Δεν έχει καμία αξία να συγκρίνουμε με το παρελθόν ούτε να τα βάζουμε με την εφαρμογή των αθλητικών κανονισμών.

Όπως ίσως έχετε παρατηρήσει με την πρώτη ψιχάλα στη F1 σταματούν και περιμένουν τις συνθήκες να καλυτερεύσουν. Αυτό είναι πολύ έντονο φέτος και χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι δυο τελευταίοι αγώνες σε Σιγκαπούρη και Ιαπωνία όπου δεν ολοκληρώθηκε ο προβλεπόμενος αριθμός γύρων παρά τις πολύωρες καθυστερήσεις. Υπάρχει σοβαρό θέμα ασφάλειας που οδηγεί σ’ αυτές τις αποφάσεις που με τη σειρά τους προκαλούν σοβαρό εμπορικό πρόβλημα στο προϊόν.

Αυτός που ακολουθεί δε βλέπει τίποτα, ούτε φαίνεται καν…

Οι αγώνες της F1 είναι ένα παγκόσμιο τηλεοπτικό προϊόν το οποίο μεταδίδεται ταυτόχρονα σε 187 χώρες στον πλανήτη, απευθείας. Αντιλαμβάνεστε πως αντίστοιχος αριθμός σταθμών πρέπει να τροποποιήσει το πρόγραμμά του ώστε να μεταδώσει τον αγώνα. Το πρόγραμμα έχει υπολογίσει 2 ώρες και αναγκάζεται να μεταδώσει έως και 5 ώρες μέχρι να ολοκληρωθεί, αν ολοκληρωθεί ο αγώνας. Μπορεί να μην υπάρξει καθόλου δράση ή να υπάρξει λίγη δράση όπως προχτές στην Ιαπωνία. Γιατί συμβαίνει όμως αυτό; Το πρόβλημα είναι σύνθετο και έχει να κάνει με τα νέα μονοθέσια. Η αεροδυναμική φύση του σχήματός τους σε βρεγμένο οδόστρωμα προκαλεί υδροστρόβιλους που περιορίζουν πάρα πολύ την ορατότητα όσων έπονται.

Βασικός στόχος των φετινών αλλαγών στους τεχνικούς κανονισμούς ήταν να διευκολυνθούν τα προσπεράσματα. Για να επιτευχθεί αυτό έγινε προσπάθεια ώστε να σηκωθεί πιο ψηλά ο κύριος όγκος των στροβιλισμών. Γι’ αυτό μειώθηκε η απόδοση της πίσω πτέρυγας και άλλαξε η μορφή της. Για να μην επηρεάζεται και η πορεία του μονοθεσίου που έπεται μειώθηκε και η απόδοση της εμπρός πτέρυγας. Όλη αυτή η απόδοση ανακτήθηκε μέσω διαφορετικής διαμόρφωσης στο πάτωμα του μονοθεσίου. Η οποία όπως γνωρίζετε προκάλεσε αναρρόφηση με αποτέλεσμα τα μονοθέσια να βρίσκουν κάτω και ν’ αναπηδούν. Αγώνα με τον αγώνα οι μηχανικοί βρήκαν τρόπο να το ρυθμίσουν αυτό. Δεν εξαλείφθηκε όμως. Τα μονοθέσια συνεχίζουν να μετακινούνται στον κατακόρυφο άξονα αλλά λιγότερο.

Όταν ένα μονοθέσιο κινείται με 300km/h υπό βροχή τα βρόχινα ελαστικά της Pirelli μπορούν να απάγουν 85lt νερού το δευτερόλεπτο. Οπότε ένα μονοθέσιο μπορεί να περάσει από ένα ρυάκι νερού χωρίς να κινδυνεύει από υδρολίσθηση στα ελαστικά. Την ίδια στιγμή όμως αν η αεροδυναμική πίεση έχει ως αποτέλεσμα να μειωθεί η απόσταση από το έδαφος τότε μπορεί να βρει στο νερό το κατώτατο επίπεδο του μονοθεσίου. Αυτό είναι ένα ξύλο κόντρα πλακέ του οποίου η φθορά υπόκειται σε έλεγχο για να εξασφαλιστεί η ελάχιστη προβλεπόμενη απόσταση από το έδαφος. Ο πρώτος μεγάλος κίνδυνος λοιπόν είναι η υδρολίσθηση από το πάτωμα του μονοθεσίου. Που συμβαίνει αυτό; Συνήθως σε σημεία με κλίση όπου κατά τη διάρκεια της βροχής σχηματίζονται ρυάκια. Αυτό ακριβώς έπαθε από τον πρώτο κιόλας γύρο ο Σάινθ στη Σουζούκα στην ανηφόρα. Υπήρξε δε τυχερός που δεν έπεσε κάποιος πάνω του στη συνέχεια.

Δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι ο υδροστρόβιλος, το σπρέι νερού που προκαλεί ένα μονοθέσιο στο διάβα του. Πόσο μάλλον αν συνδυαστεί στην περίπτωση της εκκίνησης μ’ άλλους. Δείτε την εκκίνηση στη Σουζούκα, (να σημειωθεί ότι είναι με ενδιάμεσα ελαστικά) εκκινούν 20 μονοθέσια και στη φωτογραφία φαίνονται μόνο τα 8 λόγω του σπρέι. Οι υδροστρόβιλοι είναι πιο έντονοι από ποτέ γιατί τα φετινά μονοθέσια έχουν μεγαλύτερη αεροδυναμική απόδοση. Αυτή είναι απαραίτητη για να κρατάνε εξίσου καλά παρά το αυξημένο τους βάρος. Τα φετινά μονοθέσια ζυγίζουν 795kg είναι με διαφορά τα βαρύτερα στην σύγχρονη ιστορία του θεσμού. Επιπλέον καθώς το πάτωμα προκαλεί αναρρόφηση σηκώνει πολύ μεγάλη ποσότητα νερού στον αέρα. Αυτό δε συνέβαινε ως πέρυσι.

Τρίτο μεγάλο θέμα είναι η μετωπική επιφάνεια των μονοθεσίων, η οποία έχει μεγαλώσει και λόγω σχήματος αλλά κυρίως λόγω της αλλαγής σε μεγαλύτερους τροχούς 18 ιντσών. Μεγαλύτερη μετωπική επιφάνεια, μεγαλύτερες αντιστάσεις, μεγαλύτεροι υδροστρόβιλοι υπό βροχή.

Η εικόνα αριστερά είναι από τον αγώνα στη Σουζούκα το 1976. Δείτε πόσο πιο έντονος είναι σήμερα ο υδροστρόβιλος που αφήνουν πίσω τους τα μονοθέσια.

Έχουμε λοιπόν δυο βασικά θέματα που είναι πολύ πιο έντονα από το παρελθόν στη νέα γενιά μονοθεσίων:

  1. Κίνδυνο υδρολίσθησης από το πάτωμα
  2. Περιορισμένη ορατότητα λόγω μεγάλου υδροστροβίλου.

Αυτοί οι δυο λόγοι υποχρεώνουν τον αλυτάρχη του αγώνα να διακόπτει αμέσως τη ροή όταν έχουμε άσχημες καιρικές συνθήκες. Το τεχνικό επιτελείο της FIA και των ομάδων έχει εντοπίσει το πρόβλημα και δουλεύει πάνω στην επίλυσή του, ή για να είμαστε πιο ακριβείς στην άμβλυνσή του. Η οποία για να είμαστε ειλικρινείς δύσκολα θα επιτευχθεί πριν το 2026 με την επόμενη προγραμματισμένη μεγάλη αλλαγή στους τεχνικούς κανονισμούς. Ως τότε πολύ φοβάμαι ότι θα πρέπει να κάνουμε υπομονή και να μάθουμε το χορό της βροχής.

Διαβάστε επίσης:

BMW M2: Με 6αρι χειροκίνητο κιβώτιο!

Έκθεση Παρισιού: Να τι θα δείξει η Renault!