Belleza necesaria: Η απαραίτητη ομορφιά!

Μου αρέσει η Giulia δεν το έκρυψα ποτέ, αντίθετα με την πρώτη ευκαιρία βγαίνω μια ακόμη βόλτα μαζί της.

Ξέρω δεν αρμόζει, στη θέση μου, παντρεμένος άνθρωπος με κόρη έτοιμη για πανελλήνιες εξετάσεις να τριγυρίζω με μια Ιταλίδα. Ούτε στο επάγγελμά μου, δημοσιογράφος αυτοκινήτου να κολλάω μ΄ ένα μοντέλο και να το ζητώ ξανά και ξανά (ευχαριστώ Κώστα, Αργύρη) αντί να φροντίζω να οδηγώ μόνο καινούργια αυτοκίνητα.

Ούτως ή άλλως για την ανανεωμένη Giulia τα έγραψα εδώ, ενώ πέρυσι είχαμε κάνει ένα εκτενές αφιέρωμα καθώς είχα πάει μαζί της, στη Μάνη. Κατανοώ λοιπόν πως είναι ανάρμοστο να ξαναμιλήσω γι’ αυτή, να σας απασχολήσω ξανά οπότε δεν θα παρεξηγηθώ αν δεν συνεχίσετε να διαβάζετε.

Εγώ πάντως θα συνεχίσω να γράφω, γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να εξωτερικεύσω όσα νιώθω.

Κοιτώντας την, κάθε γωνία έχει μια διαφορετική γοητεία: «Δεν έχω ξαναδεί τέτοιες ζάντες» λέει η γυναίκα μου. Εγώ κοιτώ το πίσω μέρος και σκέφτομαι τι γλέντι θα γίνονταν, αν οι Ιταλοί επέτρεπαν να απενεργοποιούνται τα ηλεκτρονικά.

Αυτά μόνο στην πισωκίνητη Quadrifoglio των 520PS που κοστίζει 125χ. Πρέπει να έχεις μεγάλο μεράκι και αντίστοιχο πορτοφόλι για να κάνεις μια τέτοια επιλογή.

Το μοντέλο δοκιμής μας ήταν η 4κίνητη Veloce των 280PS με το 8αρι αυτόματο κιβώτιο που τιμάται 68.500 ευρώ. Δεν διέθετε το σύστημα ρυθμιζόμενης ανάρτησης που κατά την άποψή μου είναι must. H ιδανική ρύθμιση είναι Dynamic στη χαρτογράφηση και soft στην ανάρτηση.

Πέρα όμως από το Dynamic και για να είμαστε δίκαιοι το DNA της Alfa Romeo παραμένει αναλλοίωτο και στο πρόγραμμα Normal, οι καλοκαιρινές συνθήκες δεν επέτρεψαν να δοκιμάσουμε το All Weather. Τα ευμεγέθη paddles αλά Ferrari πίσω από το τιμόνι, είναι χρηστικά και απολαυστικά για τον οδηγό που θέλει να οδηγήσει την Giulia και όχι απλά να μετακινηθεί.

Φύγαμε από Αθήνα, διανυκτερεύσαμε στο Λεβίδι, κατεβήκαμε στην Ελαφόνησο, διανυκτερεύσαμε στην Ελιά Λακωνίας, ο πουνέντες (δυτικός άνεμος) έντασης 6b μας έβγαλε στη Μονεμβασιά την άλλη μέρα και εν τέλει επιστρέψαμε στο Λεβίδι προτού πάρουμε το δρόμο για Αθήνα.

Σύνολο 1100km απνευστί! Η Giulia στον αυτοκινητόδρομο είναι πρωτόγνωρα σταθερή και ήσυχη. Κινούμενος σύννομα απολαμβάνεις υψηλά επίπεδα ασφάλειας, σίγουρο πάτημα, καλή αεροδυναμική ενώ αδιαφορείς πλήρως για τους πλάγιους ανέμους. Βγαίνοντας από τον αυτοκινητόδρομο, αρχίζουν τα ωραία. Η Giulia δεν είναι GTI είναι GT με τεράστιες δυνατότητες. Όπως ήταν κάποτε το Impreza WRX και σήμερα η Mercedes A 35 AMG.

Στρίβεις όπως έρχεσαι, κρατάει καλά, χρησιμοποιώντας το φρένο την τοποθετείς στην είσοδο της στροφής και αν τα ηλεκτρονικά (Dynamic πρόγραμμα) «διαβάσουν» ότι ξέρεις τι κάνεις, σε αφήνουν να απολαύσεις ένα γλίστρημα της ουράς, τόσο όσο χρειάζεται για να κολακευτεί η ευελιξία της.

Από την Ελιά Λακωνίας προς τη Μονεμβασιά, ο δρόμος είναι άδειος, κάποια στιγμή ανεβαίνουν οι ρυθμοί και οι παλμοί. Η Giulia έχει ομοιογενή αθλητική συμπεριφορά. Αν το παρακάνεις παρεμβαίνουν τα ηλεκτρονικά, διακριτικά, αλλά μιλάμε για καταστάσεις πολύ πάνω από τα όρια της λογικής και της νομιμότητας.

Μένοντας σ’ αυτά την απολαμβάνεις φωτογραφίζοντάς την και σκέφτεσαι με αμηχανία τη στιγμή που θα την αποχωριστείς ξανά. Αντιλαμβάνομαι τι θα μου πείτε, αλλά αγοράζει ο μανάβης καρπούζι για το σπίτι;

Διαβάστε επίσης: 

Public: Ενεργειακές λύσεις για οικονομία στο σπίτι

Φον ντερ Λάιεν για Μέση Ανατολή: «Προτρέπω όλα τα μέρη να προστατεύσουν τη ζωή αθώων πολιτών»

Placement ΕΤΕ: Διαφωνία ΤΧΣ με JP Morgan για την τιμή της Εθνικής Τράπεζας