Συμμετείχα στο διεθνές αγώνα τριάθλου που διοργανώθηκε για πρώτη φορά στο νομό Αττικής και δη στη Βουλιαγμένη.

Ξεκινώντας αισθάνομαι την ανάγκη να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι αθλητής ούτε έχω στο ελάχιστο την ικανότητα αυτών που αγωνίστηκαν και διακρίθηκαν. Μιλάμε για το μεγαλύτερο και πιο απαιτητικό μονοήμερο αγώνα τριάθλου στον κόσμο το Ironman 70.3 που πραγματοποιήθηκε για τρίτη φορά στη χώρα μας και πρώτη φορά στην Αττική και στο Δήμο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης. Συμμετείχαν περισσότεροι από 1600 αθλητές από 65 χώρες, οι οποίοι κάλυψαν 1,9 χλμ. κολύμπι, 90,1 χλμ. ποδηλασίας και 21,1 χλμ. τρέξιμο. Νικητής ήταν ο Παναγιώτης Πολύζος με χρόνο 04:08:53, δεύτερος ο Φίλιππος Βόκος και τρίτος ο Dean Hanwell. Στις γυναίκες η Lola Bachet κέρδισε με χρόνο 04:25:25 και ακολούθησε η Κωνσταντίνα-Νάντια Σιντζανάκη με 3η την Alexandra Imre.

Εκτός συναγωνισμού ο 19χρονος Παναγιώτης Μπιτάδος ολοκλήρωσε τη διαδικασία σε χρόνο 03:47.01 μακάρι να συνεχίσει έτσι καθώς είναι η μεγάλη ελπίδα μας για ένα Ολυμπιακό μετάλλιο στη Γαλλία. Πέρα από τις ατομικές συμμετοχές δίνονταν και η δυνατότητα της σκυταλοδρομίας. Εκεί συμμετέχουν τρεις αθλητές σε μια ομάδα, ο καθένας σ’ ένα άθλημα: Κολύμπι, ποδήλατο, τρέξιμο. Νικήτρια ήταν η ομάδα Aeolos με χρόνο 03:48.04. Δηλαδή ο Μπιτάδος πήγε πιο γρήγορα από τους τρεις. Για να σας δώσω μια τάξη μεγέθους για το επίπεδο ανταγωνισμού στην ομάδα Aeolos το τρέξιμο είχε αναλάβει ο πρωταθλητής Ελλάδος στο μαραθώνιο, Κώστας Γκελαούζος.

Η δική μας ομάδα ήταν η «the Ferraris», ολοκληρώσαμε τη διαδικασία σε 6 ώρες. Η κατάταξή μας ήταν η 19η θέση στις 27 ομάδες σκυταλοδρομίας. Πιστεύω πως στο δικό μας επίπεδο μετρά η συμμετοχή και ο τερματισμός όχι οι επιδόσεις. Μέσος όρος ηλικίας της ομάδας τα 49. Εγώ ανέλαβα το κολύμπι (45min), ο Γρηγόρης το ποδήλατο (3:17) και ο Γιώργος το τρέξιμο (1.52) έξι λεπτά διήρκησαν οι αλλαγές. Ως συνήθως όλα ξεκίνησαν μια καλοκαιρινή βραδιά: «Τάκη σε βλέπω κολυμπάς ώρα, τι απόσταση κάνεις;». Το ένα έφερε το άλλο και ανάμεσα σε υποχρεώσεις, διοργανώσεις, δοκιμές και εκπομπές, βρέθηκε λίγος χρόνος για προπονήσεις. Οι προκλήσεις αρκετές καθώς ο στόχος δεν ήταν εύκολος: «Κανονίστε να έρθουμε τελευταίοι». Δημιουργήθηκε και ομάδα επικοινωνίας για να παροτρύνει ο ένας τον άλλο.

