Γιατί έφτασε σ’ αυτή την κατάσταση, η Ferrari;

Η σημερινή αρνητική εικόνα της Scuderia Ferrari οφείλεται σε πολλούς παράγοντες και δεν πρόκειται να διορθωθεί εύκολα ή σύντομα.

Από τη μια η περσινή εικόνα με τους τιφόζι κάτω από το βάθρο να πανηγυρίζουν έξαλλα την νίκη του Λεκλέρκ (σ.σ: η πρώτη για τη Ferrari στη Μόντσα από το 2010 με τον Αλόνσο) και από την άλλη το απόλυτο ξενέρωμα: Τα δυο κόκκινα μονοθέσια δεν είναι ανταγωνιστικά φέτος, το κλίμα στο Μαρανέλο είναι «τοίχο – τοίχο» η πανδημία δεν επιτρέπει θεατές και ξαφνικά ο ναός της Ταχύτητας η θρυλική Μόντσα μετατρέπεται σε πάρκο για οικολογικούς περιπάτους με υβριδική Mercedes.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ferrari στα 70 χρόνια ιστορίας της περνάει δύσκολη περίοδο. Χρειάστηκαν 21 χρόνια από το 1979 και το πρωτάθλημα οδηγών του Τζόντι Σέκτερ για να ξαναδούν τίτλο οι κόκκινοι το 2000 με το Μίκαελ Σουμάχερ. Τότε η ομάδα των Μοντεζέμολο, Σουμάχερ, Τοντ, Μπρον, Μπηρν έβγαλε την Ιταλική εταιρεία από το τέλμα.

Στη Ferrari έχουν να δουν τίτλο από το 2007, ο τελευταίος πρωταθλητής τους ήταν ο Κίμι Ράικονεν, που μεθαύριο αγωνίζεται στη Μόντσα με τα χρώματα της Alfa Romeo.

Αυτά τα 13 χρόνια έγιναν σοβαρά λάθη στη μεσοπρόθεσμη στρατηγική. Η ομάδα αναλώθηκε κυνηγώντας τη νίκη στον επόμενο αγώνα και δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή στην επόμενη δεκαετία, στον εκσυγχρονισμό των δομών και των εγκαταστάσεων. Η Ferrari είχε πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων της γιατί διαθέτει μέσα στο εργοστάσιο, πίστα δοκιμών, το Φιοράνο. Το απεμπόλησε όμως συμφωνώντας στην πλήρη απαγόρευση δοκιμών. Το παιχνίδι παίζεται τώρα σε CAM/CAD, προσομοιωτές και αεροσήραγγες, οι Ιταλοί έχουν μείνει πίσω σ’ όλα αυτά.

H Κυριακή 14/11/2010 ήταν μια μαύρη μέρα για την ομάδα. Ο τότε πρόεδρος Λούκα ντι Μοντεζέμολο, περίμενε τον τίτλο στη Γιας Μαρίνα, για ν’ ανακοινώσει την επόμενη, εν μέσω πανηγυρισμών, την υποψηφιότητά του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Όμως ο Αλόνσο έμεινε πίσω από τη Renault του Πετρόφ. Ότι υγιές υπήρχε εκείνο το βράδυ στην ψυχή των μελών της ομάδας, δηλητηριάστηκε. Δεν έχει νόημα να επεκταθώ, η ιστορία γνωστή…

Ίσως αν ο Μοντεζέμολο τολμούσε να διώξει τον Αλόνσο στις 15/11/2010 τα πράγματα να ήταν διαφορετικά το 2012. Ο αείμνηστος Σέρτζιο Μαρκιόνε ήταν ικανότατος και αδίστακτος μάνατζερ. Καθάρισε τον Αλόνσο, έφερε το Φέτελ και δίνοντας στο Μαουρίτσιο Αριβαμπένε τη θέση του επικεφαλής της ομάδας, έκανε τη σκέψη: «Άσε να καθαρίσει στην πίστα και εκτός αυτής θα τα χειριστώ εγώ». Σήμερα ο ρόλος του δεν καλύπτεται επαρκώς από τους Έλκαν, Καμιλιέρι ενώ ο Μπινότο είναι ένας εξαιρετικός μηχανικός, τεχνικός διευθυντής αλλά δεν έχει πολιτικές ικανότητες, όπως απαιτεί η θέση του επικεφαλής της Ferrari.

