ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τον έχω ζήσει τον Ισπανό να κερδίζει, το Σουμάχερ στα ίσα, ξέρω τι είναι ικανός να κάνει, τι τον παρακινεί δεν ξέρω…
Ένας παλιός γνώριμος επέστρεψε χτες πίσω στον χρόνο με τρόπο επιβλητικό. Ο Φερνάντο Αλόνσο που είχε να οδηγήσει ανταγωνιστικό μονοθέσιο από το 2013. Η τελευταία του νίκη ήταν στο Ισπανικό GP το 2013 με Ferrari. Βρέθηκε μάλιστα δυο χρόνια εκτός το 2019 και το 2020.
Επιστρέφοντας το 2021 στην ομάδα με την οποία πήρε το πρωτάθλημα το 2005 και το 2006 δεν εντυπωσίασε. Βρέθηκε σε δύσκολη θέση από το Οκόν, που κέρδισε στο Ουγγρικό GP το 2021 για λογαριασμό της ομάδας και εν τέλει αποχώρησε βλέποντας ότι δεν υπάρχει το απαραίτητο σχέδιο για πρόοδο.
Πιθανώς αυτός ήταν ο λόγος που ο Αλόνσο δέχτηκε να αντικαταστήσει το Σεμπάστιαν Φέτελ που ολοκλήρωσε την καριέρα του στην Aston Martin.
Κάπου εδώ αρχίζει να μπερδεύεται το πράγμα. Επεξηγώ: Ο Αλόνσο που έκανε ντεμπούτο του στη F1 το 2001 με τα χρώματα της Minardi αντικατέστησε το Φέτελ που έκανε ντεμπούτο το 2007 και αποχώρησε μετά από 15 χρόνια έχοντας 300 εκκινήσεις και 4 τίτλους.
Είναι να αναρωτιέται κανείς τι παρακινεί ακόμη τον Αλόνσο να αγωνίζεται σε τόσο υψηλό επίπεδο. Ο ίδιος είναι δύσκολος χαρακτήρας, δεν έχει οικογένεια και παιδιά, υπήρξε παντρεμένος για 5 χρόνια με μια τραγουδίστρια αλλά έχει χωρίσει από το 2011. Δεν αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις στις συνεργασίες του εκτός F1, είναι γνωστό το πάθος του για το ποδήλατο.
Ο Αλόνσο βρίσκεται στα 42 του χρόνια (γεννήθηκε 29/7/81) σε εξαιρετική φυσική κατάσταση. Όμως τα αντανακλαστικά και η ταχυδύναμη ενός αθλητή βαίνουν μειούμενα με το χρόνο. Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι μέχρι ένα σημείο αυτά μπορεί να αποκατασταθούν με την εμπειρία. Αλλά η φύση δεν ξεγελιέται.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Κριστιάνο Ρονάλντο, παρά την εκπληκτική του φυσική κατάσταση στα 38 του εμφανώς δεν μπορεί πια να είναι πρωταγωνιστής. Κατανοώ πως υπάρχουν εξαιρέσεις όπως ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς ή και ο Αλόνσο.
Μη ξεγελιέστε η F1 είναι ένα απίστευτα απαιτητικό σπορ. Χρειάζεται δύναμη, αντοχή, αντανακλαστικά, περιφερειακή όραση, αντίληψη. Κατανοώ πως ο Αλόνσο οδηγεί με την ίδια άνεση που αναπνέει, άλλο όμως να οδηγείς γρήγορα και άλλο να μάχεσαι με εξίσου ικανούς οδηγούς για θέση στο βάθρο.
Όπως ένας 40χρονος πιλότος μαχητικού έχει ελάχιστες ελπίδες σε μια κλειστή αερομαχία μ’ ένα 25αρη έτσι και ένας 42χρονος οδηγός F1, δεν μπορεί εύκολα να κοντράρει τους 25αρηδες όπως ο Ράσελ ή τους 28αρηδες όπως ο Σάινθ.
Χτες βράδυ ο Αλόνσο έδειξε ότι γίνεται και ότι ακόμη το έχει. Σκέφτομαι το Φέτελ που σίγουρα θα παρακολουθούσε τον αγώνα, αν είχε δεύτερες σκέψεις: «Κοίτα να δεις αποφάσισα να εγκαταλείψω, την πιο ακατάλληλη στιγμή».
Η Aston Martin είναι ανταγωνιστική αυτό αποτελεί μια προσωπική δικαίωση για το βαθύπλουτο Καναδό Λώρενς Στρολ που επένδυσε πολλά σε έμψυχο δυναμικό και υποδομές την τελευταία 3ετία και χάρη στην οριοθέτηση των προϋπολογισμών δικαιώνεται.
Το αναφέρω αυτό γιατί παρότι η περιουσία του είναι της τάξεως των 3 δις, οριακά θα μπορούσε να αντέξει μια πενταετία σε επίπεδο κορυφής, την εποχή του «no budget».
Ο Λώρενς Στρολ μπορεί να καμαρώνει και για το πνεύμα μαχητή που επέδειξε ο γιος του, κατάφερε να αντιμετωπίσει το σοβαρό του τραυματισμό λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα να αγωνιστεί και να τερματίσει 6ος μπροστά από την εργοστασιακή Mercedes του Ράσελ.
Φαντάζομαι σήμερα την αμηχανία του Βολφ ενόσω προσπαθεί να εξηγήσει στην ανώτερη διοίκηση της Γερμανικής εταιρείας, το πως η Aston Martin που αγωνίζεται με υβριδική μηχανή Mercedes βρίσκεται μπροστά από τη Mercedes!
Ο Αλόνσο έχασε πολλές θέσεις στην εκκίνηση καθώς ο Στρολ με την άλλη Aston Martin τον χτύπησε στον πίσω τροχό στην στροφή 4. Σαν από θαύμα δεν έσπασε η αεροτομή της Aston Martin του Καναδού, ούτε το πίσω λάστιχο του Ισπανού.
Ο Αλόνσο βρέθηκε πιο πίσω αλλά είχε την εμπειρία, την ψυχραιμία και την ταχύτητα να το διαχειριστεί. Σ’ αυτό τον βοήθησε και η καλή στρατηγική της ομάδας. Ο Ισπανός πέρασε το Ράσελ αρχικά, μετά το Χάμιλτον και εν τέλει το Σάινθ. Καταλαβαίνεται το τι γινόταν στην Ισπανία την ώρα της μονομαχίας των δυο Ισπανών οδηγών.
Μετά το τέλος του αγώνα ο Αλόνσο που αναδείχτηκε με ποσοστό 53,3% οδηγός του αγώνα από το κοινό της F1 σ’ όλο τον πλανήτη, τόνισε: «Είναι μια τέλεια αρχή για την ομάδα. Δεν περιμέναμε να είμαστε τόσο ανταγωνιστικοί. Ο στόχος το 2023 ήταν να πλησιάσουμε τις τρεις πρώτες ομάδες.
Ακόμη και ένα βάθρο ίσως να μην ήταν στο εφικτό το 2023. Είναι απίθανο ότι βρεθήκαμε με το δεύτερο καλύτερο μονοθέσιο στην πρεμιέρα του Μπαχρέιν ακριβώς πίσω από τη Red Bull. Αυτή είναι μια μικρή έκπληξη, αλλά είμαστε εξαιρετικά περήφανοι, ευχαριστημένοι με τη δουλειά που έγινε στο εργοστάσιο. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους. Ας απολαύσουμε αυτή τη στιγμή και ας συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό το 2023 και ας πλησιάζουμε όλο και πιο κοντά στην κορυφή.
Είχα την ίδια αίσθηση από τις δοκιμές, φοβόμουν ότι είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό και πάντα περιμένεις ότι… θα κάνεις ένα βήμα πίσω και θα επιστρέψεις στην πραγματικότητα. Αλλά φαίνεται αληθινή, η απόδοση. Ας δούμε και στη Τζέντα.
Είμαι περίεργος να πάω στη Τζέντα και στην Αυστραλία – πολύ διαφορετικές πίστες. Νομίζω ότι στο Μπαχρέιν ήμασταν δυνατοί σε πράγματα που ίσως δεν παίζουν μεγάλο ρόλο στη Τζέντα και στην Αυστραλία. Αν είμαστε δυνατοί και εκεί νομίζω ότι θα έχουμε ένα πολύ καλό 2023.
Ο αγώνας μου φάνηκε ατελείωτος στους τελευταίους 10 γύρους, επειδή ήθελα να δω την καρό σημαία και να είμαι στο βάθρο. Το μονοθέσιο ήταν πολύ καλό στην οδήγηση και θα μπορούσα να είχα συνεχίσει για άλλη μια ώρα ή κάτι τέτοιο, μόνος μου στην πίστα».
Ο Ισπανός αριθμεί 359 εκκινήσεις σε GP έχει 32 νίκες με 99 παρουσίες στο βάθρο ανέβηκε ξανά, μετά από 2 χρόνια (Κατάρ 2021), αφήνοντας υποσχέσεις για τη συνέχεια. Η οποία προφανώς δεν θα είναι εύκολη καθώς δεν θα εγκαταλείπει κάθε φορά η Ferrari του Λεκλέρκ από μηχανικό πρόβλημα.
Ο πρώτος αγώνας έδειξε πως η Red Bull είναι μπροστά και η Aston Martin είναι σε θέση να παλέψει για την 3η θέση του βάθρου με τη Ferrari. Επόμενος αγώνας το GP Σαουδικής Αραβίας στις 19/3.
Διαβάστε επίσης:
