Τα συστατικά για τη σταθεροποίηση της αγοράς των ομολόγων σύμφωνα με τη Wood & Company είναι η ΕΚΤ και οι εναλλακτικοί αγοραστές να σταθεροποιήσουν τις αγορές στην Ευρωζώνη και, κατά συνέπεια, τις λοιπές αγορές σε Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.

«Πιστεύουμε ότι χρειάζονται δύο συστατικά, τα οποία βλέπουμε ως εφικτά: πρώτον, η ΕΚΤ πρέπει να διευκρινίσει τη στρατηγική της σχετικά με τα εργαλεία κατά του κατακερματισμού και δεύτερον, οι χώρες που είναι πιο ευάλωτες σε προκλήσεις χρηματοδότησης, καθώς το QE έχει λήξει, θα χρειαστούν κάποια μορφή διαφοροποίησης», εκτιμά η Wood & Company.

1

Αναφορικά με την Ελλάδα, η χρηματοδοτική θέση της Ελλάδας είναι θωρακισμένη από το πρόγραμμα της τρόικας και τις ευνοϊκές επιπτώσεις των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών των τελευταίων ετών.

Ωστόσο, η Ελλάδα είναι ευάλωτη στη μετάδοση της κρίσης λόγω του περιορισμένου μεγέθους των ομολόγων της σε ελεύθερη διασπορά και, ως εκ τούτου, επηρεάζεται δυσανάλογα επί του παρόντος. Αναμένουμε ότι τα μακροπρόθεσμα ελληνικά ομόλογα θα διαπραγματεύονται πιο «σφιχτά» σε σχέση με τα ιταλικά ομόλογα (BTP) εντός λίγων μηνών, καθώς η ΕΚΤ θα αποσαφηνίζει τη στρατηγική της και οι αγορές θα κερδίζουν εμπιστοσύνη στην υπεραπόδοση της Ελλάδας σε σχέση με την Ιταλία, όσον αφορά τις δυνατότητες ανάπτυξης επί του παρόντος.

«Κατά την άποψή μας, στην περίπτωση της Ιταλίας, το πιο προφανές και αποτελεσματικό εργαλείο είναι η έκδοση ομολόγων. Τα ιταλικά νοικοκυριά κατείχαν 1,6 τρισ. ευρώ σε μετρητά στο ταμείο τους στο τέλος του 2021, τεράστια ποσά ταμειακών αποθεμάτων που αποτελούσαν πάντα το «σωτήρα» της Ιταλίας σε περιόδους στρες και με λογικούς όρους, αυτό θα πρέπει να συμβεί και πάλι: πιστεύουμε ότι ένα ομόλογο διάρκειας πέντε ετών , το οποίο αποδίδει 4-6%, θα έβρισκε αρκετά ισχυρή ανταπόκριση ώστε να εξαλείψει τις ανησυχίες των χρηματοπιστωτικών αγορών για τις δυσκολίες χρηματοδότησης σε αυτή τη δύσκολη μεταβατική περίοδο», εξηγεί ο οίκος.

«Σημειώνουμε ότι οι οικογένειες κατέχουν επίσης 70 δισ. ευρώ σε ξένα ομόλογα, τα οποία θα μπορούσαν εύκολα να μετατραπούν σε εγχώρια ομόλογα με υψηλότερη απόδοση χωρίς συναλλαγματικό κίνδυνο, κάτι που θα ήταν ένας σημαντικός τρόπος διαφοροποίησης των κατόχων ομολόγων για την Ιταλία, ο οποίος δεν θα επηρέαζε τις τραπεζικές καταθέσεις», συνεχίζουν οι αναλυτές της Wood.

Το εύρος του 3%-5% ως το πιθανό όριο παρέμβασης για την ΕΚΤ

«Πιστεύουμε ότι η ΕΚΤ θα ήταν καλύτερο να επιβάλει ένα εύρος για την απόδοση του 10ετούς ομολόγου 3-5% μεσοπρόθεσμα (έως 36 μήνες) για τους ακόλουθους λόγους:

– Πρόκειται για ένα εύρος που είναι συμβατό με τα σήματα των υποδειγμάτων μας για τις αποδόσεις δίκαιης αξίας, τα οποία αποτυπώνουν, με τη σειρά τους, τόσο την πορεία της ΕΚΤ για το QE όσο και την άποψή μας για τον πληθωρισμό.

– Για το ανώτερο άκρο, η Ιταλία έχει μέση διάρκεια για το χρέος της τα επτά έτη, γεγονός που της δίνει κάποια ευελιξία σχετικά με το πόσο γρήγορα τα επιτόκια επηρεάζουν τη βιωσιμότητα του χρέους. Κατά την άποψή μας, ένα ονομαστικό επιτόκιο 4-5%, αν και υψηλότερο από ό,τι τα τελευταία χρόνια, είναι συνεπές με ένα βιώσιμο επιτόκιο, υπό το πρίσμα των χαμηλών, αλλά βελτιούμενων δυνητικών δυνατοτήτων ανάπτυξης της Ιταλίας και του μέσου πληθωρισμού, στο μέλλον.

Η υπέρβαση του 5% θα ήταν, αντικειμενικά, πραγματικά δύσκολη στη διαχείριση και στο να επικοινωνηθεί στις χρηματοπιστωτικές αγορές ως βιώσιμο επιτόκιο, και θα αποτελούσε επίσης σημαντική αύξηση του κόστους δανεισμού, η οποία θα σταματούσε την ανάκαμψη των επενδύσεων.