Στα αγωνιστικά αποδεικνύεται τραγική η απόφαση να μείνει ο Φέτελ στην ομάδα φέτος. Αφού δε σου κάνει, πάρε διαζύγιο άμεσα. Τι νόημα έχει αυτή η χρονιά; Αναρωτιέμαι αν ο Γερμανός πρωταθλητής που τον έχω σε πολύ μεγάλη εκτίμηση, θα συνεχίσει να δέχεται αυτή την κατάσταση ή θα αποχωρήσει ήσυχα μετά το Μουτζέλο(;). Είναι σαφές πάντως πως το κλίμα στο Μαρανέλο είναι δηλητηριώδες και η πίεση αφόρητη. Η Ferrari είναι μέρος της Ιταλικής σημαίας και η σημερινή της εικόνα, πρόβλημα για όλη την Ιταλία.

Στο τομέα της εξέλιξης του μονοθεσίου οι Ιταλοί τα τελευταία χρόνια πήραν έναν παράδρομο. Επένδυσαν στην παρανομία, έμειναν πίσω σε άλλους τομείς και όταν πλέον αυτό κακοφόρμισε, σύρθηκαν σε μια «συμφωνία» που απλά επέτρεψε στο σπορ να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά του. Η Ferrari όμως με νόμιμη μηχανή πλέον φέτος, δεν είναι για πουθενά. Η περίσσεια ισχύος κάλυπτε τις αδυναμίες που τώρα φαίνονται σαν παλιές πληγές που ξανάνοιξαν: Υστέρηση στην αεροδυναμική απόδοση, στο packaging, στην προσαρμοστικότητα από πίστα σε πίστα, στο αεροδυναμικό ζύγισμα, στην κατανομή βάρους, στην απαγωγή θερμότητας, στη σταθερότητα στα φρένα, στην στρατηγική, στην ψυχολογία ακόμη και στους χρόνους των πιτ στοπ, μέτριοι είναι!

Ήρθε η ώρα να κλείσει η πόρτα της ομάδας στο Μαρανέλο. Να γίνει μια ευρεία σύσκεψη ανάμεσα στα στελέχη, να επαναπροσδιοριστεί ο ρόλος της αγωνιστικής ομάδας και η επόμενη δεκαετία. Να παρθούν δραστικές αποφάσεις, να πέσουν χρήματα στην αναβάθμιση των τεχνικών υποδομών και να στελεχωθεί η ομάδα του μέλλοντος. Όλα αυτά με ορίζοντα πέρα από το 2022. Πρωτίστως να βρεθεί ο ηγέτης που θα πει την αλήθεια στους τιφόζι: Έρχονται πέτρινα χρόνια, ο δρόμος της ανάκαμψης θα είναι μακρύς, επίπονος και θα επηρεάσει αρνητικά και την απήχηση της F1, παγκοσμίως.

Με αφορμή την παραίτηση της Κλαίρ Ουίλιαμς από την ηγεσία της Williams που πλέον ανήκει στο αμερικάνικο Dorilton Capital αναρωτιέμαι ποια ομάδα θα ανακάμψει πρώτη; Η Βρετανική ή η Ιταλική;

Υ.Σ. Επειδή έχει γίνει μεγάλο θέμα με τις χαρτογραφήσεις: Κάθε ομάδα απ’ αυτό τον αγώνα στη Μόντσα (6/9) υποχρεούται να χρησιμοποιεί ίδια χαρτογράφηση σε δοκιμές/αγώνα. Αυτό διασφαλίζεται μέσω της SECU (standard electronic control unit) που κατασκευάζει για όλες τις ομάδες η McLaren και ελέγχει η FIA. Προφανώς θα μειωθεί το πλεονέκτημα των Mercedes στις κατατακτήριες δοκιμές, αλλά μην περιμένετε δράμα, δε μπορεί ένας Φερστάπεν να φέρει την άνοιξη. Θυμίζω πως η τελευταία φορά που κέρδισε η Red Bull στη Μόντσα οδηγούσε ο Φέτελ και οι κινητήρες ήταν ατμοσφαιρικοί (2013).

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News