H εκκίνηση της σκυταλοδρομίας

Στο κολύμπι υπάρχουν αρκετές δυσκολίες: Να μην κάνεις ζιγκ ζαγκ (1988m διένυσα για να τερματίσω τα 1900m) να μη χάσει τις αναπνοές σου, να μην χτυπήσεις ή χτυπηθείς. «Στολή δε βάζω» αντιδρούσα καθότι κολυμπώ από Απρίλιο έως Δεκέμβριο. Είναι αλήθεια πως ήμασταν λίγοι χωρίς στολή καμιά δεκαριά στους 1600. Η πρώτη μου επαφή με τον αγώνα πέρα από την πολύ καλή επικοινωνία πιο πριν ήταν Παρασκευή όταν πήγα να πάρω τις διαπιστεύσεις. Όλη η εκδήλωση είχε στηθεί στην παραλία της Βάρκιζας με καλή εκμετάλλευση των χώρων.

Το πρώτο πράγμα που τράβηξε την προσοχή μου ήταν το Land Rover Defender στην άμμο. Η ομάδα της Land Rover Greece ήταν εκεί με την Κυριακή Μπιθαρά να συντονίζει. Στους χώρους της παραλίας είχε στηθεί ένα πάρκο χορηγών που κατέληγε στις διαπιστεύσεις. Μια κομψή πλαστική τσάντα για τον καθέναν, οι αριθμοί (1629) «όχι δε θέλω τατουάζ» και είμαστε έτοιμοι. Ο αισθητήρας χρονομέτρησης πρέπει να φοριέται στον αριστερό αστράγαλο και παίζει ουσιαστικά το ρόλο της σκυτάλης από τον ένα στον άλλο. Η αλλαγή γίνεται σε οριοθετημένο σημείο μέσα στο transition. Η περιοχή αυτή είναι η βάση των τριαθλητών. Εκεί έχουν τα ποδήλατα, βγαίνοντας από το κολύμπι αλλάζουν ρούχα φορούν τα ποδηλατικά, ξεκινούν το ποδήλατο, επιστρέφουν αλλάζουν παπούτσια τρέχουν ξανά. Για μας ήταν ο τερματισμός και η εκκίνηση σ’ αυτό το χώρο.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως την ανάγκη του οργανωτή να ολοκληρώσει τη διαδικασία με το φως της ημέρας. Έχοντας θέσει λοιπόν όριο 70min για το κολύμπι, 330min για κολύμπι – ποδήλατο και κλείνοντας τον τερματισμό στις 17:00 έδινε τη δυνατότητα στους υπεραθλητές αυτούς να ολοκληρώσουν μέσα σε 11 ώρες τον άθλο τους. Άρα εκκίνηση για το κολύμπι ώρα 08:00 αυτό δεν είναι απλό. Υδατάνθρακα την προηγούμενη μέρα (σ.σ: με το ζάχαρο τι κάνουμε γιατρέ;) ύπνο νωρίς, έγερση στις 05:30, πρωινό και αναχώρηση στις 06:30 ώστε να είμαι εκεί 07:15. Οι δρόμοι έκλεισαν τόσο προς Βουλιαγμένη όσο και προς Ανάβυσσο.

Είναι λίγο απόκοσμο νύχτα ακόμη να βλέπεις χιλιάδες ανθρώπους στο χώρο αλλαγής. Με τις κολυμβητικές στολές ξυπόλητοι να περπατούν προς την εκκίνηση της κολύμβησης. Αντιλαμβάνομαι ότι για να ξεκινήσουν 1600 αθλητές θα πάρει λίγη ώρα. Γίνεται διαχωρισμός ανάλογα το ρυθμό: Πρώτα αυτοί που θα ολοκληρώσουν τα 2km κολύμπι σε 25min, μετά 35min, 45min, 60min και σκυταλοδρομία. Όλοι φορούν γαλάζια σκουφάκια (υποχρεωτικά) εκτός από όσους συμμετέχουν στη σκυταλοδρομία που φορούν πορτοκαλί.

Πήγα στην εκκίνηση 07:55 εξ ου και η φωτογραφία από το Land Rover Defender. Η θερμοκρασία ήταν στους 16 βαθμούς Κελσίου και αριστερά μας το φως έδειχνε ότι επίκειται η εμφάνιση του ήλιου. Την Παρασκευή το μεσημέρι είχα κολυμπήσει το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής και ήξερα καλά πως η θερμοκρασία του νερού ήταν ευχάριστη: 21.5 βαθμούς Κελσίου είπαν οι οργανωτές. Οι καιρικές συνθήκες ήταν ένα δώρο από τους Έλληνες Θεούς προς τους τριαθλητές: Άπνοια, ηλιοφάνεια χωρίς πολύ ζέστη. Ότι καλύτερο.

Η εκκίνηση είναι εντυπωσιακή με τον ήλιο να ανατέλλει αριστερά και τους κορυφαίους τριαθλητές να ακολουθούν έναν ρυθμό απάνθρωπο εξωπραγματικό. Έρχεται η ώρα μας βουτήξαμε περίπου 8:20. Το είχα προσχεδιάσει να μπω χαλαρά τελευταίος ώστε να μην αγχώνομαι με τους γύρω μου. Αντιλαμβανόμουν ότι μπροστά ήταν τριαθλητές σε ρυθμό 60min/2km καθώς θα έκαναν και τα τρία αγωνίσματα υπολόγιζα πως θα πάρει λίγη ώρα για να τους συναντήσω στο νερό. Όπερ και εγένετο. Φορούσα σκουφί (υποχρεωτικό) γυαλιά κολύμβησης, ρολόι χρονομέτρησης και τον αισθητήρα στο αριστερό πόδι. Η παραλία της Βάρκιζας είναι ρηχή, αργεί να βαθύνει. Βουτάω και δε βλέπω τίποτα καθώς τα νερά έχουν ανακατευτεί. Μετά από 200m περίπου το νερό έχει βαθύνει και η διαύγειά του είναι καλή.

Είναι κρίσιμο να πας όσο πιο ίσα γίνεται. Βάζεις σα στόχο τα φουσκωτά μπαλόνια δε μπορείς όμως να σηκώνεις συνέχεια το κεφάλι, χάνεις ταχύτητα, ρυθμό, χρόνο. Πρέπει να βρεις ως σημείο αναφοράς κάτι στο βυθό. Η λογική «πίσω από τους μπροστινούς» δεν είναι σίγουρη, καλύτερα δικό μου λάθος παρά άλλων. Είναι πολύ σημαντικό για την ψυχολογία μου ότι έχω δοκιμάσει πολλές φορές στην προπόνηση το ρυθμό 150sec/100m: «Σταθερά χωρίς εντάσεις» επαναλαμβάνω συνεχώς.

Δεν πρέπει να σε παρασύρει η ένταση αυτών που φεύγουν γρήγορα στην εκκίνηση. Μετά τα 1500m προσπερνώ αρκετούς, που είναι σε άλλο ρυθμό όντας μόνοι τους σε όλο τον αγώνα. Βγαίνω και βρίσκω δεξιά μου το Γρηγόρη, του δίνω τον αισθητήρα χρονομέτρησης και ξεκινά. Η ώρα είναι 09:05 και ο δικός μου αγώνας έχει τελειώσει. Όχι όμως ο αγώνας μας.

Ο υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης, στις απονομές.

Φοράω τις παντόφλες, πάω προς το αυτοκίνητο να ντυθώ. Συναντώ στο δρόμο τον Έλληνα υπεραθλητή κολύμβησης και ρέκορντμαν Σπύρο Χρυσικόπουλο. Έχει έρθει να δει την οργάνωση. Μιλάμε λίγο για το πόσο σημαντικός αγώνας είναι αυτός για την Ελλάδα, τι οικονομικό αποτύπωμα έχει και πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε η επανασύσταση της Ομοσπονδίας Τριάθλου από τον υφυπουργό Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη, ο οποίος τόνισε στην απονομή: «Είμαι στην ευχάριστη θέση, να ενημερώσω ότι το IRONMAN 70.3 Vouliagmeni, Greece από του χρόνου θα γίνεται με άλλο αέρα. Γιατί πλέον η Ελλάδα έχει Ομοσπονδία Τριάθλου με πρόεδρο τον Χρήστο Γείτονα. Επομένως αυτό το ιδιαίτερο άθλημα θα αναπτυχθεί σωστά στην χώρα μας και οργανωμένα. Ένα μεγάλο μπράβο στους αθλητές, στους εθελοντές και στην διοργάνωση και τον Δήμαρχο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, κ. Γρηγόρη Κωνσταντέλλο που βοήθησαν αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα και φέρανε συγκίνηση. Έχω νιώσει και εγώ αυτή την συγκίνηση και θέλω να τονίσω ότι ο αθλητισμός δεν είναι μόνο να αγωνίζεσαι για τον τερματισμό αλλά να προσπαθείς και να προσφέρεις ένα όμορφο αποτέλεσμα του αγώνα».

Ο Γρηγόρης έχει θέσει ως στόχο ρυθμό 28km/hr. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί λίγο παραπάνω από 150min για να ολοκληρώσει τα 90km που έχουν και 490m υψομετρικές διαφορές. Η διαδρομή είναι από Βάρκιζα προς Ανάβυσσο και πίσω. Εγώ έχω φτάσει σπίτι, ο Γρηγόρης ακόμη αγωνίζεται και ο Γιώργος δεν έχει ξεκινήσει από το σπίτι του. Τον παρακολουθούμε μέσα από την εφαρμογή Iroman 70.3 με τον αριθμό συμμετοχής μας: «Γύρω στις 12:30 τον βλέπω» λέω στο Γιώργο.

Όντως εκείνη την ώρα συναντιούνται στη ζώνη αλλαγής. Περιμένω λίγο και τηλεφωνώ στο Γρηγόρη: «Ήθελε φωτογραφία ο Γιώργος, χάσαμε μισό λεπτό». Να τερματίσουμε θέλουμε, φίλε. Ο Γιώργος διαμαρτύρεται για τη ζέστη, μεσημέρι γαρ. Ωραίο μέρος η Ελλάδα, σκέφτομαι τους Βόρειους αθλητές που έχουν έρθει από θερμοκρασίες γύρω στο μηδέν. Ο ρυθμός του Γιώργου είναι στα 5:30min/km στόχευε λίγο πιο κάτω αλλά η ζέστη τον περιόρισε. Έπαιξαν ρόλο και τα 205m υψομετρικών διαφορών, η διαδρομή ήταν προς τη Βουλιαγμένη και πίσω. Στις 14:24 τερματίζει η κατάταξή μας είναι 19οι στις 27 ομάδες. Οι πρώτοι έκαναν 3:48, οι τελευταίοι 8:06. Όλοι τους ολοκλήρωσαν έναν άθλο.

Συμμετείχα στο παρελθόν σε πολλούς αγώνες τρεξίματος, ημιμαραθωνίους, έχω τερματίσει Μαραθώνιο υπό τις οδηγίες της προπονήτριάς μου Μαρίας Πολύζου. Σταμάτησα όταν χάσαμε το φίλο και γείτονα Νίκο Κατσαρό σε αγώνα στη Φιλοθέη. Το Ironman 70.3 ήταν κάτι που ονειρευόμουν χρόνια, ειδικά μετά τον τερματισμό στο Spetsathlon το 2018. Προφανώς η ηλικία και η αθλητική μου ικανότητα δεν μου επιτρέπουν να συμμετέχω μόνος, να όμως που βρέθηκε τρόπος: Γιώργο, Γρηγόρη μπράβο και ευχαριστώ!

Διαβάστε επίσης

F1 Ώστιν: Νίκη – τίτλος για Red Bull!