Η εποχή του Σουμάχερ στη Ferrari με τους Ερβάιν, Μπαρικέλο και Μάσα είναι χαρακτηριστική. Όπως και η εποχή του Χάμιλτον στη Mercedes με τους Ρόσμπεργκ, Μπότας και Ράσελ. Αλλά και του Φέτελ στη Red Bull με τους Γουέμπερ και Ρικιάρντο. Όλοι τους κέρδιζαν αραιά και που στα ρεπό των πρωταθλητών. Με φωτεινή εξαίρεση το Ρόσμπεργκ που πήρε τίτλο και τα παράτησε γνωρίζοντας ότι ματαιοπονεί αν προσπαθήσει να κερδίσει πάλι το Χάμιλτον.
Η πολιτική με ξεκάθαρο Νο 1 οδηγό, προϋποθέτει να βρεις κάποιον που να αρέσκεται στο Νο 2 αλλά ταυτόχρονα να είναι αρκετά ικανός ώστε να μπορεί να παίξει ρόλο υποστηρικτή ή και πρωταγωνιστή στις κακές μέρες του Νο 1. Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς ο Φερστάπεν δεν έχει κακές μέρες τα τελευταία χρόνια. Σπάνια, κάνει λάθη, σπάνια αποδίδει κάτω από την δυναμική του μονοθεσίου.
Συνήθως τη μεγιστοποιεί. Τούτου δοθέντος η Red Bull δε χρειάζεται ικανό Νο 2. Ο Πέρεζ ήταν ιδανικός γι’ αυτό το ρόλο μέχρι τη στιγμή που στο ξεκίνημα του 2023 πήρε δυο νίκες σε 4 αγώνες και άρχισε να ονειρεύεται. Απότομα μετά το Μπακού του ’23, με τις ευλογίες του Μαξ, ο Μάρκο του έκοψε κάθε πρόσβαση στα δεδομένα του Φερστάπεν αφήνοντάς τον στο σκοτάδι. Ταυτόχρονα η ομάδα αποδέχτηκε την επιθυμία του Ολλανδού για ακραίο σετάρισμα που εξυπηρετούσε το οδηγικό του στυλ.
Ήταν μια κρίσιμη απόφαση, που αποδεικνύεται λάθος, επί του πρακτέου για τους Ταύρους. Δεν το πλήρωσαν το 2023 γιατί ο Φερστάπεν πήρε μόνος του και το πρωτάθλημα κατασκευαστών με 575 βαθμούς, το πλήρωσαν όμως το 2024 χάνοντάς το από τη McLaren. Φυσικά θα το χάσουν και φέτος για τον ίδιο λόγο, πιθανόν θα χάσουν και το πρωτάθλημα οδηγών γιατί ο ακραίος δρόμος που έχουν πάρει στο σετάρισμα του μονοθεσίου είναι στενός ανηφορικός και συν το χρόνω έχει αρχίσει να δυσκολεύει και το Μαξ. Ο ίδιος το καταλαβαίνει αυτό, εξ ου και χαμογελά συγκαταβατικά στο Βολφ.
Την ίδια στιγμή όπως ήταν φυσικό ο Λώσον δεν μπόρεσε να βρει μια ισορροπία κρατήματος στο μονοθέσιο που να του επιτρέπει να διατηρήσει τα ελαστικά στο στενό παράθυρο βέλτιστης θερμοκρασιακής λειτουργίας της RB21. Φυσιολογικά παρέμεινε τελευταίος στους δυο αγώνες. Εκτιμώ ότι στη Σουζούκα με τη Racing Bulls θα είναι ταχύτερος του Τσουνόντα με την Red Bull. Όπως ακριβώς συνέβη με τον Ιάπωνα στους δυο πρώτους αγώνες.
Οπότε σε τι εξυπηρετεί αυτή η αλλαγή; Μηδέν και μηδέν ίσον μηδέν όσον αφορά στο αθλητικό κομμάτι. Ούτως ή άλλως οσάκις κοντραρίστηκαν οι δυο οδηγοί σε υποδεέστερες κατηγορίες νικητής ήταν ο Λώσον. Εξ’ ου και η αρχική επιλογή του έναντι του Τσουνόντα στη θέση του Πέρεζ. Από τη στιγμή όμως που στη Red Bull είδαν ότι δεν θα κάνει τίποτα ο Λώσον αποφάσισαν να κάνουν το χατίρι της Honda να βάλουν τον προστατευόμενό τους, να τρέξει στην πατρίδα του, την Ιαπωνία, με τη Red Bull. Επικοινωνιακά αυτό είναι άριστο. Αθλητικά, θα δούμε αν θα αποδώσει, εκτιμώ πως όχι, αν και για να είμαστε ειλικρινείς, ο Τσουνόντα δεν μπορεί να τα πάει χειρότερα από το Λώσον γιατί δεν υπάρχει χειρότερα.
Το χειρότερο για την Αυστριακή ομάδα είναι ότι πολύ σύντομα θα πρέπει να πάρουν μια κρίσιμη απόφαση: Θα συνεχίσουν να επενδύουν στην εξέλιξη του φετινού μονοθεσίου για να διατηρήσουν τις λιγοστές ελπίδες να διεκδικήσει το πρωτάθλημα ο Φερστάπεν; Ή θα επικεντρωθούν στο πρωτάθλημα του 2026 για να έχουν εκεί πρωταγωνιστικό ρόλο; Όποια κι αν είναι η απάντηση υπάρχει πρόβλημα που θα οδηγήσει σε φυγή του Φερστάπεν αργά ή γρήγορα. Αν συμβεί αυτό, η ομάδα με ποιον θα αγωνίζεται του χρόνου; Με το Λώσον και το Χάντζαρ;
Διαβάστε επίσης
Toyota Urban Cruiser: Hλεκτρικό B-SUV με εγγύηση 11 έτη
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
