους είναι ο Σαμαράς.

Η προσπάθεια αυτή του Τσίπρα συνεχίστηκε μέχρι πρόσφατα. Με επίθεση και στον Μητσοτάκη. Αυτό που επιδιώκει είναι να φιμώσει την αντιπολίτευση, ώστε να «μην δικαιούται δια να ομιλεί» στα εθνικά θέματα.

Γι’ αυτό και στις 14 του περασμένου Δεκεμβρίου, μιλώντας στη Θεσσαλονίκη, βροντοφώναξε: 

«Δεν θα επιτρέψουμε, και αυτό είναι το μήνυμα που όλοι μαζί στέλνουμε, στους απατεώνες της πολιτικής που λεηλάτησαν τη πατρίδα μας και την έριξαν στα βράχια της χρεοκοπίας, να ντύνονται σήμερα με χλαμύδες και περικεφαλαίες και να παριστάνουν τους υπερπατριώτες, χέρι χέρι με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής.

Δεν θα επιτρέψουμε άλλο στους κληρονόμους, στους πολιτικούς γόνους και στους χορηγούμενους της Ζίμενς και της Νοβάρτις, να παριστάνουν τους υπερπατριώτες και να αποκαλούν την Αριστερά, τη δημοκρατική παράταξη των μεγάλων αγώνων, τους προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες προδότες και μειοδότες.

Ως εδώ λοιπόν. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουμε σήμερα από το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο της Θεσσαλονίκης».

Αυτή ήταν η προσπάθεια του κ. Τσίπρα σε όλη τη διάρκεια του 2018: Να κρύβει το Σκοπιανό πίσω από τη Νοβάρτις, να καταγγέλλει τον λαό που διαφωνεί και να στοχοποιεί τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Η 12η Φεβρουαρίου, ήταν η μέρα που ο Τσίπρας μίλησε για «ετερόκλητους όχλους συλλαλητηρίων», αλλά και η μέρα κατάθεσης της πρότασης για την προανακριτική για τη NOVARTIS. Ήταν, όμως και η μέρα που πληροφορηθήκαμε αιφνιδιαστικά την… αιφνιδιαστική συνάντηση Κοτζιά – Ντιμιτρόφ στη Βιέννη.

Με τη συνάντηση αυτή δεν ασχολήθηκε κανείς – όλοι ασχολούνταν με τη NOBARTIS. Ούτε βέβαια ασχολήθηκε κανείς με το γεγονός ότι εκείνη ακριβώς την ημέρα ο Ζάεφ επισκεπτόταν την Τουρκία, συναντιόταν με τον ομόλογό του Γιλντιρίμ και τον Ερντογάν και όλοι μαζί αντάλλασσαν δηλώσεις αφοσίωσης και λατρείας, με τον (περίφημο) Ζάεφ να χαρακτηρίζει την Τουρκία ως έναν από «τους μεγαλύτερους φίλους της “Μακεδονίας”, έναν από τους μεγαλύτερους δωρητές οπλικών συστημάτων της χώρας μας, ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της ένταξης της “Δημοκρατίας της Μακεδονίας” στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ», ενώ «δυστυχώς η Ελλάδα συντηρεί αυτό το πρόβλημα εις βάρος μας εδώ και 25 χρόνια».

Διότι όλοι ασχολούνταν με τη Νοβάρτις!

Και στις 21 Φεβρουαρίου 2018 πραγματοποιήθηκε η γνωστή συζήτηση στη Βουλή για την υπόθεση της Νοβάρτις, με το γνωστό αλαλούμ των δέκα καλπών και την γνωστή απεχθή εικόνα που σχημάτισε ο ελληνικός λαός.

Οπότε δεν έμαθε κανείς πως εκείνη την ημέρα η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ υποδέχθηκε στο Βερολίνο τον κ. Ζάεφ αποκαλώντας τον «Μακεδόνα πρωθυπουργό», ενώ πάνω από δύο φορές αποκάλεσε την ΠΓΔΜ «Μακεδονία».

Ούτε, βέβαια, κανείς συνδύασε τη στάση της κ. Μέρκελ με το γεγονός ότι μόλις την προηγουμένη της είχε τηλεφωνήσει ο κ. Τσίπρας για να συζητήσουν, όπως επισήμως ανακοινώθηκε, τα θέματα της Τουρκίας και της ΠΓΔΜ. Τι της είπε ο κ. Τσίπρας και εκείνη πήγε αεράτη αεράτη την επομένη στη συνάντηση με τον «Μακεδόνα» φίλο του κ. Τσίπρα;

Ούτε αυτό το ερώτημα ετέθη. Διότι όλοι ασχολούνταν με τις κάλπες για τη Νοβάρτις!

Αντίθετα, στην ομιλία του ο Τσίπρας φρόντισε να… ανακαλέσει στην τάξη τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη, επειδή λέει «στα πρώτα είκοσι από τα σαράντα περίπου λεπτά που μίλησε, δεν μίλησε για το θέμα το οποίο συζητάμε σήμερα, αλλά έκανε μια γενικότερη ανάλυση.

Μίλησε για την εξωτερική πολιτική, για την οικονομία. Μας είπε λίγο-πολύ ότι εκτραχύνθηκε ο Ερντογάν, επειδή εδώ συζητάμε για τη NOVARTIS».

Σαφές; Σαφές ότι ο κ. Τσίπρας ήθελε να μιλάμε μόνο για τη Νοβάρτις; 

Και τέλος, να θυμίσω τι είχε πει ο Τσίπρας στην κοινοβουλευτική του ομάδα στις 12 Φεβρουαρίου 2018, όσον αφορά στους «κουκουλοφόρους» που ήδη έβγαλαν τις κουκούλες:

«Και τώρα, ορισμένοι εξ αυτών δεν ντρέπονται, και δεν διστάζουν, να κραυγάζουν τι; Ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο. Και ότι πολύ σύντομα θα ξεφουσκώσει. Ποιοι; Οι αληθινοί κουκουλοφόροι, μιας και είναι της μόδας τώρα να επιτίθενται στους μάρτυρες με αυτό το χαρακτηρισμό, επειδή ο νόμος προβλέπει προστασία.

Οι αληθινοί κουκουλοφόροι –επιτρέψτε μου να πω, μιας και είναι της μόδας τώρα να επιτίθενται στους μάρτυρες με αυτό τον χαρακτηρισμό, επειδή ο νόμος, ο ίδιος ο νόμος που οι ίδιοι ψήφισαν προβλέπει την προστασία τους.

Οι αληθινοί κουκουλοφόροι με τα λευκά κολάρα, οι κουκουλοφόροι που είχαν θρονιαστεί σε υπουργεία και κρίσιμα πόστα για τη δημόσια υγεία, κουκουλοφόροι που έκαναν τον πόνο του λαού αντικείμενο μίζας και πλουτισμού, τώρα που η Δικαιοσύνη απειλεί να τους βγάλει τις κουκούλες και να τους αποκαλύψει, καταγγέλλουν τους μάρτυρες ως δήθεν κουκουλοφόρους.

Ας είναι όμως. Θα το πω για άλλη μια φορά, εμείς θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, για να λάμψει η αλήθεια.

Αλλά όχι μόνον αυτό. Διότι εδώ, πέραν του σκανδάλου που ήδη διερευνάται και θα διερευνηθεί περαιτέρω, πέρα δηλαδή από την έρευνα για την απόδοση πιθανόν ποινικών ευθυνών, υπάρχει και το μέγα ζήτημα της ζημιάς που υπέστη το ελληνικό δημόσιο. Θέλω λοιπόν να σας διαβεβαιώσω ότι η κυβέρνησή μας δεν θα παραιτηθεί από τη διεκδίκηση των χρημάτων που στέρησε από τον ελληνικό λαό η φαρμακευτική εταιρεία Νοβάρτις.

Δεν θα πράξουμε εμείς αυτά που έπραξε η συγκυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου όταν παραιτήθηκε για χάρη της Siemens από τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων. Αντιθέτως, θα αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα που μας δίνει το εσωτερικό αλλά και το διεθνές δίκαιο για να πάρουμε πίσω μέχρι και το τελευταίο ευρώ το οποίο εκλάπη από τον ελληνικό λαό».

Συμπέρασμα: Τελικά οι «κουκουλοφόροι» χρησιμοποιήθηκαν για να κουκουλωθεί η μεγάλη εθνική υπόθεση της Μακεδονίας.

*Η Σοφία Βούλτεψη ειναι Βουλευτής Β΄ Αθηνών, πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος