Σύντομα ο Ματία Μπινότο θα υποχρεωθεί να δώσει τη φανέλα με το Νο 2 σε έναν από τους δυο. Αυτό δε θα είναι απλό…

Ομάδα με δυο ισάξιους οδηγούς έχει υπάρξει πολλές φορές στο παρελθόν. Ομάδα που πήρε τους τίτλους, έχοντας δυο ισότιμους οδηγούς δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε θα υπάρξει. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο πρώτος αντίπαλος κάθε οδηγού, το σημείο αναφοράς για την απόδοσή του είναι ο έτερος οδηγός της ομάδας. Δείτε για παράδειγμα τον Μικ Σουμάχερ, όσο είχε το Μάζεπιν όλοι έλεγαν ότι δεν τραβάει η Haas. Τώρα που ο Μάγκνουσεν του ρίχνει στα αυτιά, ο Μικ υποχρεωτικά ή θα ανεβάσει το παιχνίδι του ή θα χάσει τη θέση του. Ή θα πληρώσει γι’ αυτή! Ο Μικ Σουμάχερ είναι μέλος της ακαδημίας Ferrari και θεωρητικά τα επόμενα χρόνια θα μπορούσε να οδηγήσει για τη Scuderia.

Ο Σαρλ Λεκλέρκ με τον μηχανικό αγώνα Ξαβιέ Μάρκος.

Η Ferrari έχει σήμερα ένα δυνατό δίδυμο οδηγών: Τον ταλαντούχο Σαρλ Λεκλέρκ (προσωπικά τον θεωρώ το κορυφαίο ταλέντο της γενιάς του) και τον δουλευταρά Κάρλο Σάινθ. Ερχόμενος ο Λεκλέρκ στη Ferrari το 2019 έφερε σε εξαιρετικά δεινή θέση τον τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή Σεμπάστιαν Φέτελ. Παρότι ρούκι στη Ferrari το 2019, ο 24χρονος σήμερα Μονεγάσκος κατάφερε να πάρει 2 νίκες Βέλγιο – Μόντσα και 24 βαθμούς παραπάνω από το Φέτελ εκείνη τη χρονιά. Ο Γερμανός την επόμενη χρονιά ενώ είχε ανακοινωθεί ότι θα φύγει ηττήθηκε κατά κράτος και έφυγε με σκυμμένο κεφάλι για την Aston Martin. Τη θέση του πήρε ο γιος του θρύλου των ράλι, Κάρλος Σάινθ. Ο Κάρλος Σάινθ jr. ερχόμενος στη Ferrari φαίνονταν καθαρά ότι θα έχει ρόλο δεύτερο. Βλέπετε ο Λεκλέρκ εκτοπίζοντας το Φέτελ είχε όλο το πακέτο: Ταχύτητα, ταλέντο, γέννημα θρέμμα της ακαδημίας Ferrari και μάνατζερ τον πανίσχυρο Νίκολας Τοντ, γιό του απερχόμενου προέδρου της FIA.

 

 

Όμως η απόδοση του Σάινθ πέρυσι ήταν καλύτερη από το αναμενόμενο. Μάλιστα κατάφερε να μαζέψει περισσότερους (+5.5) βαθμούς από το Λεκλέρκ στην πρώτη του χρονιά στην Scuderia. Μια χρονιά πολύ κακή για τη Ferrari. Σε αντίθεση με τη φετινή χρονιά η οποία έχει ξεκινήσει με τον καλύτερο τρόπο για την Ιταλική ομάδα, 21 χρόνια από το 2001 είχαν να κάνουν τέτοιο ξεκίνημα: 1-2 στο Μπαχρέιν, 2-3 στη Τζέντα με το Σάινθ πάντα πίσω από το Λεκλέρκ. Ο αγωνιστικός διευθυντής της ομάδας, Ματία Μπινότο είναι βέβαιος πως η Ιταλική ομάδα θα μπορέσει να ακολουθήσει τον απαιτούμενο ρυθμό εξέλιξης για να πρωταγωνιστήσει φέτος ως το τέλος: «Το 2017 και το 2018 μείναμε πίσω σε εξέλιξη αλλά από τότε έχουμε βελτιώσει τον τρόπο δουλειάς μας, τη σχεδίαση, την αεροσήραγγα και τις προσομοιώσεις οπότε είμαστε καλύτερα από ποτέ προετοιμασμένοι να ακολουθήσουμε έναν έντονο ρυθμό εξέλιξης. Βέβαια υπάρχει το εμπόδιο της οριοθέτησης του προϋπολογισμού οπότε πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις επιλογές μας».

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν πως πρόκειται για μια χρονιά στην κόψη του ξυραφιού, μια χρονιά που κανένας βαθμός δεν μπορεί να χαθεί από μια αναίτια αντιπαράθεση ανάμεσα στους οδηγούς. Αρκετοί είναι αυτοί που αναρωτήθηκαν για τη κίνηση του Λεκλέρκ να «κλείσει» το Σάινθ στην εκκίνηση του τελευταίου αγώνα στη Σαουδική Αραβία. Μια κίνηση που άνοιξε διάπλατα την πόρτα στο Φερστάπεν. Ο Ολλανδός βρέθηκε μπροστά από τον Ισπανό και εν τέλει όταν ο Πέρεζ ατύχησε με το αυτοκίνητο ασφαλείας ήταν σε θέση να διεκδικήσει και να πάρει τη νίκη.

 

Υπάρχουν λοιπόν δυο θέματα για το Μπινότο: Το πρώτο να διαλέξει πρώτο οδηγό και το δεύτερο να το ανακοινώσει. Είναι ξεκάθαρο πως ο Λεκλέρκ έχει αυτό το «κάτι παραπάνω» την κρίσιμη στιγμή και δεν λυγίζει υπό πίεση. Το 2017 έγινε ο νεότερος πρωταθλητής στην ιστορία της F2. Η νίκη στο Μπακού 4 μέρες μετά το θάνατο του πατέρα του, ανέδειξε περίτρανα την ικανότητά του και την ψυχοσύνθεσή του. Από την άλλη ο Κάρλος Σάινθ μπορεί να μην έχει αυτό το ιδιαίτερο συστατικό που διαφοροποιεί τους κορυφαίους οδηγούς από τους πρωταθλητές, αλλά μη γελιέστε: Ούτε ο Μπάτον το είχε, ούτε ο Ρόσμπεργκ. Ο Σάινθ είναι εργατικός, μεθοδικός, σταθερός και αξιόπιστος. Έχω την βεβαιότητα ότι κανείς εκ των δυο δε θέλει το «2». Υποψιάζομαι ότι κανείς τους δε θα το δεχτεί εύκολα. Ίσως αυτό να είναι και το πιο καθοριστικό βήμα στην προσπάθεια της Ferrari να επιστρέψει στους τίτλους. Θυμίζουμε ότι οι Ιταλοί πήραν για τελευταία φορά πρωτάθλημα κατασκευαστών το 2008 και πρωτάθλημα οδηγών το 2007 (Ράικονεν). Αν ο Μπινότο αργήσει πιθανόν αυτό να κοστίσει τη στιγμή που το αντίπαλο δέος (Red Bull) έχει ξεκάθαρο Νο 1 (Φερστάπεν) και Νο2 (Πέρεζ).

Διαβάστε επίσης

F1: Πάει για τίτλο η Ferrari;